Τάσος Μπαγκέρης: "Στη Νέα Γενιά λείπουν τα πρότυπα αξιών και ιδεών, είναι παγιδευμένη ανάμεσα σε μια δεινοπαθούσα οικογένεια, την στείρα ελλιπή εκπαίδευση, την πολυπλοκότητα του διαδικτύου και τον καταιγισμό της ‘’αβέβαιης’’ πληροφόρησης και προπαγάνδας".

Τι σας ενέπνευσε να γράψετε το μυθιστόρημα "28"; Υπάρχει κάποιο προσωπικό σας βίωμα που συνέβαλε στη δημιουργία της ιστορίας;

Πρώτα από όλα, αγαπητή Αλεξία,  σας ευχαριστώ για την πρόσκληση και την δυνατότητα που μου δίνετε να επικοινωνήσω με τους φίλους και αναγνώστες σας.

Αν και το «28» είναι μυθοπλασία, στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα αληθινής ιστορίας. Η πτώση σε ασυνήθιστα βαθύ πηγάδι, δεν είναι κάτι που συμβαίνει συχνά και κάθε μέρα. Κεντρίζει το ενδιαφέρον και εξάπτει την φαντασία. Το ίδιο συνέβη και με τις κόρες μου Άννα και Δάφνη.

 Όπως αναφέρεται και στις Ευχαριστίες του βιβλίου, «Η ιδέα του Είκοσι Οχτώ γεννήθηκε μια ηλιόλουστη παγερή μέρα στου Λουξεμβούργου τα μέρη, […] η Άννα και η Δάφνη μού ζητούν να τους γράψω την παλιά ιστορία του πηγαδιού, για τα εγγόνια μου. Παρά τις αρχικές αντιρρήσεις, εκεί, μακριά από τη ζείδωρη Κρήτη,  γράφτηκαν οι πρώτες σελίδες για το πηγάδι. Τα παιδιά ενθουσιασμένα ζήτησαν να πιάσω το νήμα  της ιστορίας από την αρχή, πλαταίνοντας τους λογισμούς».

Έτσι και έγινε, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το «28» Είκοσι Οχτώ.

 

Ο πρωταγωνιστής, Άλκης, είναι διευθυντής μάρκετινγκ σε νεαρή ηλικία. Πώς επιλέξατε να αναδείξετε τη σχέση μεταξύ της επιχειρηματικής σταδιοδρομίας και των προσωπικών αναζητήσεων στη ζωή του ήρωα;

Ευχαριστώ για την ερώτηση. Επιτρέψτε μου και λόγω των ημερών να μακρηγορήσω, αναλογιζόμενος και τις προσωπικές σκέψεις του πρωταγωνιστή στο βιβλίο «28» Άλκη:

Υπάρχουν κάποια απτά δεδομένα, σήμερα,  φαινομενικά ανόμοια μεταξύ τους που προσπάθησα να συνδέσω με διαδοχικές προκλήσεις, ελπίζοντας να προκαλέσουν ενδιαφέρον και να κεντρίσουν τον προβληματισμό, γιατί  οι απαντήσεις είναι δύσκολες και παραμένουν προσωπική υπόθεση του κάθε ανθρώπου/αναγνώστου.

Ας δούμε όμως τι συμβαίνει γύρω μας:

Α. Οι χαλεποί καιροί που ζούμε είναι αχαρτογράφητοι και η επόμενη μέρα επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις στην Οικουμένη, τους πολέμους   γύρω μας (Ρωσία-  Ουκρανία, Μέση Ανατολή κτλ) και στη παντέρμη Χώρα μας.

1.      Ως Χώρα και κοινωνία βιώνουμε μια παρατεταμένη και διαρκή οικονομικό – κοινωνική και πατριωτική κρίση που μόνο δεινά η και νέα εθνική κρίση θα φέρει.

Το πολιτικό σύστημα νοσεί, οι θεσμοί καταστρατηγούνται, οι ιδέες αφανίζονται και οι λέξεις χάνουν το νόημά τους.  Το βασικό κύτταρο, που κρατά όρθια την κοινωνία, η οικογένεια με την μοναδική ανιδιοτελή - πραγματική αγάπη της ‘’ΜΑΝΑΣ’’ βάλλεται και καταργείται.  Από ελληνική κοινωνία σχεδόν έχουμε γίνει ‘’άτομα’’ η καλύτερα ‘’πέτρινα όντα’’ χωρίς σκέψη και ανθρώπινη ζεστή καρδιά.

Είναι ανάγκη επιβάλλετε, να πάρουμε δύσκολες γενναίες και ασυνήθιστες αποφάσεις. Αφ’ ενός μεν για να μην επιτρέψουμε ν΄ απωλέσουμε την ελεύθερη Ελληνική ψυχή μας και αφετέρου να διασφαλίσουμε την ύπαρξη της ελληνικής κοινωνίας και επικράτειας. Ο Άλκης επί λέξη λέγει:  

«Το πρόβλημα  στην κοινωνία μας είναι πρωτίστως ‘Ηθικόν’, χάσαμε τις αξίες, τα ιδανικά και την κατεύθυνσή μας. Η εμπέδωση εμπιστοσύνης , εκτίμησης και σεβασμού προϋποθέτει να ξαναβρούμε τον ‘’ελληνικό εαυτό – τον μύθο μας’’, τις κοινές αξίες, τα ιδεώδη και τα πιστεύω μας».

1.      Στον Κόσμο και στις Συμμαχίες τίποτα πλέον δεν είναι δεδομένο. Τα «Πάντα Ρεί» και θα ρέουν για πολύ έως ότου πεθάνει το τώρα και αναδειχθεί το νέο γεννούμενο. Απαιτείτε εγρήγορση, ετοιμότητα, μαχητικότητα και πάνω από όλα αλλαγή πλεύσης φιλοσοφίας και στρατηγικής.

2.      Αδυσώπητη είναι η πραγματικότητα, όσο και αν θέλουμε να εθελοτυφλούμε. Ήμαστε σε πραγματικό ακήρυχτο - άλλης μορφής - πόλεμο με την γείτονα χώρα.

Και τώρα είναι η ώρα να χρησιμοποιήσουμε τα συγκριτικά και Γεω-στρατηγικά πλεονεκτήματα που έχουμε σαν Χώρα και Έθνος; Και όντος είναι πολλά. Ο Άλκης σκέπτεται ότι:

«Για εμάς τους Έλληνες Ποτέ τα κάθε λογής ‘’νούμερα’’ δεν αποτέλεσαν πρόβλημα. Η κάθε μορφή ‘’αριθμητικής υπεροχής’’  (στρατιωτικής, οικονομικής, τεχνολογικής, ανθρώπινης κτλ), δεν στάθηκε εμπόδιο, δεν μας πτόησε να νικήσουμε όποτε πολεμήσαμε μονιασμένοι και ενωμένοι με τις κοινές ελληνικές αξίες».

 

Β. Η εποχή μας καθορίζεται από τον Υλικό Δικτατορικό Μετακαπιταλισμό, χωρίς ηθικούς φραγμούς και φόβο Θεού:

1.      Ο οποίος με εργαλεία την επίπλαστη κοινοβουλευτική (αντιπροσωπευτική) δημοκρατία, την κατευθυνόμενη δύναμη της ραγδαίας τεχνολογίας & του διαδικτύου και την συσσώρευση του παγκόσμιου πλούτου, μετέτρεψε την Αγορά σε απρόσωπες Αγορές, τις Κυβερνήσεις – Οργανισμούς σε ‘Όργανό  του, τον Άνθρωπο σε ‘’Μονάδα/Άτομο’’ και θεοποίησε εαυτόν.

2.      Το Marketing θεωρείται το κατ’ εξοχήν μέσω επιτυχίας των επιχειρήσεων, ειδικά, του Καπιταλισμού. Ο κύριος Αλέξανδρος Αποστολάκης καθηγητής Μάρκετινγκ στην  εισαγωγή του, που κοσμεί το «28», αναφέρει ότι:

 «Τα τελευταία χρόνια το μάρκετινγκ ως ‘’επιστήμη’’ και ως γνωστικό πεδίο αντιμετωπίζει μια σειρά από προκλήσεις που επηρεάζουν τον βαθμό αποδοχής του και κατ’ επέκταση της σημασίας του στις σημερινές κοινωνίες».

3.      Στις μέρες μας θεωρείτε αδιανόητο ένας επιτυχημένος τεχνοκράτης, μαρκετίστας, επιστήμονας, καλλιτέχνης, αθλητής, κτλ  να έχει βαθύ θρησκευτικό και δή ορθόδοξο και φιλοσοφικό υπόβαθρο. Είναι όμως έτσι;

4.      Αν κοιτάξουμε προσεκτικά γύρω μας, κάθε μέρα συμβαίνουν ‘’Θαύματα’’, πράγματα που με την λογική και επιστήμη δεν εξηγούνται. Τα προσπερνάμε και δεν δίνουμε σημασία, γιατί τελικά είμαστε ότι πιστεύουμε.

