Open Mind

Ο Όσκαρ Ουάιλντ υπήρξε ένας από τους πιο αιχμηρούς και γοητευτικούς δημιουργούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας, με το έργο του Η Σημασία του να Είναι Κανείς Σοβαρός ( The Importance of Being Earnest ) να αποτελεί την επιτομή του βρετανικού πνευματώδους χιούμορ και της κοινωνικής σάτιρας. Η μετάφραση ενός τέτοιου έργου αποτελεί πρόκληση, καθώς απαιτεί την απόδοση της κομψότητας, του λεκτικού παιγνίου και του λεπτού σαρκασμού του Ουάιλντ στη γλώσσα-στόχο. Ο Παναγιώτης Λιάκος , με βαθιά γνώση της αγγλικής και ελληνικής γλώσσας, ανέλαβε να φέρει στη ζωή το έργο αυτό στη γλώσσα μας. Σε αυτή τη συνέντευξη, μας μιλά για τις προκλήσεις και τις χαρές της μεταφραστικής διαδικασίας, τα πολιτισμικά εμπόδια που έπρεπε να ξεπεραστούν και τη διαχρονική γοητεία του Ουάιλντ, που παραμένει το ίδιο επίκαιρος και απολαυστικός για το ελληνικό κοινό. Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στη μεταφορά του πνεύματος και του χιούμορ του Όσκαρ Ουάιλντ στα ελληνικά; Αρχικά, σας ευχαριστώ θερμά για την φιλοξενία και τ...

Ο Θίασος ΑΝΤΑΜΑ , μια καλλιτεχνική ομάδα που γεννήθηκε το 2018, αποτελείται αποκλειστικά από γυναίκες δημιουργούς, οι οποίες μοιράζονται ένα κοινό όραμα: να χρησιμοποιήσουν το θέατρο ως μέσο έκφρασης, αφύπνισης και κοινωνικής αλλαγής. Με έντονο ενδιαφέρον για τα σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, η ομάδα προσεγγίζει τις θεατρικές της παραγωγές με μια ιδιαίτερη ματιά, που συνδυάζει την ευαισθησία, την καλλιτεχνική ευθύνη και τη συλλογικότητα. Η νέα τους παράσταση, Πρόβα για τον κόσμο που έρχεται , εμπνέεται από το έργο του Τζάνι Ροντάρι και αντλεί υλικό από προσωπικές ιστορίες, αναμνήσεις και κοινωνικούς προβληματισμούς. Μέσα από μια αφήγηση που δανείζεται στοιχεία παραμυθιού, αλλά παραμένει βαθιά συνδεδεμένη με την πραγματικότητα, η παράσταση επιχειρεί να φωτίσει την ανάγκη για αλληλεγγύη, δράση και ελπίδα. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, τα μέλη του θιάσου μιλούν για τη διαδικασία δημιουργίας της παράστασης, τη σημασία της φαντασίας ως εργαλείο κατανόησης της κοινωνίας, τις προκλήσεις του σύγ...

Η συγγραφέας και φιλόλογος Άρτεμις Πλανάκη , με καταγωγή από τα Χανιά, μας συστήνει το βιβλίο της «Πες τα, ρε μάνα!» , μια πρωτότυπη έρευνα που καταγράφει τις εμπειρίες 57 γυναικών για τη μητρότητα. Γεννημένο μέσα στην περίοδο της πανδημίας, το έργο επιχειρεί να δώσει φωνή στις μητέρες, αποτυπώνοντας τις χαρές, τις δυσκολίες, αλλά και τις κοινωνικές προκαταλήψεις που τις συνοδεύουν. Με άξονα 20 ερωτήσεις, οι γυναίκες μιλούν με ειλικρίνεια για το ταξίδι της μητρότητας, φωτίζοντας πτυχές που συχνά παραμένουν στο περιθώριο. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η Άρτεμις Πλανάκη μιλά για το κίνητρο πίσω από τη συγγραφή, τις εκπλήξεις που προέκυψαν μέσα από τις εξομολογήσεις των συμμετεχουσών, αλλά και το πώς ανταποκρίθηκαν οι αναγνώστες—άνδρες και γυναίκες—στο εγχείρημά της. Παράλληλα, μας αποκαλύπτει τις σκέψεις της για ένα πιθανό «Πες τα, ρε Μάνα 2» , αλλά και το επόμενο συγγραφικό της βήμα, ένα παραμύθι με οικολογικό μήνυμα. Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο και ποιος ήταν ο αρχικός σας...

