Είδαμε και προτείνουμε: Le Passeport του Pierre Bourgeade

 

Ο Pierre Bourgeade, γνωστός για την αιχμηρή κοινωνική του ματιά, παρουσιάζει με το Le Passeport μια αλληγορική ιστορία που φλερτάρει με το παράλογο, τη γραφειοκρατική παράνοια και την ανθρώπινη απόγνωση.  

Η υπόθεση, απλή στην επιφάνεια, αποκαλύπτει έναν ασφυκτικό κόσμο όπου οι θεσμοί καταπνίγουν το άτομο. Η Ναταλία, μια γυναίκα που ζητά κάτι φαινομενικά απλό – το διαβατήριό της – παγιδεύεται σε έναν μηχανισμό τόσο ανελαστικό που μοιάζει σχεδόν σαδιστικός. Η συνάντησή της με τον Φεντόρ, έναν παλιό έρωτα που τώρα είναι μέρος αυτού του συστήματος, φορτίζει συναισθηματικά το έργο, αλλά δεν οδηγεί στη λύτρωση, αντίθετα, εντείνει τη σύγκρουση ανάμεσα στο προσωπικό και το απρόσωπο, το ανθρώπινο και το μηχανικό.  

Η παράσταση ισορροπεί ανάμεσα στο δράμα και το γκροτέσκο, με έντονες στιγμές κωμικοτραγικού παραλογισμού που θυμίζουν τόσο το θέατρο του Καμύ όσο και του Κάφκα. Η γραφειοκρατία εδώ δεν είναι απλώς εμπόδιο αλλά ένα τέρας που καταβροχθίζει τις ελπίδες και τη λογική.  

Η χημεία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών είναι πασιφανής, δημιουργώντας ένα παιχνίδι συναισθημάτων, όπου η εξουσία, το παρελθόν και η ανάγκη για λύτρωση μπλέκονται σε έναν χορό λεπτών ισορροπιών.

Η σκηνοθεσία δημιουργεί ένα κλειστοφοβικό, ψυχρό περιβάλλον, όπου η Ναταλία μοιάζει παγιδευμένη σαν έντομο στον ιστό της διοικητικής παράνοιας. Η χρήση φωτισμού και σκηνικών λεπτομερειών, όπως γραφειοκρατικά έγγραφα που στοιβάζονται ή η επαναληπτικότητα των διαλόγων, ενισχύουν το αίσθημα της ασφυξίας.  

Η κοινωνική και υπαρξιακή του διάσταση: Δεν είναι απλώς μια ιστορία για τη γραφειοκρατία, είναι μια αλληγορία για τον εγκλωβισμό του ανθρώπου σε ένα σύστημα που δεν κατανοεί.  

Ο τρόπος που συνδυάζει το τραγικό με το κωμικό: Σκηνές που θα μπορούσαν να είναι αστείες καταλήγουν να γεννούν αίσθημα απόγνωσης.  

Η διαχρονικότητά του: Παρόλο που τοποθετείται στο παρελθόν, η θεματική του είναι απολύτως σύγχρονη, καθώς το πρόβλημα της γραφειοκρατικής τυραννίας παραμένει ζωντανό.  

Το Le Passeport είναι ένα πολυεπίπεδο έργο, που με ερμηνευτική ευαισθησία, είναι μια δυνατή θεατρική εμπειρία. Πρόκειται για ένα έργο που προβληματίζει, συγκινεί και εξοργίζει, καθώς μας θυμίζει πόσο εύκολα η ανθρώπινη υπόσταση μπορεί να συνθλιβεί κάτω από το βάρος των θεσμών.

Η θεατρική μεταφορά του Bourgeade σατιρίζει το παράλογο της εξουσίας, αλλά παράλληλα συγκινεί με την ανθρωπιά της, αποδεικνύοντας πως, παρά τα εμπόδια, το ανθρώπινο πνεύμα εξακολουθεί να παλεύει.

Το έργο μένει χαραγμένο στη μνήμη, όχι μόνο για τη δυνατή του πλοκή, αλλά για την ικανότητά του να αγγίξει καθολικές ανησυχίες, αναγκάζοντας το κοινό να αναλογιστεί τη δική του θέση απέναντι στα γρανάζια της εξουσίας.

Απολαυστικά παράλογο, βαθιά συγκινητικό και απόλυτα επίκαιρο. Ένα θεατρικό διαμάντι που δεν πρέπει να χάσετε.

Της Αλεξίας Βλάρα, 17/03/2025