Είδαμε και προτείνουμε: «Τίτος Ανδρόνικος» της Ομάδας ΜΗΔΕΙΑ

 


Ο «Τίτος Ανδρόνικος» της Ομάδας ΜΗΔΕΙΑ παρουσιάστηκε με μια μινιμαλιστική αλλά εξαιρετικά αιχμηρή σκηνική γλώσσα, που άφησε το βάρος του έργου αποκλειστικά στις ερμηνείες. Η επιλογή να παιχτούν σχεδόν όλοι οι αντρικοί ρόλοι από γυναίκες δεν λειτούργησε ως εύρημα, αλλά ως συνειδητή δήλωση: η βία, η εξουσία και η ύβρις δεν έχουν φύλο. Οι ερμηνείες στηρίχθηκαν στο σώμα και τη φωνή περισσότερο παρά στην εξωτερική «μιμητική», δημιουργώντας χαρακτήρες με καθαρή, ουσιαστική παρουσία.

Η ομάδα Μήδεια ανέδειξε με εντυπωσιακή καθαρότητα τους διαφορετικούς άξονες του έργου μέσα από μια πολυεπίπεδη συλλογική ερμηνεία. Οι αντρικές παρουσίες του θιάσου απέδωσαν από τη μία πλευρά την απόλυτη, σχεδόν συμβολική ενσάρκωση του κακού και από την άλλη την τεχνική μεταμόρφωση που αποδεικνύει πόσο μπορεί να μετακινηθεί ένας ηθοποιός αποκλειστικά με έλεγχο, ακρίβεια και μεθοδικότητα.

Στον αντίποδα, η κεντρική γυναικεία φιγούρα της παράστασης λειτούργησε ως η σιωπηλή καρδιά της σκηνικής αφήγησης: μια τραγική παρουσία που φέρει την αγριότητα του κειμένου όχι μέσα από εξάρσεις, αλλά με μια λεπταίσθητη, εύθραυστη εσωτερικότητα, η οποία φωτίζει την ανθρώπινη πλευρά της βίας.

Ιδιαίτερα ισχυρές υπήρξαν και οι υπόλοιπες ερμηνευτικές δυνάμεις της ομάδας, που απέδωσαν τη διαφθορά, την εξουσιομανία και τη διαρκή διολίσθηση προς την ύβρη χωρίς ίχνος υπερβολής. Η συλλογική τους προσέγγιση έκανε πιο καθαρό από ποτέ πώς η εξουσία διαβρώνει και τελικά συντρίβει όσους την κατέχουν, αναδεικνύοντας τον σκοτεινό πυρήνα του έργου.

Η σκηνοθετική μινιμαλιστική επιλογή ενίσχυσε την ένταση: χωρίς σκηνικά να σε αποσπούν, αναγκάζεσαι να μείνεις πάνω στην πράξη και την αγριότητα των χαρακτήρων. Οι μάχες, χορογραφημένες με ακρίβεια, λειτουργούσαν σαν τελετουργίες, ενώ η έλλειψη εφέ ή εντυπωσιασμού έκανε το έργο ακόμα πιο ωμό και άμεσο.

Στο σύνολό της, η παράσταση ήταν μια απαιτητική, καθαρή και δυναμική ανάγνωση του Σαίξπηρ. Χωρίς φιοριτούρες, χωρίς ασφάλειες, βασίστηκε αποκλειστικά στη δουλειά των ηθοποιών. Και αυτό έκανε τον «Τίτο Ανδρόνικο» μια εμπειρία που μένει.

Ομάδα OpenMind 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: «Οδύσσεια» από τον Μικρό Βορρά Μια παράσταση–ταξίδι

Ακούσαμε και προτείνουμε: «Όταν η φωνή παίρνει τον χώρο: Η Νικολέττα Φιλιππάκη σε μια βραδιά χωρίς άμυνες»

Είδαμε και προτείνουμε: Ύβρις Μια Παράσταση του Νίκου Τουλιάτου για ένα Ρυθμοποιητικό Θέατρο με την ομάδα Ηχοποιοί

Είδαμε και προτείνουμε: «Δεσμώτης» της Νατάσας Σίδερη

Μαρία Φεγγάρη: "Το βιβλίο γράφτηκε από μια προσωπική μου ανάγκη να ακολουθήσω ένα μονοπάτι εσωτερικής ενδοσκόπησης".