Η Μελατονίνη δεν είναι απλώς μια ορμόνη που ρυθμίζει τον ύπνο, αλλά και ένα λογοτεχνικό σύμπαν όπου η αϋπνία, η μνήμη, η απώλεια και η πόλη της Αθήνας συνυπάρχουν σε μια λεπτή ισορροπία. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο Νίκος Παπαδόπουλος , μάς ξεναγεί στον κόσμο του βιβλίου του/της, μιλώντας για τις υπαρξιακές αναζητήσεις των ηρώων, τον ρόλο της καθημερινότητας στη λογοτεχνία και τη σχέση του ρεαλισμού με την ποιητικότητα.  Μέσα από μια αφήγηση που κινείται ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, στις μικρές και μεγάλες απώλειες, η Μελατονίνη γίνεται μια γέφυρα επικοινωνίας με τον αναγνώστη, προσφέροντάς του τη σκέψη ότι «είμαστε πολλοί εκεί έξω»—και ότι, ίσως, «όλα θα πάνε καλά στο τέλος». Ο τίτλος Μελατονίνη παραπέμπει στη σχέση του βιβλίου με την αϋπνία, αλλά και στη ρυθμιστική λειτουργία του ύπνου. Πώς συνδέεται αυτός ο τίτλος με την ουσία του έργου σας; Η μελατονίνη είναι εκείνη η ορμόνη που ρυθμίζει τη λειτουργία του ύπνου, και δημιουργεί μία ομαλή μετάβαση από το φως στο σκοτάδ...

Το αριστουργηματικό διήγημα Paranoia του Γκυ ντε Μωπασσάν ανεβαίνει για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή, δίνοντας ζωή σε έναν κόσμο όπου η λογική καταρρέει και η ψύχωση κυριεύει την ανθρώπινη ύπαρξη. Ο δημιουργός της παράστασης,  Νικόλας Βαγιονάκης ,  μάς ξεναγεί σε αυτήν τη σκοτεινή διαδρομή, μιλώντας για τη γοητεία του κειμένου, τις προκλήσεις της ερμηνείας και την τραγωδία του παραλογισμού. Μέσα από τη συζήτηση, ανακαλύπτουμε πώς η δραματουργική επεξεργασία παρέμεινε πιστή στη φιλοσοφία του Μωπασσάν, πώς το έργο συνομιλεί με τη σύγχρονη πραγματικότητα και ποια συναισθηματικά όρια καλείται να ξεπεράσει ένας ηθοποιός για να ενσαρκώσει έναν ήρωα που βυθίζεται στην παράνοια. Η παράσταση, που ήδη γνωρίζει θερμή ανταπόκριση από το κοινό, αποτελεί μια τολμηρή θεατρική πρόταση, φωτίζοντας την αέναη πάλη ανάμεσα στη λογική και την παράνοια, το συνειδητό και το ασυνείδητο. Τι σας ώθησε να ανεβάσετε το έργο Paranoia του Γκυ Ντε Μωπασσάν; Τι σας γοήτευσε περισσότερο σε αυτό το κείμεν...

