Διαβάσαμε και προτείνουμε: "Μονωδία"

 

Το βιβλίο "Μονωδία" του Σταύρου Μπαρμπουνάκη, αν και νουβέλα, φέρει έντονα ποιητικά χαρακτηριστικά, τα οποία αποτυπώνονται μέσα από την εκφραστική γλώσσα και την αφαιρετική προσέγγιση. Αυτό το ύφος προσδίδει μια μοναδική διάσταση, καθιστώντας το μια υβριδική μορφή που συνδυάζει τη λυρικότητα της ποίησης με τη στοχαστική φύση.

Το κείμενο είναι βαθιά στοχαστικό, διατρέχεται από εσωτερική ένταση και περισυλλογή. Η χρήση συμβολισμών, όπως η "αντανάκλαση χαμόγελου" και οι "δύο προβολές μας, άλλες, αντικαταστάτριες", υποδηλώνει μια διαρκή αναζήτηση της ταυτότητας και της αλήθειας μέσα από τον καθρέφτη του εαυτού. Αυτές οι εικόνες δεν απευθύνονται τόσο στη λογική, όσο στα συναισθήματα και στην υποσυνείδητη σκέψη του αναγνώστη.

Η αποσπασματική και σχεδόν ασυνάρτητη δομή του κειμένου υπογραμμίζει την αίσθηση του κατακερματισμένου χρόνου και της διάσπασης της πραγματικότητας. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί αυτή την τεχνική για να αποτυπώσει το παράδοξο της ύπαρξης και την αβεβαιότητα του "είναι". Οι αναφορές σε καθημερινές, αλλά και μεταφυσικές εικόνες, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα έντονα ονειρική και ταυτόχρονα ρεαλιστική.

Η θεματολογία του περιστρέφεται γύρω από τη μνήμη, την ταυτότητα και τη συνειδητή ή ασυνείδητη επιλογή της αποξένωσης από έναν "προκαθορισμένο βίο". Η αναφορά στον στρατιώτη που ζητά να του θυμίσει το αφεντικό, δείχνει μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη για καθοδήγηση και νόημα, αλλά και την αδυναμία του να το βρει μόνος του. Αυτή η ανάγκη για αναγνώριση και αποδοχή είναι διάχυτη σε όλο το κείμενο.

Η "ρωγμή του χρόνου" στην οποία νικάει ο συγγραφέας μόνο μία φορά, υποδηλώνει την παροδικότητα της ζωής και την αίσθηση ότι η πραγματική κατανόηση και εκπλήρωση είναι κάτι που έρχεται σπάνια, αν όχι καθόλου.

Μας άρεσε

1. Λυρικότητα και Ποιητικότητα: Το κείμενο έχει έντονη λυρικότητα, με μια ποιητική γλώσσα που δημιουργεί ζωντανές και έντονες εικόνες. Αυτό το καθιστά μοναδικό, προσφέροντας μια βαθύτερη συναισθηματική εμπειρία στον αναγνώστη.

2. Στοχαστική Διάθεση: Το βιβλίο αγγίζει σημαντικά υπαρξιακά θέματα, όπως η μνήμη, η ταυτότητα και ο χρόνος, προσκαλώντας τον αναγνώστη να στοχαστεί πάνω σε αυτά τα ζητήματα. Η στοχαστική διάθεση είναι εμφανής και καλά αναπτυγμένη.

3. Συμβολισμός και Μεταφορά: Η χρήση συμβολισμών και μεταφορών εμπλουτίζει το κείμενο, προσδίδοντάς του βάθος και πολυεπίπεδη νοηματοδότηση. Οι εικόνες του καθρέφτη, της ανεμόσκαλας, και της ρωγμής του χρόνου είναι ιδιαίτερα επιτυχημένες.

4. Ατμόσφαιρα: Ο συγγραφέας δημιουργεί μια έντονη ατμόσφαιρα που συνδυάζει το ονειρικό με το πραγματικό, προκαλώντας τον αναγνώστη να εξετάσει την αντίληψη της πραγματικότητας και της φαντασίας.

Δεν μας άρεσε

1. Αποσπασματική Δομή: Η ασύνδετη και αποσπασματική δομή μπορεί να δυσκολέψει την παρακολούθηση της σκέψης του συγγραφέα καθότι σε σημεία λείπει η συνοχή και η συνέχεια, γεγονός που ενδέχεται να μειώσει την αποτελεσματικότητα του μηνύματος.

2. Υπερβολική Αφαίρεση: Η έντονη χρήση αφαιρετικών και μεταφορικών εκφράσεων μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη σαφήνειας σε ένα κείμενο υπερβολικά κλειστό και προσωπικό.

Το βιβλίο "Μονωδία" είναι ένα βαθιά υπαρξιακό κείμενο που αγγίζει ζητήματα ταυτότητας, μνήμης και αποξένωσης. Η λυρικότητα του ύφους και η πλούσια σε συμβολισμούς γλώσσα του Μπαρμπουνάκη το καθιστούν ένα πολυδιάστατο έργο που προκαλεί τον αναγνώστη να στοχαστεί πάνω σε θεμελιώδη ερωτήματα για την ύπαρξη και το νόημα της ζωής. Η αξία του έγκειται στην ικανότητά του να προκαλεί σκέψεις και συναισθήματα, ενώ η πολυπλοκότητά του είναι ταυτόχρονα η δύναμη και η αδυναμία του.

Της Αλεξίας Βλάρα, 22/9/2024