Open Mind

  Σαλονικάι. Άπαντα τα διηγήματα του Αλμπέρτου Ναρ Ποιο ήταν το κίνητρο για την επανέκδοση των διηγημάτων του Αλμπέρτου Ναρ; Αφορμή για αυτή τη συγκεντρωτική έκδοση των διη­γημάτων του Αλμπέρτου Ναρ αποτελεί η συμπλή­ρωση είκοσι χρόνων από τον πρόωρο θάνατό του και το γεγονός ότι τα βιβλία του, παρότι επανεκδίδονται εξακολουθητικά, εξαντλούνται διαρκώς.

  Τι σας ενέπνευσε να δημιουργήσετε την ιστορία των «Φίλων από άλλον πλανήτη»; Υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο γεγονός ή ιδέα που αποτέλεσε την αφετηρία; Απάντηση: Η έμπνευση είναι μια εσωτερική πνευματική και συναισθηματική διεργασία και δεν εξαρτάται απ’ τη βούληση και τη διανοητική προσπάθεια του συγγραφέα. Η ίδια διεργασία έγινε και με τα φιλαράκια.   Πάει πολύς καιρός που μ’ επισκέφτηκαν, από μόνα τους, και με κέντριζαν επίμονα. «Γράψε κάτι και για μας… Να ισορροπήσουμε έναν πολιτισμό που πορεύεται μονόπατα. Φιλοπολεμικά...» Πιστεύω, πως ο αλληλοσεβασμός και η ειρήνη δημιουργούν το κατάλληλο κοινωνικό περιβάλλον για ν’ αναπτυχθεί ο πολιτισμός του ανθρώπου. Όμως, η ειρήνη δεν εμπεδώνεται κι ο σεβασμός δεν κερδίζεται όταν στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο προβάλλονται, κατά κόρο, εικόνες με φιλοπόλεμους εξωγήινους που κάνουν επιδρομές στον πλανήτη Γη, με σκοπό να τον καταστρέψουν. Όταν στα βιβλιοπωλεία παρουσιάζονται βιβλία με πάνοπλους εξωγήινο...

  1. Το μυθιστόρημά σας βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα στη Σέριφο. Τι σας ενέπνευσε να ανατρέξετε σε αυτά τα ιστορικά γεγονότα και να τα ενσωματώσετε στη μυθοπλασία σας; Μία καλοκαιρινή πενθήμερη επίσκεψη με σκοπό να απολαύσω τις ομορφιές της Σερίφου, έγινε η αφορμή να γνωρίσω τον χώρο των Μεταλλείων στο Λιβάδι και να εντυπωσιαστώ απ' το περιβάλλον. Τα απομεινάρια των γραφείων, του ιατρείου και της γέφυρας της επιχείρησης, με έκανε να περιεργαστώ όλη την περιοχή και να κάνω συζητήσεις με τους ντόπιους. Έμαθα αρκετά αλλά σκόρπια. Η περιέργεια συνεχίστηκε και μετά το τέλος του ταξιδιού μου κι όσο περνούσαν οι μέρες, τόσο εγώ παρέμεινα εντυπωσιασμένη και αποφασισμένη να μάθω λεπτομέρειες. Κάπως έτσι η περιέργεια έγινε απόφαση να γράψω για ένα θέμα που αγνοούσε όλη η σύγχρονη Ελλάδα.

  Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο και ποιο μήνυμα επιδιώκετε να περάσετε στον αναγνώστη μέσα από τις σελίδες του; Κυριολεκτικά, ένα τυχαίο γεγονός. Συγκεκριμένα,   με το kovid 19 αποκλείστηκα στην Αθήνα, και   τότε για πρώτη φορά απέκτησα σχέση με το   ΦΒ. Και εκεί, πληροφορήθηκα όντως, απίστευτα συμβάντα. Συγκεκριμένα, η κυβερνητική επιτροπή εορτασμού των 200 ετών από το 1821,η Ελλάδα 21,   είχε επιλέξει ως επίσημους προσκεκλημένους της, επιστήμονες που δήλωναν ευθαρσώς και ποικιλοτρόπως ότι δεν πίστευαν στην Επανάσταση του 21. Όπως ήταν αναμενόμενο, άρχισα να αντιδρώ με άρθρα μου, κυρίως στην εφημερίδα   Εστία, και στο ΦΒ, παρότι δεν είμαι ιστορικός, όπως είναι γνωστό, αλλά αυτά που ανενδοίαστα έβλεπαν το φως εντός της Επιτροπής Ελλάδα 21, είναι σίγουρο ότι   θα τα απέρριπταν ακόμη και μαθητές του δημοτικού.

  Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για ‘’Το ταξίδι μιας στιγμής’’; Πάντα ξεκινάω να γράφω για μένα. Πρωταρχικά ήθελα να αποτυπώσω τα συναισθήματα που ένιωσα στην πρώτη μου εμφάνιση υποκριτικά στο θέατρο. Γράφοντας, εμφανίστηκαν με τη σειρά οι χαρακτήρες μου, και έπαιρναν την θέση τους στο κείμενό μου. Οι συζητήσεις που έχω με γυναίκες που με πλαισιώνουν, και ως παρατηρητής της ιδίας μου της ζωής, σε σοβαρά ζητήματα που μας απασχολούν σήμερα, μου έδωσαν την έμπνευση. Αυτός ο συνδυασμός έφερε το αποτέλεσμα στο βιβλίο που κρατάμε στα χέρια μας.

  1. Τι σας ώθησε να καταγράψετε την ιστορία των Τερμιτών; Υπήρχε κάτι που σας βάραινε και θέλατε να μοιραστείτε; Πάμε αρκετά χρόνια πίσω όταν κάποια στιγμή αποφάσισα να αποτυπώσω την περίοδο της ζωής μου που αφορούσε τη σχέση μου με αυτή τη παρέα που λέγεται Τερμίτες … ο κύριος σκοπός ήταν να μείνει κάτι γραμμένο για να έχουν να διαβάζουν τα παιδιά μου τις περιπέτειες που περάσαμε, τις δύσκολες στιγμές, τις ανέμελες, τις πετυχημένες και πάει λέγοντας … αργότερα σε μια συναυλία που βρέθηκα με τον Λαυρεντη αφού το διάβασε με παρότρυνε να το εκδώσω σε βιβλίο .. ήθελε και ο ίδιος να γράψει κάποια κείμενα αλλά όπως ξέρουμε δυστυχώς δεν πρόλαβε .. 

  -            Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο του Δημήτρη Τσαφέντα; Τι σας συγκίνησε περισσότερο στην προσωπικότητά του; Προσπάθησα αρχικά να τον καταλάβω ως προσωπικότητα, πριν φτάσει στην απόφαση να δολοφονήσει τον Φέρβουντ. Ήθελα να καταλάβω   αν ήταν ένας χαρακτήρας με βίαια ένστικτα, αν είχε πολιτική συνείδηση ή αν η πράξη του ήταν καθαρά προσωπική. Έθετα "ερωτήσεις" στον χαρακτήρα και μέσω έρευνας προσπαθούσα να βρω τις απαντήσεις. Έπρεπε   πρώτα να δω τον άνθρωπο   και μετά την πράξη του. Αυτό που με συγκίνησε βαθιά ήταν η αυτοθυσία του. Ήξερε ότι η πράξη του δεν είχε επιστροφή και το αποδέχτηκε. Δεν είναι κάτι απλό αυτό.

  Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από την ιστορία του Τζόσουα και τη ζωή του ως παράνομος μετανάστης στη σύγχρονη Αθήνα;    Η έμπνευση πραγματικά ήρθε εντελώς αβίαστα. Δεν ψαχνόμουν για να βρω κάτι να γράψω. Αντιθέτως. Πήγα στο κέντρο της Αθήνας για μια προσωπική μου δουλειά. Ταρακουνήθηκα όταν είδα   μετανάστες στα σκαλάκια μια πολυκατοικίας και δίπλα τους στα κάγκελα του πεζοδρομίου να στεγνώνουν τα   ασπρόρουχα τους. Ήταν αξιοπρεπείς περίμεναν ένα μεροκάματο για   ώρες. Ήλπιζαν σε μια κανονικότητα, ότι εμείς δηλαδή έχουμε δεδομένο Ταράχτηκα. Κάπως έτσι ξεκίνησε να χτίζεται η ιστορία.

  - Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από την παράσταση «Κάτι σαν κήπος» και πώς εξελίχθηκε η δημιουργική διαδικασία της ομάδας Artika; H ιδέα και η σκηνοθεσία είναι της Μαριλένας Τριανταφυλλίδου και προέκυψε από την επιθυμία να αντλήσουμε το υλικό της παράστασης από τη φύση, που είναι η πρώτη εμπειρία που έχει κάθε παιδί και η γλώσσα που καταλαβαίνει. Παράλληλα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε στοιχεία του κλασικού Ινδικού χορού Βharata Natyam. Αυτό δεν ήταν τυχαίο γιατί στην Ινδική τέχνη και τον χορό η φύση θριαμβεύει και ο άνθρωπος βρίσκει την οργανική του σχέση σε αυτή. Στις πρώτες πρόβες μας δουλέψαμε αρκετούς αυτοσχεδιασμούς και κάποια στιγμή είχαμε την ανάγκη να πάμε όλοι μαζί μια μικρή εκδρομή, και έτσι και έγινε: η πρόβα μεταφέρθηκε έξω στην φύση. Αυτό μας έδωσε περισσότερη έμπνευση για να συνεχίσουμε τη δημιουργική μας διαδικασία.

  Ποια ήταν η αφετηρία της έμπνευσής σας για το πρώτο σας μυθιστόρημα; Ήταν οι εμπειρίες σας ως ψυχοθεραπεύτρια καθοριστικές για τη δημιουργία του; H αφετηρία της έμπνευσης μου γι’ αυτό το πρώτο μου μυθιστόρημα ήταν ο ίδιος ο κόσμος που τόσο όμορφα, ζεστά και καρτερικά παρακολουθεί χρόνια τώρα τα σεμινάρια ψυχολογίας που παραδίδω σε διάφορες δομές και πολιτιστικά κέντρα. Η ερώτηση ήταν πάντα σταθερή και ξεκάθαρη. Πότε θα γράψετε κάτι για μας; Η απάντηση μου πάντα αόριστη και λακωνική. Όταν θα έρθει η ώρα μου. Και ήρθε. Οι εμπειρίες μου στη κλινική της ψυχοθεραπείας και ψυχανάλυσης σαφώς ήταν καθοριστικές μιας και οι ποικίλες μαρτυρίες ανθρώπων που ανοίγουν τη καρδιά τους ώστε να εντοπιστεί το τραύμα, ανέδειξαν τη πιο μεγάλη αλήθεια αυτού του βιβλίου. Πίσω από κλειστές πόρτες σπιτιών, πίσω από σιωπές και κλειστές ψυχές υπάρχουν τα πιο ηχηρά και μυθιστορηματικά σπαράγματα αλήθειας..

  Δήμος Χρυσός,  Ο ερημίτης του Ραχμαντάν, εκδόσεις Ιωλκός, 2024   Το βιβλίο σας χαρακτηρίζεται από μια ατμόσφαιρα που ισορροπεί ανάμεσα στο παραμύθι και τη λογοτεχνία τρόμου. Πώς προέκυψε αυτός ο ιδιαίτερος συνδυασμός; Η ατμόσφαιρα είναι πολύ σημαντική και είναι αυτό που ξεχωρίζει τη λογοτεχνία από άλλα είδη γραπτού λόγου. Το λογοτεχνικό έργο πρέπει να μπορεί να σε υποβάλλει, να σε κάνει να βυθίζεσαι μέσα του… Τα δύο είδη που αναφέρατε είναι τα πιο ατμοσφαιρικά. Χρησιμοποίησα τεχνικές της λογοτεχνίας τρόμου, για να εξάψω και να κρατήσω το ενδιαφέρον του αναγνώστη, αλλά και την τεχνοτροπία του παραμυθιού, που μου επέτρεψε να εκφράσω δικές μου σκέψεις και ανησυχίες για ζητήματα που αφορούν κάθε άνθρωπο. Θα μπορούσαμε να κάνουμε λόγο για μία «νεογοτθική» αφήγηση, δηλαδή μια αφήγηση που φέρει τα κλασικά χαρακτηριστικά της γοτθικής λογοτεχνίας εμπλουτισμένα με φιλοσοφικές αναζητήσεις που προσδίδουν οικουμενικότητα στις ιστορίες, όπως συμβαίνει στα παραμύθια. Ένα τρενάκι του τ...

