ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΣΙΓΑΝΟΥ: "Το παράθυρο για μένα, είναι η δύναμη της απομόνωσης, αλλά συγχρόνως, το σκαλοπάτι για να βγούμε έξω ,να προχωρήσουμε, εκεί, που ίσως δεν τολμάμε".

 

1.-Ποιο ήταν το αρχικό ερέθισμα να γράψετε το «Παράθυρο στον Κόσμο»

Παρακολουθώ κι εγώ, όπως όλοι μας, αυτή την περίοδο, που όλο και μακραίνει, με αγωνία, την συνεχώς αυξανόμενη βία μες την ζωή μας. Και όλα αυτά, όσα  διαβάζω και ακούω, όπως περνάνε σ εμάς, τους απλούς πολίτες αυτής της χώρας μέσα από τα δίκτυα ενημέρωσης, μου προκαλούν μεγάλο πόνο. Η Βία, έχει καταντήσει, σχεδόν θα έλεγα, ανεξέλεγκτη πια, κυρίως ενάντια στις γυναίκες που,  ακόμα και σήμερα, σ αυτήν την εποχή, μοιάζουν τελείως ανυπεράσπιστες. Αυτό ήταν το αρχικό ερέθισμα στο να γράψω, κυρίως την Τιμωρία. Εκείνη την περίοδο, δικάζονταν για το έγκλημα στην Ρόδο, δύο αγόρια. Από εκεί ξεκίνησα και φυσικά μέσα σε δυο παράλληλες ιστορίες προσπάθησα να δείξω, πόσο η βία  κυριαρχεί μες την ζωή μας. Και το τελικό ερώτημα, που θέτω, σ αυτό το διήγημα, είναι αυτό, που κυρίως, με προβληματίζει.

2.-Στο βιβλίο σας, οι μοναχικές ώρες, φαίνεται να παίζουν κεντρικό ρόλο. Πόσο επηρεάζει η μοναξιά τις σκέψεις και τα συναισθήματα των χαρακτήρων σας.

Αν δεχθείτε, πως οι ήρωες μου, είναι πρόσωπα της διπλανής πόρτας, πρόσωπα που κυκλοφορούν γύρω και δίπλα μας, θα κατανοήσετε πως η μοναξιά, παίζει πάντοτε, τον κυρίαρχο ρόλο και επηρεάζει αφάνταστα την ζωή μας.

Αυτό που λένε, πως μόνοι γεννιόμαστε και μόνοι πεθαίνουμε, νομίζω πως τα λέει όλα. Εγώ θα έλεγα και μόνοι ζούμε. Γιατί η μοναξιά, συνοδεύει πάντοτε, τις πιο κρυφές μας επιθυμίες, ελπίδες, επιδιώξεις, αποφάσεις. Εκεί,  δεν δεχόμαστε κανέναν άλλο  συμμέτοχο , είμαστε μόνοι. Οπότε, ναι, Οι ώρες οι μοναχικές είναι εκείνο που μας σημαδεύει.

 

3.-Η Ελπίδα εμφανίζεται ως κεντρικό σύμβολο. Τι αντιπροσωπεύει για σας και πως διαμορφώνεται στο πλαίσιο της ιστορίας.

Θα σας απαντήσω με μία ρήση του λαού. «Για μια ελπίδα ζούμε»

4.-Το παράθυρο ως μεταφορά της λησμονιάς είναι ιδιαίτερα ισχυρό. Πως επιλέξατε αυτό το σύμβολο και ποιο ρόλο παίζει στην ζωή των ηρώων σας.

Θα σας φανεί παράξενο αυτό που θα σας πω. Κάθομαι και γράφω σε έναν χώρο, όπου απέναντι μου, βρίσκεται, ένα παράθυρο τεράστιο. Καλύπτει όλο τον τοίχο. Από εκεί, όποτε σηκώνω το βλέμμα μου, βλέπω τον κήπο και τους ανθρώπους απέξω να περνάνε. Στο πλάι του υπάρχει  μια τριανταφυλλιά. Κάποια στιγμή, ενώ  ήμουν  πολύ στεναχωρημένη και  αναζητούσα μέσα μου, ένα   σημάδι, είδα την τριανταφυλλιά να έχει ανθίσει.

 Το παράθυρο για μένα, είναι η δύναμη της   απομόνωσης,  αλλά συγχρόνως  και την ίδια στιγμή, το σκαλοπάτι για να βγούμε έξω, να δούμε το παραπέρα ,να προχωρήσουμε,  εκεί, που ίσως δεν τολμάμε.

5.-Η εμπειρία σας ως δικηγόρος, επηρέασε την συγγραφική προσέγγιση και την διαμόρφωση των χαρακτήρων σας.

Πράγματι, στην δικηγορική πορεία μου, είχα την ευκαιρία να συναντήσω, πολλούς ανθρώπους. Διάφορους, ανόμοιους, παράξενους, ιδιαίτερους. Γιατί αυτό στην ουσία, είναι η ομορφιά της δικηγορίας. Ποτέ  δεν σε βαλτώνει. Κι αυτό, γιατί κάθε υπόθεση, είναι διαφορετική, ακόμα κι αν όλα μοιάζουν ίδια. Οι ίδιοι οι άνθρωποι, την κάνουν να διαφέρει. Και όλοι φυσικά, έχουν αφήσει κάποιο αποτύπωμα που τώρα μές τα γραπτά μου, προσπαθώ να  συνταιριάξω.

6.-Ποιοι συγγραφείς η βιβλία σας έχουν επηρεάσει περισσότερο στο ταξίδι σας στην λογοτεχνία.

Αμέσως θα έλεγα ο Καζαντζάκης,, Με έχει σημαδέψει απ την νεότητα μου. Κι από τα έργα του, ο Ζορμπάς και φυσικά κι ο καπετάν Μιχάλης. Επίσης ο Σαμαράκης με συγκινεί. Τον έχω νιώσει πιο κοντά στον άνθρωπο τον πιο απλό  και τέλος η Αλκυόνη Παπαδάκη. Την βρίσκω, πολύ ποιητική, κι εγώ, λατρεύω την ποίηση, και μου αρέσει να διαβάζω.

7.-Τι σημαίνει για σας η μνήμη και η λήθη, και πως διαχειρίζεστε αυτά τα θέματα στο βιβλίο σας.

Νομίζω πως η μνήμη, είναι κάτι που κουβαλάμε συνεχώς μέσα μας κι η λήθη είναι  το σκαλοπάτι που  διστάζουμε να το περάσουμε να το πατήσουμε. Είναι μες την ζωή μας κι εγώ μες τα γραπτά μου, γράφω μόνο για την ζωή.

8.-Έχοντας ζήσει στην Αίγυπτο και στην Ελλάδα πως οι διαφορετικές αυτές κουλτούρες έχουν διαμορφώσει τον τρόπο που βλέπετε τον κόσμο και την γραφή σας.

Δεν έχω ζήσει στην Αίγυπτο. Φύγαμε από εκεί, όταν ήμουν τριών χρονών, οπότε δεν έχω καμιά εμπειρία από εκεί. Από τότε, μέχρι σήμερα, ζω στην Ελλάδα και κυρίως στην Αθήνα .Όπως καταλαβαίνετε δεν υπάρχουν, συγκρίσιμα στοιχεία. Η κουλτούρα, παραμένει καθαρά ελληνική.

9.-Υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία στο βιβλίο  η αντλείτε έμπνευση αποκλειστικά από την φαντασία σας.

Ποιος θα μπορούσε να πει, ότι στα γραπτά του, δεν υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία. Εγώ τουλάχιστον, όχι. Φυσικά και υπάρχουν. Όμως, με βοηθάει η φαντασία μου, να τα διανθίζω και να πηγαίνω πέρα απο αυτά. Έτσι νομίζω η τουλάχιστον, το προσπαθώ.

10.- Τι μήνυμα θέλετε να αφήσετε στους αναγνώστες σας μέσα απο το «Παράθυρο στον Κόσμο» και πως θέλετε να το βιώσουν;

Μέσα σε ένα κόσμο, που ο σπαραγμός δεν έχει όρια, που η βία συναγωνίζεται την  καθημερινότητα, μέσα σε ένα κόσμο που παλεύει μες τις  αρρώστιες μέσα στην φτώχια μες τους πολέμους, ας κοιτάξουμε μέσα απο της ψυχής μας το Παράθυρο. Ακόμα , γλυκοχαράζει και αχνοφέγγει η Ελπίδα. Ακόμα,  μες τις καρδιές μας, αν ψάξουμε, θα δούμε πως  υπάρχει Αγάπη. Μην την παραπετάμε. Είναι πολύτιμη!

Της Αλεξίας Βλάρα, 18/10/2024