Open Mind

  Ως αναγνώστης του Τζόσεφ Κόνραντ, η περιέργειά μου για τη θεατρική μεταφορά της Γραμμής Σκιάς ήταν έντονη, καθώς το ίδιο το βιβλίο αποτελεί μια αφηγηματική πρόκληση: ένα έργο εσωτερικό, βαθιά στοχαστικό, με λίγη εξωτερική δράση και έντονη έμφαση στον ψυχισμό του πρωταγωνιστή. Η απόφαση να μεταφερθεί στη σκηνή, λοιπόν, χωρίς τη δύναμη του αφηγηματικού λόγου, αλλά κυρίως μέσω του σώματος, των ήχων και της φυσικής παρουσίας, ήταν ιδιαίτερα φιλόδοξη – και τελικά εξαιρετικά επιτυχημένη.   Η Γραμμή Σκιάς είναι ένα έργο μετάβασης: από τη νεότητα στην ωριμότητα, από την αφέλεια στην ευθύνη, από την ατομικότητα στη συλλογικότητα. Το μυθιστόρημα του Κόνραντ βασίζεται στη δύναμη της αφήγησης, στις εσωτερικές σκέψεις του ήρωα και στο υποβόσκον συναίσθημα του φόβου απέναντι στο άγνωστο. Η θεατρική μεταφορά, όμως, κατόρθωσε να μεταφέρει αυτή την αίσθηση του υπαρξιακού ταξιδιού μέσα από ένα έντονο σωματικό θέατρο, όπου το σώμα και η κίνηση έγιναν το πρωταρχικό εκφραστικό μέσο. ...

Η παράσταση Numb είναι ένα τολμηρό και πολυεπίπεδο εγχείρημα που εξερευνά τη μνήμη, την υποκειμενικότητα της αλήθειας και την ανθρώπινη ύπαρξη σε έναν κόσμο που μοιάζει να χάνει την ταυτότητά του. Μέσα σε ένα δυστοπικό σκηνικό, τέσσερις άνθρωποι συμμετέχουν σε μια επιστημονική έρευνα υπό την παρακολούθηση μιας κάμερας και την καθοδήγηση μιας αινιγματικής φωνής που θέτει ερωτήματα-προκλήσεις. Η μη γραμμική αφήγηση, που θυμίζει κινηματογραφικό μοντάζ, καλεί τον θεατή να συνδέσει τα κομμάτια ενός παζλ όπου η πραγματικότητα και η ψευδαίσθηση εναλλάσσονται διαρκώς. Η σκηνοθεσία αξιοποιεί στο έπακρο τη θεατρική φόρμα, με μια κινησιολογία που αποτυπώνει τη σύγχυση και το αδιέξοδο των χαρακτήρων, αλλά και με ένα ηχητικό τοπίο που δημιουργεί ένα αίσθημα αποξένωσης. Οι φωτισμοί, ψυχροί και αυστηροί, συμβάλλουν στην αίσθηση ενός ερευνητικού εργαστηρίου ή μιας φυλακής του νου. Οι ηθοποιοί ενσαρκώνουν χαρακτήρες που πάλλονται ανάμεσα στη λογική και την αβεβαιότητα, αποτυπώνοντας με σωματικότητα και...

Η νέα παράσταση της Εταιρείας Θεάτρου Πρόταση Τέλματα/Νεκροταφείο , ζωντανεύει στη σκηνή δύο πολιτικές αλληγορικές φάρσες του André Gide, βασισμένες στις ημιτελείς μεταφράσεις του Γιώργου Σεφέρη. Τέλματα και Προμηθέας Λυόμενος συναντιούνται σε ένα σκηνικό όπου η λογοτεχνία και η σκληρή πραγματικότητα συγκρούονται, με φόντο τον μύθο της Κοκκινοσκουφίτσας.  