5.      Στη Νέα Γενιά λείπουν τα πρότυπα αξιών και ιδεών. Είναι παγιδευμένη ανάμεσα σε μια δεινοπαθούσα οικογένεια, την στείρα ελλιπή εκπαίδευση, την πολυπλοκότητα του διαδικτύου και τον  καταιγισμό της ‘’αβέβαιης’’ πληροφόρησης και προπαγάνδας. Για να σταθεί στα πόδια της με επιτυχία, κυνηγά το στάτους του χρήματος και την προτρέπουν να λέει Ναι. 

 

Στο βιβλίο η Νάταλι μας μιλά και μας δίνει τον δικό μας ορισμό του Μάρκετινγκ: «[…] τον συναρπαστικό κόσμο του Μάρκετινγκ και Μετά-Μάρκετινγκ, τον συγκερασμό των πολλών επιστημών και της τέχνης, τη μετατροπή του οράματος σε εφικτή πραγματικότητα».

Πιστεύω ότι ήλθε η ώρα και μπορούμε να θέσουμε το Μάρκετινγκ η το Μετά-Μάρκετινγκ, αν θέλετε,  στην υπηρεσία του Ανθρώπου και του Ανθρωπισμού. Να εφαρμόσουμε τις αποτελεσματικές μεθόδους του για την προώθηση των ιδεών, την επίτευξη των προσωπικών και εθνικών στόχων, δημιουργώντας ένα καλύτερο αύριο για μας και την κοινωνία. Μπορούμε με το στρατηγικό μάρκετινγκ να πετύχουμε την ‘’Αυτοβελτίωση’’ μας και  το ‘’γνώθι σ’ εαυτόν’’.  Να εστιάσουμε τις προσπάθειες μας στην επίτευξη του τελικού προορισμού στο άγγιγμα της τελειότητας του Θείου. Την ευτυχία τη βρίσκουμε μέσα μας. Θέλει δύναμη ψυχής. Είναι η προσωπική μας πληρότητα, η αρμονία που αντικατοπτρίζεται στα πιστεύω και θέλω μας και μεταλαμπαδεύεται στους ανθρώπους, στα έργα το περιβάλλον και την κοινωνία που ζούμε.  Για να συνυπάρξουμε όμως αρμονικά, στη κοινωνία που ζούμε, απαιτούνται κάποιας μορφής συμβιβασμοί. Στα απλά τα καθημερινά στα δευτερεύοντα. Όχι όμως σε θέματα, αρχών, πιστεύω, αξιών και αξιοπρέπειας. 

Αλλοίμονο αν λέμε πάντα ‘’Ναι’’» … Ευτυχία είναι η ίδια η Ζωή. Να αγαπάμε όσα έχουμε και όσα θάρθουν. Να μάθουμε να κάνουμε τις επιλογές μας και να λέμε ΟΧΙ!

Ο αριθμός 28 παίζει κεντρικό ρόλο στην ιστορία. Ποια είναι η συμβολική σημασία του αριθμού αυτού και πώς συνδέεται με τα γεγονότα της πλοκής;

Στο βιβλίο «28», ο αριθμός 28 δεν αποτελεί μόνο την ηλικία του κεντρικού ήρωα Άλκη. Συμβολίζει πολλά περισσότερα. Μοιραία και μη. Θεϊκά κι ανθρώπινα. Η ηλικία του Άλκη αντιπροσωπεύει «τα Νιάτα» με την ορμή και τον δυναμισμό τους.

Ο αριθμός 28 αιωρείται πάνω από ηλικίες, ημερομηνίες, παρά λίγο το πεπρωμένο και τον θάνατο αλλά, τελικά, τη δύναμη ζωής και την επιτυχία. Από τον αριθμό του δωματίου ενός ξενοδοχείου που φιλοξενεί την ερωτική ελπίδα έως, την μοναδικότητα/τελειότητα της μαθηματικής ελληνικής γλώσσας,  τον λεξάριθμο 28 του «Αγαθός / Θεός».

 

Ας δούμε όμως τις σκέψεις του Άλκη για τον αριθμό 28 στο βιβλίο:

«  […]. Σήμερα στα «28»–είκοσι οχτώ μου χρόνια στις «28»–είκοσι οχτώ του Αυγούστου θα συναντούσα τη Νάταλι στο δωμάτιο «28»–είκοσι οχτώ του ξενοδοχείου, που είναι «28»–είκοσι οχτώ χρονών. […]. Όλα δένουν με τις ρήσεις του Αγγέλου… Πολλές οι συμπτώσεις με τον αριθμό «28»–είκοσι οχτώ.

Το «οχτώ» ο αριθμός του απείρου και του σύμπαντος. Της γένεσης και της διάλυσης. Της αρχής και του τέλους.

Του Όλου και του Τίποτα. Του απόλυτου κενού και της Πληρότητας. Του πεπρωμένου και της δύναμης. Το οχτώ συμβολίζει την οκτάβα, την αρμονία και επιτυχία.

