Είδαμε και προτείνουμε: ΚΡΑΤΑ ΜΕ
ΚΡΑΤΑ ΜΕ του Geoffrey Nauffts
Θέατρο Εν Αθήναις. Σκην. Βασίλης Μυριανθόπουλος
Το ΚΡΑΤΑ ΜΕ είναι στην ουσία η αιτία και το κίνητρο που οι πέντε από τους έξι χαρακτήρες του έργου συναντιούνται στην αίθουσα αναμονής ενός νοσοκομείου, καθώς ο έκτος χαρακτήρας βρίσκεται διασωληνωμένος στην εντατική μετά από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Αυτός ο χαρακτήρας είναι ο Λουκ, το άτομο που συνδέεται προσωπικά με τους υπολοίπους που φτάνουν στο νοσοκομείο για να συμπαρασταθούν και να βοηθήσουν. Είναι γιος του Μπουτς και της Αρλίν, φίλος του απόμακρου Μπράντον και της Χόλι και εραστής του Άνταμ. Ο Λουκ είναι το ένα άτομο που συνδέει αυτούς τους πέντε πολύ διαφορετικούς χαρακτήρες.
Η εθισμένη μητέρα του που αναρρώνει τον έχει εγκαταλείψει για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ο καλύτερός του φίλος Μπράντον έχει σταματήσει να του μιλάει εδώ και καιρό λόγω της σχέσης του με τον Άνταμ. Ο πατέρας του αγνοεί - -εσκεμμένα ίσως- την ομοφυλοφιλία του. Και μια μέρα πριν από το τροχαίο ο εραστής του χωρίζει μαζί του. Το δυστύχημα είναι και ο μοναδικός λόγος που οι πέντε τους συγκεντρώνονται σε έναν κοινό τόπο. Ο συγγραφέας Geoffrey Nauffts χρησιμοποιεί τον επικείμενο θάνατο του Λουκ ως αφορμή για να φέρει κοντά και να ξεσκεπάσει αυτούς τους πολύ διαφορετικούς χαρακτήρες.
Το έργο δεν αφηγείται απλά μέσα από διαρκείς αναδρομές στο παρελθόν την πενταετή σχέση ενός ζεύγους ομοφυλοφίλων ανδρών, και το πώς αυτή λειτουργεί παρά τις διαφορές τους, με τον Λουκ να είναι βαθιά θρησκευόμενος και τον Άνταμ, έναν άθεο. Η πλοκή και οι διάλογοι περιστρέφονται γύρω από πολύ αιχμηρά θέματα όπως η κοινωνική και κυρίως η οικογενειακή αποδοχή της διαφορετικότητας και κυρίως το θέμα της εσωτερικής σύγκρουσης που προέρχεται από μια βαθιά εδραιωμένη θρησκευτική και τρόπον τινά πουριτανική ηθική η οποία επηρεάζει το άτομο σε κάθε του ενέργεια.
Ο βαθιά θρησκευόμενος Λουκ ο οποίος πιστεύει ακράδαντα στον Παράδεισο και την Κόλαση, προσεύχεται πριν και μετά το γεύμα και κυρίως πριν και μετά την ερωτική πράξη, στην ουσία δεν είναι συμφιλιωμένος με τον εαυτό του, αλλά ξορκίζει τα καταπιεσμένα συναισθήματα που νιώθει για τον Άνταμ. Μέσα του πιστεύει πως η αγάπη του είναι λυτρωτική, αλλά η πράξη αμαρτωλή. Παρά την αγάπη του για τον Άνταμ, ο Λουκ δεν έχει ξεπεράσει τα όριά του, τα έχει απλώς μετακινήσει. Αγαπά έναν άνδρα αλλά αισθάνεται ενοχές και μετανοεί.
Ο Άνταμ είναι ο άθεος που ανησυχεί περισσότερο για τις ζάρες του μαξιλαριού στο πρόσωπό του το πρωί παρά για τη συνάντηση με τον Δημιουργό του. Δεν μπορεί να φανταστεί έναν Θεό που θα τιμωρούσε όσα μοιράζονται αυτός και ο Λουκ. Για τον Άνταμ, η πραγματική αμαρτία θα ήταν να μην ενεργεί βάση της αγάπης που νιώθει για τον άλλον.
Στον αντίποδα, ο Μπράντον, αποδέχεται τη διαφορετικότητά του ως ένα γενετικό χαρακτηριστικό, θεωρεί όμως τα συναισθήματα ανεπίτρεπτα. Χρησιμοποιώντας ένα ακραίο παράδειγμα, ο Nauffts θέλει να καταγγείλει το πώς ο φόβος και η ντροπή για τη σεξουαλικότητα και η καταστολή των συναισθημάτων που είναι έμφυτα και μέρος του εαυτού μπορούν να οδηγήσουν στο θάνατο της ψυχής.
Η χρήση του φυσικού θανάτου για την αναπαράσταση του μεταφορικού θανάτου είναι αυτό που κάνει το ΚΡΑΤΑ ΜΕ τόσο βαθύ. Ο Λουκ πεθαίνει πριν αποδεχτεί πραγματικά τον εαυτό του. Πόσο τραγικό φαίνεται να τον βλέπεις να μην μπορεί ποτέ να σταθεί δίπλα στο πρόσωπο που αγαπά μπροστά στην οικογένειά του… Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα είναι το γεγονός ότι ο Λουκ δεν έχει πει στους γονείς του ότι είναι ομοφυλόφιλος. Αυτή η παράλειψη είναι που κρατά τον Άνταμ μακριά από το προσκέφαλο του Λουκ και έξω από το δωμάτιο του νοσοκομείου. Ο Άνταμ δεν ανήκει στην «οικογένεια» παρόλο που αυτός είναι η οικογένεια του Λουκ.
Ένα συγκλονιστικό και συνάμα τρυφερό έργο που μιλά για το πόσο οι πεποιθήσεις, οι αξίες, οι αναστολές και εντέλει η ηθική μπορούν να αποτελέσουν τα πραγματικά εμπόδια μπροστά στην αληθινή αγάπη. Εξαιρετικές ηθοποιίες, ευφάνταστη σκηνοθεσία με το σκηνικό να αλλάζει συνεχώς για τα flash backs, συγκινητική μουσική και εξαιρετική μετάφραση του έργου!
Και πάλι μπράβο!
Μαρία Κουμαριανού
| |||||||||||||||||||
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου