''Με μια αναπνoή'' από την Lou is (νέο τραγούδι)

 Lou is - Με μια αναπνοή




Η 
Lou is παρουσιάζει το δεύτερο single από το επερχόμενο άλμπουμ «Χρώματα» με τίτλο «Με μια αναπνοή». Είναι ένα soulfulpop κομμάτι, ρυθμικό και παρεΐστικο σε μουσική της Lou is και στίχους δικούς της και του Κυρίου Κ.

Η ενορχήστρωση απλή αλλά και παιχνιδιάρικη δίνει την αίσθηση μπάντας που αυτοσχεδιάζει κάτι νέο καθρεφτίζοντας τη διάθεση της Lou is να πειραματιστεί και να δημιουργήσει κάτι φρέσκο με γνωστά και αγαπημένα υλικά.
Την παραγωγή και την ενορχήστρωση υπογράφει ο Κος Κ., ενώ το 
mastering έκανε ο Ανέστης Ψαραδάκος. Έπαιξαν οι μουσικοί Στέλιος Πασχάλης (τύμπανα), Κος Κ. (μπάσο, κιθάρες), Μιχάλης Σοφιανός (πιάνο, πλήκτρα) και Samuel Marlieri (σαξόφωνο).

Ακούστε το τραγούδι στο Youtube ΕΔΩ και στο Spotify ΕΔΩ

Στίχοι

Ποτέ κανείς δε σε είδε όπως εγώ
και δε θα βρεις το ίδιο σ' αγαπώ.
Η καρδιά μου μιλά χωρίς να λέει πολλά
Μην απορείς που ο χρόνος σταματά
Αργά ή νωρίς θα έρθεις να με βρεις
Φτάνει μια σου ματιά να ανάψει τη φωτιά

Με μια αναπνοή βουτάω
στα μάτια που κοιτάω
Ως το βυθό τους φτάνω
Κρατάω ανάσα και μετράω
ακόμα σ’ αγαπάω
Ανέβασέ με πάνω

Κοιτάς το χθες που ζει στο παρελθόν
Το αύριο δες, το τώρα το παρόν
Στην καρδιά μου ξανά όλα ειν’ αληθινά

Ακολουθήστε την 
Lou is στα social media

Facebook:   / lou1smusic  
YouTube: /@Louis_musicofficial
Instagram:   / lou_ismusic  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Γρηγόρης Παντελόγλου: "Ήρθε η ώρα μιας κοινωνίας των πολιτών που να ζητάει τον λόγο για το πώς χειρίζονται την εξουσία τους οι κυβερνώντες".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".