  Η παράσταση Σώμα Μήδεια της Καλλιτεχνικής Ομάδας Άλας είναι ένα σωματικό και ακουστικό εγχείρημα που επανεξετάζει τη μορφή της Μήδειας μέσα από έναν κόσμο έντασης, σπαραγμού και υπαρξιακής αγωνίας. Βασισμένη στο DCX 212 Μήδεια: Εργοτάξιο του Ζ. Δ. Αϊναλή , η διασκευή και καλλιτεχνική επιμέλεια του Σάββα Στρούμπου δημιουργεί ένα θέατρο εικόνων, ήχων και κινησιολογίας που ξεπερνά τα όρια του κλασικού αφηγηματικού δράματος.   Το έργο δεν εστιάζει τόσο στην παραδοσιακή εκδοχή της ιστορίας της Μήδειας, αλλά ανατέμνει τη σχέση της με τον Ιάσονα ως ένα ενιαίο, διαλυμένο "σώμα", ένα πεδίο μάχης ανάμεσα στη μνήμη, τη λήθη και την καταστροφή. Μέσα από ένα παιχνίδι σκιών και επιζώντων, η παράσταση αγγίζει την ουσία της ανθρώπινης ερήμωσης, εκεί όπου η αγάπη και το μίσος είναι άρρηκτα δεμένα.  

  Η παράσταση το Δάσος, στο θέατρο Ελένη Ερήμου, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή, αποτελεί μια ιδιαίτερα ατμοσφαιρική προσέγγιση του έργου του David Mamet. Απομακρύνεται από τον κλασικό ρεαλισμό και εισάγει μια σχεδόν ονειρική ποιητικότητα, που ενισχύεται από την έντονη εναλλαγή ρυθμού και συναισθημάτων.

  Η παράσταση Φωτεινή & Θλιμμένη μας μεταφέρει στη Σμύρνη πριν την Καταστροφή, σε μια εποχή λάμψης και ευημερίας που διακόπηκε βίαια το 1922. Η ιστορία της Φωτεινής, μιας γυναίκας που έχασε τα πάντα αλλά βρήκε καταφύγιο στην Αλεξάνδρεια, γεμάτη μουσικές, πάθη και ανατροπές, συγκινεί βαθιά.  Η Χρυσούλα Καραπιπέρη, με τη μεστή ερμηνεία της, δίνει ζωή στη Φωτεινή, μεταφέροντας στο κοινό τη νοσταλγία, τον πόνο, αλλά και τη δύναμη μιας γυναίκας που προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια της.  Η σκηνοθεσία και η μουσική επιμέλεια της Μαίης Σεβαστοπούλου δένουν άψογα με το κείμενο, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που ισορροπεί ανάμεσα στη μελαγχολία και τη μαγεία του παλιού κόσμου.  Τα Σμυρναίικα τραγούδια, μαζί με βαλς και ταγκό, δεν λειτουργούν απλώς ως μουσικό χαλί, αλλά γίνονται μέρος της αφήγησης, ενισχύοντας το συναίσθημα και μεταφέροντας τον θεατή σε μια άλλη εποχή.  Η παράσταση είναι μια ωδή στη μνήμη, στη μουσική και στις αθέατες ιστορίες των ανθρώπων που ξεριζώθη...

  Η θεατρική ομάδα DISARTERS , αποτελούμενη από νέους ηθοποιούς με κοινό όραμα, επιχειρεί να αναμετρηθεί με το σκοτεινό, υπαρξιακό σύμπαν του Ζαν Ζενέ, παρουσιάζοντας Τις Δούλες σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ. Στην καρδιά του εναλλακτικού θεάτρου Arroyo, η παράσταση μετατρέπεται σε μια τελετουργική αναβίωση του ψυχικού εγκλωβισμού, όπου το παιχνίδι των ρόλων αποκαλύπτει το αδυσώπητο πρόσωπο της εξουσίας, της καταπίεσης και της ψευδαίσθησης ταυτότητας.  

  Η παράσταση Ένας Καθρέφτης της Σαμ Χόλκροφτ είναι μια αιχμηρή, ευφυής και άκρως επίκαιρη μαύρη κωμωδία που βάζει στο στόχαστρο τη λογοκρισία, την προπαγάνδα και την ίδια την τέχνη του θεάτρου. Μέσα από την ιστορία μιας ομάδας καλλιτεχνών που επιχειρεί να ανεβάσει ένα απαγορευμένο έργο κάτω από τη μύτη ενός απολυταρχικού καθεστώτος, η Χόλκροφτ αναδεικνύει τον παραλογισμό της εξουσίας που θέλει να ελέγχει το αφήγημα, αλλά και την εμμονή του θεάτρου να παρουσιάζει μια τακτοποιημένη εκδοχή της ζωής, αποφεύγοντας το χάος της πραγματικότητας.