    Ποια ήταν η αρχική ιδέα που σας οδήγησε στη συγγραφή του βιβλίου;   Η αρχική ιδέα ήταν ένα σκίτσο στο οποίο πρόσθεσα πέντε έξι γραμμές σαν ερμηνεία. Λέξεις προστέθηκαν, αφαιρέθηκαν και κάποια στιγμή πήρε τη μορφή μιας ιστορίας.

Τι σας οδήγησε να εστιάσετε στην ποιητική του Κώστα Μόντη και τι σημαίνει για εσάς η ενασχόληση με το έργο του; Ασχολήθηκα κατά καιρούς συστηματικά με το έργο συγκεκριμένων ποιητών και πεζογράφων: Ανδρέας Εμπειρίκος, Κωστής Παλαμάς, Γιώργος Σεφέρης, Οδυσσέας Ελύτης, Κωνσταντίνος Θεοτόκης, και άλλους. Πάντα υπάρχει κάτι προσωπικό, πέρα από τον επαγγελματικό εθισμό που με ωθεί σε ένα λογοτέχνη. Όχι κατ’ ανάγκην η έλξη. Μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο. Η απώθηση μπορεί να λειτουργήσει κάποτε ως ώθηση. Με τον Μόντη συνέβηκε το πρώτο. Τον είδα από την αρχή ως έναν ερεθιστικό, προκλητικό, μείζονα ποιητή.

  Τι σας ενέπνευσε να γράψετε το έργο «Όσο κρατάει το ταξί»; Πώς προέκυψε η αλληγορία των ανθρωπίνων σχέσεων με τα στριφτά τσιγάρα; Εμπνεύστηκα μέσα από τις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις, όπου συχνά χαρακτηρίζονται από την παροδικότητα. Από τη διάρκεια που είναι τόσο δυσεύρετη. Τότε κάπνιζα στριφτά τσιγάρα και παρατηρούσα τον χρόνο που αφιέρωνα στη διαδικασία του τσιγάρου, μέχρι να τελειώσει. Σκέφτηκα πως διαφέρουν από τα έτοιμα τσιγάρα διότι διαρκούν πολύ περισσότερο. Κάπως έτσι προέκυψε η ιδέα να δημιουργήσω έναν χαρακτήρα, που θα μιλήσει γι' αυτή την αλλόκοτη σκέψη.

  1.     Ποιο ήταν το ερέθισμα για τη δημιουργία της συλλογής «Ταξίδι με τον Πήγασο» και τι σημαίνει για εσάς ο Πήγασος ως σύμβολο; Όλη η οικογένειά μου υπήρξε διωκόμενη από την περίοδο της χούντας και μετά, και οι συνθήκες που επικρατούσαν δεν ήταν βιώσιμες για ένα παιδί. Έτσι από μικρή είχα τάσεις φυγής απ’ αυτό το νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον. Στα όνειρά μου έβλεπα τον εαυτό μου επάνω σε ένα φτερωτό άλογο, τον Πήγασο, να με πηγαίνει ψηλά στον ουρανό και να με ταξιδεύει σε μέρη πρωτόγνωρα μακριά από τη χώρα, που μας βρήκαν όλους μεγάλα δεινά.

