Οι νεκροί περιμένουν - Διδώ Σωτηρίου

Ένα βιβλίο, εικοσι πέντε χρόνια αφήγησης. 

 

Ένα πρόσωπο, η Αλίκη μας αφηγείται τα βιώματα της που δεν είναι άλλα από το ξεριζωμό της από την πατρίδα της, την οικογενειά της και μερικές φορές και από τον ίδιο της το εαυτό, αλλάζοντας τις συνήθειες της και τον τρόπο ζωής της. 

Το βιβλίο αυτό αποτελεί προπομπός του βιβλίου που γράφει τρία χρόνια αργότερα, " Ματωμένα Χώματα". Η Διδώ Σωτηρίου, με αισθητή την απουσία κοσμικών επιθέτων μας μεταφέρει αυτούσια τα γεγονότα που εξελίσσονται, ξετυλίγοντας το κουβάρι που κλώθει το νήμα της ζωής της Αλίκης.

 

Μία μάνα που απλώς υπομένει τα πάνδηνα της ζωής, ένας πατέρας που έχει περάσει πολλές κακουχίες και αντιξοότητες στην ζωή του έρχονται αντιμέτωποι με το παρόν που είναι σκληρό και βαρύ.

Ένα μέλλον αβέβαιο, και ένα παρελθόν που "ματώνει" και οι πληγές μένουν ανοιχτές και στο παρόν.Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση είναι ο τρόπος που περιγράφει τις ανθρώπινες συμπεριφορές. Είναι ένας εξαίσιος τρόπος, παρατηρώντας πως συμπεριφέρεται στις διάφορες καταστάσεις της ζωής μας υποδεικνύει είδη συμπεριφοράς που μόνο ένας ψυχολόγος μπορεί να παρατηρήσει...Γιατί το να είσαι συγγραφέας πρέπει να έχεις και πολλά άλλα προτερήματα που σπανίζουν στους υπόλοιπους ανθρώπους.

 

"Καλύτερα όμως να σας συστηθώ εξαρχής, μια και θα γνωριστούμε καλά. Το όνομά μου είναι Αλίκη Μάγη. Μα αν βιάζομαι να συστηθώ, δεν πάει να πει πως είμαι και η κεντρική ηρωίδα. Μια αφηγήτρια είμαι. Οι ήρωες είναι πολλοί και ο καθένας τους ξεπροβάλλει με την ώρα του, γέννημα θρέμμα της ταραγμένης του εποχής.

Ίσως μάλιστα το σημαντικό να μην είναι καν οι άνθρωποι που θα γνωρίσετε, μα τα είκοσι πέντε χρόνια που καλύπτουν με τα γεγονότα τους αυτήν εδώ την αφήγηση..."Μια αφήγηση που ξεκινά από το Αϊντίνι, το 1918, και καλύπτει με τρόπο μοναδικό 25 χρόνια σύγχρονης Ιστορίας.

 

 Έχουν γραφτεί για το βιβλίο αυτό:

 

"...Ζωντανεύει μια εποχή και μια κοινωνία με τα προβλήματά της, τις καθημερινότητές της, τα δράματά της και προπαντός τις ανθρώπινες πινελιές ευτυχίας και δυστυχίας... Με ένα ύφος που πηγαινοέρχεται από το λυρικό στο επικό για να μείνει πάντα βαθιά κοινωνικό και βαθιά ανθρώπινο..." (Στάθης Δρομάζος)

 

"...ένα μνημειώδες χρονικό, όπου σφύζουν οι ηρωισμοί της φυλής μας και η παναιώνιά μας τραγικότητα." (Θράσος Καστανάκης)

 

"Ζωντανεύει τύπους, κόσμους, εποχές... αληθινή αποκάλυψη..." ( Έλλη Αλεξίου)

 

"Διαβάζοντας κανείς ετούτο το βιβλίο, παίρνει την εντύπωση πως είναι ο χρυσός καρπός που περίμενε ο πεζός λόγος, ύστερα από απαραίτητα στάδια προετοιμασίας για την απόχτησή του... Σπάνια έχουμε χαρεί και σε ξένα κείμενα αυτή τη στέρεη, την ισομερή σύνθεση και δομή, τον ψυχικό πλούτο, τη ζεστασιά και τη μαγεία..." (Χρήστος Λεβάντας, Το περιοδικό μας, Φεβρουάριος 1959)

 

"...Χαιρόμαστε έναν συγγραφέα που δεν κάνει φιλολογία αλλά ζωή - γιατί η τέχνη είναι ζωή, γι' αυτό άλλωστε και μένει και υπάρχει ύστερα από μας...

...Τα γεγονότα σου δίνονται ζεστά, παραστατικά, με όλο το βάρος της πικρής τους πραγματικότητας... με τις ψυχώσεις του ατομικού και ομαδικού ανθρώπινου δράματος.

Οι ήρωές της ένας κόσμος ολόκληρος με δικά του χαρακτηριστικά. ...Εκείνα τα δευτερότερα πρόσωπα με τα πρωτεύοντα δράματά τους ο καθένας αντιπροσωπεύει κι έναν κόσμο κι όλοι μαζί την ανθρώπινη μάζα... Και πόσο κοντινοί μας..." (Νικηφόρος Βρεττάκος, Ανεξάρτητος Τύπος, 6/5/59).

 

Κλείνοντας  θα σας παραθέσω μία αισιόδοξη πρόταση της συγγραφέας για να δούμε το παρόν και το μέλλον μας λίγο διαφορετικά!

"Τελειώνει μία μέρα και... γεννιέται η επλίδα μιας άλλης!"

 

Της Αλεξίας Βλάρα, 16/2/2014

http://www.all4fun.gr/fun/books/8183-2014-02-16-20-35-08.html