Η ποίηση και η μουσική συναντιούνται σε μια ιδιαίτερη σκηνική εμπειρία στην παράσταση Περασμένος Χρόνος , όπου η Άρτεμις Γρύμπλα , μαζί με τους μουσικούς Δημήτρη και Σωκράτη, δημιουργούν έναν χώρο αλληλεπίδρασης συναισθημάτων, εικόνων και ήχων. Μέσα από την ερμηνεία της, η ηθοποιός εξερευνά την απόδοση της ποίησης στη σκηνή, αναζητώντας την ισορροπία μεταξύ μορφής και περιεχομένου, με βασικό άξονα τη μουσική. Η έννοια του χρόνου και η θνητότητα διατρέχουν το έργο, αλλά και την ίδια την τέχνη, ως μια διαρκή ανθρώπινη διαπραγμάτευση με το εφήμερο. Σε αυτή τη συζήτηση, η Άρτεμις Γρύμπλα μιλά για την πρόκληση της αφαιρετικής αφήγησης, τη δυναμική της σχέσης ηθοποιού και θεατή, τον αυτοσχεδιασμό στη σκηνή, αλλά και τη μοναδική συνομιλία της ποίησης με τη jazz μουσική. Μια παράσταση που, όπως λέει η ίδια, δεν επιδιώκει να εξηγήσει αλλά να δημιουργήσει ένα ταξίδι αισθήσεων, αφήνοντας το κοινό να βυθιστεί στον κόσμο που χτίζουν οι λέξεις και οι ήχοι. Ποιες προκλήσεις συναντήσατε στην απόδοση...

Η Κυριακή Πλαϊνάκη μάς προσκαλεί σε ένα ταξίδι μέσα από τη συλλογή διηγημάτων της, Στιγμές Ζωής , ένα έργο που αποτυπώνει με ευαισθησία και ρεαλισμό τις μικρές και μεγάλες στιγμές της καθημερινότητας. Με γραφή γεμάτη πάθος, ειλικρίνεια και λυρισμό, η συγγραφέας σκιαγραφεί χαρακτήρες που αγκαλιάζουν τις αδυναμίες τους, αναζητούν την ισορροπία ανάμεσα στη χαρά και τη μελαγχολία και διαχειρίζονται τις προκλήσεις της ζωής με αποδοχή και στοχασμό. Μέσα από αυτή τη συνέντευξη, η Κυριακή Πλαϊνάκη μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις και τα συναισθήματα που τη συνόδευσαν στη συγγραφή του βιβλίου της, την έμπνευσή της, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο η λογοτεχνία μπορεί να αναδείξει την ομορφιά του ανθρώπου ακόμα και μέσα στις δυσκολίες του. Ο τίτλος της συλλογής σας, Στιγμές Ζωής , υποδηλώνει έναν μωσαϊκό καθημερινών εμπειριών. Πώς επιλέξατε αυτές τις στιγμές για να τις αποτυπώσετε στη γραφή σας; Στα διηγήματά μου επιλέγω θέματα που με έχουν προβληματίσει και συγκινήσει ανέκαθεν. Π...

Η ποίηση είναι ένας ζωντανός διάλογος με τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Η Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη , με την πρώτη της ποιητική συλλογή Παρανυχίδα , μας προσκαλεί σε μια τέτοια συνομιλία, όπου η καθημερινότητα αποκτά μια βαθύτερη, σχεδόν υπαρξιακή διάσταση. Μέσα από έναν λόγο απλό, αλλά μεστό συναισθημάτων, η ποιήτρια εξερευνά τον χρόνο, τη μοναξιά, την απώλεια και τη γυναικεία ταυτότητα, ενώ παράλληλα ενσωματώνει την κοινωνική και προσωπική της ματιά σε στίχους που αιχμαλωτίζουν τη στιγμή και τη μεταμορφώνουν σε κάτι διαχρονικό. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη μιλά για την έμπνευση πίσω από τη Παρανυχίδα , τον ρόλο της γλώσσας στην ποιητική της έκφραση, τη συνεργασία της με την εικαστικό Αναστασία Καρούση και τις θεματικές που διατρέχουν το έργο της. Μας αποκαλύπτει, επίσης, τα λογοτεχνικά της σχέδια και την ανάγκη της να πειραματιστεί με νέες μορφές γραφής. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε την ποιητική συλλογή Παρανυχίδα και πώς επιλέξατε τον τίτλο της; Αρχ...

