Ζωή Σαββάκου: "Είναι πολύ σημαντικό να είμαστε ρεαλιστές, μα λίγη πίστη στις ευεργετικές ιδιότητες του παραμυθιού, νομίζω είναι εξίσου απαραίτητη".
Το σκηνικό των Χάιλαντς και το στοιχείο του μυστηρίου δίνουν στο βιβλίο σας μια ατμόσφαιρα σχεδόν κινηματογραφική. Τι σας ενέπνευσε να τοποθετήσετε την ιστορία μέσα σ’ ένα σκωτσέζικο κάστρο τα Χριστούγεννα;
Η Σκωτία πάντα ήταν για μένα ένας
ιδιαίτερα ατμοσφαιρικός τόπος. Όταν λοιπόν ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο αυτό,
ένιωθα πως μας λείπει μια ρομαντική ιστορία στη Σκωτία σε συνδυασμό με την
σύγχρονη εποχή. Είχε υπάρξει κυρίως συνυφασμένη με ρομάντζα εποχής, όμως ήμουν
σίγουρη ότι θα ταίριαζε εξαιρετικά και με ένα πιο μοντέρνο ύφος. Και φυσικά
ποιος δεν θα επιζητούσε μια χειμωνιάτικη περιπέτεια μέσα στα πέτρινα τείχη ενός
κάστρου στα Χάιλαντς; Τουλάχιστον από προσωπική άποψη, όταν επισκέφτηκα την
Σκωτία, αυτό ήταν το στοιχείο που με συνάρπασε
περισσότερο από όλα.
Η Έμμα, η ηρωίδα σας,
βρίσκεται ανάμεσα σε απώλεια, ανασφάλεια και ελπίδα. Πόσο προσωπικά στοιχεία ή
εμπειρίες «δανείσατε» στον χαρακτήρα της;
Πέρα από το είδος της δυναμικής, του
χιούμορ και του αυτοσαρκασμού της πρωταγωνίστριας, στα οποία έχουμε θα έλεγα
αρκετά κοινά, νομίζω δεν υπάρχει ιδιαίτερη ταύτιση. Φυσικά είναι μια επίδοξη
συγγραφέας και η ιδέα αυτή δημιουργήθηκε από την δική μου αγάπη, μα όλα τα
δεινά και οι αναποδιές ήταν εμπειρίες απόλυτα δικές της.
Ο ήρωας του βιβλίου είναι
μυστηριώδης, πληγωμένος και ταυτόχρονα γοητευτικός, ένας “μοντέρνος” ρομαντικός
αντί-ήρωας. Τι σας ελκύει στους χαρακτήρες που κρύβουν μυστικά και σκοτάδια;
Ίσως ο δυναμισμός που υπάρχει
διάχυτος στην αύρα τους. Και φυσικά η πρόκληση. Έχει ενδιαφέρον πιστεύω η
προσπάθεια προσέγγισης και επαφής με τέτοια προφίλ ηρώων.
Πίσω από τη ρομαντική
ατμόσφαιρα, το βιβλίο μιλά για επανεκκίνηση, θάρρος και συμφιλίωση με το
παρελθόν. Ποιο μήνυμα θα θέλατε να κρατήσει ο αναγνώστης όταν κλείσει την
τελευταία σελίδα;
Αυτό της ελπίδας και της πίστης
στο απρόσμενο. Είναι πολύ σημαντικό να είμαστε ρεαλιστές, μα λίγη πίστη στις
ευεργετικές ιδιότητες του παραμυθιού, νομίζω είναι εξίσου απαραίτητη.
Οι Χριστουγεννιάτικες ιστορίες
συνδέονται συχνά με το θαύμα και τη λύτρωση. Πιστεύετε στα “θαύματα”,
λογοτεχνικά ή πραγματικά;
Λογοτεχνικά σίγουρα. Όσο για τα
πραγματικά…Ναι, νομίζω θα ήθελα να πιστεύω. Θα ήθελα να πιστεύω ότι όσο σουρεάλ
κι αν ακούγεται, το θαύμα της Έμμα και του Ίαν θα μπορούσε στ’ αλήθεια να
συμβεί, όμως κυρίως πιστεύω στα θαύματα που δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι, ακόμα
κι αν καμιά φορά δεν το συνειδητοποιούμε.
Αν το «Χριστούγεννα στο
Κάστρο» γινόταν ταινία, ποιον ή ποια θα φανταζόσασταν στους ρόλους της Έμμα
και του μυστηριώδους Σκοτσέζου;
Για την Έμμα νιώθω πως θα ήταν
πολύ δύσκολο να επιλέξω. Σίγουρα μια νεαρή γυναίκα με χιούμορ, δύναμη και
αυθορμητισμό. Για τον Ίαν πάλι, δεν έχω ιδέα γιατί, μα ο Κρις Χέιμσγουορθ μου
ήρθε μάλλον υπερβολικά εύκολα στο μυαλό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου