" Tα Μανταλωμένα παράθυρα" του Παύλου Ανδριά

" Tα Μανταλωμένα παράθυρα" του Παύλου Ανδριά

Μια νεαρή κοπέλα, έχοντας πέσει θύμα βιασμού, φυγαδεύεται νύχτα από ένα χωριό της Μάνης, με προορισμό την Αθήνα…
 
Γεννάει το μωρό της, αλλά μια σπείρα εμπόρων βρεφών, της το αρπάζει μέσα από την αγκαλιά της!
 
Ξεκινώντας το ταξίδι της αναζήτησης, μοιραία πέφτει πάνω σε κλειστές πόρτες και «μανταλωμένα παραθύρια»…mantalwmena
 
Μια παράνομη υιοθεσία, ένα μυστικό που θα κρατήσει χρόνια, της στερούν το δικαίωμα ν’ ακούσει τη λέξη «μάνα», από το στόμα του παιδιού της και όταν η μοίρα αποφασίζει να πετάξει το πέπλο μυστηρίου πάνω από τις ζωές τους, το αποτέλεσμα είναι τραγικό!
 
Ένα παιδί, δέσμιο «ύποπτων» συναλλαγών, μεγαλώνει σ’ ένα κόσμο που του δηλητηριάζει την ψυχή και «συνωμοτικά» του αφαιρεί κάθε δικαίωμα επιλογής…
 
Η ζωή, του χαρίζει απλόχερα τους θησαυρούς της… εκτός από έναν. Τη μητρική αγάπη!
 
Ένα βιβλίο, που ρίχνει φως σε μια διαδρομή μέσα από σκοτεινές εποχές, ξεγυμνώνοντας τους πρωταγωνιστές της «Δίνης των ένοχων χρησμών» των Δελφών, ανατρέποντας τα πάντα, μ’ ένα φινάλε που θα σοκάρει…
 
Eνα ιδιαίτερα σκληρό βιβλίο , καθώς με ένα ρεαλισμό δείχνει ωμά την βία, την σκληρότητα, τα κοινωνικά στερεότυπα και τον κοινωνικό εξευτελισμό...
 
Eξευτελισμό πάνω στην αξία του ανθρώπου, της ζωής μέσα από την κλειδαρότρυπα της προσωπικής ζωής του άλλου...
 
Της Αλεξίας Βλάρα

http://www.all4fun.gr/fun/books/8806-t-q-t-q-.html

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Γρηγόρης Παντελόγλου: "Ήρθε η ώρα μιας κοινωνίας των πολιτών που να ζητάει τον λόγο για το πώς χειρίζονται την εξουσία τους οι κυβερνώντες".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".