Ενώ το «δύο» είναι ο μισητός αριθμός, που σπάει την ενότητα, το Ένα – τον Θεό. Συμβολίζει την ύλη, το πένθος και τον θάνατο.

Το 28–είκοσι οχτώ, που το συνθέτουν το δύο και οχτώ, τι να σημαίνει άραγε; Πεπρωμένο και θάνατο ή δύναμη ζωής και επιτυχία; Ό,τι και να συμβολίζει, ένα είναι χειροπιαστό. Νερό και 28 πάνε μαζί στη ζωή και στον θάνατό μου.

Όμως ο Άγγελος ανέφερε και ένα απόσπασμα από το Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο: «Οὐδεὶς ἀγαθός εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός», το οποίο και πρέπει να ξέρω, δηλαδή ότι «κανένας δεν είναι αγαθός παρά μόνο ένας, ο Θεός».

 […]. Μήπως οι λέξεις και στο κείμενο να κρύβουν πάλι αριθμούς; Τα γράμματα στη γλώσσα μας είναι αριθμοί. […]. Όμως με τη δεύτερη μέτρηση έχουμε:

Θ+ε+ό+ς = 8+5+6+9 = 28

Α+γ+α+θ+ό+ς = 1+3+1+8+6+9 = 28

Χριστέ μου!… Πάλι ο αριθμός 28!»

 

Ο Άλκης αντιμετωπίζει τρία "μοιραία" ατυχήματα. Ποια είναι η σημασία αυτών των ατυχημάτων στην εξέλιξη του χαρακτήρα του και στη γενικότερη θεματική του βιβλίου;

Προσπάθησα να συνδέσω το μάρκετινγκ και τα των ατυχημάτων, ένα πόνημα και στοίχημα που δεν ήταν και δεν είναι καθόλου εμφανές ότι μπορεί να πετύχει, όμως η πραγματική ζωή το πέτυχε. Βλέπετε, είτε το θέλουμε είτε όχι, στη ζωή μας όλα είναι σφιχτοπλεγμένα και αλληλένδετα. Αν και πολλές φορές αλληλοαναιρούντα.

Η ζωντανή  πραγματικότητα της ζωής είναι το πιο ευφάνταστο απρόβλεπτο και συναρπαστικό σενάριο που μπορεί να παιχτεί – πραγματωθεί. Στη πραγματική ζωή τίποτα δεν Είναι - δεν Υπάρχει μεμονωμένο και διαχωρισμένο. Είμαστε Σώμα και Πνεύμα. Ύλη και Θεϊκή Πνοή. Ανά πάσα στιγμή τα πάντα μπορούν να συμβούν η και να ανατραπούν. Γι’ αυτό η σημασία των ατυχημάτων είναι πολυσήμαντη, επηρεάζει και καθορίζει τον χαρακτήρα του ήρωα και την θεματική του βιβλίου.

Μοιράζοντάς την ανάμεσα στα επιχειρηματικά σχέδια και στις μεταφυσικές επεξηγήσεις των ξαφνικών και παραλίγο θανάσιμων ατυχημάτων. Συνδέοντας τον αρχαίο μύθο και ιστορία με τη σύγχρονη ιστορία του μάρκετινγκ και των επιχειρήσεων. Την πραγματικότητα με τη μεταφυσική, την κατάρα με τη σωτηρία.

Ο Άλκης έχει τρία «μοιραία» ατυχήματα και τα τρία συνδέονται με το 28 και το Νερό… Δίνει τρεις μάχες με τον θάνατο, τρεις νίκες της ζωής. Τρία θαύματα που καθορίζονται από τον Σταυρό της Μάνας και Την Παναγιά, Τον Άγιο Γεώργιο και την Μάνα και τέλος Την Θεία Χάρη. Ένα φορτηγό, ένα γλιστερό μπάνιο κι ένα βαθύ πηγάδι γίνονται τα πεδία αγώνα, το αλώνι όπου η ανθρώπινη θέληση ενώνεται με τη θεϊκή επίδραση.  Και όμως στο βάθος της αβύσσου του πηγαδιού θα θυμηθεί … ότι του το ‘χαν πεί … πριν από χρόνια στο Λονδίνο.

Ο Άλκης με τα ατυχήματα θα αναστοχαστεί όλη του την ζωή. Θα καταλάβει την ματαιότητα του κόσμου μας και θα αποτυπώσει τις απορίες του για τα αιώνια διλήμματα της ύπαρξης. Θα συμφιλιωθεί με το ‘Είναι’ του. Θα ανδρωθεί και θα συμπορευθεί το φθαρτό υλικό «Σώμα» με το άφθαρτο «Πνεύμα» του. ‘Αγωνιζόμενος για ένα «Έντιμο Θάνατο», θα κονταροχτυπηθεί με τον ίδιο τον Χάρο. Και θα κερδίσει τη ζώσα Ζωή.  

