Οι μέρες αφηγούνται του Eduardo Galeano

Είναι ενα βιβλίο γεμάτο γνώση, εμπειρία και διατυπωμένο με τέτοιο τρόπο που η σαφήνεια είναι κυρίαρχο στοιχείο. Αποτελεί το "προσωπικό του ημερολόγιο" από τις μέρες που σημαδεύτηκαν για τον δικό του ξεχωριστό τρόπο στην μνήμη του.

Και οι μέρες άρχισαν να περπατούν.  Και μας δημιούργησαν.Και γεννηθήκαμε εμείς, τα παιδιά τους, είμαστε τα παιδιά των ημερών,

που πορευόμαστε εξερευνώντας τη ζωή.

 

Αυτό το ποίημα των Μάγια αποτελεί την προμετωπίδα, αλλά και το πλαίσιο αναφοράς, του τελευταίου βιβλίου του μεγάλου Ουρουγουανού συγγραφέα Εδουάρδο Γκαλεάνο. Εμείς, οι άνθρωποι, σε όλες τις εποχές της ιστορίας, σε όλα τα σημεία του χάρτη, είμαστε παιδιά των ημερών, παιδιά του χρόνου, είμαστε φτιαγμένοι από ζωντανή ύλη μα και από ιστορίες, από τα γεγονότα του παρελθόντος και του παρόντος. Και κάθε μέρα του χρόνου έχει να αφηγηθεί τη δική της ιστορία για τη μεγάλη ανθρώπινη περιπέτεια που έχει ξεκινήσει εδώ και χιλιάδες χρόνια και συνεχίζεται ως σήμερα. Ο Γκαλεάνο γράφει λοιπόν το "προσωπικό του ημερολόγιο", αυτός, ένας εραστής της ιστορίας και ανιχνευτής του μίτου που συνδέει το παρελθόν με το παρόν, της ουσίας που κρύβεται πίσω από το επίκαιρο, της οικουμενικότητας πράξεων και γεγονότων που ο απλός παρατηρητής των πραγμάτων προσπερνά χωρίς να ξεκλειδώσει τη σημασία τους. 

 

Τριακόσια εξήντα έξι αφηγήματα -ας μη λησμονούμε ότι το 2012 είναι δίσεκτο έτος-, ένα για κάθε μέρα του χρόνου, συνθέτουν λοιπόν αυτό το ημερολόγιο, γραμμένο από έναν κλασικό πλέον συγγραφέα, ο οποίος έχει κατορθώσει κάτι σπάνιο: να λέει πολλά με λίγες λέξεις, να οδηγεί τον αναγνώστη στο μείζον μέσα από το έλασσον. Η ποίηση, ο στοχασμός, το χιούμορ, το κοινωνικό σχόλιο, η καταγγελία, εναρμονίζονται σε μια γραφή που αποτελεί πλέον το σήμα κατατεθέν του Γκαλεάνο, γραφή κατ' ουσίαν αφοπλιστική: 

"17 Οκτωβρίου / Σιωπηλοί πόλεμοι: Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας. Η φτώχεια δεν σκάει όπως οι βόμβες, ούτε ηχεί όπως οι πυροβολισμοί. Για τους φτωχούς, γνωρίζουμε τα πάντα: που δεν δουλεύουν, τι δεν τρώνε, πόσο δεν ζυγίζουν, πόσο ύψος δεν έχουν, τι στερούνται, τι δεν σκέφτονται, σε τι δεν πιστεύουν. Μας απομένει μόνο να μάθουμε γιατί είναι φτωχοί. Μήπως γιατί μας ντύνει η γύμνια τους και μας θρέφει η πείνα τους;

 

Είναι ενα βιβλίο γεμάτο γνώση, εμπειρία και διατυπωμένο με τέτοιο τρόπο που η σαφήνεια είναι κυρίαρχο στοιχείο. Αποτελεί το "προσωπικό του ημερολόγιο" από τις μέρες που σημαδεύτηκαν για τον δικό του ξεχωριστό τρόπο στην μνήμη του. 

Σε αυτό το βιβλίο δεν θα υπάρξουν υπεκφυγές και βαρύγδουποι λόγοι, η ευκρίνεια και η μεστότητα του λόγου δεν χωράει πλεονασμούς. Χωράει όμως συνείδηση και αφυπνισμένους αναγνώστες. Το παν δεν είναι να ζεις με τον τρόπο που σου υπαγορεύουν, αλλά με τον τρόπο που επιθυμείς. 

Τα ανθρώπινα δικαιώματα συχνά καταπατούνται,ο Galeano δεν παίρνει θέση σε όλα αυτά αλλά σίγουρα η θέση του είναι και ο λόγος γραφής του.Σας παραθέτω ένα απόσπασμα που είναι διαχρονικό και με στυγνό τρόπο εκφράζει το σημερινό κοινωνικό γίγνεσθαι:

 

  "Μας είπαν "δρόμο" και βρισκόμαστε ακριβώς εδώ.

   Σβήσε την τηλεόραση και άναψε το δρόμο.

   Την ονομάζουν κρίση αλλά είναι αισχροκέρδεια.

   Δεν υπάρχει έλλειψη χρήματος: υπάρχει πλεόνασμα απατεώνων.

   Κυβερνούν οι αγορές. Δεν τις ψηφίσαμε.

   Αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς.

   Ενοικιάζεται σκλάβος σε τιμή ευκαιρίας.

   Ψάχνω τα δικαιώματα μου μήπως τα είδε κανείς?

   Αφού μας χάλασαν τα όνειρα, θα τους χαλάσουμε τον ύπνο."

 

 

 

Της Αλεξίας Βλάρα

http://www.all4fun.gr/fun/books/8105-----eduardo-galeano.html