Open Mind

  Η ποιητική συλλογή σου Εκμαγείο δημιουργεί έναν έντονο εσωτερικό διάλογο. Πώς συνδυάζεις την ευαισθησία με την ωμή αλήθεια στην ποίησή σου; Στην ποίησή μου, η ευαισθησία και η ωμή αλήθεια δεν λειτουργούν αντιθετικά, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται. Η ευαισθησία είναι το φίλτρο μέσα από το οποίο αντιλαμβάνομαι τον κόσμο, η διαίσθηση που με οδηγεί στις λεπτές αποχρώσεις των συναισθημάτων. Η ωμή αλήθεια, από την άλλη, είναι η άρνηση να εξωραΐσω όσα μας καθορίζουν, ακόμα κι όταν είναι άβολα ή επώδυνα.

  Τι σας ενέπνευσε να γράψετε ένα βιβλίο για τα ομόηχα; «Τα ομόηχα είναι μπελάς» και ο τίτλος δεν είναι καθόλου τυχαίος. Αυτό πιστεύουν τα παιδιά και δεν έχουν άδικο! Λέξεις που ακούγονται το ίδιο, αλλά γράφονται αλλιώς και φυσικά, έχουν διαφορετική σημασία. Έτσι, εμπνεύστηκα Αυτό το βιβλίο, μόνο που φρόντισα η γνώση να έρχεται μέσα από μια διασκεδαστική ιστορία που δεν θα κουράσει τα παιδιά και θα τα κάνει να αγαπήσουν τις ομόηχες λέξεις και να τις γράφουν σωστά.

  Τι αποτέλεσε την αφετηρία για τη συγγραφή της συλλογής "Συναντήσεις σε καφέ" ; Η αφετηρία για την συγγραφή είναι πάντα η διάθεση και η έμπνευση να γράψω. Για την έκδοση της συλλογής όμως πολλά και μικρά πράγματα αποτέλεσαν την αφετηρία για να εκδοθεί: ποιήματα ήδη γραμμένα που έψαχναν τον χώρο και τον χρόνο τους να εκδοθούν και να αποτελέσουν το επόμενο βιβλίο. Κυρίως όμως η ανάγκη γι’ αυτό που γράφτηκε και εκφράστηκε να βγει στο φως, να ανασάνει, να ταξιδέψει, να κάνει τον κύκλο του κι έπειτα να καταλαγιάσει για να έρθει μετά το επόμενο… αν έρθει. Κι είναι ακόμα και μια άλλη «παγίδα» που υπάρχει -σε μένα τουλάχιστον: ότι αυτό που έγραψα όσο μένει στο συρτάρι αρχίζει να παλιώνει και πρέπει να το βγάλω γιατί όσο περνάει ο καιρός δεν θα είναι το ίδιο. Όπως αλλάζω εγώ καθώς περνάει ο καιρός, έτσι αλλάζουν και όλα όσα με συνθέτουν. Έτσι και με τη συγγραφή, όσο αργώ να βγω στο φως με αυτό που έχω γράψει, τόσο αλλάζω και καταλήγω να είμαι κάτι άλλο από εκείνο που έγραψα κάποτ...

Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή ενός τόσο λεπτομερούς χρονολογίου για τη ζωή και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη; α. Η ιδιαίτερη φιλία με την οποία με τίμησε β. Η υπόσχεσή μου να εκπληρώσω την επιθυμία του για ένα τέτοιο έργο. Όπως αναφέρω στα προλεγόμενά μου στο Χρονολόγιο , εκδήλωσε την επιθυμία του αυτή όταν φυλλομετρούσαμε το 2015 τον προάγγελο του Χρονολογίου ,   που εκδόθηκε από τον ΙΑΝΟ με τίτλο Ένα ημερολόγιο για τον Μίκη · ο ίδιος μάλιστα ο Μίκης Θεοδωράκης το βάφτισε τότε Χρονολόγιο ! γ. Η ... διαστροφική μου συνήθεια να «καταγράφω» γεγονότα και κυρίως επετείους· κάποιες φίλες, κάποιοι φίλοι, με αποκαλούν «σεσημασμένο επετειολόγο» ή/και «επετειολόγο της Ελληνικής Μουσικής»! δ. Η χωρίς αισθητικά όρια αγάπη μου για τη μουσική· πεδίο στο οποίο ταυτιστήκαμε απολύτως με τον Μίκη Θεοδωράκη ε. Η ευχέρεια που έχω να συνδιαλέγομαι με τα μαθηματικά· υπενθυμίζω ότι είμαι και Πολιτικός Μηχανικός του ΕΜΠ. Χωρίς μαθηματική σκέψη πιστεύω ότι ένα τέτοιο εγχ...