 Ο Πάνος Πασχάλης πρωταγωνιστεί στην παράσταση Ζευγαρώματα , μια διασκευή του εμβληματικού έργου του Νικολάι Γκόγκολ, που ανεβαίνει στο Θέατρο Μικρός Κεραμεικός σε σκηνοθεσία Απόστολου Ψαρρού. Το έργο, μια γκροτέσκα σάτιρα για τις ανθρώπινες σχέσεις και τη μικροαστική ζωή, προσαρμόζεται στη σύγχρονη εποχή, θίγοντας διαχρονικά ζητήματα μέσα από το χιούμορ και την υπερβολή. Ο ηθοποιός μιλά για την προσέγγισή του στον ρόλο, τις προκλήσεις της ερμηνείας, αλλά και τις σύγχρονες διαστάσεις του έργου, που αγγίζουν το σημερινό κοινό. Με ειλικρίνεια και πάθος, αναλύει την ουσία του χαρακτήρα του, τη σημασία της αυθεντικότητας στην υποκριτική και τον τρόπο με τον οποίο η παράσταση αντανακλά τη σημερινή κοινωνία. Μέσα από τη συζήτησή μας, γίνεται σαφές ότι το Ζευγαρώματα δεν είναι απλώς μια κωμωδία· είναι ένας καθρέφτης που μας καλεί να γελάσουμε, αλλά και να προβληματιστούμε για τη φύση των σχέσεών μας. 1. Πώς προσεγγίζετε τον χαρακτήρα που υποδύεστε στην παράσταση; Υπάρχουν στοιχεία του ...

Η παράσταση Το σώμα που άφησα πίσω μου επιστρέφει για δεύτερη χρονιά, επιβεβαιώνοντας τη δυναμική της και την ανάγκη του κοινού να συνομιλήσει με τα ερωτήματα που θέτει. Μέσα από μια ιδιαίτερη σκηνική γλώσσα που συνδυάζει την εξομολόγηση, τη σωματικότητα και τον στοχασμό, η παράσταση εξερευνά τη σχέση μας με το σώμα, τα «πρέπει» που το καθορίζουν και τις εμμονές της εικόνας που μας επιβάλλονται. Μιλήσαμε με τον ηθοποιό Ηλία Καρακωνσταντάκη, ο οποίος συμμετέχει στην παράσταση, για την εμπειρία του πάνω στη σκηνή, τη διαδικασία προετοιμασίας, αλλά και τις βαθύτερες σκέψεις που του γεννά το έργο. Μέσα από τα λόγια του, αποκαλύπτεται όχι μόνο η ουσία της παράστασης, αλλά και μια προσωπική αναζήτηση που, λίγο-πολύ, μας αφορά όλους. «Το σώμα που άφησα πίσω μου» επιστρέφει για δεύτερη χρονιά. Τι πιστεύετε ότι έκανε την παράσταση τόσο ξεχωριστή και αξιόλογη ώστε να συνεχιστεί; Πιστεύω ότι ζούμε σε μια εποχή όπου ο καθένας μας βρίσκεται σε μια συνεχή αναζήτηση για το ποιος είναι, τι είναι το ...

Το Προτού μπει το φως στο δωμάτιο της Ελένης Καλαντζή είναι μια ποιητική διαδρομή ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, το φως και το σκοτάδι, την απώλεια και τη μνήμη. Μέσα από στίχους που μοιάζουν με κινηματογραφικά καρέ ενός εσωτερικού ταξιδιού, η ποιήτρια αναζητά τη στιγμή εκείνη όπου το τέλος συναντά την αρχή. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η Ελένη Καλαντζή μιλά για τη δύναμη της ποίησης να καταγράφει, να γιατρεύει και να επαναφέρει στη ζωή όσα νομίζαμε πως είχαν χαθεί. Πώς προέκυψε η ιδέα για την ποιητική συλλογή; Υπήρξε κάποια συγκεκριμένη εμπειρία που σε ενέπνευσε; Η ιδέα προέκυψε πριν περίπου μία δεκαετία όταν σκέφτηκα το επαναλαμβανόμενο μοτίβο της τριβής, της έκρηξης και της λήθης σε κάθε πτυχή της ζωής και πως μπορώ να το χρησιμοποιήσω σαν κεφάλαια/στάδια με κείμενα που εντάσσονται στο καθένα. Έγραφα από μικρή ηλικία για καθετί που ήθελα να κρατήσω στην μνήμη μου αλλά από τότε που είχα αυτή την έμπνευση, ξεκίνησα να γράφω για διάφορα συμβάντα και αναμνήσεις που με κάπως φυσ...

Σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, όπου οι προσωπικές και κοινωνικές κρίσεις πλέκονται με την περιβαλλοντική αγωνία, το βιβλίο Λιώνουν οι πάγοι της Βίκυς Κλεφτογιάννη έρχεται να φωτίσει τις λεπτές ισορροπίες που καθορίζουν τις ζωές μας.  Μέσα από τις ζωές τριών αδερφών που βρίσκονται μπροστά σε μια καθοριστική απόφαση, το βιβλίο μιλά για την οικονομική και συναισθηματική πίεση, αλλά και για την ίδια τη φύση που μοιάζει να «ανασαίνει» μαζί τους. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η συγγραφέας μοιράζεται τις σκέψεις της για τις θεματικές του βιβλίου, τις προκλήσεις της συγγραφής και το πώς η μνήμη και οι δεσμοί μας δίνουν τη δύναμη να προχωράμε μπροστά. Το Λιώνουν οι πάγοι είναι το πρώτο σας θεατρικό έργο που εκδίδεται. Τι σας ώθησε να γράψετε αυτή την ιστορία; Στο παρελθόν ασχολήθηκα ερασιτεχνικά με το θέατρο, ενώ παρακολουθώ συστηματικά παραστάσεις και διαβάζω θεατρικά έργα. Το συγκεκριμένο βιβλίο, που ακολουθεί δύο συλλογές διηγημάτων, αποτελεί μια πρώτη δοκιμή στη θεατρ...

Ο Δημήτρης Φάκος κυκλοφόρησε τον τέταρτο σόλο δίσκο του με τίτλο «Γρεναδίνη» από την Panik και ετοιμάζεται για τα επόμενα πλάνα του. Ο γνωστός τραγουδοποιός, που έχει γράψει το «Εμένα Θες» και ένα μακρύ κατάλογο μεγάλων επιτυχιών γενικά, μιλάει για το άλμπουμ, για τα σχέδιά του, για την αγάπη του για τη μουσική, για το μέλλον.

Στην ποιητική συλλογή Ασπρόμαυρα πλάνα , ο Θανάσης Πάνου αποτυπώνει εικόνες μιας ζωής σημαδεμένης από την απουσία, τη μοναξιά και τον αδιέξοδο έρωτα. Με στίχους που μοιάζουν με θραύσματα μνήμης και συναισθήματος, δημιουργεί ένα σκηνικό όπου η ελπίδα αντιστέκεται, σαν αγριολούλουδο που σπάει το τσιμέντο. Σε αυτή τη συνέντευξη, συζητάμε για το πώς η ποίηση μπορεί να γίνει καθρέφτης του παρελθόντος, αλλά και μια γέφυρα προς το άγνωστο.

Ο Δημήτρης Μανιάτης , μέσα από το βιβλίο του Η Καγκέλω , μας παρασύρει σε δώδεκα στιγμές ωμής, αστικής ποίησης, όπου το παρελθόν και το παρόν συγκρούονται σε δρόμους, δωμάτια και μνήμες. Με μια γραφή που ισορροπεί ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το μυστηριώδες, ανασύρει εικόνες από την Πατησίων μέχρι τη Μύκονο, από ένα λαϊκό τραγουδιστή που πετάει μέχρι τη σκιά του Καζαντζίδη. Σε αυτή τη συνέντευξη, μιλάμε για τις ιστορίες, τις εμμονές και τα πρόσωπα που στοιχειώνουν τις σελίδες του. 1. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε τη συλλογή διηγημάτων Η Καγκέλω; Υπάρχει κάποια πραγματική ιστορία ή εμπειρία πίσω από το βιβλίο; Άθροισμα παρατηρήσεων, σκέψεων και ερεθισμάτων. Το ομώνυμο που έδωσε και τον τίτλο του βιβλίου μου ήταν αυτό που επιτάχυνε και τις άλλες ιστορίες που είχα μέσα μου, που επωάζονταν μέσα μου και που τελικά οδηγήθηκαν στην μικρή φόρμα του διηγήματος- μικροδιηγήματος. Μια αλληλουχία επίσης βιωμάτων, από ματαιώσεις, πείσματα μέχρι αλλόκοτα πράγματα που μου έχουν κατά καιρούς συμβεί αποτέ...

Στην πολυσήμαντη σχέση του Στέλιου Καζαντζίδη με τον Πάνο Γεραμάνη, δύο μορφές που σφράγισαν το ελληνικό λαϊκό τραγούδι και τη δημοσιογραφία αντίστοιχα, μας ξεναγεί ο Νίκος Δρόσος στο βιβλίο Στέλιος Καζαντζίδης – Πάνος Γεραμάνης, Όπως τους γνώρισα . Μέσα από προσωπικές αναμνήσεις, ανέκδοτες ιστορίες και σπάνια ντοκουμέντα, ο συγγραφέας αποκαλύπτει πτυχές της προσωπικότητας και της πορείας δύο ανεπανάληπτων δημιουργών που άφησαν ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους στον ελληνικό πολιτισμό. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, συζητάμε με τον Νίκο Δρόσο για την έρευνά του, τις αναμνήσεις του από τις δύο αυτές μεγάλες προσωπικότητες και το πώς η φιλία τους επηρέασε τον κόσμο της μουσικής και της δημοσιογραφίας. Στην εισαγωγή του βιβλίου αναφέρετε ότι δεν είναι αυτοβιογραφία, αλλά μια κατάθεση ψυχής, για δύο φίλους. Πώς αποφασίσατε να καταγράψετε τη σχέση σας με τον Στέλιο Καζαντζίδη και τον Πάνο Γεραμάνη με αυτόν τον προσωπικό τρόπο; Ναι, έτσι είναι. Το βιβλίο μου είναι μια κατάθεση ...

Στο Επτά Ιστορίες Έρωτα , ο Δημήτρης Νίκου υφαίνει επτά ξεχωριστές αφηγήσεις που αποτυπώνουν τη διαχρονική δύναμη του έρωτα. Με σύγχρονη ματιά αλλά και διαχρονική αίσθηση, το βιβλίο εξερευνά τα όρια –ή μάλλον την έλλειψή τους– όταν η καρδιά κυριαρχεί. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μιλάμε με τον συγγραφέα για τις ιστορίες του, τις αλήθειες που κρύβει ο έρωτας και τη δύναμη των συναισθημάτων που καθορίζουν τις ζωές μας. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε μια συλλογή ερωτικών διηγημάτων; Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το συγκεκριμένο βιβλίο; Σκεφτόμουν πολύ καιρό να ετοιμάσω ένα βιβλίο για τον έρωτα, η ιδέα αυτή τριγυρνούσε στο μυαλό μου αρκετά, αλλά δεν είχα καταλήξει στο τι βιβλίο θα ήθελα να είναι. Επέλεξα τελικά να είναι συλλογή διηγημάτων ώστε να μου δοθεί η ευκαιρία να μιλήσω για τον έρωτα υπό διαφορετικές οπτικές γωνίες.

