Είδαμε και προτείνουμε: Cotton Candy


Το Cotton Candy είναι μια παράσταση που μαγνητίζει το βλέμμα και την σκέψη. Μέσα από την κίνηση, τη δυναμική των σωμάτων και ένα σκηνικό γεμάτο συμβολισμούς, αγγίζει βαθιά θέματα εξουσίας, βίας και επιβίωσης.

Η ιδέα της τρίλιζας και του μαλλιού της γριάς λειτουργεί έξυπνα ως μεταφορά για τον φαύλο κύκλο της καταπίεσης. Οι performers, εναλλάσσοντας ρόλους μεταξύ θύτη και θύματος, μεταφέρουν στο κοινό την αίσθηση μιας ατέρμονης μάχης, όπου η ανάγκη κυριαρχίας και η προσπάθεια διαφυγής μοιάζουν με παγίδα.

Η ατμόσφαιρα της παράστασης είναι δυνατή, με κάθε κίνηση να αποτυπώνει μια εσωτερική πάλη. Οι ερμηνείες καθηλωτικές, γεμάτες ένταση, με τις εναλλαγές στους ρόλους να δημιουργούν μια συνεχή ροή που σε παρασύρει.

Το Cotton Candy είναι ένα κοινωνικό σχόλιο, μια εμπειρία που σε κάνει να αναρωτηθείς: μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτή τη δίνη ή είμαστε όλοι μέρος της;

Ομάδα Open Mind, 28/03/2025

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: «Οδύσσεια» από τον Μικρό Βορρά Μια παράσταση–ταξίδι

Εικόνα
  Η θεατρική ομάδα Μικρός Βορράς έχει γίνει πια για εμάς μια αγαπημένη συνήθεια . Κάθε φορά που τους βλέπουμε, μας δίνουν ακόμη μεγαλύτερο κίνητρο να πάμε ξανά και ξανά και ξανά. Και η « Οδύσσεια » τους δεν αποτέλεσε εξαίρεση... ήταν μια παράσταση γεμάτη δύναμη, ποίηση και θεατρική μαγεία. Με παντομίμα, ζωντανή μουσική, τραγούδι, διάδραση και αληθινό μεράκι, το έπος του Ομήρου μεταμορφώθηκε σε μια ζωντανή εμπειρία όπου οι ηθοποιοί και οι θεατές έγιναν ένα σώμα , μια κοινή ομάδα που ταξίδεψε μαζί με τον Οδυσσέα. Η σκηνή γέμισε εικόνες, ρυθμό και συναίσθημα· ένα θέατρο που απλώνεται, αγκαλιάζει και επιτρέπει στους μικρούς και μεγάλους να δουν τον κόσμο του ήρωα από μέσα, όχι απλώς ως θεατές, αλλά ως συνταξιδιώτες. Οι ερμηνείες ήταν υπέροχες, ζεστές και γεμάτες ενέργεια, ενώ η ζωντανή μουσική έδινε στην παράσταση τον παλμό της περιπέτειας. Η αφήγηση παρέμεινε καθαρή και ουσιαστική, αναδεικνύοντας τα μεγάλα νοήματα της «Οδύσσειας»: τον αγώνα, τον νόστο, την ωρίμανση, τις αποφάσεις π...
Read more »

Ακούσαμε και προτείνουμε: «Όταν η φωνή παίρνει τον χώρο: Η Νικολέττα Φιλιππάκη σε μια βραδιά χωρίς άμυνες»