Και στο τέλος θα αναρωτηθεί αν η παρουσία των φιδιών (ουσιαστικά και μεταφορικά) είναι θάνατος η ζωή;

Οι αναφορές στη στρατηγική μάρκετινγκ και στην προσπάθεια επιβίωσης στο βάθος του πηγαδιού ή αλλού συνδέονται και συμπλέκονται με τις αξίες της Ζωής και τη θέση του Ανθρώπου έναντι του Θανάτου. Ο Άλκης θα μάθει ότι το τέλος έρχεται αναπάντεχα, ξαφνικά εκεί που τα έχεις όλα … και αυτοστιγμεί δεν υπάρχει Τίποτα -Τίποτα. Γι’ αυτό  καλό είναι να γρηγορούμε και να είμαστε έτοιμοι, ανά πάσα στιγμή, να φύγουμε...  

Ας δούμε τι λέει ο Άλκης:

«Τελικά Εσύ και Εγώ, μέσα σε τούτη την εσχατιά, γίναμε γκαρδιακοι φίλοι. […]. Σώμα και Πνεύμα να είμαστε μαζί. Γιατί μέχρι τώρα μαζί δεν κάναμε και χώρια δεν μπορούσαμε. […]. Φίδια, όφιδες είναι παντού. Στα πόδια, στη μέση, γλιστρούν, σέρνονται επάνω μου. Ο κόσμος σκοτεινιάζει. […].  Δύσκολα ισορροπώ. Η εξέδρα τρίζει και τα φίδια […] με έχουν κυκλώσει. […]. «Όχι δεν φοβάμαι πια… Έχω μόνο όργητα. Οργή και θέληση. Θέληση για δικό μου θάνατο. […] Θέλω ένα γρήγορα, έντιμο και περήφανο θάνατο. Αποφασίζω να ανεβώ ψηλά… Να πέσω και να πεθάνω μεμιάς. […] Το φίδι λιώνει κάτω από το πέλμα μου. […]. Αναρριχούμαι… Δεν ξέρω πόσο χρόνο ανεβαίνω… […] Στη μάχη ο χρόνος σταματά. Δεν υπάρχουν πρόσωπα. Τα πάντα σταματούν και κινούνται με υπερφυσικές δυνάμεις. Όλα αλλάζουν και μεταλλάσσονται. Υπάρχει μόνο οχτρός. Τα πάντα για τη νίκη και τον θάνατο του οχτρού. Αν η νίκη είναι θανατηφόρα; Θα’ ναι ζωή αντρίκια, ζηλευτή! … […] Και μεταξύ μας, άκου να σου πω. Δεν σε φοβάμαι, θάνατε. Χάρε δεν σε υπολογίζω. Άφτιαχτος κι αδύναμος στον Άδη δεν θα έλθω. […] Αϊ Γιώργη, βοήθα, σου λέω. Χάνομαι!».

 

 Πώς επιδρά το στοιχείο του νερού στην πλοκή; Έχει κάποια συγκεκριμένη συμβολική σημασία μέσα στην ιστορία του Άλκη;

Ναι,  σωστά επισημαίνεται το στοιχείου του ΝΕΡΟΥ (με κεφαλαία) έχει ουσιαστική αλλά και συμβολική σημασία στο βιβλίο «28».

Και τα τρία «μοιραία» ατυχήματα έχουν κοινό παρονομαστή το 28 και το Νερό. Θείο δώρο και κατάρα. Πηγή ζωής και καταστροφής.

Το νερό είναι πανταχού παρόν στη φύση και το βιβλίο. Το νερό και η Φύση όταν νευριάζουν δεν αστειεύονται. Η καταστροφή έρχεται σε κλάσμα δευτερολέπτου.

Ευτυχώς στην περίπτωση του ‘Άλκη το νερό έχει μια σημαντική αδυναμία :

«[…] Προς τα πάνω δεν ξέρει να πηγαίνει. Δεν έμαθε να σκαρφαλώνει και να κάνει ανάβαση. Εγώ όμως έμαθα. Άρα είμαι πιο δυνατός από το νερό».