Συμμετέχετε και στις δύο παραστάσεις του «Πιραντέλλο επί Δύο». Πώς είναι αυτή η εμπειρία για εσάς ως ηθοποιός; Νομίζω πως κάθε ηθοποιός θα ήθελε να είναι στη θέση μου. Είναι σημαντικό να έχεις την τύχη να ερμηνεύεις Πιραντέλλο και πόσο περισσότερο όταν αυτό γίνεται επί δυο και ειδικά στα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του. Στην επαγγελματική μου καριέρα ως ηθοποιός δεν έχω ερμηνεύσει ξανά αυτόν τον κορυφαίο δραματουργό και ειλικρινά νιώθω διπλά ευτυχισμένος.

  Τι σε γοήτευσε περισσότερο στον ρόλο του Βαλέριο και ποια στοιχεία του χαρακτήρα του ξεχώρισες;   Και μόνο το γεγονός ότι ο χαρακτήρας που υποδύομαι, παραδίνεται, άνευ όρων, στην τρελή φύση του έρωτα με τόση ορμή και ένταση και είναι έτοιμος να τα δώσει όλα για τη γυναίκα που ερωτεύεται, αυτό, από μόνο του, είναι ένα άκρως γοητευτικό στοιχείο του. Οι ακρότητες στις οποίες προσφεύγει, μην μπορώντας να διαχειριστεί την ένταση του συναισθήματος που βιώνει, είναι εξαιρετικά πατήματα για τον ηθοποιό, πάνω στα οποία έχει την απόλυτη ελευθερία να πειραματιστεί με πιο εξπρεσιονιστικά εργαλεία κι ενδεχομένως να ανακαλύψει και υποκριτικές ποιότητες, που ούτε ο ίδιος γνώριζε ότι διαθέτει.  

    Το Μακμπέθ είναι ένα από τα πιο πολυσύνθετα και σκοτεινά έργα του Σαίξπηρ. Ποια ήταν η βασική σκηνοθετική σας προσέγγιση και ποιο στοιχείο του έργου θέλατε να αναδείξετε περισσότερο; Ο Σαίξπηρ θεωρείται ότι ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ψυχολόγους της εποχής του. Στον "Μακμπέθ", θίγει κρίσιμα ζητήματα και τα τοποθετεί σε ένα σκοτεινό, διαχρονικό σύμπαν που αντικατοπτρίζει τόσο την εποχή που γράφτηκε όσο και τη σύγχρονη πραγματικότητα. Σ την σκηνοθετική μου προσέγγιση, στόχος μου ήταν να φωτίσω το έργο και από μια άλλη σκοπιά και να φέρω την τραγωδία πιο κοντά στο σήμερα, έτσι ώστε ο θεατής να νοιώσει πιο άμεσα τον εφιάλτη του Μακμπέθ. Πολλοί από μας έχουμε βιώσει ένα τραυματικό γεγονός που δεν μπορέσαμε να ξεπεράσουμε, του οποίου το «αποτύπωμα»   μπορεί να έχει επηρεάσει όχι μόνο ολόκληρη τη ζωή μας αλλά και το περιβάλλον μας. Αυτή η ψυχική διαταραχή ονομάζεται   δ ιαταραχή μετατραυματικού στρες ( PTSD ) οπότε η σύνδεσή του με το έργο έγινε αυτόματα . Αυ...

