Είδαμε και προτείνουμε: Straight White Men

 


Η παράσταση «Straight White Men» της Young Jean Lee, που ανεβαίνει στο Μικρό Χορν σε σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή, είναι μια τολμηρή και ιδιοσυγκρασιακή εξερεύνηση της λευκής ανδρικής ταυτότητας και των προνομίων που τη συνοδεύουν. Το έργο της Lee, με τη χαρακτηριστική ειρωνεία και το αιχμηρό του χιούμορ, σατιρίζει τις δομές της πατριαρχικής κοινωνίας μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας που προσπαθεί να συμπλεύσει στα άβολα ερωτήματα γύρω από την ανδρική ευθύνη και την έννοια του προνομίου. Η σκηνοθεσία της Καραλή κατορθώνει να αποτυπώσει τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην κωμωδία και την τραγωδία, οδηγώντας τους θεατές από τον γέλωτα στη σκέψη χωρίς να χάνει την ένταση ή τον ρυθμό της αφήγησης.

Τα νοήματα που διατρέχουν την παράσταση είναι βαθιά πολιτικά και υπαρξιακά. Θίγει ζητήματα όπως η αποδοχή ή η απόρριψη των προνομίων, η πίεση να ανταποκριθείς στις προσδοκίες της πατριαρχίας, ακόμα και όταν αυτές συγκρούονται με την εσωτερική σου πραγματικότητα. Η προσθήκη δύο ατόμων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας (Μελίνα Νάτσιου και Θέμης Θεοχάρογλου) ως αφηγητών και παρατηρητών, δίνει μια ιδιαίτερη διάσταση στο έργο, προσφέροντας έναν εξωτερικό φακό κριτικής, που μας καλεί να αναστοχαστούμε την κανονικότητα των straight white men μέσα από τα μάτια όσων βιώνουν περιθωριοποίηση και αποκλεισμό. Η Καραλή αξιοποιεί αυτό το δραματουργικό εργαλείο με προσοχή, χωρίς να αποδυναμώνει τον κεντρικό πυρήνα της οικογενειακής αφήγησης.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι ένα από τα μεγάλα ατού της παράστασης. Ο Θοδωρής Αντωνιάδης, ως ο Άρης, προσφέρει μια βαθιά ευαίσθητη απόδοση του χαρακτήρα, ενός άντρα που ασφυκτιά κάτω από την επιβεβλημένη αρσενική ταυτότητα, ενώ ο Αλέξανδρος Πέρρος δίνει μια δυναμική ερμηνεία ως ο μεσαίος αδελφός, που εκπροσωπεί την αδίστακτη φιλοδοξία και τον κυνισμό του καπιταλιστικού κόσμου. Ο Γιάννης Ποιμενίδης, στον ρόλο του μικρότερου αδερφού, καταφέρνει να αποδώσει τη σύγκρουση ανάμεσα στην επιτυχία και την προσωπική ευαισθησία με λεπτότητα και στοχασμό, ενώ ο Κώστας Ξυκομηνός, ως ο πατέρας, υποστηρίζει με κύρος και συγκίνηση τον ρόλο του ηθικού κριτή της οικογένειας.

Στα δυνατά σημεία της παράστασης είναι η ισορροπημένη σκηνοθετική προσέγγιση που επιτρέπει στο έργο να αναπτυχθεί οργανικά, η χρήση του σκηνικού χώρου που εντείνει την αίσθηση εγκλωβισμού και οι εξαιρετικές ερμηνείες που αποδίδουν τους πολλαπλούς ψυχολογικούς μηχανισμούς που διαπλέκονται στην οικογενειακή δυναμική.

Στα αδύναμα σημεία της παράστασης μπορεί να συμπεριληφθεί η υπερβολική εστίαση σε συγκεκριμένες στιγμές της αφήγησης, που παρατείνει κάποιες σκηνές πέρα από την αναγκαία δραματική τους κορύφωση, καθώς και το ότι οι χαρακτήρες των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, ενώ συμβολικά είναι ενδιαφέροντες, θα μπορούσαν να είχαν πιο ουσιαστική συμμετοχή στην πλοκή.

Συνολικά, το «Straight White Men» είναι μια επίκαιρη και πολυεπίπεδη παράσταση που συνδυάζει το χιούμορ με τη βαθιά κοινωνική κριτική, δίνοντας φωνή σε ανησυχίες που είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρες στον σύγχρονο κόσμο.