Με την ευκαιρία να τονίσουμε ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ η σημασία του Νερού (στην ευρύτερη έννοια) είναι η αρχή και το τέλος της ζωής κάθε ανθρώπου,  ζώντος οργανισμού και Κράτους – ‘Έθνους. Ας αναρωτηθούμε, ως Χώρα, Κράτος και πολίτες, τι έχουμε κάνει για να προστατεύσουμε τα Νερά της ενδοχώρας και των Νησιών; Τίποτα … μόνο κούφια λόγια. Δεν αξιοποιήσαμε ούτε τα νερά της βροχής αλλά ούτε τα επίγεια νερά. Από την μία πλευρά επιδοθήκαμε σε μια άνευ προηγουμένου σπατάλη με την αλόγιστη άντληση των στρατηγικών υπόγειων αποθεμάτων και από την άλλη καταστρέψαμε το φυσικό περιβάλλον «τσιμεντώνοντάς» και «κατακαίοντας» το. Είναι εύκολες οι δικαιολογίες … της κλιματικής αλλαγής, αλλά πείτε μου ΠΟΣΑ ΔΕΝΔΡΑ έχουμε φυτέψει; Η αλώβητη Φύση - τα Δένδρα είναι το κύριο αντίβαρο της κλιματικής αλλαγής, ειδικά στο μικρόκλιμα. Η πράξη δείχνει ότι δεν ενδιαφερόμαστε ούτε για την Φύση ούτε για το Νερό, που είναι αγαθό και όχι προϊόν εμπορίας.

Ειδικά για μας τους Έλληνες το «ΝΕΡΟ-ΘΑΛΑΣΣΑ» ιστορικά είναι ο διαχρονικός γενεσιουργός άξονας-σύνδεσμος της φυλής μας. Είναι η ίδια η ύπαρξη του Ελληνισμού. Από τα Νερά του Αχέροντα μέχρι τα Νερά της Βαπτίσεως του Εξαγνισμού και του Καθαρμού. Από τα ζείδωρα / ευλογημένα Νησιά μας μέχρι τα στρατηγικά Νερά των Θαλασσών και του Αιγαίου μας. Τί έχουμε κάνει; Η απάντηση είναι πικρή και αδυσώπητη. Σχεδόν Τίποτα…

Έχουμε ιερά υποχρέωση (Νησιά/Νερά/Θάλασσες) να τα αναβαθμίσουμε, να τα βελτιώσουμε, να τα αναπτύξουμε, να τα προστατεύσουμε, να τα διαφυλάξουμε, να τα προασπίσουμε και να τα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Δεν ανήκουν σε κανένα μας, σε κανένα Κόμμα, σε καμία Κυβέρνηση ούτε σε καμία Διαχειριστική η Κυβερνώσα Αρχή. Κανένας και ποτέ και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ και ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΣΗ να τα διαπραγματευτεί.  Τα Νησιά και τα Νερά των Θαλασσών και του Αιγαίου, δεν μπορεί να  είναι θέμα διαπραγμάτευσης και συνδιαλλαγής. Είναι Ελληνικά.

 

Γιατί διαφορετικά, όπως ο Άλκης σκέπτεται ‘ο Ελληνισμός θα χαθεί’:

 «[…] αν χαθεί η Κύπρος θα αρχίσει το ξήλωμα του Αιγαίου και ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον Ελληνισμό και την Ελλάδα.  […] Ουσιαστικά η παντοδυναμία της Ελλάδας κρύβεται στον φυσικό, ιστορικό, πολιτιστικό και ανθρώπινο πλούτο της. Την υπερούσια δύναμη της αποτελούν, εκτός των άλλων, τα ‘’νησιά και οι θάλασσες’, η ελληνική ναυτιλία, ο απόδημος ελληνισμός και η ορθοδοξία. Όμως είναι αδιανόητο και ταυτόχρονα ανεξήγητο το πως έχουμε μετατρέψει, όλα αυτά τα αγαθά, από δύναμη ευλογίας σε ‘κατάρα διαρκείας’».

 

Στο βιβλίο τίθεται το ερώτημα "Τι είναι τυχαίο στη ζωή;". Πιστεύετε ότι η μοίρα καθορίζει τις ζωές μας ή υπάρχει χώρος για την ανθρώπινη βούληση και επιλογή;

Πολύ καλή ερώτηση. Σας ευχαριστώ, όμως αν σας απαντήσω … αναγνώστες σας γιατί να αγοράσουν το βιβλίο «28»; Φυσικά ‘αστειεύομαι…

Με βεβαιότητα θάθελα να πω, ο άνθρωπος έχει την ικανότητα και δυνατότητα να καθορίσει τις πράξεις και τη πορεία του.

Τώρα αν ο Θεός βοηθήσει και λίγο, εγώ δε θα έλεγα όχι, Εσείς;

Ας προτρέψουμε τους πολλούς φίλους αναγνώστες που θα διαβάσουν το βιβλίο, να μας δώσουν την δική τους απάντηση. 

