Δημήτρης Νίκου: Κάθε έρωτας είναι τόσο ίδιος, ταυτόχρονα τόσο διαφορετικός για τον κάθε άνθρωπο που δέχεται τα βέλη του".

Στο Επτά Ιστορίες Έρωτα, ο Δημήτρης Νίκου υφαίνει επτά ξεχωριστές αφηγήσεις που αποτυπώνουν τη διαχρονική δύναμη του έρωτα. Με σύγχρονη ματιά αλλά και διαχρονική αίσθηση, το βιβλίο εξερευνά τα όρια –ή μάλλον την έλλειψή τους– όταν η καρδιά κυριαρχεί. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μιλάμε με τον συγγραφέα για τις ιστορίες του, τις αλήθειες που κρύβει ο έρωτας και τη δύναμη των συναισθημάτων που καθορίζουν τις ζωές μας.

1. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε μια συλλογή ερωτικών διηγημάτων; Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το συγκεκριμένο βιβλίο;

Σκεφτόμουν πολύ καιρό να ετοιμάσω ένα βιβλίο για τον έρωτα, η ιδέα αυτή τριγυρνούσε στο μυαλό μου αρκετά, αλλά δεν είχα καταλήξει στο τι βιβλίο θα ήθελα να είναι. Επέλεξα τελικά να είναι συλλογή διηγημάτων ώστε να μου δοθεί η ευκαιρία να μιλήσω για τον έρωτα υπό διαφορετικές οπτικές γωνίες.

2. Ο έρωτας είναι ένα διαχρονικό θέμα στη λογοτεχνία. Τι νέο ή διαφορετικό φέρνουν οι Επτά Ιστορίες Έρωτα σε αυτό το μεγάλο λογοτεχνικό πεδίο;

Κάθε έρωτας είναι τόσο ίδιος, ταυτόχρονα τόσο διαφορετικός για τον κάθε άνθρωπο που δέχεται τα βέλη του. Έτσι είναι και οι ιστορίες μου, δεν τολμώ να πω πως φέρνουν κάτι νέο, είναι όμως τόσο μοναδικές όσο ο κάθε νέος έρωτας για τον καθένα μας.

3. Στο βιβλίο υπάρχουν ιστορίες που δουλέψατε από το παρελθόν και άλλες που γράψατε πρόσφατα. Πώς ενώσατε αυτά τα κείμενα ώστε να σχηματίσουν μια ενιαία συλλογή;

Ομολογώ πως είχα έναν φόβο για το αποτέλεσμα, όχι τόσο για τις ιστορίες που γράφτηκαν παλαιότερα αφού άλλωστε θα τις δούλευα εκ νέου, αλλά κυρίως επειδή κάποια διηγήματα είναι, ας πούμε, πιο “κλασικά”, άλλα ενσωματώνουν στοιχεία του φανταστικού, κάποια είναι πιο μοντέρνα, περισσότερο σημερινά, είχα την αγωνία του πώς θα δέσουν μαζί. Όμως για κάποιον λόγο μαγικό, οι ιστορίες ταίριαξαν θαυμάσια η μια με την άλλη, λες και γράφτηκαν μαζί, την ίδια περίοδο.

4. Αναφέρατε ότι γράψατε "πιο ελεύθερα" αυτή τη φορά. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Απελευθερωθήκατε από λογοτεχνικούς περιορισμούς ή από προσωπικές αναστολές;

Ο έρωτας ο ίδιος σε απελευθερώνει, είναι η φύση του τέτοια, οπότε και η γραφή μου ακολούθησε τις προσταγές του και αφέθηκα να γράψω κάπως πιο αυθόρμητα, δίχως να φιλτράρω τόσο πολύ. Και το απόλαυσα πολύ περισσότερο απ’ όσο περίμενα.

5. Ο τίτλος υποδηλώνει έναν μαγικό αριθμό, το επτά. Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος που επιλέξατε αυτόν τον αριθμό ιστοριών;

Είχα αρχικά πάρει την απόφαση να είναι τα διηγήματα δέκα. Τελικά δούλεψα οκτώ, δεν αισθάνθηκα ότι χρειαζόταν να προχωρήσω περισσότερο, το ένα τελικά δεν με ικανοποιούσε όσο θα ήθελα με τη μορφή που πήρε, το αφαίρεσα κι έτσι έμεινα με επτά. Ο τίτλος «Επτά ιστορίες έρωτα», ήταν ένας απλός τίτλος εργασίας που μαγικά κι αυτός έδεσε και δε θέλησα να αναζητήσω άλλον. Μετά μου είπαν, μου θύμισαν για να είμαι ακριβής, πως το επτά έχει σπουδαία σημειολογία ως αριθμός, ομολογώ δεν το είχα σκεφτεί από την αρχή.