Στο Η Σφαγή των Αθώων , ο Στέφανος Παπαδημητρίου σκιαγραφεί ένα συγκλονιστικό ψυχολογικό θρίλερ που εξερευνά τα όρια της βίας και της δημιουργικότητας. Ένα μαζικό έγκλημα σε σχολική εκδρομή, ένας έφηβος-δολοφόνος και ένας μοναδικός επιζών που αναζητά την αλήθεια μέσα από την τέχνη και τη μνήμη. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, συζητάμε με τον συγγραφέα για τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής και τα βαθύτερα νοήματα του βιβλίου. Τι αποτέλεσε την αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο; Υπήρξε κάποιο πραγματικό γεγονός που σας ενέπνευσε; Έχοντας βιώσει bullying στα σχολικά μου χρόνια, ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για τον παραλογισμό της βίας που υπάρχει στα σχολεία.Οι κοινωνίες μας επιμένουν να θέλουν να βλέπουν τα παιδιά και τους εφήβους ως «αθώους», όμως αν κανείς παρατηρήσει καλύτερα θα δει πως υπάρχει μεγάλος θυμός. Είναι μια παράλογη συνθήκη που πιστεύω πως πρέπει να εξεταστεί. Ακραία ξεσπάσματα βίας, όπως τα περιστατικά πολύ έντονου bullying που ακούμε όλο και συχνότερα...

Στο Ομέρο, Ο Κρυφός Γιος , ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης υφαίνει μια συναρπαστική ιστορία που συνδυάζει μυστήριο και ιστορική μυθοπλασία. Τι θα συνέβαινε αν το φημολογούμενο παιδί της Μαρίας Κάλλας και του Αριστοτέλη Ωνάση είχε επιβιώσει; Μέσα από ένα ταξίδι γεμάτο ανατροπές, ο συγγραφέας αναζητά την αλήθεια πίσω από τον μύθο. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μιλάμε για την έμπνευση, την αφήγηση και τις προκλήσεις του βιβλίου. credits : Νicolas Aristidou Τι σας ενέπνευσε να γράψετε την ιστορία του Ομέρο; Πώς γεννήθηκε η ιδέα του «κρυφού γιου» της Μαρίας Κάλλας και του Αριστοτέλη Ωνάση;             Είμαι από μικρός θαυμαστής της φωνής της Κάλλας. Οι άριές της, κι έπειτα ολόκληρες όπερες συχνά σε ζωντανές ηχογραφήσεις, με συνοδεύουν όταν γράφω, διαβάζω, ταξιδεύω. Αργότερα ξεκίνησα να ενδιαφέρομαι για τη ζωή της, μια ζωή μεταξύ θριάμβων και τραγωδιών σαν αυτές των ηρωίδων που ενσάρκωνε στη σκηνή. Όταν διάβασα λοιπόν, ένα βιβ...

Με τη δεύτερη ποιητική του συλλογή, Ώρες αναγέννηση ς (εκδ. Μετρονόμος), ο Πάνος Μπόρας καταθέτει μια ποιητική διαδρομή μέσα από τη φθορά προς την ανασύνθεση του εαυτού. Με έντονα ρεαλιστικά στοιχεία, κοινωνικούς προβληματισμούς και μια εσωτερική αναμέτρηση με το παρελθόν, η συλλογή αποτυπώνει την ανάγκη για μεταμόρφωση και λύτρωση. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο δημιουργός μιλά για την ποίηση ως πράξη αναγέννησης, τις επιρροές του και τον ρόλο του ποιητή στη σύγχρονη πραγματικότητα. Η συλλογή σου Ώρες αναγέννησης δείχνει την ανασύσταση του ποιητικού υποκειμένου μέσα από τη φθορά. Πώς η έννοια της αναγέννησης συνδέεται με τη φθορά στην ποίησή σου; Αν προσέξει κάποιος τη συγκεκριμένη ποιητική συλλογή θα δει πως τα ποιήματα λειτουργούν σαν ένα «καρδιογράφημα» και συνδέονται από το πρώτο ποίημα που είναι η «Αφύπνιση πριν την αναγέννηση» ως το τελευταίο που είναι οι «Ώρες αναγέννησης». Πράγματι ξεκινάει από τη φθορά, που προκαλείται από το άτομο όταν είναι απόλυτο και ...