Δέσποινα Νταλλαρή: "Θέλω να πιστεύω ότι το βιβλίο μου θα ταξιδέψει τον αναγνώστη μέσα από σκοτεινούς και λασπωμένους δρόμους γεμάτους ηθικά διλήμματα και θα τον οδηγήσει σταδιακά στη λύτρωση".

1. Το μυθιστόρημά σας "Η δική σου ψυχή μου" φαίνεται να ακροβατεί ανάμεσα στον τρόμο και την ψυχολογική αγωνία. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε αυτή την ιστορία, και πώς προσεγγίσατε τον χαρακτήρα της Ζωής;

 

Την πλοκή του “Η δική σου ψυχή μου” την εμπνεύστηκα περίπου έναν χρόνο πριν. Ήθελα να γράψω για έναν εντελώς άδικο θάνατο! Ο στόχος μου ήταν να σκεφτώ και να επεξεργαστώ μια αναπόφευκτη δολοφονία, ένα τραγικό και μακάβριο γεγονός δηλαδή, που όσο κι αν προσπαθούσε κάποιος με την λογική αλλά και την καλή προαίρεση δεν θα μπορούσε τελικά να εμποδίσει. Ήθελα από τις πρώτες κιόλας σελίδες να διχάσω τον αναγνώστη στην προσπάθεια του να καταλάβει ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα. Ποιος φταίει πραγματικά; Αλλά και  να τον οδηγήσω στο αδιέξοδο των επιλογών στην περίπτωση που βρισκόταν και ο ίδιος κάπου μέσα στα σκηνικά του μυθιστορήματος μου. Ο χαρακτήρας της Ζωής είναι ο σημαντικότερος μέσα στο βιβλίο μου. Όλα περιστρέφονται γύρω από την Ζωή και όλα συμβαίνουν κατά μία έννοια εξαιτίας της ύπαρξης της χωρίς όμως να μπορεί να παρέμβει εκείνη ενεργά στην αποφυγή των τρομερών γεγονότων, ή μάλλον έτσι νομίζει...

Αγάπη, θάρρος και θυσία! Αυτές είναι οι λέξεις που χαρακτηρίζουν απόλυτα την Ζωή!

 

2. Στο βιβλίο σας αγγίζετε το ζήτημα της λεπτής γραμμής μεταξύ θύτη και θύματος. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από αυτήν την αντίθεση και πώς θεωρείτε ότι αντικατοπτρίζεται στην πραγματικότητα;

 

Η λεπτή γραμμής ανάμεσα στο θύτη και το θύμα είναι κατά έναν τρόπο το θέμα του μυθιστορήματος μου! Μια μεγάλη ποικιλία χαρακτήρων, σκέψεων, αντιδράσεων αλλά και ιδεολογιών κάνουν πραγματικά ξεκάθαρο το γεγονός ότι μια στιγμή μπορεί να μεταφραστεί και να εξηγηθεί εντελώς διαφορετικά από μια γκάμα ανθρώπων. Το σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό, το άδικο και η λύτρωση, είναι έννοιες που παλεύουν καθ’ όλη την διάρκεια της πλοκής και προσπαθούν η μία να κατατροπώσει και να απορροφήσει την άλλη. Οι πρωταγωνιστές φαίνονται έρμαια στα χέρια της εκδίκησης, μα στην πραγματικότητα όλα λαμβάνουν χώρα εξαιτίας των δικών τους επιλογών! Φυσικά, και πιστεύω πως και στην πραγματική ζωή συνήθως υπάρχουν δύο ή και περισσότερες τελικά όψεις των καταστάσεων και θεωρώ ότι μέσα από τις σελίδες μου ο αναγνώστης θα αισθανθεί περίτρανα ταύτιση με τα ηθικά διλήμματα κι αδιέξοδα των πρωταγωνιστών. Θα αγωνιστεί και ο ίδιος με μια σειρά σκέψεων να εξηγήσει τα γεγονότα αλλά και να βάλει τον εαυτό του στα παπούτσια των χαρακτήρων μου ώστε να προσπαθήσει να αποτρέψει το χάος.