Της Αλεξίας Βλάρα, 18/10/2024


ΘΕΑΤΡΟ ΜΙΚΡΟ ΧΟΡΝ

 


 

 

Θεατρική περίοδος 2024-2025

 

Young Jean Lee

Straight White Men

 

Σκηνοθεσία : Κίρκη Καραλή


 

Από την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου, ώρα 20:00

 

Παραστάσεις : Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο

 

 

Η ιδιόρρυθμη κωμωδία «Straight White Men», γραμμένη από την  Αμερικανίδα δραματουργό και σκηνοθέτη Young Jean Lee, με ρίζες στην Νότια Κορέα, κάνει πρεμιέρα στη σκηνή του θεάτρου Μικρό Χορν στις 2 Οκτωβρίου, σε σκηνοθεσία της Κίρκης Καραλή. 

 

Με ειρωνικό χιούμορ και σάτιρα για τις αιώνιες αλήθειες που ορίζουν τη ζωή των λευκών ετεροφυλόφιλων αντρών στον Δυτικό κόσμο, η ανήσυχη αμερικανοασιάτισσα δημιουργός, έφτιαξε ένα έργο με τρεις ηρωικούς άντρες και έναν λιγότερο ηρωικό. Γιατί κάποια στιγμή, ακόμη και τα προνόμια - γίνονται αφόρητα.

 

Τι είναι αυτό που προσδιορίζει το προνομιούχο αρσενικό; Τα λεφτά του; Η φήμη του; Η μόρφωσή του; Οι «πονηροί» χειρισμοί του για την επαγγελματική του ανέλιξη; Ο τρόπος που ζει; Τα άχαρα «αστεία» του; Τα γνωστά και μη εξαιρετέα «αρσενικά» χαρακτηριστικά που αναγνωρίζουμε από παιδιά και ερχόμαστε αντιμέτωποι μ’ αυτά αργότερα, στην ενήλικη ζωή μας;

 

Κάθε λευκός ετεροφυλόφιλος άντρας, ακόμη και σήμερα, πολύ συχνά, καλείται να τα υποστηρίζει όλα αυτά. Τι γίνεται όμως αν δεν τα αντέχει η ψυχή του; Αν αντιδρά το ίδιο του το δέρμα; Αν δεν μπορεί να ανταπεξέλθει; Πόσο, τελικά, τον πιέζει και εκείνον η ίδια η πατριαρχική κοινωνία που τον γέννησε;

 

Το έργο επεξεργάζεται την ψυχολογία των σημερινών λευκών ετεροφυλόφιλων ανδρών και επιδιώκει, με την προτροπή δύο ατόμων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, να μας κάνει να τους συναισθανθούμε κι ίσως να τους αγαπήσουμε. 

  

Η ιστορία:

 

Χριστούγεννα. Η ημέρα των μικρών και μεγάλων οικογενειακών συναθροίσεων, της αγάπης, της εξομολόγησης, της αγκαλιάς, του τσακωμού και των αποκαλύψεων.

 

Τρία αδέλφια, ο Άρης (Θοδωρής Αντωνιάδης), ο μεγαλύτερος, με πολλές δυνατότητες που όμως σ' αυτή τη φάση ασχολείται με το νοικοκυριό, ο Ανδρέας (Αλέξανδρος Πέρρος), ο μεσαίος, φρεσκοχωρισμένος, χρηματιστής, που ζει τον περισσότερο καιρό στο Λονδίνο, και ο Σπύρος (Γιάννης Ποιμενίδης), ο μικρότερος, καθηγητής και επιτυχημένος συγγράφεας, περνούν τις άγιες ημέρες, στο σπίτι του πατέρα τους, του Γιώργου (Κώστας Ξυκομηνός).

 

Μιλούν, διαφωνούν, τρώνε, χαίρονται, χορεύουν, αλληλοειρωνεύονται, τσακώνονται και τελικά καταλήγουν να ευλογούν τα γένια τους. Τα προνόμιά τους. Την τύχη τους. Όλοι εκτός από έναν. Τον λιγότερο δεκτικό στις επιταγές της πατριαρχίας.