Η Μπέλλα είναι ένας χαρακτήρας που βιώνει έντονη ψυχολογική πίεση και χειραγώγηση. Πώς προσεγγίσατε την ερμηνεία της; Καθ’ όλη τη διάρκεια των προβών προσπάθησα να κατανοήσω βαθιά τον ψυχισμό αυτής της γυναίκας, αλλά και όλο της το παρελθόν που την οδήγησε στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τον κόσμο γύρω της. Με τη βοήθεια του σκηνοθέτη μου και μέσα από τεχνικές που χρησιμοποίησε φτιάξαμε το βιογραφικό της ηρωίδας που υποδύομαι. Κάναμε έρευνα για γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί ψυχολογικά ή σωματικά, κάτι το οποίο με βοήθησε ιδιαίτερα να ενώσω τα κομμάτια του παζλ που λέγεται Μπέλλα.

  Τι σας ενέπνευσε να επιλέξετε το βιβλίο του Εντουάρ Λουί "Αλλαγή: Μέθοδος" για θεατρική διασκευή; Ο Εντουάρ Λουί ήταν μια αποκάλυψη για μένα, όπως μπορώ να φανταστώ και για όλους τους αναγνώστες του, που είναι φανατικοί και είναι πολλοί. Είναι η αμεσότητα κι η δύναμη της γραφής του κι ο λόγος πιστεύω πως είναι πως ξεκινάει από τόσο βαθιά προσωπικά πράγματα σε όλα του τα βιβλία. Τη σχέση του με την οικογένεια, την ομοφυλοφιλία, την πολιτική στράτευση.

    Η επιλογή του τίτλου « Κόκκινος Ιπποπόταμος» είναι ιδιαίτερα αινιγματική. Ποιο είναι το συμβολικό του νόημα και πώς συνδέεται με την πλοκή της παράστασης;   ''ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΙΠΠΟΠΟΤΑΜΟΣ'' είναι το όνομα ενός τζαζ μπαρ. Εκεί γνωρίζει η ηρωίδα τον σύντροφό της, που παίζει πιάνο σ' αυτό. Το κόκκινο είναι το χρώμα του αίματος και του πάθους. Του έρωτα και της επανάστασης.

Ο τίτλος του έργου σας είναι τολμηρός και προκαλεί έντονη εντύπωση. Ποιο ήταν το σκεπτικό πίσω από την επιλογή αυτού του τίτλου; Η αλήθεια είναι πως έχω έρθει πολλές φορές αντιμέτωπη με αυτή την ερώτηση, όπως και με τη διερώτηση αν αυτή μου η επιλογή στον τίτλο είχε ως σκοπό να προκαλέσει και ίσως με αυτόν τον τρόπο να προσελκύσει περισσότερη προσοχή στο έργο μου. Δε ξέρω αν ενδόμυχα κάτι από αυτά ισχύει, αλλά ο τίτλος δημιουργήθηκε πριν τον ίδιο το έργο. Ίσως κάπως το έργο εντέλει να χτίστηκε γύρω από αυτόν. Μου βγήκε αυθόρμητα ένα βράδυ σαν μια δήλωση και σκέφτηκα πως πράγματι θα μπορούσε να αποτελέσει έναν ενδιαφέροντα τίτλο. Από αυτόν γεννήθηκε και όλη η ιστορία.

  Η τέχνη του δρόμου έχει μια μοναδική αυθεντικότητα και αμεσότητα. Ποιο είναι το πιο αξέχαστο περιστατικό που έχεις ζήσει ως τραγουδίστρια του δρόμου; Το να είσαι τραγουδίστρια του δρόμου είναι από μόνο του «αξέχαστο περιστατικό»! Περιέχει τόσο συναίσθημα, τόση αλήθεια, τόσες στιγμές, τόση ζωή τελικά. Είναι μια σκληρή έκθεση που όμως σε γεμίζει. Απευθύνεσαι στον κάθε άνθρωπο ,απευθύνεσαι και σε κάποιον που δεν θα μπορούσε να έρθει  σε ένα μαγαζί να σε ακούσει είτε γιατί δεν έχει χρήματα ,είτε γιατί είναι άρρωστος ψυχικά είτε για πολλούς άλλους λόγους  και για εμένα αυτό είναι το πιο συγκινητικό.