 

Ας δούμε και πώς ο Αλκης περιγράφει το Τυχαίο:

«[…] Δυστυχώς, αιφνίδια βρίσκομαι στην άχαρη κοιλιά της γης, εντελώς τυχαία πάνω σε μια τυχαία σχεδία, που δημιουργήθηκε συμπτωματικά με τυχαία υλικά. Η τυχαία μαγική εξέδρα με αντέχει από καθαρή τυχαία τύχη. Ξώφαλτσα και τυχαία σκάλωσε στις γυμνές, λασπωμένες, χωματένιες σάρκες του πηγαδιού, λίγο πιο πάνω από το τυχαίο νεκρικό νερό, που κατά τύχη είναι στον πάτο του τυχαίου πηγαδιού, το οποίο συγκυριακά βρέθηκε στον από σπόντα τυχαίο δρόμο μου. Όλως τυχαίως πάτησα ακριβώς στο στόμα του, όταν ξαφνικά τυχαία πεινούσε και τυχαία άνοιξε τα σαγόνια του να με φάει την τυχαία βραδιά, που τυχαία ξέφυγα από τον δρόμο και μπήκα στα τυχαία χωράφια, όταν τυχαία πήγαινα στο τυχαίο ερωτικό ραντεβού με τη μοιραία, τυχαία άγνωστη Νάταλι, με την οποία κατά τύχη συνταξίδευα και ολωσδιόλου τυχαία κάθισε δίπλα μου. Θαυμάσια! Τυχαία τύχη να σου πετύχει!».

«[…] Να, λοιπόν, Άλκη, τη βραδιά που πεθαίνεις, θυμήθηκες  για πρώτη φορά, τη βραδιά που σου είπαν ότι ‘το πεπρωμένον  φυγείν αδύνατον’».

 

 Η έννοια της φιλίας και της συντροφικότητας διατρέχει το μυθιστόρημα. Πόσο σημαντικές είναι οι σχέσεις αυτές για την εξέλιξη του ήρωα και πώς τον βοηθούν να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις;

Ζούμε, σήμερα, στην εποχή του ατόμου, του εγωκεντρισμού και της απομόνωσης. Της μοναξιάς και μοναχικότητας. Οι λέξεις συνάδελφος, φιλία, συντροφικότητα, αλληλεγγύη, έρωτας και αγάπη έχουν χάσει την αξία τους. Είναι λέξεις ανταγωνισμού και μίας χρήσεως. Όλα γύρω μας συμβάλλουν και συνηγορούν στο Εγώ, ενώ εξοστρακίζουν το εμείς και το κοινωνικό σύνολο. Όλοι μας μιλούμε για ατομικά δικαιώματα, ενώ θάπρεπε να αγωνιζόμαστε για την ‘Ελευθερία’ – όποια κοινωνία έχει ελευθερία δεν χρειάζεται ατομικά δικαιώματα.

Κόντρα των καιρών, στο «28», ο Άλκης, προτάσσει το Εμείς και όχι το Εγώ. Πιστεύει στη φιλία, τον έρωτα και τις δυνατές σχέσεις. Λατρεύει και ταυτίζει την ‘γυναίκα’ με την ομορφιά και τη ζωή.

Ο ήρωας μας, έρχεται να μας διαβεβαιώσει ότι η ζωή αποκτά ουσία μόνο όταν την μοιραζόμαστε με έρωτα και αγάπη. Μόνο όταν ζούμε με έρωτα – συντροφικότητα – αγάπη -φιλία και έχουμε δυνατές σχέσεις εμπιστοσύνης, η ζωή θα μας ανταμείψει.

Έχει αυτοπεποίθηση. Πιστεύει στις αστείρευτες δυνατότητες της ομάδας και της κοινωνίας. Μαζί με τους συνεργάτες του με κοινή συμφωνία και δέσμευση μετατρέπουν το Τμήμα Πωλήσεων, σε επιτυχημένη «Ομάδα Κρούσης/Task Force».

Η καριέρα γι’ αυτόν είναι περπάτημα στους ανοικτούς ορίζοντες, με έκφραση δημιουργίας μαζί με τους συνεργάτες του.

Όταν οι σχέσεις δοκιμάζονται και αμφισβητείτε με παρρησία αναλαμβάνει τις ευθύνες. Αν και λυγίζει, δεν χάνει την εμπιστοσύνη στην ομάδα του. Με διάθεση άλλοτε φιλική, άλλοτε φιλοσοφική, άλλοτε επιχειρηματική, προσεγγίζει τα θέματα με ειλικρίνεια στους σκοπούς και τις τακτικές, καλή συνεργασία, ντόμπρα και ξεκάθαρα, με υπομονή κι επιμονή δίνει επεξηγήσεις. Αποκαθιστά την συνοχή της ομάδας, αναπτερώνει το ηθικό και την εμπνέει για την επίτευξη των στόχων.