 

Στην έναρξη της παράστασης, η υποδοχή των θεατών γίνεται από δύο μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Η συγγραφέας τους δίνει το δραματουργικό χώρο, ώστε να συσχετίζονται με το βασικό μέρος του έργου, χωρίς να εμπλέκονται άμεσα. Μας καλεί να παρακολουθήσουμε, μαζί τους, τα πλάσματα με την ταμπέλα "straight white men", με την ελπίδα να τα κατανοήσουμε. Κι αν, ανάμεσα στις πράξεις του έργου, αισθανθούν την άνεση να μοιραστούν μαζί μας και σκέψεις απ' τον δικό τους κόσμο -  εκεί που τα προνόμια φανερά λιγοστεύουν και οφείλεις να είσαι γενναίος για να πας παρακάτω - έχει καλώς. Η Μελίνα Νάτσιου, μια τρανς γυναίκα, και ο Θέμης Θεοχάρογλου, που σταδιακά μεταμορφώνεται στην drag persona της Holly Grace, είναι εκεί για να μας κρατούν το χέρι σ' αυτή τη διαδρομή.

 

Στο πλαίσιο μιας οικογενειακής κωμωδίας, αυτό που προκύπτει - όπως πάντα αυτό προκύπτει σε τέτοιες στιγμές - είναι μια μικρή τραγωδία: η υπαρξιακή κρίση ενός νέου ανθρώπου - ακόμη κι ενός άντρα - μέσα στη σημερινή, ασφυκτικά πατριαρχική, κοινωνία μας. 

 

Ταυτότητα παράστασης

Straight White Men

Συγγραφέας: Young Jean Lee

Απόδοση - Μετάφραση: Κίρκη Καραλή - Λητώ Τριανταφυλλίδου (Ζουρ Φιξ)

Σκηνοθεσία: Κίρκη Καραλή

Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου

Κοστούμια: Μαντώ Ψυχουντάκη

Φωτισμοί: Κώστας Τριανταφύλλου

Μουσική διδασκαλία : Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου

Επιμέλεια κίνησης: Μελίνα Νάτσιου

Βοηθός σκηνοθέτη: Θάλεια Τζίμκα

Φωτογραφίες παράστασης : Γιώργος Καλφαμανώλης

Διεύθυνση Επικοινωνίας: Ελίνα Λαζαρίδου, lazaridou@a-th.gr

Τμήμα Επικοινωνίας: Ειρήνη Τσίκα, 2111026227,  irenetsika@a-th.gr

Social Media: Μαργαρίτα Μαρμαρά

Παραγωγή : Αθηναϊκά Θέατρα

 

Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά):

Θοδωρής Αντωνιάδης, Θέμης Θεοχάρογλου (Holly Grace), Μελίνα Νάτσιου, Κώστας Ξυκομηνός, Αλέξανδρος Πέρρος, Γιάννης Ποιμενίδης

 

Διάρκεια παράστασης: 90’ λεπτά

 

Θέατρο Μικρό Χόρν

Αμερικής 10, Aθήνα

Τηλέφωνο: 211.182.6479

 

Ημέρες & Ώρες παραστάσεων

Τετάρτη: 20:00

Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο: 21:00

 

 

Τιμές εισιτηρίων 

 

VIP Ζώνη όλες τις ημέρες: 25 Ευρώ

Α’ Ζώνη : 20 Ευρώ

Β’ Ζώνη : 18 Ευρώ

Θέσεις περιορισμένης ορατότητας : 16 Ευρώ

Φοιτητικό, Ανέργων, Παιδικό (έως 12 ετών), Αμέα (χωρίς κινητικά

προβλήματα): 16 Ευρώ

 

Εισιτήρια :  more.com by viva, στο τηλεφωνικό κέντρο των Αθηναϊκών Θεάτρων  211.1000.365 και στο Θέατρο  Αλίκη,  Αμερικής 4, Aθήνα :  2103210021

 

Για Ομαδικές Κρατήσεις : 

 

Κώστας Μπάλτας – Γιώτα Καραΐσκου: 211- 1026277 & 210-2117240 (εσωτ: 305) Δευτ- Παρ : 10:00 -19:00

Εmail Τμήματος Ομαδικών Κρατήσεωνreservations@a-th.gr

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Δημήτρης Καλπογιαννάκης: "Το γεγονός πως ‘’άνοιξα’’ τα εσώψυχά μου και όπως γράφω στον πρόλογο "εκτίθεμαι’’ στα μάτια των αναγνωστών ήταν η πρόκληση και ο προβληματισμός προς τον εαυτό μου".