Εικόνα
Η εμφάνιση της Νικολέττας Φιλιππάκη στη νέα μουσική σκηνή «Ράδιο» στον Κεραμεικό ήταν μια όμορφη βραδιά σε ένα από εκείνα τα live που σε πιάνουν απροετοίμαστο. Μπορεί να μπήκαμε στον χώρο με μια φυσική επιφύλαξη, όπως συμβαίνει συχνά σε καινούργιες μουσικές σκηνές και σε φρέσκες προσπάθειες, όμως από την πρώτη κιόλας νότα συνέβη το αναπόφευκτο: η φωνή της γκρέμισε κάθε αντίσταση. Ένα ηχόχρωμα τόσο βαθύ και αληθινό, που μοιάζει να μη χρειάζεται καν μικρόφωνο για να αγγίξει τον ακροατή. Το πρόγραμμα που παρουσίασε ήταν ένας συναισθηματικός διάδρομος με απρόβλεπτες καμπές. Από τον Πλέσσα και τον Κραουνάκη μέχρι τον Καραμουρατίδη, τον Κιντάτο και τον Μερτζάνο, η Φιλιππάκη απέδειξε ότι δεν την ενδιαφέρει να ταιριάξει σε ένα μουσικό «κουτάκι». Αντίθετα, πηγαίνει από ύφος σε ύφος με άνεση, χωρίς να χάνει ποτέ τη δική της σφραγίδα. Οι επιλογές της δεν έμοιαζαν με ασφαλείς επιτυχίες, αλλά με προσωπικές καταθέσεις, σχεδόν σαν να τις ξεδιπλώνει μπροστά μας για πρώτη φορά. Από τις πιο δυνατές σ...
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: Ύβρις Μια Παράσταση του Νίκου Τουλιάτου για ένα Ρυθμοποιητικό Θέατρο με την ομάδα Ηχοποιοί

Εικόνα
  Η « Ύβρις » δεν είναι μια απλή παράσταση. Είναι μια τελετουργία, ένα ωμό ξύπνημα, μια κάθοδος σε έναν Άδη που πάλλεται από ήχο, φως, ανάσα και κραυγή. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά καταλαβαίνεις πως δεν βρίσκεσαι μπροστά σε μια αναπαράσταση τραγωδίας, αλλά μέσα σε έναν ζωντανό, αρχέγονο παλμό· έναν κύκλο που σπάει και ξαναφτιάχνεται, όπως οι ανθρώπινες αδυναμίες μας.
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: «Δεσμώτης» της Νατάσας Σίδερη

Εικόνα
  Η παράσταση « Δεσμώτης » της Νατάσας Σίδερη είναι μια από εκείνες τις θεατρικές εμπειρίες που σε αρπάζουν από το πρώτο λεπτό και σε σφίγγουν ολοένα και περισσότερο. Νιώθεις πραγματικά πως εισβάλλεις σε έναν κόσμο όπου η καλοσύνη, η ευγνωμοσύνη και η βοήθεια μπορούν να μετατραπούν σε αλυσίδες, χωρίς ποτέ να ακουστεί κραυγή, χωρίς να γίνει καμία θεαματική σύγκρουση. Όλα γίνονται ήρεμα, σχεδόν ευγενικά, και ακριβώς γι’ αυτό το αίσθημα της ασφυξίας μεγαλώνει.
Read more »

Μαρία Φεγγάρη: "Το βιβλίο γράφτηκε από μια προσωπική μου ανάγκη να ακολουθήσω ένα μονοπάτι εσωτερικής ενδοσκόπησης".

Εικόνα
Στο νέο της βιβλίο  Βλέμματα πίσω από αναμμένα κεριά , η Μαρία Φεγγάρη μας προσκαλεί σε ένα ταξίδι μυστηρίου, εσωτερικής αναζήτησης και φιλοσοφικού στοχασμού. Μέσα από μια λογοτεχνία που κινείται ανάμεσα στην καθημερινότητα και την ψυχική ενδοσκόπηση, οι χαρακτήρες της αναζητούν τον εαυτό τους, τις επιλογές τους και την ουσία της ζωής. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η συγγραφέας μοιράζεται τις σκέψεις της για τον τίτλο, τη διαδικασία δημιουργίας, τον εσωτερικό μονόλογο και την ατμόσφαιρα μυστηρίου που διαπνέει το έργο της, αποκαλύπτοντας την προσωπική της σχέση με τη συγγραφή και τη φιλοσοφία που κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Μαρία Φεγγάρη Ο τίτλος «Βλέμματα πίσω από αναμμένα κεριά» είναι ατμοσφαιρικός και ποιητικός. Τι σας ώθησε να τον επιλέξετε και τι συμβολίζει για εσάς; Επέλεξα το συγκεκριμένο τίτλο έχοντας σαν κριτήριο να προσελκύσω το βλέμμα του αναγνώστη σε κάτι μυστηριώδες που θα τον κάνει να ταξιδέψει, διαβάζοντάς το.
Read more »