 

 

3. Η ατμόσφαιρα τρόμου και η αγωνία είναι καθοριστικά στοιχεία του έργου σας. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις για εσάς όταν δημιουργείτε τέτοιες έντονες συναισθηματικές καταστάσεις στο βιβλίο;

 

Η αλήθεια είναι ότι λατρεύω τις δυνατές συναισθηματικά στιγμές και τις επιδιώκω στα βιβλία μου με μεγάλη συχνότητα. Μου αρέσει να συνδυάζω τον τρόμο με  έντονα συναισθηματικά φορτισμένες έννοιες, όπως η αγάπη, η οικογένεια, η φιλία ή και η μητρότητα. Θέλω ο αναγνώστης όχι να “φρικάρει” αλλά να βουλιάξει πραγματικά σε σελίδες γεμάτες εναλλαγές συναισθημάτων και σκέψεων. Να θυμώσει, να κλάψει, να ανατριχιάσει και να ταυτιστεί! Θεωρώ την ανάγνωση ταξίδι... Οπότε προσπαθώ να κάνω τον αναγνώστη να φύγει από τον τόπο και τον χρόνο του και να μεταφερθεί νοερά στην κάθε σκηνή. Λες και τη μια κάθεται σιωπηλός στην γωνία και παρακολουθεί και την άλλη βουτά μέσα από το σώμα του πρωταγωνιστή κι αυτός στις εξελίξεις. Πιστεύω ότι αυτό το καταφέρνω με τις έντονες και λεπτομερείς περιγραφές, όχι μόνο των χώρων αλλά και της ατμόσφαιρας, των σκέψεων, των κινήσεων και των αισθημάτων. Προσπαθώ να συνδυάζω τις κινήσεις των πρωταγωνιστών με τις εσωτερικές διεργασίες του μυαλού και τις καρδιάς του και αναφέρομαι συνήθως εναλλάξ στο πραγματικό και το φανταστικό ώστε να δημιουργώ πιο άμεσα κι έντονα συναισθήματα στον αναγνώστη!

 

4. Έχετε δηλώσει ότι αγαπάτε την ατμόσφαιρα του τρόμου. Πώς σας επηρέασαν συγγραφείς όπως η Σαρλότ Μπροντέ με την "Τζέιν Έιρ" και ο Στίβεν Κινγκ με τη "Λάμψη"; Τι έχετε δανειστεί από αυτούς στη συγγραφική σας πορεία;

 

Το πρώτο μυθιστόρημα που διάβασα στην ζωή μου και με συγκλόνισε είναι η “Τζέιν Έιρ”. Μαγεύτηκα πραγματικά από τις αέρινες και σκοτεινές της περιγραφές κι έτρεξα κι εγώ στους παγωμένους, μοναχικούς διαδρόμους του έργου της Μπροντέ. Εκεί, λοιπόν, και σε ηλικία 15 ετών άρχισα να νιώθω την ανάγκη να γράψω. Να δημιουργήσω δικούς μου κόσμους, δικά μου σκοτάδια, που θα τα φωτίσω εγώ η ίδια όπως και όταν θέλω! Έπειτα από κάποια χρόνια γνώρισα τον Στίβεν Κινγκ και ήρθα σε επαφή με τον χώρο του πραγματικού τρόμου! Κι έτσι κατάλαβα ότι αυτός ο χώρος τελικά μου ταιριάζει. Πέρα από τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, πέρα από αισθήματα όπως η μοναξιά, η αναπόληση και η δικαιοσύνη, ήρθαν να προστεθούν ο τρόμος, η αδικία, η εκδίκηση αλλά και ο θρίαμβος του καλού έναντι στο κακό!

Ένας συνδυασμός λοιπόν ρομαντισμού και τρόμου, αγάπης κι απόγνωσης, αγωνίας και δικαιοσύνης καθοδήγησαν κι εμένα στα πρώτα μου βήματα στην συγγραφή. Δεν θεωρώ ότι έχω δανειστεί κάτι από αυτά τα λογοτεχνικά αριστουργήματα. Θα έλεγα περισσότερο ότι αποτέλεσαν πηγές έμπνευσης για μένα ώστε να δημιουργήσω μυθιστορήματα άκρως ατμοσφαιρικά και έντονα συναισθηματικά φορτισμένα!

