Είδαμε και προτείνουμε: Τι νέα ψιψίνα;;

 

"Τι νέα ψιψίνα;" – Μια χοροθεατρική απόδοση της γυναικείας καθημερινότητας

Η παράσταση "Τι νέα ψιψίνα;" επιστρέφει στη σκηνή μετά την εντυπωσιακή παρουσίασή της ως work-in-progress στο 12ο Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών “Τα 12 Κουπέ”, αυτή τη φορά σε ολοκληρωμένη μορφή. Το Θεατρικό Βαγόνι της Αμαξοστοιχίας – Θεάτρου το Τρένο στο Ρουφ μετατρέπεται σε έναν δυναμικό χώρο δράσης, όπου το σώμα και ο λόγος αλληλεπιδρούν για να αναδείξουν τον “καθημερινό άθλο” της γυναικείας εμπειρίας.  

Η σκηνοθεσία και η χορογραφία βασίζονται σε μια συνειρμική αφήγηση, όπου οι τέσσερις περφόρμερ μεταπηδούν ανάμεσα σε αναμνήσεις, ρόλους και κοινωνικές προσδοκίες. Ο ρυθμός της παράστασης είναι έντονος, αντανακλώντας τον καταιγιστικό ρυθμό της σύγχρονης ζωής, ενώ οι μεταβάσεις από το χιουμοριστικό στο στοχαστικό και το ποιητικό είναι ομαλές και οργανικές.  

Η κινησιολογία παίζει κεντρικό ρόλο, καθώς το έργο δεν αφηγείται απλώς μια ιστορία, αλλά την ενσαρκώνει μέσω του σώματος. Οι εναλλαγές ανάμεσα στην καθημερινή ρουτίνα, την εσωτερική πάλη και τη συλλογική εμπειρία εκφράζονται μέσω χορογραφημένων επαναλήψεων, απότομων παύσεων και συγχρονισμένων κινήσεων.  

Το έργο εστιάζει στην πολύπλοκη πραγματικότητα της σύγχρονης γυναίκας:  

- Η αδιάκοπη εναλλαγή ρόλων: Μητέρα, εργαζόμενη, σύντροφος, φίλη, κόρη – κάθε γυναίκα καλείται να ισορροπήσει μεταξύ αυτών των ρόλων, πολλές φορές χάνοντας τον εαυτό της.  

- Η ρουτίνα ως φυλακή και ως χορογραφία: Το μοτίβο της καθημερινότητας («σπίτι, κρεβάτι, εκκλησία, σπίτι, δουλειά, σπίτι…») λειτουργεί ταυτόχρονα ως καταπιεστικό πλαίσιο και ως μια μορφή χορογραφίας, όπου το σώμα ακολουθεί επαναλαμβανόμενες κινήσεις μέχρι την τελική του απελευθέρωση.  

- Η γυναικεία ταυτότητα ως κοινωνική κατασκευή: Μέσα από συμβολικές εικόνες και σκηνές, η παράσταση αμφισβητεί τις κοινωνικές επιταγές που καθορίζουν τη γυναικεία εμπειρία.  

Οι τέσσερις ερμηνευτές λειτουργούν ως μονάδες αλλά και ως συλλογικό σώμα. Η χημεία τους είναι έντονη, και η μεταξύ τους αλληλεπίδραση ενισχύει την αίσθηση μιας κοινής εμπειρίας που ξεπερνά το ατομικό.   

Ο χώρος του Θεατρικού Βαγονιού προσδίδει μια έντονα βιωματική διάσταση στην παράσταση. Η εγγύτητα μεταξύ κοινού και ηθοποιών δημιουργεί μια σχεδόν διαδραστική εμπειρία, καθώς ο θεατής δεν παρακολουθεί απλώς, αλλά αισθάνεται την ενέργεια των σωμάτων και τον ρυθμό της αφήγησης.  

Απλότητα και λειτουργικότητα: Το λιτό σκηνικό επιτρέπει στις κινήσεις, τα βλέμματα και τις χειρονομίες να γίνουν τα κύρια εκφραστικά μέσα.  

Συμβολική χρήση των αντικειμένων: Η παράσταση δεν βασίζεται σε περίπλοκα σκηνικά στοιχεία, αλλά σε συμβολικές χειρονομίες και ευρηματικές μεταμορφώσεις αντικειμένων, που ενισχύουν το αφηγηματικό βάθος.  

Ηχητικός σχεδιασμός: Ο ήχος και η μουσική παίζουν ρόλο στην υπογράμμιση του ρυθμού και στην ανάδειξη συναισθημάτων, δημιουργώντας στιγμές υποβλητικές αλλά και εκρηκτικές.  

Το "Τι νέα ψιψίνα;" είναι μια παράσταση που δεν αφηγείται απλώς τη γυναικεία εμπειρία, αλλά την καθιστά ορατή, χειροπιαστή και ζωντανή. Μέσα από την κινησιολογία, τη θεατρική αφήγηση και το χιούμορ, αναδεικνύει τη σύγκρουση ανάμεσα στην ατομική επιθυμία και τις κοινωνικές προσδοκες. Μέσα από μια χοροθεατρική ματιά γεμάτη ρυθμό, χιούμορ και συγκίνηση, αναδεικνύει τη γυναικεία εμπειρία με τρόπο που μιλάει σε όλους – γυναίκες και άντρες, νέους και μεγαλύτερους. Μια παράσταση που αξίζει να βιωθεί από κοντά!

Της Αλεξίας Βλάρα, 15/03/2025