Έλενα Κουράτου: "Βλέπω την ελληνική μυθολογία σαν μια ανεξάντλητη πηγή πληροφοριών που αφορούν την ανθρώπινη ψυχολογία".

 

1. Ο τίτλος του βιβλίου αναφέρεται στις Λάμιες, πλάσματα από την ελληνική μυθολογία. Τι συμβολίζουν οι Λάμιες για εσάς και πώς συνδέονται με τους ήρωες της ιστορίας σας;

Η Λαμια  στη μυθολογία κσι στο φολκλορ είναι  σύμβολο του τέρατος ,του κακού πλάσματος που βγαίνει τη νύχτα και σκοτωνει τα παιδιά των ανθρώπων ,κατ επέκταση εξοντώνοντας την ελπίδα.
Για εμένα είναι σύμβολο του αθεράπευτου τραύματος και του αντίκτυπου του στην ανθρώπινη ψυχή.
Ότι μας πλήγωσε στο παρελθόν ,και δεν φροντίσαμε να το θεραπεύσουμε ,συνεχίζει να ποναει ,σταδιακά τρελαίνοντας τον τραυματία .Στο τέλος ο ανυπόφορος πόνος τον μεταμορφώνει σε ένα τέρας το οποίο αρέσκεται στο να προκαλεί πόνο στους άλλους και να καταστρέφει ότι μπορεί.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στους ήρωες μου.
Είναι όλοι λάμιες .Έχουν πληγωθεί και πονούν.
Λόγω πολλών περιστάσεων δεν έχουν ζητήσει η δεχθεί θεραπεία .ως εκ τούτου η πληγή συνεχίζει να κακοφορμιζει.
Το πύον της ψυχής προκαλεί πρώτα πρώτα τη δικη τους καταστροφή ,και σε συνεχεια την καταστροφή όσων βρίσκονται στο περιβάλλον τους.
Εκούσια η ακούσια.

2. Ο άντρας της ιστορίας κουβαλά το στίγμα μιας καταραμένης γενιάς. Πώς επηρεάζει αυτό το βάρος την εξέλιξη του χαρακτήρα του; Μπορεί κάποιος να απελευθερωθεί από τα βάρη του παρελθόντος;

Tο παρελθόν μας ,μέσα στο οποίο περιέχονται και αυτές που ονομάζονται οικογενειακές κατάρες ,μας στιγματίζει όλους ,και φυσικά τον ήρωα μου.
Μοιάζει σαν τον αόρατο καραγκιοζοπαίχτη που κινεί τους σπαγγους που τον κρατούν δεμένο.
Όσο για το ποσο είναι δυνατόν να απελευθερωθεί κάποιος από τα δεσμά του παρελθόντος ,χρειάζεται συγκεκριμένες προϋποθέσεις :αρχικά εκτεταμένο ψάξιμο του εαυτού ,αναζήτηση της ρίζας του κακού και ταυτοποίηση του τραύματος .Ακολούθως ,ισόβια δέσμευση και σκληρή προσπάθεια για να κοπούν οι γόρδιοι δεσμοί με το παρελθόν και να δημιουργηθούν υγιείς ιστοί εκεί που παλιά δέσποζαν οι πληγες.

3. Η σχέση της μητέρας με τον γιο της φαίνεται να ξεπερνά τα όρια του επιτρεπτού. Ποια είναι τα όρια της μητρικής αγάπης στη δική σας οπτική; Πιστεύετε ότι μπορεί η υπερβολική αγάπη να γίνει επιζήμια;

 Η μητρική αγάπη ως όρος ομπρέλα είθισται να μην έχει ορια ,καθιστώντας τη μάνα ικανή να κάνει τα πάντα για τα παιδιά  της.Στη δικη μου οπτική ,είναι εύκολο ,ειδικά με τις μάνες των αγοριών ,να φθάσει η αγάπη αυτή στα ορια της παθολογίας η της εμμονής ,εμποδίζοντας την ανεξαρτητοποίηση και τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.

4. Για τους πρωταγωνιστές, η μεγαλύτερη ηρωική πράξη είναι να επιβιώνουν. Πώς βλέπετε τον καθημερινό αγώνα για επιβίωση στην πραγματική ζωή; Τι θέλατε να δείξετε μέσα από αυτό το θέμα;

Στην πραγματική ζωή ο καθένας από εμάς έχει τη δικη του προσωπική αρένα ,πάνω στην οποία δίνει το δικό του αγώνα .δεν είναι σπάνιο ,κάθε ξημέρωμα να είναι μια νέα μάχη ενάντια στα δικά μας θηρία .
Μέσα από τη συγκεκριμένη αναφορά θέλω νς θίξω το εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα των εθισμων και τη ζωή μέσα από αυτούς ,που μετατρέπεται σε μια διαρκή μονομαχία .
Ο εθισμός ,σαν πεινασμένο θηρίο ,τους περιμένει στην άλλη άκρη της αρένας ,δείχνοντας τα δόντια του και προκαλώντας τους σε μονομαχία ,πολύ συχνά άνιση .