Την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2024, η μουσική σκηνή Major Seven γέμισε μελωδίες, ενέργεια και αστείρευτο ταλέντο, καθώς ο Γιάννης Ταυλάς και οι Ρεβάνς ένωσαν τις δυνάμεις τους για μια μοναδική συναυλία που θα μείνει αξέχαστη σε όλους τους παρευρισκόμενους. Ο Γιάννης Ταυλάς, με δύο προσωπικά άλμπουμ («Τραγούδια μίας χρήσης» και «Τέσσερις τριλογίες») και σημαντικές συνεργασίες με κορυφαίους δημιουργούς, όπως ο Σταύρος Ξαρχάκος και ο Σπύρος Γραμμένος, απέδειξε για ακόμα μια φορά γιατί θεωρείται ένας από τους πιο πολυδιάστατους καλλιτέχνες της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής.

  Στην παράσταση υποδύεστε τη Γιοχάννα, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι η «Αθάνατη Αγαπημένη» του Beethoven. Πώς προσεγγίσατε αυτόν τον μυστηριώδη χαρακτήρα; Ο Beetoven σε όλη του την ζωή αναζητούσε την αιώνια αγάπη… η Γιοχάνα… “ήταν και το φως και ο καπνός”…  ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας, μια γυναίκα χαμηλής κοινωνικής τάξης, αμόρφωτη, με ένστικτα επιβίωσης και ένα συναισθηματικό κόσμο αληθινό αλλά σκληρό . Η προσέγγιση όλων τον χαρακτήρων χρειάζεται ειλικρίνεια, αναζητώντας την αλήθεια του ηρώα μέσα από τις καταστάσεις της ζωής του… αυτή η διαδρομή είναι πάντα μοναδική για μένα.

Πώς αισθάνεστε που επιστρέφετε με μια ηλεκτρική μπάντα μετά από καιρό; Τι νέο φέρνει αυτή η σύνθεση στη μουσική σας ταυτότητα; Μου αρέσει να ενορχηστρώνω ξανά τα παλιά μου τραγούδια. Έχω την τύχη να παίζω με εξαιρετικούς συνεργάτες και φίλους μουσικούς. Η μουσική μου ταυτότητα περιέχει μπάντες και ομάδες μουσικών. Θέλω να συνεργάζομαι. Μου αρέσει και η πρόβα και η συναυλία. Για αυτό νιώθω πολύ περήφανος για την καινούρια μου μπάντα.

Τι σας ενέπνευσε να σκηνοθετήσετε το έργο «Τυφλοί» του Μαίτερλινκ; Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον σε αυτό το συμβολικό δράμα; O Μωρίς Μαίτερλινγκ είναι ένας σπουδαίος συγγραφέας , Νομπελίστας , εκπρόσωπος ενός μυστηριακού - Συμβολικού Θεάτρου και τα έργα του, έργα - παραβολές, κραυγάζουν μέσα από τον κόσμο των συμβόλων, για όλα τα τεράστια ζητήματα που αφορούν τον ανθρώπινο Πολιτισμό και έχουν στις μέρες μας μια συγκλονιστική επικαιρότητα . Το γεγονός αυτό, μαζί με την απίστευτη οξυδέρκεια της σκέψης του και την ικανότητα του να καυτηριάζει μέσα από την ποιητική του φλέβα, όσα έβλεπε να έρχονται στην ανθρωπότητα, μου κέντρισε το ενδιαφέρον για την επιλογή του έργου.

  1.          Πώς προέκυψε η ιδέα για τη δημιουργία του βιβλίου και της παράστασης «Η Καρδούλα»;   Η ιδέα προέκυψε από ένα λάθος… έκανα μια τοιχογραφία και στο τελείωμα της αποφάσισα να βάλω δύο καρδιές, η μία ήταν τελείως λάθος… ξαφνικά είχα μπροστά μου μια μικρή καρδιά Με μια περίεργη ουρίτσα να αχνό φαίνεται, σαν να άρχισε να μου χαμογελά και να μου λέει ότι ήρθε η ώρα να γράψεις την ιστορία μου…