"Τα πέντε κλειδιά" της Λένας Μαντά

ΔΕ ΘΑ ΠΑΘΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ Ο,ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΜΕ. ΠΕΝΤΕ ΛΟΥΚΕΤΑ, ΠΕΝΤΕ ΚΛΕΙΔΙΑ. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΣ ΘΑ ΠΑΡΑΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΚΙ ΕΝΑ ΚΛΕΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΛΟΥΚΕΤΟ ΤΟΥ. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΣΟΥ. ΑΝ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΕ ΘΑ ΤΗ ΔΕΙΣ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΖΩΝΤΑΝΗ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΕΘΑΜΕΝΗ! ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΟΔΗΓΙΕΣ.

Από εκείνη την ώρα άρχισε ο εφιάλτης. Η μικρή της κόρη, η Μαργαρίτα της, ήταν στα χέρια απαγωγέων, δεμένη με πέντε αλυσίδες σαν μικρό ζώο. Δεν μπορούσε να ζητήσει βοήθεια από κανέναν, αφού κανείς δεν ήξερε την ύπαρξη του παιδιού. Ούτε καν ο άντρας της, ο παντοδύναμος Ορέστης Δελούζος. Έπρεπε να υπακούσει με όποιο τίμημα…

Aπό τις πρώτες σελίδες, ήδη μπαίνεις στο κλίμα και στην υπόθεση.

Η Λένα Μαντά επιχειρεί ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με μία γνωστή συνταγή , αρπαγή, απαγωγή και μυστικοπάθεια.

Ωραιοποιημένο, τυποποιημένο και κυλάνε ομαλά με κάποια στοιχεία ανατροπής...

Τα αστυνομικά μυθιστορήματα δεν μπορούν να δημιουργηθούν με δόσεις δράσης και με έντονο ρομάντζο.

Σε κάποια σημεία προσπαθεί να το γυρίσει στην παλιά καλή της γραφή αλλά μπερδεύει κάποια σημεία υπερβολής και δεν το καθιστούν στην κατηγορία των αστυνομικών μυθιστορημάτων.

Ναι είναι ευχάριστο, ναι το διαβάζεις εύκολα αλλά δεν σε ταξιδεύει σε αυτόν τον κόσμο όπως μας είχε ταξιδέψει στο "Σπίτι δίπλα στο ποτάμι" ή στο "Με λένε Ντάντα" και πολλά ακόμα...

Ο τίτλος " Τα Πέντε κλειδιά" είναι παράταιρος και στομφώδης χωρίς ουσιαστικά να εκπληρώνεται αυτός ο στόμφος.

Δεν ανταποκρίνεται, κατά την γνώμη μου, στις δυνατότητες της Λένας Μαντά καθώς μας έχει προσφέρει δυνατές συγκινήσεις...

Εγώ , λοιπόν, θα το εντάξω στην κατηγορία την ανάλαφρων μυθιστορημάτων και των υπό σκέψη και επεξεργασία...

Της Αλεξίας Βλάρα,6-11-2014

http://www.all4fun.gr/fun/books/9621-q-q-.html

http://koalakia.blogspot.gr/2014/11/blog-post.html