  Η παράσταση «Οι Σπόροι» είναι μια πρωτότυπη, ευφυής και ξεκαρδιστική προσέγγιση στη σύλληψη της ζωής, μέσα από μια κωμική μάχη επιβίωσης. Δύο σπόροι, δυο «μαχητές», παλεύουν να φτάσουν πρώτοι στο ωάριο, αλλά η διαδρομή τους είναι γεμάτη ανατροπές, εκπλήξεις και χιούμορ. 

  Η παράσταση «Γιαγιά, όλα μια μέρα θα πεθάνουν» είναι ένα συγκινητικό και βαθιά φιλοσοφικό έργο που χρησιμοποιεί τη σταδιακή απώλεια μνήμης μιας ηλικιωμένης γυναίκας ως αλληγορία για την ίδια τη φθορά του κόσμου όπως τον ξέρουμε.

  Μαζί του Fabio Marra σκην. Πέτρος Νάκος/ Θέατρο Altera Pars Επιτέλους! Ένα ανθρώπινο, συγκινητικό, καθηλωτικό έργο που αγγίζει ένα από τα πιο ακανθώδη θέματα της καθημερινότητας, την αποδοχή των ατόμων με νοητική αναπηρία! Ένα έργο που δεν καταδικάζει ούτε εκβιάζει συναισθήματα και καταστάσεις, αλλά με απλό και άμεσο τρόπο παρουσιάζει και εξηγεί τη στάση και τη νοοτροπία των ανθρώπων που στο περιβάλλον τους έχουν ένα άτομο με ειδικές ανάγκες. Η αποδοχή της ετερότητας είναι το κεντρικό θέμα του έργου του Marra, έτσι όπως παρουσιάζεται μέσα από τη στενή σχέση μιας μητέρας με το γιό της, γύρω από την αναπηρία του οποίου και την άρνηση αντιμετώπισης της πραγματικότητας περιστρέφεται όλη της η ζωή. Η Ιζαμπέλ (Μίνα Χειμώνα) είναι μια γυναίκα που ζει μόνη με τον γιο της Μικέλε (Ηλίας Τσουμπέλης). Ο Μικέλε είναι ένας απλοϊκός στο μυαλό αλλά τρυφερός και παρορμητικός νέος περίπου 35 ετών που περιμένει πάντα την επιστροφή του πατέρα του και της αδερφής του, Σάντρα. Η καθημερινότητά τους...

  Ο Pierre Bourgeade, γνωστός για την αιχμηρή κοινωνική του ματιά, παρουσιάζει με το Le Passeport μια αλληγορική ιστορία που φλερτάρει με το παράλογο, τη γραφειοκρατική παράνοια και την ανθρώπινη απόγνωση.   Η υπόθεση, απλή στην επιφάνεια, αποκαλύπτει έναν ασφυκτικό κόσμο όπου οι θεσμοί καταπνίγουν το άτομο. Η Ναταλία, μια γυναίκα που ζητά κάτι φαινομενικά απλό – το διαβατήριό της – παγιδεύεται σε έναν μηχανισμό τόσο ανελαστικό που μοιάζει σχεδόν σαδιστικός. Η συνάντησή της με τον Φεντόρ, έναν παλιό έρωτα που τώρα είναι μέρος αυτού του συστήματος, φορτίζει συναισθηματικά το έργο, αλλά δεν οδηγεί στη λύτρωση, αντίθετα, εντείνει τη σύγκρουση ανάμεσα στο προσωπικό και το απρόσωπο, το ανθρώπινο και το μηχανικό.   Η παράσταση ισορροπεί ανάμεσα στο δράμα και το γκροτέσκο, με έντονες στιγμές κωμικοτραγικού παραλογισμού που θυμίζουν τόσο το θέατρο του Καμύ όσο και του Κάφκα. Η γραφειοκρατία εδώ δεν είναι απλώς εμπόδιο αλλά ένα τέρας που καταβροχθίζει τις ελπίδες και τη...