5. Οι Λάμιες έχουν μεταμορφωθεί σε τέρατα εξαιτίας αθεράπευτων τραυμάτων. Πιστεύετε ότι τα τραύματα που κουβαλάμε μπορούν να αλλάξουν ριζικά τη φύση μας; Μπορεί να υπάρχει επούλωση για τους ήρωες σας;

Σαφώς τα τραύματα μας μπορούν να διαμορφώσουν τη φύση μας.
Κάποιος μπορεί να γίνει ευαίσθητος ,να αποκτήσει μεγάλο βαθμό ενσυναίσθησης ,να ακούει το διπλανό του και να νιωθει τον πόνο του.
Ένας άλλος μπορεί ,εξ αιτίας του ίδιου ακριβώς βιώματος ,να εξελιχθεί σε άτομο ψυχρό ,απόμακρο και τελείως αδιάφορο σε ότι συμβαίνει γύρω του
Στον αντίποδα ,ένας τρίτος γίνεται τέρας .κακοποιητικός ,βίαιος και ίσως δολοφόνος

6. Η μυθολογία παίζει κεντρικό ρόλο στο βιβλίο σας. Τι σας ώθησε να αντλήσετε έμπνευση από την ελληνική μυθολογία, και ειδικά από τις Λάμιες;

Προσωπικά βλεπω την ελληνική μυθολογία σαν μια ανεξάντλητη πηγή πληροφοριών που αφορούν την ανθρώπινη ψυχολογία.
Πολλές συμπεριφορές βρίσκουν ερμηνεία μέσα από ένα μύθο (λαμια ,νάρκισσος ).
Με ώθησε ένα βαθύ ενδιαφέρον για την εξήγηση των αντίστοιχων συμπεριφορών των ηρώων μου.
Δεν δέχομαι εύκολα ότι κάποιοι απλά γεννήθηκαν κακοί.
Πάντα βρίσκεται μια εξήγηση για τη βιαιότητα η την αυτοκαταστροφικοτητα τους.

7. Οι χαρακτήρες του βιβλίου σας είναι περίπλοκοι και με βαθιά συναισθηματικά τραύματα. Πώς καταφέρατε να αποτυπώσετε τόσο ζωντανά τις ψυχολογικές καταστάσεις των ηρώων σας;

Στην πλειονότητα τους είναι άνθρωποι με σάρκα και οστά ,που μια στιγμή βρέθηκαν στο άμεσο περιβάλλον μου.
Θα επαναλάβω ότι δυο τρεις δεν υπαρχουν πια ανάμεσα μας.
Έδεσα τις ζωές τους με το μύθο για να υφάνω την πλοκή του βιβλίου μου.

8. Ποιοι πιστεύετε ότι θα ταυτιστούν περισσότερο με το βιβλίο σας; Τι θέλετε να αισθανθούν οι αναγνώστες καθώς βυθίζονται στις ιστορίες των Λαμιών;

Θα ταυτιστούν άτομα με βαθιά ενσυναισθηση.
Θα επιθυμούσα να καταφέρουμε ,και πρώτη από όλους εγώ ,να μπούμε έστω και για ένα λεπτό στη θέση της Λαμιας.
Να βιώσουμε ότι βίωνε βλέποντας να χάνονται τα πάντα.

9. Το βιβλίο σας υπογραμμίζει τον ηρωισμό της επιβίωσης στην καθημερινότητα. Πώς καθορίζετε εσείς τον ηρωισμό στον σύγχρονο κόσμο;

Ο ηρωισμός για εμένα είναι η δύναμη να ξεπεράσουμε το comfort zone μας ,είτε για να σώσουμε τον εαυτό μας ,κι όχι απαραίτητα σε πεδίο μάχης η φυσικής καταστροφικής .
Μπορεί να γίνουμε ήρωες καταφέρνοντας να καλέσουμε μια ανώνυμη γραμμή συμπαράστασης από όπου θα τολμήσουμε νς ζητήσουμε βοήθεια.
Η πάλι ,ξεπερνώντας την  έμφυτη οκνηρία που μας κραταει δέσμιους σε ένα κακως εννοούμενο ζεν ,και στηρίζοντας τον άλλο που μας έχει ανάγκη.

10. Μετά την επιτυχία του «Λάμιες», σκέφτεστε να γράψετε κάποια συνέχεια ή να εξερευνήσετε άλλα μυθολογικά θέματα στο επόμενο σας βιβλίο;

Οι λάμιες συνεχίζονται κάθε μέρα μέρα μέσα από τη ζωή και τις παλαίστρες της.
Έχω ήδη ξεκινήσει το επόμενο βιβλίο μου ,το οποίο αναφέρεται ξανά στους σκελετούς που κρύβονται για αιώνες μέσα στις ντουλάπες αρκετών ελληνικών οικογενειών.

Της Αλεξίας Βλάρα, 27/9/2024