 

5. Στην προσωπική σας ζωή έχετε εργαστεί κοντά σε παιδιά. Πιστεύετε ότι η δουλειά σας ως νηπιαγωγός έχει επηρεάσει τον τρόπο που γράφετε και την αντίληψή σας για την αθωότητα και την ανθρώπινη φύση;

 

Πολλά χρόνια πλάι σε παιδιά όλων των ηλικιών με έκαναν να καταλάβω πως η μεγαλύτερη τους δύναμη είναι η απόλυτη αθωότητα των σκέψεων και των πράξεων τους. Μέσα από την αλληλεπίδραση μου με παιδιά έμαθα να δρω ψύχραιμα αλλά και ξεκάθαρα, έμαθα να εξηγώ τα πάντα, ακόμα και τα αυτονόητα αλλά και να εκτιμώ τα πάντα, ακόμα και τις πιο μικρές και σύντομες προσπάθειες. Αυτό κατά μία έννοια αντικατοπτρίζεται έντονα στον τρόπο γραφής μου. Γράφω πολύ ξεκάθαρα και προσπαθώ πάντα στο τέλος να εξηγώ τα πάντα χωρίς να αφήνω κενά κι ασάφειες. Προφανώς τα βιβλία μου δεν απευθύνονται σε παιδιά κάτω των δεκατριών ετών γιατί πιστεύω πως τα μικρά παιδιά είναι καλύτερο να αφήνουν το μυαλό τους να ταξιδεύει μόνο σε χαρούμενους κόσμους. Μα θα βρείτε πάντα παιδιά μέσα στα βιβλία μου! Το παιδί μέσα στα μυθιστορήματα μου συμβολίζει την απόλυτη αγνότητα, την απόλυτη ειλικρίνεια αλλά και το απόλυτο κίνητρο των πρωταγωνιστών να αγωνιστούν με νύχια και με δόντια για την απόδοση τις δικαιοσύνης.

 

6. Η Ζωή στο βιβλίο σας καλείται να ανακαλύψει το στοιχειωμένο παρελθόν της και να αντιμετωπίσει τις εσωτερικές της συγκρούσεις. Ποιο είναι το πιο σημαντικό στοιχείο της προσωπικής εξέλιξης της ηρωίδας, και πώς πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να αγγίξει τον αναγνώστη;

Νομίζω ότι από την αρχή η Ζωή ξέρει πολύ καλά πως κάτι δεν πάει καλά. Ζει την ζωή της ακροβατώντας στο πραγματικό και το φανταστικό γιατί δυστυχώς τίποτα από τα δύο δεν δείχνει να την καλύπτει. Εκεί λοιπόν που απλά παραπαίει στα γεγονότα, έρχεται η γνώση, η συνειδητοποίηση, η σύγκρουση! Κι από κει και πέρα απλά ορμάει και δεν την σταματάει καμιά κατάρα, καμιά απειλή και κανένας όλεθρος. Αντλεί ψυχική δύναμη από κάθε στάλα αγάπης κι ελπίδας που βλέπει να μάτια των αγαπημένων της και νομίζω πως ο αναγνώστης θα την αγαπήσει, θα την νιώσει αλλά και θα προσπαθήσει νοερά να απλώσει το χέρι του να την τραβήξει έξω από την άβυσσο που την καταπίνει αργά και βασανιστικά. 

 

7. Πώς ήταν η διαδικασία συγγραφής για εσάς; Υπήρχαν συγκεκριμένες στιγμές έμπνευσης ή συνθήκες που σας βοήθησαν να ολοκληρώσετε το βιβλίο;

 