Η παράσταση TABULA RASA , βασισμένη στο μονόπρακτο Η Μάσκα του Αστέριου Γούσιου, είναι ένα βαθιά φιλοσοφικό και ατμοσφαιρικό έργο που αναζητά την ουσία της ανθρώπινης ταυτότητας. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από μια άγνωστη κοπέλα που ψάχνει να αγοράσει μια ιστορία για να αποκτήσει υπόσταση. Σε ένα λευκό, αποστειρωμένο περιβάλλον, σαν κενή σελίδα τετραδίου, η ηρωίδα παλεύει να βρει τον εαυτό της, ενώ γύρω της κρέμονται μάσκες, έτοιμες να τη συντρίψουν με το βάρος της επιλογής τους. Η σκηνοθεσία δημιουργεί μια ονειρική, σχεδόν εφιαλτική ατμόσφαιρα, όπου το κοινό αισθάνεται την πίεση και την αγωνία της ηρωίδας. Το σκηνικό, λιτό αλλά συμβολικό, ενισχύει την αίσθηση της υπαρξιακής αναζήτησης, ενώ οι φωτισμοί και η μουσική προσθέτουν ένταση και μυστήριο. Το κείμενο του Μάγειρου αγγίζει καίρια ερωτήματα: Είναι η ταυτότητά μας κάτι που χτίζεται ή κάτι που υιοθετούμε; Οι μάσκες που φοράμε καθημερινά, είναι δικές μας ή επιβεβλημένες από την κοινωνία; Με έντονο φιλοσοφικό και κοινωνικό προβληματ...

  Η έναρξη της νέας σκηνής ΜΠΕΚΕΤ με μια παράσταση αφιερωμένη στον Σάμιουελ Μπέκετ αποτελεί μια τολμηρή και ουσιαστική καλλιτεχνική δήλωση. Η επιλογή των πέντε μικρών έργων του – Footfalls, Play, Rockaby, Come and Go – δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για κείμενα που συμπυκνώνουν την ουσία της μπεκετικής δραματουργίας, λειτουργώντας σαν αποστάγματα της υπαρξιακής αγωνίας, του αδιεξόδου της επικοινωνίας και της αποδοχής της ματαιότητας.   Η σκηνοθεσία κινήθηκε σε μια πειθαρχημένη, ακριβή και υπολογισμένη προσέγγιση, αποφεύγοντας περιττές ερμηνείες ή συναισθηματικές εξάρσεις που θα απομάκρυναν από την αυστηρότητα του Μπέκετ. Η λιτότητα του χώρου και των σκηνικών στοιχείων ήταν αναμενόμενη, καθώς ο Μπέκετ χτίζει τον δικό του κόσμο μέσα από την απουσία παρά την παρουσία, την ακινησία παρά τη δράση.   Οι φωτισμοί λειτούργησαν σχεδόν ψυχαναγκαστικά, απομονώνοντας τις φιγούρες μέσα στο σκοτάδι, υπερτονίζοντας την αίσθηση παγιδευμένων συνειδήσεων που δεν μπορούν να ξεφύγο...

  Αν ψάχνετε για μια ξεκαρδιστική κωμωδία που θα σας κάνει να γελάσετε μέχρι δακρύων, τότε το Σόδομα και Γόμορρα είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεστε! Η υπόθεση είναι γεμάτη παρεξηγήσεις και απρόβλεπτες καταστάσεις: ένας διευθυντής λέει ψέματα ότι ταξιδεύει στο εξωτερικό, αλλά στην πραγματικότητα πάει στο εξοχικό του... και εκεί τον περιμένουν πολλές εκπλήξεις! Μπλεγμένοι υπάλληλοι, μπερδέματα με τα κλειδιά, τυχαίες συναντήσεις και μια γιαγιά που φέρνει την απόλυτη ανατροπή! Το έργο κινείται σε φρενήρεις ρυθμούς, γεμάτο γρήγορες ατάκες και απολαυστικές σκηνές που κρατούν το κοινό σε εγρήγορση. Οι ηθοποιοί δίνουν ζωντανές και απολαυστικές ερμηνείες, προσθέτοντας ακόμη περισσότερο χιούμορ στο ήδη ανατρεπτικό σενάριο. Με λίγα λόγια, Σόδομα και Γόμορρα = γέλιο, μπέρδεμα, απρόσμενες εξελίξεις και πολλή διασκέδαση. Αν θέλετε να ξεφύγετε από την καθημερινότητα και να περάσετε ένα βράδυ γεμάτο αβίαστο γέλιο, αυτή η παράσταση είναι η τέλεια επιλογή! Της Κορίνας Πασπαρά, 16/3/2024 ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟ...

