ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ Ή ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

 

ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ

Ή

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΠΟ ΜΕΣΑ

 

ΨΗΦΙΑΚΟ-ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ-ΔΡΩΜΕΝΟ ΠΑΝΩ ΣΕ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΚΕΡΑΣΙΑΣ ΣΑΜΑΡΑ

 

ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

Από Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου στον χώρο υποδοχής του Ιδρύματος

 

Ο Δημήτρης Κωτσής επανέρχεται με νέο project, στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης». Μετά το: «Τ΄ αγάλματα δεν είναι πια συντρίμμια, είμαστε εμείς» βασισμένο σε στίχους του Σεφέρη, τον περασμένο Μάρτιο, δημιουργήθηκε η νέα ιδέα με τίτλο

«Προς την Μεταμόρφωση ή το Πρόσωπο από Μέσα».

                                                  

Βασικό στοιχείο είναι το βίντεο σε γιγαντοοθόνη, διάρκειας λίγων λεπτών σε συνεχώς επαναλαμβανόμενες προβολές, σε σύλληψη και σκηνοθεσία του Δημήτρη Κωτσή, ενώ η ιστορία του βασίστηκε σε κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη από το έργο «Η Θεά του Τέλους».

Trailer https://youtu.be/7I2i-cjudaI

 Παίζει η Κερασία Σαμαρά.  

Αφηγητής, ο Άγγελος Παπαδημητρίου

 



Παράλληλα με την προβολή, θα εκτίθενται και ζωγραφικά έργα, τα οποία έχουν λειτουργήσει, ως αρχικό υλικό για τη δημιουργία του βίντεο., το οποίο έγινε τελικά με την ψηφιακή επεξεργασία ορισμένων από αυτά. 

Στην οθόνη παρακολουθούμε μία γυναίκα-σύμβολοστην πορεία της προς την αυτογνωσία, που περνά μέσα από διάφορες μεταμορφώσεις της.  Αυτή προσδιορίζεται από τις φράσεις του Δημητριάδη: ««...Ώσπου να δει το πρόσωπό της σχηματισμένο από μέσα... ώσπου να ‘ρθει το τέλος τής φωνής, το λείο εσωτερικό άθικτου αγάλματος…». Έτσι θα έχουμε στο βίντεο, προβολή των μεταμορφώσεων μιας γυναίκας, της ηθοποιούσε άγαλμα και από άγαλμα πάλι σε ζωντανή γυναίκα. Η πορεία της ως τη μεταμόρφωσή της, περνάει μέσα από διαδρομές σε ζωγραφικά τοπία αρκετά αφαιρετικά, με πολύ χρώμα σε γεωμετρικά σχήματα. Αυτή η πορεία της επαναλαμβάνεται συνεχώς: «Άρχιζε. Δεν κατέληγε. Ξανάρχιζε».

Το σκεπτικό του Δημήτρη Κωτσή :

Στην τέχνη, όπως και στη ζωή, συμβαίνουν απρόσμενες, συναντήσεις, που  δημιουργούν μοναδικές εμπειρίες, που κι αυτές με τη σειρά τους γεννούν νέες. Έτσι και τώρα. Χρόνια δουλεύοντας πάνω στα εικαστικά και στο θέατρο, ήρθε η ψηφιακή τεχνολογία να συνδυάσει και τα δύο. Και μετά ήρθε και το κείμενο του Δημητριάδη, να προκαλέσει καινούργια δημιουργική ταραχή.

Πως η πορεία ως την αυτογνωσία περνάει μέσα από τις αρχαίες μνήμες μας; Πως η ταυτότητά  μας προσδιορίζεται από τους άλλους; Ποιες είναι οι αντοχές και ποια τα όριά μας; Πως να δούμε «το πρόσωπό μας από μέσα» ;

                                                    Δημήτρης Κωτσής

 

Συντελεστές

Κείμενο (Αποσπάσματα από τη «θεά του τέλους»):  Δημήτρης Δημητριάδης

Σύλληψη-σκηνοθεσία: Δημήτρης Κωτσής

Αnimation-επεξεργασία βίντεο: Αλεξάνδρα Παπαγιάννη

Διεύθυνση ψηφιακών εφαρμογών: Ηλίας Χατζηχριστοδούλου

Μουσική επένδυση-σχεδιασμός ήχου: Θάνος Ζαρκαλής

Ηθοποιός (βίντεο)-performerΚερασία Σαμαρά

Αφηγητής: Άγγελος Παπαδημητρίου

Ζωγραφικά έργα: Δημήτρης Κωτσής

Trailer-γραφιστική επιμέλεια: Αλεξάνδρα Παπαγιάννη

Διεύθυνση παραγωγής: Ηλίας Χατζηχριστοδούλου

Παραγωγή: ΜΕΤΑ-ΘΕΣΕΙΣ/INTERACTIONS και ATHENS DIGITAL ARTSFESTIVAL

Στούντιο: π56

·         Το κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη, περιλαμβάνεται στο βιβλίο «ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ 1-14» (Κατάλογος 5) στις εκδόσεις «ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ» (2018).

 

 Η όλη εγκατάσταση θα παρουσιάζεται κάθε βράδυ από τις 18:00 έως 22:00 από τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου και για δύο εβδομάδες, στο χώρο υποδοχής του ισογείου του Ιδρύματος Κακογιάννη. Η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη.

Στην πρεμιέρα 8 Δεκεμβρίου, στις 20.30 το βράδυ θα πραγματοποιηθεί σκηνικό δρώμενο-performance της Κερασίας Σαμαρά σε διάδραση με την προβολή.

 

 

              Η δράση επιχορηγείται από το ΥΠΠΟ

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: «Οδύσσεια» από τον Μικρό Βορρά Μια παράσταση–ταξίδι

Ακούσαμε και προτείνουμε: «Όταν η φωνή παίρνει τον χώρο: Η Νικολέττα Φιλιππάκη σε μια βραδιά χωρίς άμυνες»

Είδαμε και προτείνουμε: Ύβρις Μια Παράσταση του Νίκου Τουλιάτου για ένα Ρυθμοποιητικό Θέατρο με την ομάδα Ηχοποιοί

Είδαμε και προτείνουμε: «Δεσμώτης» της Νατάσας Σίδερη

Μαρία Φεγγάρη: "Το βιβλίο γράφτηκε από μια προσωπική μου ανάγκη να ακολουθήσω ένα μονοπάτι εσωτερικής ενδοσκόπησης".