Η ιστορία ξεκινά με την έντονη περιγραφή μιας απώλειας. Πώς αυτή η σκηνή θέτει τον τόνο για την υπόλοιπη πλοκή του βιβλίου; Αν επιχειρούσα να προσδιορίσω το κεντρικό θέμα του μυθιστορήματος θα έλεγα ότι είναι το δίπολο «προσδοκία – διάψευση». Αυτό το δίπολο κυριαρχεί παντού: στην πανηγυριώτικη αφέλεια της Μπελ Επόκ στην Ευρώπη, στα μεγαλοϊδεατικά οράματα της Ελλάδας, στην αισιοδοξία όσων υπηρετούν την μαθηματική επιστήμη στις αρχές του εικοστού αιώνα· κυριαρχεί επίσης στα σχέδια και τη δράση των ηρώων της ιστορίας. Θα χαρακτήριζα την φορτισμένη περιγραφή της απώλειας με την οποία αρχίζει η αφήγηση ως ένα είδος προϊδεασμού.

  Η Φωτεινή είναι μια πολυδιάστατη ηρωίδα με έντονα συναισθήματα και τραγικά βιώματα. Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση για εσάς στην ενσάρκωσή της; Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν ακριβώς αυτές οι αντιθέσεις. Έντονα συναισθήματα και τραγικά βιώματα. Η παράσταση συνδυάζει μουσική, χορό και θέατρο. Πώς ενσωματώνονται τα Σμυρναίικα τραγούδια, τα βαλς και τα ταγκό στην αφήγηση της ιστορίας; Την κατάλληλη στιγμή ακούγεται η αντίστοιχη μουσική και χορεύεται ο ανάλογος χορός!

  Ηρώ, το «Λέμονγκρας» είναι μια αληθινή ιστορία. Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για να τη μεταφέρετε στη σκηνή και πώς σας επηρέασε προσωπικά; Πριν 5 χρόνια περίπου μου εμπιστεύτηκε την ιστορία του «Λέμονγκρας» η ίδια η εμπλεκόμενη με την παράκληση αν θέλω να τη γράψω αλλά φυσικά να μην αποκαλύψω τα πραγματικά ονόματα των πασχόντων.   Με συγκίνεισαι τόσο η αξιοπρέπεια της γυναίκας αυτής όσο και το πόσο άδικη και απρόβλεπτη μπορεί να είναι η ζωή που θεώρησα πως αξίζει να ειπωθεί σε ένα μεγαλύτερο κοινό. Φυσικά σεβάστηκα το αίτημά της, άλλαξα ονόματα και τόποθεσίες και σε δεύτερο χρόνο   εμπλούτισα την ιστορία με στοιχεία μυθοπλασίας για να έχει μεγαλύτερο σκηνικό ενδιαφέρον για το κοινο, χωρίς όμως να αλλοιώνεται ο κεντρικός άξονας.

  1.      Ο τίτλος του έργου σας, «Άχθος Αρούρης» , είναι αρκετά συμβολικός. Τι σημαίνει για εσάς και πώς συνδέεται με το θέμα του έργου; Είναι φράση που ακούγεται σε μια στιγμή έντονης συναισθηματικής φόρτισης μέσα στο έργο, όπου βέβαια εκφέρεται στην νεοελληνική, «βάρος της γης», με μειωτική διάθεση. Ίσως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε τη σημασία της φράσης που απαντάται στον Όμηρο· κάποιοι νομίζουν ότι το «Αρούρης» είναι αρσενικού γένους, ονομαστική. Οπότε, αν δεν έχουμε στη διάθεσή μας κάποιο λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής, υπάρχει πεδίο για λίγο ψάξιμο στο google .

