Δημήτρης Ευθυμίου: "Για μένα η σιωπή έχει ψυχή αρκεί να θέλουμε και να μπορούμε να την αφουγκραστούμε".

 

1.     Ο τίτλος της συλλογής σας, Ψυχή σιωπής, είναι ιδιαίτερα δυνατός και προκλητικός. Τι σημαίνει για εσάς αυτή η «ψυχή της σιωπής» και τι θέλετε να μεταφέρετε με αυτόν τον τίτλο;

Σε πάρα πολλά ποιήματα χρησιμοποιώ την σιωπή σε διάφορες ανθρώπινες καταστάσεις και συναισθήματα. Συναισθήματα όπως ο έρωτας η απώλεια η λύτρωση η ειρήνη η μοναξιά και πολλά άλλα, επέλεξα να τα εκφράσω με την σιωπή γιατί η σιωπή μιλάει αν μπορούμε να την ακούσουμε. Η σιωπή είναι μια αίσθηση και η αίσθηση δεν  λέει ποτέ ψέματα. Για μένα η σιωπή έχει ψυχή αρκεί να θέλουμε και να μπορούμε να την αφουγκραστούμε. Οπότε δεν θα συμφωνήσω μαζί σας για το προκλητικός, πιστεύω ότι ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο του βιβλίου. 

2.     Ποιες ήταν οι κύριες επιρροές ή οι πηγές έμπνευσης για τη δημιουργία αυτών των ποιημάτων;

Οι πηγές έμπνευσης είναι τα ερεθίσματα που δέχομαι σαν ένα κομμάτι της κοινωνίας μας,  ο συναισθηματικός μου κόσμος, ήρεμος ή αγανακτισμένος κάποιες φορές και κάποια βιώματα προσωπικά. Γενικά σκέφτομαι αρκετά και πολλές φορές αποτυπώνω τις σκέψεις μου σε χαρτί. 

3.     Πολλά από τα ποιήματά σας έχουν τίτλους που αφορούν την καθημερινότητα, όπως «Λεωφόρος», «Σκουπίδια», «Καθημερινότητα». Τι ρόλο παίζει η καθημερινή ζωή στην ποίησή σας;

Είμαι κυκλοφορώ και ζώ σ’ αυτήν την κοινωνία οπότε την αποδέχομαι με τα καλά και τα κακά της. Κάποια θέματα που με κεντρίζουν που με προκαλούν σαν χαρακτήρα τα αποτυπώνω με μελάνι. Ουσιαστικά την ματιά μου με τον δικό μου χαρακτήρα και φιλοσοφία αποτυπώνω και βγάζω μια φωνή  για τον αποκλεισμό των ανθρώπων που οδηγεί σε καταστάσεις.

4.     Στο ποίημα «Βήματα» βλέπουμε τον ήρωα να πατά πάνω σε βήματα άλλων, με την προσπάθειά του να αφήσει το δικό του αποτύπωμα. Πώς βλέπετε τη σχέση σας με τις προηγούμενες γενιές και τις εμπειρίες που μας κληροδοτούν;

Είμαστε μια συνέχεια και αλλοίμονο αν δεν ήταν έτσι. Το ανθρώπινο είδος χτίζεται αργά και διαρκώς από τις προηγούμενες γενιές και αυτό καταγράφεται στο DNA μας χτίζοντας αυτό που είμαστε σήμερα και με την σειρά μας θα βάλουμε και εμείς το δικό μας λιθαράκι. Αυτό γενικά από κει και πέρα ατομικά δεν θα ξεφύγω από την πεπατημένη ότι κάθε γενιά βλέπει καλύτερη την δική της εποχή. Η αίσθηση η δική μου είναι ότι σήμερα τρέχουμε πάνω από το όριο ταχύτητας και πρέπει να μας κόψουν μια κλήση.

 

5.     Ορισμένοι τίτλοι, όπως «Μυρωδιές», «Χρώματα» και «Γέλιο», δημιουργούν μια αίσθηση απτών, ζωντανών εικόνων. Πόσο σημαντική είναι η αισθητική εμπειρία στην ποίησή σας;

Συνήθως περνάω πίσω από τις εικόνες και σκάβω ποιο βαθιά. Θα είδατε τους στίχους ότι είναι απλές λέξεις καθημερινές δεν ωραιοποιούν πράγματα και καταστάσεις, απλά γρατζουνίζουν την ψυχή.

 

6.     Η έννοια του χρόνου και της μνήμης είναι συχνό θέμα στην ποίησή σας. Πώς προσεγγίζετε την αναμέτρηση με το παρελθόν και την πορεία του χρόνου μέσα από τα ποιήματά σας;

Σίγουρα το παρελθόν είναι η  γνωστή ζωή μας έχουμε την ανάγκη εγώ τουλάχιστον να αναπολώ κάποιες στιγμές και να τις γεύομαι σαν ένα παλιό καλό κρασί. Τώρα ως προς το μέλλον έχω συμβιβασθεί και με τον χρόνο και με τα χρόνια.

7.     Στο ποίημα «Αποχαιρετισμός» και το «Αποτύπωμα», φαίνεται να υπάρχει η αίσθηση της απώλειας. Ποια είναι η προσέγγισή σας απέναντι στην απώλεια και τη μνήμη;

Η απώλεια είναι απώλεια για όλους απλώς η απώλεια βιώνεται διαφορετικά για τον καθένα. Για μένα μια μεγάλη απώλεια βιώνεται με σκέψη και περισυλλογή με σιωπή και σκοτάδι πολύ σκοτάδι. Κάποια στιγμή όμως από την φιλοσοφία μου θα ανοίξω το παράθυρο να μπεί ο ήλιος και θα σηκωθώ όρθιος. Το να σέρνεσαι συνέχεια κουράζει και τους άλλους να σε λυπούνται.

8.     Τα ποιήματα «Θεός» και «Εξομολόγηση» φαίνεται να αγγίζουν ζητήματα πνευματικότητας και εσωτερικής αναζήτησης. Πόσο σημαντικό είναι το στοιχείο της πνευματικότητας για εσάς;

Πάντα ψάχνομαι μέσα μου και είμαι αυστηρός κριτής με τον εαυτό μου, ίσως παραπάνω και από όσο πρέπει. Απλώς για το «θεός» κάτι άλλο είχα στο μυαλό μου δεν θέλω να το αποκαλύψω γιατί δεν θέλω να οδηγήσω τον αναγνώστη.

9. Ποιο είναι το βασικό μήνυμα που θα θέλατε να αφήσετε στους αναγνώστες σας μέσα από αυτή τη συλλογή;

Η συλλογή αυτή πλέον δεν μου ανήκει, ανήκει στον αναγνώστη όπως και εγώ είμαι αναγνώστης. Την έχω διαβάσει πάρα πολλές φορές από τότε που εκδόθηκε και όλο και κάτι καινούργιο βρίσκω. Ο αναγνώστης θα βρεί το μήνυμα το δικό του αν τον αγγίξει, όποιο και αν είναι αυτό θα είναι το σωστό αν τον εκφράζει.

Σας ευχαριστώ πολύ που διαβάσατε τα ποιήματα και την κουβεντούλα που κάναμε.

Της Αλεξίας Βλάρα, 31/10/2024