Άρης Δελαγραμμάτικας: "Ήταν όνειρο ζωής να συμμετάσχω σε μια όπερα του Μότσαρτ!"

 


1. Τι σας ενέπνευσε να συμμετάσχετε στη φετινή παραγωγή του «Μαγικού Αυλού» και πώς είναι η εμπειρία σας από το έργο αυτό μέχρι στιγμής;

Είναι μια πολύ ωραία πρόκληση που πάντα ήθελα να πραγματοποιήσω! Μου αρέσει η όπερα φοβερά και ήταν όνειρο ζωής να συμμετάσχω σε μια όπερα του Μότσαρτ! Είναι φυσικά πολύ δύσκολο και τρομερά απαιτητικό, αλλά ρίχνουμε πολλή δουλειά όλοι και το αποτέλεσμα θα είναι πραγματικά υπέροχο. Είναι μαγική η διαδικασία τώρα στις πρόβες που ανακαλύπτουμε ο καθένας τον ρόλο του μέσα στην όπερα αυτή! Εγώ ανακαλύπτω και τη φωνή μου κατα τη διάρκεια των φωνητικών διδασκαλιών, με την Ελένη Ζιώγα και τον Ανδρέα Κουλουμπή, μαθαίνοντας τις άριες του Ταμίνο, και ήδη απο τώρα νιώθω την εξέλιξη που μου προσφέρει αυτή η διαδικασία σαν τραγουδιστή-ερμηνευτή.

2. Η παράσταση είναι προσαρμοσμένη για παιδιά. Πώς καταφέρατε να ισορροπήσετε το κλασικό έργο του Μότσαρτ με τις ανάγκες ενός νεανικού κοινού;

     Όπως αναφέρει και η κα Ρουγγέρη, είναι ένα σκαλάκι για την όπερα! Είναι προσαρμοσμένη με τέτοιο τρόπο απο την ίδια, που τα παιδιά θα πάρουν μια πολύ γεμάτη και ωραία έμπνευση απο την μουσική του Μότσαρτ. Το ίδιο το έργο προσφέρει πολλές εικόνες απο ζώα, δάση, πρίγκιπες, θεότητες του Ήλιου και της Νύχτας, που η κα Κάρμεν Ρουγγέρη τις παρουσιάζει με μαγικό και συναρπαστικό τρόπο στα παιδιά, με πολλά μηνύματα. Και έτσι, μέσα απο αυτό μαθαίνουν και την σπουδαιότητα του συνθέτη. 


3. Τι σας εντυπωσίασε περισσότερο στην ιστορία του «Μαγικού Αυλού» και ποιες πτυχές της ιστορίας βρίσκετε ιδιαίτερα σημαντικές για τα παιδιά σήμερα;

     Κατα τη γνώμη μου είναι η αναζήτηση της Αγάπης και της Αρετής, όπως αναφέρεται επι λέξει και στο κείμενο. Αυτές οι πτυχές του έργου είναι ο,τι πιο σημαντικό για τα παιδιά, καθώς, για μένα, δεν υπάρχει τίποτα πιο μεγαλειώδες απο την αγάπη και το πόσο σημαντική είναι ανάγκη του ανθρώπου για να αγαπήσει και να αγαπηθεί. 

4. Ποιο είναι το μήνυμα που ελπίζετε να πάρουν τα παιδιά και οι γονείς από την παράσταση αυτή;

       Το έργο έχει πολλά μηνύματα. Μιλάμε για την ελευθερία, την αδελφοσύνη, την αρετή και την ταπεινότητα, την αλήθεια, την αγάπη, τη νίκη του καλού! Όλες αυτές είναι αξίες που υπάρχουν διάφανα μεσα στο έργο και είναι απαραίτητες για μικρούς και μεγάλους. Σε έναν κόσμο με τόσα άσχημα γύρω μας χρειαζομαστε συνεχώς μια υπενθύμιση οτι τα πράγματα μπορεί να είναι και αλλιώς… οτι εμεις οι ίδιοι μπορουμε να είμαστε αλλιώς.. Καταπολεμώντας το σκοτάδι που κρύβουμε ο καθένας μεσα μας και να κερδίσει το φως μας. 