6. Πόσο προσωπικά είναι αυτά τα διηγήματα; Περιλαμβάνουν δικές σας εμπειρίες ή είναι καθαρά προϊόντα μυθοπλασίας;

Αυτή είναι μια ερώτηση που δέχομαι συχνά και μου αρέσει, το θεωρώ λογικό. Οι συγγραφείς πάντα, ό,τι κι αν γράφουμε, όσο μυθοπλασία και προϊόν φαντασίας να είναι, πάντα βάζουμε κάτι από εμάς μέσα στις ιστορίες, άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο. Οι ιστορίες μας, είμαστε εμείς, κομμάτι από την ψυχή μας.

7. Ο έρωτας στο βιβλίο σας έχει πολλές εκφάνσεις; Είναι κυρίως ρομαντικός, παθιασμένος, τραγικός, ανατρεπτικός;

Οι ιστορίες του βιβλίου δίνουν διαφορετικές οπτικές και πρόσωπα του έρωτα, κυρίως όμως μιλάνε για το αποτύπωμα που αφήνει ο έρωτας στις ζωές μας, το σημάδι του αν προτιμάτε. Και ρομαντικός, και τραγικός, και ανεκπλήρωτος, είναι το πόσο μας επηρεάζει, το πόσο μας ορίζει ακόμα και εν τη απουσία του – ίσως περισσότερο τότε κάποιες φορές.

8. Πώς ελπίζετε να νιώσει ο αναγνώστης διαβάζοντας αυτές τις ιστορίες; Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο συναίσθημα που θέλετε να του μείνει;

Θέλω κατ’ αρχάς να νιώσει όμορφα, ίσως ακούγεται κοινότυπο αλλά είναι σημαντικό, θέλω να ανατρέξει σε δικές του εμπειρίες, σε δικά του συναισθήματα και να δώσει μέσα του στον έρωτα λίγο παραπάνω χώρο και χρόνο. Το χρειαζόμαστε. Η πίεση των καιρών μας συνθλίβει, ο έρωτας είναι εδώ να μας θυμίσει τι πάει να πει να ζούμε αληθινά.

9. Το βιβλίο κυκλοφορεί ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου. Ήταν μια συμβολική επιλογή; Πιστεύετε ότι οι αναγνώστες αναζητούν τέτοιου είδους αναγνώσματα εκείνη την περίοδο;

Ήταν όντως μια συμβολική επιλογή να κυκλοφορήσουμε επίσημα τις “Επτά ιστορίες έρωτα” στις 14 Φεβρουαρίου, διοργανώνοντας μάλιστα κι ένα ωραίο πάρτι για την κυκλοφορία του βιβλίου όπου πρωταγωνιστούσε, φυσικά, ο έρωτας. Τώρα, όσο να ‘ναι, οι αναγνώστες σίγουρα εκείνη την περίοδο θα θελήσουν να δουν ίσως ένα βιβλίο που μιλάει για τον έρωτα, ωστόσο δεν πιστεύω ότι τα καλά βιβλία πρέπει να βασίζονται στην εποχικότητα.

10. Μετά από δεκαπέντε χρόνια συγγραφικής πορείας, πώς νιώθετε ότι έχει εξελιχθεί το ύφος και η θεματολογία σας; Τι έχετε μάθει για τον εαυτό σας μέσα από τη γραφή;

Η συγγραφή είναι μια αδιάκοπη, πολλές φορές επίπονη, αναζήτηση. Αλίμονο αν δημιουργώντας δεν εξελισσόμαστε κι εμείς οι ίδιοι, δε μπορείς να δημιουργείς αληθινά δίχως να είσαι συμμέτοχος ο ίδιος. Το γράψιμο, πέρα από ευχαρίστηση και βαθιά εσωτερική ανάγκη είναι κι ένα μπρα ντε φερ αυτογνωσίας και εξέλιξης. Προσωπικά, γράφοντας, αισθάνομαι ότι υποβάλλω συνεχώς τον εαυτό μου σε δοκιμασίες, κάποτε με επιτυχία, κάποτε όχι. 

Της Αλεξίας Βλάρα, 04/03/2025