Η αλήθεια είναι ότι πάντα βάζω στο μυαλό μου μία έννοια και χτίζω γύρω της αργά και σταθερά έναν ολόκληρο κόσμο! Όπως ανέφερα και πριν ήθελα να ασχοληθώ με ένα βάρβαρο- άδικο τέλος κι έπειτα να εκφράσω και να αναπτύξω τις πτυχές όλων όσων αναμείχθηκαν. Σιγά σιγά λοιπόν σκέφτηκα τα άτομα, δημιούργησα χαρακτήρες και σχέσεις κι άρχισα το ταξίδι! Εμπνέομαι πολύ εύκολα κι από πολλά πράγματα! Με βοηθάει κυρίως η εσωτερική μου γαλήνη και το αίσθημα της χαράς. Γράφω μόνο όταν αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου και με τους γύρω μου. Κι έτσι χωρίς άγχος, χωρίς καμία πίεση ή ‘κακοκεφιά’ αφήνομαι στην ροή της συγγραφής. Και πραγματικά  μπορώ να γράφω όλη μέρα κι όλη νύχτα...

 

8. Στο βιβλίο σας, το βρέφος που κλαίει σπαρακτικά παίζει έναν σημαντικό ρόλο. Τι συμβολίζει το παιδί στην ιστορία και πώς εντάσσεται στον ψυχολογικό τρόμο που χτίζετε;

 

Όλα ξεκινούν με ένα νεογέννητο μωρό στην μέση του πουθενά , στο κέντρο ενός αλλόκοτου θλιμμένου κύκλου, που απαρτίζεται από δακρυσμένους, κουρασμένους και βιαστικούς ανθρώπους. Μοιάζει με θυσία μα... Μα δεν είναι ακριβώς έτσι! Το βρέφος συμβολίζει την αρχή. Μια νέα αρχή για όλους αυτούς τους ταλαίπωρους ανθρώπους που βρέθηκαν εκεί! Μα συμβολίζει και την απόλυτη αγνότητα κι αδυναμία... Το μωρό δεν φέρει ευθύνη για τίποτα απ’ ο,τι συνέβη εκείνη την παγωμένη βραδιά. Το μωρό δεν μπορούσε ούτε να αντιδράσει, ούτε να διαφωνήσει , ούτε να εναντιωθεί και να φωνάξει βοήθεια. Όλα αυτά λοιπόν θα κληθεί να τα κάνει πολλά χρόνια αργότερα. Θα πρέπει να τα δει, να τα μάθει, να τα ζήσει και να τα νιώσει όλα από την αρχή, για να μπορέσει να πάρει θέση και να αποφασίσει για το τέλος που θα δώσει!

 

9. Το μυθιστόρημά σας είναι γεμάτο από σκοτεινά οράματα, ενοχές και σκληρές αλήθειες. Πώς καταφέρνετε να ισορροπήσετε την αφήγηση ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον εφιάλτη, χωρίς να χάνεται η σύνδεση με τον αναγνώστη;

 

Πιστεύω ότι αυτό ακριβώς είναι το δυνατό σημείο στην γραφή μου. Εναλλάσσω συνέχεια το πραγματικό με το φανταστικό, το χειροπιαστό με το νοερό, την πράξη με την σκέψη αλλά και το συναίσθημα. Κι έτσι νομίζω ότι καταφέρνω να δημιουργήσω μια έκρηξη γεγονότων και συναισθημάτων που σκάει ακριβώς μπροστά στον αναγνώστη κι απλά το ζει! Με καθαρές και λεπτομερείς περιγραφές τοποθετώ τους χαρακτήρες μου σε τοπία που οραματίζεται ο αναγνώστης κι αφού τον βάζω εντελώς μέσα στην πλοκή, αρχίζουμε να ταξιδεύουμε μαζί, συγγραφέας-αναγνώστης στα σκοτεινά μονοπάτια φορώντας τα ρούχα και τους φόβους των πρωταγωνιστών!

 

10. Ως συγγραφέας που γράφει κυρίως μυθιστορήματα τρόμου, τι ρόλο πιστεύετε ότι παίζει ο τρόμος στην ανθρώπινη ψυχολογία και πώς μπορεί να βοηθήσει τους αναγνώστες να εξερευνήσουν τα δικά τους συναισθήματα και φόβους;

 