5. Πείτε μας για τον ρόλο που υποδύεστε στην παράσταση και πώς προσεγγίσατε τον χαρακτήρα σας. Υπήρξε κάτι δύσκολο ή ιδιαίτερα απαιτητικό σε αυτή την ερμηνεία;

Ο ρόλος που υποδύομαι ειναι ο πρίγκιπας Ταμίνο. Ένας ευγενικός ήρωας που με την γενναιότητά του είναι έτοιμος θυσιάσει τα πάντα για να σώσει την αγαπημένη του. Επιθυμεί και παλεύει για να επικρατήσει το δίκαιο, η αρετή και η αιώνια αλήθεια και στο τελος επιβραβεύεται για αυτο. Είναι φυσικά ένας απαιτητικός ρόλος, προφανως μουσικά και φωνητικά, και υποκριτικά θέλει αυτήν την απόλυτη πειθαρχία που δείχνει και ο ίδιος ο Ταμίνο στο έργο για να μπορέσει να κατορθώσει τους αγνούς στόχους του.


6. Ο συνδυασμός μουσικής, χορού και υποκριτικής φαίνεται να παίζει κεντρικό ρόλο σε αυτή την παράσταση. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς αυτό το είδος πολυδιάστατης υποκριτικής;

    Είναι το είδος που με ακολουθεί συνεχώς απο όταν τελείωσα την δραματική σχολή, καθώς έχω την κλίση και τις σπουδές πάνω σε αυτά, αλλά πρώτη φορά σε μορφή όπερας. Ο συνδιασμος των τριών αυτών τεχνών είναι κάτι που αγαπώ και πάντα το κάνω με μεγάλο ενθουσιασμό. Ειναι μεγαλη πρόκληση να μπορέσεις να μείνεις πιστός υποκριτικά, ρεαλιστικά στον ρόλο σου, στα χαρακτηριστικά του, στην αλήθεια του, και παράλληλα να χρησιμοποιείς μέσα όπως το τραγούδι και την κίνηση. Πολλοί θα πουν οτι συχνά παραγκωνίζεται η υποκριτική στα μιούζικαλ εν γενει και επικρατεί η φωνή και ο χορός, και είναι αλήθεια πως αυτό συμβαίνει, αλλά εκεί είναι και το λάθος. Η επιτυχία για μένα κρύβεται στην απόλυτα ίση αντιμετώπιση των τριών τεχνών, γι’αυτο και ειναι φοβερά δύσκολο είδος, ειδικά στην Ελλάδα που δεν υπάρχουν σχολές που να ειδικεύονται σε αυτό οπως στο εξωτερικο. 

7. Πιστεύετε ότι το παιδικό θέατρο έχει ιδιαίτερη σημασία για την ανάπτυξη των παιδιών; Αν ναι, γιατί;

   Και μόνο η αίσθηση απο την μαγεία του θεάτρου, τις εικόνες του, και την ατμόσφαιρα του, είναι ικανή να ομορφύνει και να διευρύνει το μυαλουδάκι ενός παιδιου. Τα μηνύματα είναι τόσα πολλά, που αν και σε εμάς τους μεγάλους μπορει πλέον να φαίνονται χιλιοειπωμενα και τετριμμένα, σε εκείνα αποτελούν ρυθμιστές της καρδιάς και της προσωπικότητάς τους. Είναι πηγή έμπνευσης, είναι χώρος για ανοιχτους ορίζοντες, ώστε να βγουν απο την παράσταση και να είναι έστω μισο βηματάκι πιο κοντά στην ανακάλυψη της προσωπικής τους ευτυχίας, απελευθερωμένοι απο τα στεγανά και τις καταπιέσεις της κοινωνίας. 

8. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζετε όταν δουλεύετε σε παραστάσεις που απευθύνονται σε νεανικό κοινό;

   Πρέπει να είναι πάντα απόλυτα ακριβής η κάθε κίνηση σου, η κάθε σου λέξη, το καθε σου νεύμα. Τα παιδια δεν καλύπτονται με το «περίπου». Ρωτάνε συνεχώς πράγματα και σταματουν μόνο όταν οι απαντήσεις που θα πάρουν είναι ακριβείς και βοηθητικές ώστε να κατανοήσουν αυτό που ρωτάνε. Γι’αυτο λοιπόν απο εμάς επάνω στη σκηνή χρειαζεται να είμαστε εντελώς συγκεκριμένοι σε αυτό που τους παρουσιάζουμε με ξεκάθαρες κινήσεις, ξεκάθαρες εκφράσεις λόγου, με συγκεκριμένες αιτίες και αφορμές για το καθε τι. 


9. Τα παιδιά ως κοινό είναι ιδιαίτερα απαιτητικά και άμεσα στις αντιδράσεις τους. Πώς αισθάνεστε όταν παίζετε μπροστά τους και πώς διαχειρίζεστε αυτή την αμεσότητα;

    Αν ως ηθοποιός το δω καθαρά απο την μεριά μου είναι ο,τι καλύτερο! Γιατι ετσι παίρνω άμεσο feedback και καταλαβαίνω τι περναει, τι οχι, τι παει καλά, τι δεν πάει. Το ενήλικο κοινό συχνά δεν θα εκφραστεί τόσο αφιλτράριστα, ενώ τα παιδιά με τον αυθορμητισμό τους θα σου δείξουν εκείνη τη στιγμή αν αυτό που κάνεις τους πείθει ή οχι. Στην εξέλιξη αυτού, όσο προχωράνε οι παραστάσεις σου δίνεται η ευκαιρία να βελτιωθείς λίγο παραπανω και λίγο παραπάνω! Αυτή είναι και η βασική διαφορά κιολας του θεάτρου με την οθόνη. 

10. Έχετε κάποια εμπειρία από μια παιδική παράσταση που σας έχει μείνει αξέχαστη λόγω της αντίδρασης των παιδιών;

Θα μου μείνει αξέχαστη η πρώτη παράσταση που έπαιξα για παιδια με ειδικές ανάγκες. Ηταν μια πρωτόγνωρη και πολύ συγκινητική εμπειρία που δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Ήταν μια υπενθύμιση, οτι η συμπερίληψη είναι αρχή του παντός για μια εύρυθμη κοινωνία. 


11. Τι πιστεύετε ότι κάνει μια παιδική παράσταση επιτυχημένη;

    Βγαίνοντας τα παιδιά να έχουν κερδίσει κάτι απο την παρασταση που ειδαν. Οτιδήποτε. Απο μια έμπνευση για το τι θα ζωγραφίσουν αργότερα ή μια απόφαση για το ποιο ειναι το αγαπημένο τους χρώμα τελικά, μέχρι μια άποψη για την ελευθερία, την αλήθεια και την ισότητα. Πρέπει να τους δημιουργείται λόγος για να κάτσουν να δουν κάτι, αλλιως θα το δουν σαν μια αγγαρεία που τους επέβαλαν οι γονεις. Και το αν υπαρχει αυτός ο λόγος φαινεται άμεσα όταν τα βλέπεις να μην αποσπώνται πουθενα κατα τη διάρκεια της παράστασης, που σημαίνει οτι τους κρατάει το ενδιαφέρον αυτο που βλέπουν και θέλουν να μάθουν τι θα γίνει παρακάτω. 

12. Έχετε συνεργαστεί με την Κάρμεν Ρουγγέρη και σε προηγούμενες παραγωγές. Πώς έχει διαμορφώσει αυτή η συνεργασία την πορεία σας ως ηθοποιός;

  Είναι μια συνεργασία που δεν σταματάει να μου προσφέρει εξέλιξη και ενδυνάμωση. Το παιδικό θέατρο δεν ειναι εύκολη υπόθεση και ιδιαίτερα οι απαιτήσεις της παιδικής σκηνής της Κάρμεν Ρουγγέρη σε κάνουν πιο δυνατό, πιο σταθερό, πιο σίγουρο, πιο μεγάλο πάνω στη σκηνή. Απο έργο σε έργο είναι και μια καινούρια πρόκληση, με αποκορύφωμα την φετινή, η οποία ειναι μια σπουδαία όπερα, είδος που είναι και η ειδικότητά της. Δεν θα πάψω ποτέ να την ευχαριστώ, οπως και τη Χριστίνα Κουλουμπή και τον Πέτρο Γάλλια για τις ευκαιρίες και την εμπειρία που μου έχουν δώσει. 

13. Η ερμηνεία ενός ρόλου σε παιδικό θέατρο διαφέρει από αυτήν σε παραστάσεις για ενήλικες; Ποιες είναι οι κύριες διαφορές;

 Δεν διαφέρει οχι, και δεν θα πρέπει να διαφέρει. Ο σκοπός ειναι ένας, να πεις την ιστορια σου. Να μεταδώσεις την αληθεια του χαρακτήρα που ερμηνεύεις. Το οτι ειναι μικρά παιδια απο κατω δεν πρέπει να σε ξεγελά, ίσα ισα αυτό πρέπει να γίνει με την ιδια βαρύτητα και ίσως στις παιδικές παραστάσεις πρέπει και λίγο παραπάνω! 

14. Πώς νιώθετε όταν βλέπετε την αντίδραση του κοινού σε μια παιδική παράσταση σε σύγκριση με τις αντιδράσεις σε παραστάσεις για μεγαλύτερα ηλικιακά κοινά;

  Ο πηγαίος αυθορμητισμός που έχουν τα παιδιά είναι κάτι το φοβερό. Εχω το ιδιο άγχος είτε οταν έχω παιδια στο κοινό είτε ενήλικες, αλλά η αυθόρμητη αντίδραση των παιδιών σε αυτο που θα δουν πιστεύω θα είναι πάντα κάτι που θα σε ξαφνιάζει όση εμπειρία κι αν έχεις. 

15. Εκτός από την υποκριτική, έχετε εμπειρία και στη φωνητική και τον χορό. Πώς συνδυάζετε αυτά τα τρία στοιχεία στις παραστάσεις σας και ποιο από τα τρία θεωρείτε πιο απαιτητικό;

     Οπως είπα και παραπάνω το κόλπο πιστεύω είναι να μην θεωρείς κάποιο πιο απαιτητικό απο το άλλο, αλλά να δίνεις την ιδια βαρύτητα σε όλα. Προφανώς για παράδειγμα μπορει κάποιος που εχει μεγαλύτερη κλίση στο χορό, να θεωρει πιο απαιτητικό το τραγουδι ή την υποκριτική και αντιστρόφως, αλλά αυτό δεν εχει να κάνει όμως με την αξία που πρέπει να δίνεις στο καθε ένα πάνω στη σκηνή. Αυτο που μπορώ να πω ειναι πως θεωρώ οτι η βάση είναι πάντα η υποκριτική, και πάνω σε αυτό γεμίσεις και χτίζεις με τα άλλα.


16. Ποια είναι τα επόμενα βήματα στην καριέρα σας; Υπάρχουν νέες προκλήσεις ή ρόλοι που θα θέλατε να δοκιμάσετε;

    Για τώρα αφοσιώνομαι στην όπερα που κάνουμε στο θέατρο Κιβωτος και θα δω μέχρι που μπορει να με οδηγήσει αυτό το ταξίδι. Θέλω πολύ να προχωρήσω και να εξελιχθώ σε αυτόν τον τομέα, και στην όπερα της ενήλικης σκηνής, οπότε για αρχή ένα βημα θα ήταν να κινηθώ προς σε αυτήν την κατεύθυνση. Τώρα, οι ρόλοι που θα ήθελα να δοκιμάσω.. είναι άπειροι, αν όχι όλοι!

Tης Αλεξίας Βλάρα, 4/10/2024

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Ιωάννα Καράνταλη: "Ο τίτλος «Είμαι ό,τι θυμάμαι» υπογραμμίζει την κεντρική σημασία της μνήμης στην ανθρώπινη ταυτότητα, καθώς οι αναμνήσεις σχηματίζουν το πώς αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και τον κόσμο".