“Οι Καρέκλες” του Ιονέσκο – Μια συγκλονιστική αλληγορία της ανθρώπινης ύπαρξης Το αριστούργημα του Ευγένιου Ιονέσκο, μια από τις πιο δυνατές εκφράσεις του Θεάτρου του Παραλόγου, ζωντανεύει μέσα από μια παράσταση που αποτυπώνει με ακρίβεια, σαρκασμό και συγκίνηση την αγωνία του ανθρώπου για επικοινωνία, αναγνώριση και νόημα.

Absent : Από την αρχή ως το τέλος. το ψυχολογικό δράμα του Γιώργου Αγγελίδη σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Πέρρου στη σκηνή του θεάτρου Αργώ και εμείς δεν χάσαμε την ευκαιρία να σπεύσουμε να την παρακολουθήσουμε. Δύο γυναίκες, η μία ψυχαναλύτρια, η άλλη η ασθενής. Στο ρόλο των ηθοποιών η Ιωάννα. Ρούσσου και η Ν. Παπαδάκη. Στην πρώτη της συνεδρία με μια ψυχοθεραπεύτρια, μια γυναίκα επιλέγει πολύ προσεκτικά όσα θα μοιραστεί, μέσα από σιωπές και λόγια μισοειπωμένα -προσδίδοντας αγωνία στο θεατρικό κοινό - αναφορικά με μια πραγματικότητα η οποία φαντάζει τραυματική και υποχθόνια.

"Της Μουσικής τα Νήματα" – Όταν οι μαριονέτες γίνονται μουσικοί Μια παράσταση που συνδυάζει κουκλοθέατρο και μιμική, δημιουργώντας έναν κόσμο όπου η μουσική δεν είναι απλώς συνοδεία, αλλά ο βασικός πρωταγωνιστής. Χωρίς λόγια, αλλά γεμάτη ρυθμό, κίνηση και έξυπνες ανατροπές, "Της Μουσικής τα Νήματα" κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον όλων, μικρών και μεγάλων. Οι 11 μαριονέτες καλλιτέχνες, από έναν λαϊκό κρουστό και μια belly dancer μέχρι ένα Rock ντουέτο κιθάρας και ντραμς και έναν country τραγουδιστή, ήταν άψογα σχεδιασμένες, με χαρακτήρα και προσωπικότητα. Κάθε σκηνή παρουσίαζε ένα διαφορετικό μουσικό είδος, δίνοντας ρυθμό και ποικιλία στην παράσταση, ενώ οι κουκλοπαίκτες λειτουργούσαν ταυτόχρονα ως σκηνοθέτες, ερμηνευτές και συνοδοιπόροι των μαριονετών τους.

  "Τι νέα ψιψίνα;" – Μια χοροθεατρική απόδοση της γυναικείας καθημερινότητας Η παράσταση " Τι νέα ψιψίνα ;" επιστρέφει στη σκηνή μετά την εντυπωσιακή παρουσίασή της ως work-in-progress στο 12ο Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών “Τα 12 Κουπέ”, αυτή τη φορά σε ολοκληρωμένη μορφή. Το Θεατρικό Βαγόνι της Αμαξοστοιχίας – Θεάτρου το Τρένο στο Ρουφ μετατρέπεται σε έναν δυναμικό χώρο δράσης, όπου το σώμα και ο λόγος αλληλεπιδρούν για να αναδείξουν τον “καθημερινό άθλο” της γυναικείας εμπειρίας.  

“Ακριβώς παρακαλώ στις επτά” – Μια τρυφερή και βαθιά ανθρώπινη παράσταση Η παράσταση της Μαρίας Μαραγκουδάκη είναι ένα λεπτοδουλεμένο κοινωνικό έργο που μιλά για τη μοναξιά, τις ανθρώπινες σχέσεις και τη διαρκή μας αναζήτηση για επικοινωνία. Με διάλογους αυθεντικούς και γεμάτους συναίσθημα, οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται μπροστά μας, κάνοντας τον θεατή να ταυτιστεί με τις αγωνίες και τις προσδοκίες τους.