Είδαμε και προτείνουμε: Το «Σποτ» του Ζήση Ρούμπου


Το «Σποτ» του Ζήση Ρούμπου είναι μια ευχάριστη, έξυπνη και καλοκουρδισμένη κωμωδία που παίζει με την ιδέα του «προωθητικού βίντεο» για την Ελλάδα και τελικά καταλήγει να σατιρίζει με πολύ κέφι όλα όσα προσπαθούμε να κρύψουμε… ή να υπερπροβάλλουμε.

Η ιστορία στήνεται γύρω από ένα διαφημιστικό σποτ που γυρίζεται μέσα σε ένα θέατρο, με το κοινό να λειτουργεί ως κομπάρσος. Αυτή η ιδέα δίνει στην παράσταση ζωντάνια και ένα ωραίο στοιχείο συμμετοχής, χωρίς να γίνεται φορτικό. Οι χαρακτήρες, η diva τραγωδός, η νέα ηθοποιός, ο τραγουδιστής που κάνει «guest εμφάνιση», ο αγχωμένος βοηθός, ο σκηνοθέτης που ζει στο δικό του σύμπαν και ο υπεύθυνος του θεάτρου, λειτουργούν σαν μικρές καρικατούρες ενός καλλιτεχνικού μικρόκοσμου που όλοι αναγνωρίζουμε.

Οι ερμηνείες είναι δεμένες, το χιούμορ λειτουργεί, και ο ρυθμός παραμένει ζωηρός σε όλη τη διάρκεια. Η σκηνοθεσία της Σοφίας Πάσχου κρατάει τις ισορροπίες, δίνοντας σαφή εικόνα της σουρεαλιστικής κατάστασης χωρίς να χάνεται το μέτρο. Είναι από εκείνες τις παραστάσεις που σε κρατούν χαμογελαστό, χωρίς να χρειάζονται φανταχτερά μέσα ή περιττές δραματοποιήσεις.

Αυτό που μένει στο τέλος είναι μια καθαρή, ευχάριστη σάτιρα της ελληνικότητας: της υπερβολής μας, της ανάγκης μας να «πουλάμε» την τέλεια εικόνα, αλλά και της γοητείας που έχουμε όταν δεν παίρνουμε τον εαυτό μας τόσο σοβαρά.

Το «Σποτ» είναι μια παράσταση που βλέπεται πολύ άνετα, διασκεδάζει, έχει γρήγορη ροή και ωραίες στιγμές γέλιου, μια καλή πρόταση για όποιον θέλει μια ελαφριά, έξυπνη και καλοπαιγμένη κωμωδία αυτή τη σεζόν. 


Ομάδα OpenMind

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: «Οδύσσεια» από τον Μικρό Βορρά Μια παράσταση–ταξίδι

Ακούσαμε και προτείνουμε: «Όταν η φωνή παίρνει τον χώρο: Η Νικολέττα Φιλιππάκη σε μια βραδιά χωρίς άμυνες»

Είδαμε και προτείνουμε: Ύβρις Μια Παράσταση του Νίκου Τουλιάτου για ένα Ρυθμοποιητικό Θέατρο με την ομάδα Ηχοποιοί

Είδαμε και προτείνουμε: «Δεσμώτης» της Νατάσας Σίδερη

Μαρία Φεγγάρη: "Το βιβλίο γράφτηκε από μια προσωπική μου ανάγκη να ακολουθήσω ένα μονοπάτι εσωτερικής ενδοσκόπησης".