Το μυθιστόρημά σας περιστρέφεται γύρω από τρεις γυναικείους χαρακτήρες με βαθιά τραυματικά παρελθόντα. Τι σας ενέπνευσε να δημιουργήσετε αυτές τις τρεις ιστορίες; Οι εποχές στις οποίες ζούμε χαρακτηρίζονται από πρωτοφανή σκληρότητα ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους. Με δύο παιδιά στην εφηβεία, είναι φυσικό κι επόμενο να αναρωτιέμαι συχνά για τις παρέες και τις επιλογές τους. Πολλές φορές μια απόφαση που παίρνουμε σήμερα μπορεί να επηρεάσει σημαντικά το μέλλον μας, όπως ακριβώς έγινε και στην περίπτωση των ηρωίδων μου. Οπότε εν μέρει, η έμπνευσή μου προέρχεται από ανησυχίες που τριβελίζουν το μυαλό μου.

  Τι σας ενέπνευσε να γράψετε Η Παράμετρος του Αϊνστάιν ; Υπάρχει κάποια πραγματική ιστορία ή προσωπική εμπειρία που λειτούργησε ως βάση για το βιβλίο; Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη έμπνευση όταν ξεκινώ ένα βιβλίο. Στην πραγματικότητα είναι η αρχική φράση: Ήταν ακουμπισμένος στους αγκώνες πάνω στη μπάρα, με την αριστερή παλάμη στο μάγουλο.. Όχι δεν είχα ανάλογη βιωματική – προσωπική εμπειρία. Τι είναι πιο σπουδαίο; ν αρχίζεις ή να τελειώνεις; η ηδονή του τέλους ή το πάθος και η επιθυμία της αρχής; Ας πούμε: όταν αρχίζω ένα καινούργιο βιβλίο νιώθω σα να γνωρίζω μια καινούργια γυναίκα. Όταν ξεκινώ ένα μυθιστόρημα με συναρπάζει η συνέχεια, η διαδρομή και πάντα το κλείσιμο, η τελευταία φράση. Σε όλα όμως τα πράγματα μου φαίνεται πως το τέλος είναι πιο συναρπαστικό.

  Σαλονικάι. Άπαντα τα διηγήματα του Αλμπέρτου Ναρ Ποιο ήταν το κίνητρο για την επανέκδοση των διηγημάτων του Αλμπέρτου Ναρ; Αφορμή για αυτή τη συγκεντρωτική έκδοση των διη­γημάτων του Αλμπέρτου Ναρ αποτελεί η συμπλή­ρωση είκοσι χρόνων από τον πρόωρο θάνατό του και το γεγονός ότι τα βιβλία του, παρότι επανεκδίδονται εξακολουθητικά, εξαντλούνται διαρκώς.

  Τι σας ενέπνευσε να δημιουργήσετε την ιστορία των «Φίλων από άλλον πλανήτη»; Υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο γεγονός ή ιδέα που αποτέλεσε την αφετηρία; Απάντηση: Η έμπνευση είναι μια εσωτερική πνευματική και συναισθηματική διεργασία και δεν εξαρτάται απ’ τη βούληση και τη διανοητική προσπάθεια του συγγραφέα. Η ίδια διεργασία έγινε και με τα φιλαράκια.   Πάει πολύς καιρός που μ’ επισκέφτηκαν, από μόνα τους, και με κέντριζαν επίμονα. «Γράψε κάτι και για μας… Να ισορροπήσουμε έναν πολιτισμό που πορεύεται μονόπατα. Φιλοπολεμικά...» Πιστεύω, πως ο αλληλοσεβασμός και η ειρήνη δημιουργούν το κατάλληλο κοινωνικό περιβάλλον για ν’ αναπτυχθεί ο πολιτισμός του ανθρώπου. Όμως, η ειρήνη δεν εμπεδώνεται κι ο σεβασμός δεν κερδίζεται όταν στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο προβάλλονται, κατά κόρο, εικόνες με φιλοπόλεμους εξωγήινους που κάνουν επιδρομές στον πλανήτη Γη, με σκοπό να τον καταστρέψουν. Όταν στα βιβλιοπωλεία παρουσιάζονται βιβλία με πάνοπλους εξωγήινο...