Selfie: στο βάθος πίσω η πόλη



Selfie: στο βάθος πίσω η πόλη
Αστική περιπετειώδης αφήγηση

Μια παράσταση βασισμένη σε κείμενα των Βασίλη Βασιλικού, Γιώργου Ιωάννου και Νίκου-Γαβριήλ Πεντζίκη 
Σκηνοθεσία: Ακύλλας Καραζήσης
Από 29 Μαρτίου στην Πειραματική Σκηνή – Ι του Εθνικού  Θεάτρου



Δείτε το video από την παράσταση Selfie στο βάθος πίσω η πόλη, που παρουσιάζεται στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου,σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση. 



Ένα πολυφωνικό ποίημα, μία σκηνική σύνθεση για την μεταπολεμική Ελλάδα μέσα από τα μάτια τριών εμβληματικών συγγραφέων της Θεσσαλονίκης:  των  Βασίλη Βασιλικού, Γιώργου Ιωάννου και Νίκου-Γαβριήλ Πεντζίκη.
Η πόλη, πέρα από τα επίθετα και τις ιδιότητες που, κατά καιρούς, της προσάπτουν, μοιάζει να έχει τη δική της, κρυμμένη, μυθολογική ζωή. Αυτή η ζωή μπορεί χρονολογικά να κατατάσσεται στο παρελθόν, είναι όμως πανταχού παρούσα στο σήμερα, σε ένα διευρυμένο παρόν. Ο πολυπράγμων ηθοποιός και σκηνοθέτης Ακύλλας Καραζήσης περιπλανιέται στην πόλη που μεγάλωσε και ιχνηλατεί την παιδική ηλικία της Θεσσαλονίκης μετά τον πόλεμο. Η παράσταση, το κείμενο, η περιπετειώδης αφήγηση είναι μια προσπάθεια κατανόησης ή και εφεύρεσης μιας πόλης σε συσκότιση.
Όταν πέφτει η συσκότιση μετά τη δύση στις οδούς Εγνατίας και Αγίου Δημητρίου, στην Καμάρα, στη Λέοντος Σοφού, στον  Έσπερο, στο Βακούρα και στα Τιτάνια, στα Χίλια Δέντρα, στην Πολίχνη και στο μέτωπο των μεγάρων της παραλίας, μπορεί κανείς να διακρίνει τις φωτεινές νησίδες: Το τεράστιο Φύλλο που κατασπαράζει μια πολυκατοικία στην Κολόμβου, την Σαρκοφάγο στην Αγγελάκη, στην κρύπτη της οποίας σμίγουν τα παράνομα ζευγάρια, τον υπαίθριο Τεκέ του Τσικρικονάκια στα Εβραϊκά Μνήματα, την πορεία των κίτρινων Άστρων προς τον Σταθμό για το Άουσβιτς, την ηρωική, τέλος, έξοδο της Κυρίας Έρσης έξω από τα τείχη της πόλης με το υπεραστικό προς την εξωτική Σικυώνη μετά από δέκα χρόνια Κατοχής και Εμφυλίου. Ψηφίδες και σπαράγματα δυο ταλαιπωρημένων, μίζερων κι όμως μυθολογικά ολοζώντανων δεκαετιών: 1950 και 1960.
Ταυτότητα Παράστασης
Δραματουργία – Σκηνοθεσία: Ακύλλας Καραζήσης
Σκηνικά: Μαρία Πανουργιά
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Μουσική: Μιχάλης Σιγανίδης
Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Ζησούδη


Διανομή:
Στέλλα Βογιατζάκη, Ευθύμης Θέου, Σύρμω Κεκέ, Γιώργος Κριθάρας, Κατερίνα Παπανδρέου, Γιώργος Σύρμας.
Συμμετέχει live ο  μουσικός Μιχάλης Σιγανίδης

Φωτογράφος παράστασης: Κάρολ Τζάρεκ


Πληροφορίες για τα Μ.Μ.Ε. 210.5288111, 210.5288164, 210.5288196

ΣΤΗΛΗ ΘΕΑΜΑΤΩΝ
Εθνικό Θέατρο - Πειραματική Σκηνή -1 (Σκηνή «Κατίνα Παξινού») - Κτίριο Rex Πανεπιστημίου 48, τηλ. 210-3305074, 210-7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας), στο www.ticketservices.grκαι στο  tickets.public.gr
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21:00
Κυριακή 20:00

Γενική είσοδος:  13€,  10€ νεανικό, φοιτητικό και 5€ για ανέργους


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: The Blunsdon Act στο Theatre of the NO

Εικόνα
  Attending The Blunsdon Act at Theatre of the NO was a journey through music that defied expectations. The British duo, Sue and Ian Blunsdon, brought their signature blend of original compositions and reinvigorated 80s and 90s classics to the stage, creating a deeply immersive experience. Sue’s vocals were nothing short of mesmerizing. Shifting seamlessly between operatic tones and powerful rock expressions, she captured the essence of each song and brought a fresh, emotional perspective to familiar classics. Ian’s skill on the keyboards elevated every piece, weaving intricate melodies and modern synth textures that felt both nostalgic and completely original. Together, their synergy made the performance feel both intimate and grand.
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

Εικόνα
  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr...
Read more »

Παντελής Βουτουρής: "Θεωρώ ότι ο Μόντης γραμματολογικά συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους ποιητές της γενιάς του τριάντα μαζί με τον Σεφέρη και τον Ελύτη".