Η δύναμη της πίστης, του έρωτα και της αγαπημένης του θα χαλυβδώσουν τον Άλκη και θα τον κρατήσουν ζωντανό.

Ενώ με την εμπιστοσύνη των φίλων - συνεργατών θα επιτύχουν στόχους και θα του χαρίσουν μοναδικές και συνεχείς επιτυχίες.

Και βλέπουμε η Ομάδα παραμένει πιστή στην παράδοση της. Γιορτάζουν τις επιτυχίες με γλέντι και όχι με απρόσωπα πάρτι. Και, φυσικά, μοιράζονται τα οφέλη των επιτυχιών τους!

 

 

 Στο βιβλίο συνυπάρχουν λογική και μεταφυσικά γεγονότα. Ποια ήταν η πρόθεσή σας συνδυάζοντας αυτά τα δύο στοιχεία, και ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε για την ανθρώπινη ύπαρξη; 

 Ο Άλκης φαίνεται να ακροβατεί ανάμεσα στο πραγματικό και το νοητό. Πώς αντιμετωπίζει ο ήρωας αυτή τη διάκριση και τι θέλετε να δείξετε για τη φύση της πραγματικότητας μέσα από αυτό το δίπολο;

Ναι, έχετε απόλυτο δίκιο. Δύο καίριες ερωτήσεις. Με χαρά, αν μου επιτρέπεται, να τις απαντήσω μαζί.

Ο Άλκης ακροβατεί ανάμεσα στο πραγματικό και το νοητό, ανάμεσα στη λογική και το μεταφυσικό. Πιστεύει στη Θεία Δύναμη και ενστερνίζεται την Ορθοδοξία.

Πιστεύω και προσπάθησα να καταδείξω (δεν ξέρω αν το κατάφερα), την ουσία της «ανθρώπινης φύσης». Δεν είμαστε η τέλεια μηχανή - ρομπότ. Δεν μπορεί να είμαστε η ανόργανος-οργανική ύλη που κάποια στιγμή μεταλλάχτηκε σε αυτοδύναμη ζωή, με συνείδηση της ύπαρξης της.  Είμαστε Λόγος και Ύλη. Και τη στιγμή της Δημιουργίας το Πνεύμα έρχεται σε αρμονική συνύπαρξη με την ύλη του Σώματος.

Πέρα πάσης αμφισβήτησης, είναι στη φύση του Ανθρώπου να σκέπτεται, να συναισθάνεται και να  πράττει την ίδια στιγμή. Ο άνθρωπος είναι προικισμένος να δημιουργεί, ταυτόχρονα, σε πολλαπλά και διαφορετικά (μεταφυσικά, νοητά, ψυχικά, συναισθηματικά, αισθητά, λογικά, πρακτικά κτλ) επίπεδα. Ο λογισμός του, άσχετα από την πραγματικότητα των αισθήσεων, είναι άπιαστος και απρόβλεπτος.

Το ίδιο και ο Άλκης, εκ φύσεως -άθελά του – περιπλανάται στη μαγεία των άπειρων δυνατοτήτων της Πραγματικότητας, του Πνεύματος και του Σύμπαντος.   

 

 Ποιο είναι το βασικό μήνυμα που θα θέλατε να αποκομίσει ο αναγνώστης από την ανάγνωση του "28";

Ελπίζω και εύχομαι, στο «28», να βρουν (ειδικά οι νέοι) αρκετά ενδιαφέροντα μηνύματα.

Θα αναφέρω μερικά:

·         Ήλθε η ώρα να θέσουμε το Μάρκετινγκ/Μετά-Μάρκετινγκ στην υπηρεσία του Ανθρώπου και της Κοινωνίας, και όχι του κέρδους των Αγορών.

·         Να χρησιμοποιήσουμε τα εργαλεία και τις μεθόδους του:

Α. Για την συνεχή «Αυτοβελτίωση» μας, που οδηγεί στον «τελικό στόχο του πεπρωμένου» μας - της προσέγγισης της τελειότητας του Θείου.

Β. Και να μετατρέψουμε το όραμα για μια ελεύθερη, δίκαιη, ισότιμη και ευημερούσα (ελληνική) κοινωνία σε εφικτή πραγματικότητα.

·         Όταν έχουμε πίστη και θέληση, αγαπάμε τον «Εαυτό», συμφιλιωνόμαστε με το «Είναι» μας και αποκτούμε ανυπέρβλητη δύναμη.

·         Και η ζωή θα μας δώσει, ό,τι με αγάπη, πίστη, θέληση και χάρη της ζητήσουμε!

ΘΕΡΜΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Της Αλεξίας Βλάρα, 1/11/2024