Θεωρώ ότι ένα βιβλίο ή και μια ταινία τρόμου μπορούν πέρα από σοκαριστικές και φρικιαστικές σκηνές να προσφέρουν πολλά περισσότερα. Στα βιβλία μου πέρα από ανατριχιαστικά σκηνικά και θυμωμένα πνεύματα, θα βρεις ανθρώπους με αισθήματα, με ανησυχίες και με διλήμματα. Ο τρόμος γίνεται πιο δυνατός αλλά και αληθοφανής όταν εμπλουτίζεται με πραγματικά συναισθήματα και αληθινές έννοιες όπως η οικογένεια και η φιλία. Στα βιβλία μου υμνείται πάντα το δίκαιο και ο στόχος πάντα είναι η κάθαρση! Πιστεύω ότι μέσα από ένα βιβλίο τρόμου μπορούν οι άνθρωποι να προβληματιστούν, να συγκινηθούν, να σκεφτούν αλλά και να αισιοδοξούν γιατί περνώντας τις σελίδες θα δουν το κακό να κατακερματίζεται, θα αισθανθούν την αγάπη να μετατρέπει τον απλό άνθρωπο σε ήρωα και θα καμαρώσουν όταν το φως σβήσει κάθε σταγόνα σκοταδιού εν τέλει.

Θέλω να πιστεύω ότι το βιβλίο μου θα ταξιδέψει πραγματικά τον αναγνώστη μέσα από σκοτεινούς και λασπωμένους δρόμους γεμάτους ηθικά διλήμματα, σκέψεις απόγνωσης, αισθήματα όπως φόβος, λύπη, μοναξιά, και θα τον οδηγήσει σταδιακά στο γεμάτο ελπίδα, δικαιοσύνη και λύτρωση “τέλος”, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα είναι σίγουρα ευχάριστο ή απόλυτο φυσικά...

 

11. Είστε νέος άνθρωπος και ήδη έχετε κατακτήσει σημαντικά βήματα στη συγγραφική σκηνή. Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σας στόχοι στη λογοτεχνία και πού θα θέλατε να δείτε τον εαυτό σας σε λίγα χρόνια;

 

Έχω ήδη κυκλοφορήσει δύο μυθιστορήματα τρόμου και συνεχίζω να γράφω ασταμάτητα. Οπότε πρώτα ο Θεός, θα ήθελα να καταφέρω να εκδώσω κι άλλα βιβλία μου στο άμεσο μέλλον. Αυτό που θα ήθελα για τα επόμενα χρόνια είναι κάποια στιγμή να ακούς το όνομα μου, Δέσποινα Νταλλαρή, και να ξέρεις πως είναι συγγραφέας!!! Ναι αυτό θα το ήθελα πολύ!!

 

12. Τέλος, πώς θα περιγράφατε την ιδανική αναγνωστική εμπειρία για κάποιον που θα διαβάσει το βιβλίο σας; Τι θα θέλατε να κρατήσει ο αναγνώστης όταν τελειώσει την ανάγνωση του "Η δική σου ψυχή μου";

 

Θέλω μόλις κλείσει το βιβλίο μου να αισθάνεται συναισθηματικά γεμάτος. Να μην έχει παράπονο και βάρος. Δεν θέλω να χάσει τον ύπνο του λόγω των τρομακτικών σκηνικών αλλά να χαμογελάσει μετά το ταξίδι στα  σκοτεινά σημεία των εγκαταλελειμμένων υπογείων αλλά και στα σκοτεινά σημεία των ανθρώπινων ψυχών. Τέλος θα ήθελα πολύ να προβληματιστεί και να σκεφτεί λίγο καλύτερα τις ανθρώπινες σχέσεις και αυτή την λεπτή γραμμή ανάμεσα στο καλό και το κακό,  στο δίκαιο και το άδικο, στον θύτη και το θύμα.

Της Αλεξίας Βλάρα, 19/9/2024

----------------------------------------------------------------------

Ευχαριστώ πολύ γι’ αυτήν την τόσο ενδιαφέρουσα κι εποικοδομητική συνέντευξη, καθώς μου δώσατε την ευκαιρεί να παρουσιάσω το νέο μου βιβλίο, με τίτλο “Η δική σου ψυχή μου” αλλά και πολλές πτυχές του συγγραφικού εαυτού!

Σας εύχομαι ολόψυχα πάντα επιτυχίες!

Δέσποινα Νταλλαρή