Εικόνα
Τι σας οδήγησε να εστιάσετε στην ποιητική του Κώστα Μόντη και τι σημαίνει για εσάς η ενασχόληση με το έργο του; Ασχολήθηκα κατά καιρούς συστηματικά με το έργο συγκεκριμένων ποιητών και πεζογράφων: Ανδρέας Εμπειρίκος, Κωστής Παλαμάς, Γιώργος Σεφέρης, Οδυσσέας Ελύτης, Κωνσταντίνος Θεοτόκης, και άλλους. Πάντα υπάρχει κάτι προσωπικό, πέρα από τον επαγγελματικό εθισμό που με ωθεί σε ένα λογοτέχνη. Όχι κατ’ ανάγκην η έλξη. Μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο. Η απώθηση μπορεί να λειτουργήσει κάποτε ως ώθηση. Με τον Μόντη συνέβηκε το πρώτο. Τον είδα από την αρχή ως έναν ερεθιστικό, προκλητικό, μείζονα ποιητή.
Read more »

Κλεονίκη Καραχάλιου: "Πιστεύω πως οι άνθρωποι είμαστε υπεύθυνοι για όλες τις μεταμορφώσεις μας, αρκεί να έχουμε πάντα ηρεμία και να είμαστε συνδεδεμένοι με τον πραγματικό μας στόχο".

Εικόνα
  - Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από την παράσταση «Κάτι σαν κήπος» και πώς εξελίχθηκε η δημιουργική διαδικασία της ομάδας Artika; H ιδέα και η σκηνοθεσία είναι της Μαριλένας Τριανταφυλλίδου και προέκυψε από την επιθυμία να αντλήσουμε το υλικό της παράστασης από τη φύση, που είναι η πρώτη εμπειρία που έχει κάθε παιδί και η γλώσσα που καταλαβαίνει. Παράλληλα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε στοιχεία του κλασικού Ινδικού χορού Βharata Natyam. Αυτό δεν ήταν τυχαίο γιατί στην Ινδική τέχνη και τον χορό η φύση θριαμβεύει και ο άνθρωπος βρίσκει την οργανική του σχέση σε αυτή. Στις πρώτες πρόβες μας δουλέψαμε αρκετούς αυτοσχεδιασμούς και κάποια στιγμή είχαμε την ανάγκη να πάμε όλοι μαζί μια μικρή εκδρομή, και έτσι και έγινε: η πρόβα μεταφέρθηκε έξω στην φύση. Αυτό μας έδωσε περισσότερη έμπνευση για να συνεχίσουμε τη δημιουργική μας διαδικασία.
Read more »

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη: "Οι μακρινοί απόγονοι μας, εφόσον εξακολουθήσει να υπάρχει Ελλάδα, θα κρίνουν ποιος υπερίσχυσε: η παράδοση ή ισοπέδωση των πάντων".

Εικόνα
  Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο και ποιο μήνυμα επιδιώκετε να περάσετε στον αναγνώστη μέσα από τις σελίδες του; Κυριολεκτικά, ένα τυχαίο γεγονός. Συγκεκριμένα,   με το kovid 19 αποκλείστηκα στην Αθήνα, και   τότε για πρώτη φορά απέκτησα σχέση με το   ΦΒ. Και εκεί, πληροφορήθηκα όντως, απίστευτα συμβάντα. Συγκεκριμένα, η κυβερνητική επιτροπή εορτασμού των 200 ετών από το 1821,η Ελλάδα 21,   είχε επιλέξει ως επίσημους προσκεκλημένους της, επιστήμονες που δήλωναν ευθαρσώς και ποικιλοτρόπως ότι δεν πίστευαν στην Επανάσταση του 21. Όπως ήταν αναμενόμενο, άρχισα να αντιδρώ με άρθρα μου, κυρίως στην εφημερίδα   Εστία, και στο ΦΒ, παρότι δεν είμαι ιστορικός, όπως είναι γνωστό, αλλά αυτά που ανενδοίαστα έβλεπαν το φως εντός της Επιτροπής Ελλάδα 21, είναι σίγουρο ότι   θα τα απέρριπταν ακόμη και μαθητές του δημοτικού.
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: Ο Μικρός Πρίγκιπας στο Σπίτι των Παραμυθιών - Το Μουσείο Αλλιώς

Εικόνα
  Η παιδική παράσταση Ο Μικρός Πρίγκιπας στο Σπίτι των Παραμυθιών - Το Μουσείο Αλλιώς αποτελεί ένα πραγματικό ταξίδι στον κόσμο της ψυχής, όπου οι λέξεις γίνονται συναίσθημα και η ιστορία μετατρέπεται σε ζωντανό παραμύθι. Με την αφήγηση του Γιώργου Ευγενικού, τη μουσική της Μάρας Καίσαρη και τα εμβληματικά σκηνικά του Αλέκου Φασιανού, η παράσταση συνδυάζει τέχνη και ευαισθησία με έναν μαγικό τρόπο. Ο μικρός πρίγκιπας, αυτό το αιώνιο σύμβολο της αθωότητας και της αναζήτησης του νοήματος της ζωής, ζωντανεύει με τρόπο που συγκινεί και τους μικρούς και τους μεγάλους θεατές. Οι λιτές αλλά ουσιαστικές σκηνοθετικές επιλογές και οι εμβληματικές εικόνες από τα σκηνικά αντικείμενα του Φασιανού μεταφέρουν μια αίσθηση απλότητας που παραπέμπει στην ίδια την ουσία του έργου: να δούμε με την καρδιά και όχι με τα μάτια.
Read more »