Κυριακή Πλαϊνάκη: Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό πλάσμα στη δημιουργία που μπορεί να εκφράσει ανάγλυφα τα συναισθήματά του κι όχι μόνο με τον προφορικό λόγο".

Η Κυριακή Πλαϊνάκη μάς προσκαλεί σε ένα ταξίδι μέσα από τη συλλογή διηγημάτων της, Στιγμές Ζωής, ένα έργο που αποτυπώνει με ευαισθησία και ρεαλισμό τις μικρές και μεγάλες στιγμές της καθημερινότητας. Με γραφή γεμάτη πάθος, ειλικρίνεια και λυρισμό, η συγγραφέας σκιαγραφεί χαρακτήρες που αγκαλιάζουν τις αδυναμίες τους, αναζητούν την ισορροπία ανάμεσα στη χαρά και τη μελαγχολία και διαχειρίζονται τις προκλήσεις της ζωής με αποδοχή και στοχασμό.

Μέσα από αυτή τη συνέντευξη, η Κυριακή Πλαϊνάκη μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις και τα συναισθήματα που τη συνόδευσαν στη συγγραφή του βιβλίου της, την έμπνευσή της, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο η λογοτεχνία μπορεί να αναδείξει την ομορφιά του ανθρώπου ακόμα και μέσα στις δυσκολίες του.

Ο τίτλος της συλλογής σας, Στιγμές Ζωής, υποδηλώνει έναν μωσαϊκό καθημερινών εμπειριών. Πώς επιλέξατε αυτές τις στιγμές για να τις αποτυπώσετε στη γραφή σας;
Στα διηγήματά μου επιλέγω θέματα που με έχουν προβληματίσει και συγκινήσει ανέκαθεν. Προσπαθώ να περάσω  στη γραφή μου τα συναισθήματά μου με ρεαλισμό , ειλικρίνεια και πάθος .

Η συλλογή περιγράφεται ως ένας συνδυασμός χαμόγελου και γλυκιάς μελαγχολίας. Θεωρείτε ότι η ζωή ισορροπεί πάντα ανάμεσα σε αυτές τις δύο καταστάσεις;
 Πραγματικά στη συλλογή υπάρχουν παράλληλα κι ανάλογα με το θέμα, το χαμόγελο, η μελαγχολία, η χαρά , το δάκρυ, η αγανάκτηση  για την  αδικία  με την οποία έρχονται αντιμέτωποι,  όμως πάνω απ’ όλα υπάρχει η θέληση  για αγωνιστικότητα των ηρώων μου να σταθούν ορθοί και να διεκδικήσουν την ευτυχία.

Οι ήρωες των ιστοριών σας φαίνεται να δέχονται τις αδυναμίες τους με κατανόηση και συγχώρεση. Είναι αυτό ένα κεντρικό μήνυμα του βιβλίου σας;
Οι ήρωές μου  δεν είναι όλοι δυνατοί και συγκροτημένοιως εκ τούτου δεν αντιλαμβάνονται τα λάθη τους όταν τα κάνουν.Η φιλοσοφία της ζωής τους έχει πολλά τρωτά.Θέλω να πιστεύω πως αναδεικνύω μέσα από τα διηγήματά μουτις αδυναμίες τους με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι. Η συγχώρηση είναι δική τους αναζήτηση.

Στο βιβλίο σας, οι «ασυμβίβαστοι» μένουν στη σκιά. Πώς αντιλαμβάνεστε αυτή την αντίθεση ανάμεσα στη συμφιλίωση και την αντίσταση;
Είναι επιλογή μου, τους «ασυμβίβαστους» ήρωές μουνα τους τοποθετώ στην σκιά.Η τιμωρία τους είναι η λησμονιά από τους τροπαιοφόρους της αγάπης.

Η καθημερινότητα, όπως την παρουσιάζετε, έχει μια σχεδόν ποιητική διάσταση. Πόσο σημαντικός είναι για εσάς ο λυρισμός στη συγγραφή πεζογραφίας;
Μπορούμε να διακρίνουμε την ποίηση σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Η καθημερινότητά μας θα ήταν βαρετή δίχως την άλλη ματιά,την περισσότερο βαθιά  και αναλυτική στην ουσία της.

Πίσω από κάθε αφήγηση βρίσκεται ο άνθρωπος, «φωτεινός και ωραίος». Πιστεύετε ότι η λογοτεχνία έχει τη δύναμη να αναδεικνύει την ομορφιά του ανθρώπου, ακόμα και μέσα στις δυσκολίες του;
Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό πλάσμα στη δημιουργία που μπορεί να εκφράσει ανάγλυφα τα συναισθήματά του κι όχι μόνο με τον προφορικό λόγο. Μέσα από τη λογοτεχνία, του δίνεται η δυνατότητα, να μεταδώσει στον αναγνώστηαισθητική συγκίνηση για οποιαδήποτε συναισθηματική  κατάσταση θέλει να περιγράψει.

Αν έπρεπε να ξεχωρίσετε ένα διήγημα από τη συλλογή που σας αγγίζει ιδιαίτερα, ποιο θα ήταν και γιατί;

Όλα τα διηγήματά μου που έχουν γραφεί σε διαφορετικές ηλικιακές περιόδους και είναι αγαπημένα.Μέσα από αυτά θέλω να διατρανώσω τη πίστη μου στον άνθρωπο και τις ικανότητές  του. Τη δύναμη της αγάπης, της τρυφερότητας και του πάθους που πρέπει να έχει ο κάθε άνθρωπος για ό,τι πιστεύει και που επιθυμεί να  κερδίσει.

Στα διηγήματά σας κυριαρχούν συγκεκριμένες θεματικές, όπως οι σχέσεις, οι αναμνήσεις, οι προκλήσεις της ζωής. Υπάρχει κάποια εμπειρία ή συναίσθημα που αποτέλεσε το βασικό σας κίνητρο για τη συγγραφή αυτών των ιστοριών;

Όταν με ρεαλισμό και ευαισθησία περιγράφω τους ήρωές μου να παλεύουν με την καθημερινότητα,που δεν είναι καθόλου εύκολη, κι άλλοτε να επιτυγχάνουν το σκοπό τους κι άλλοτε να αποδέχονται την αποτυχία τους, επιθυμώ να τους φέρω αντιμέτωπους με τη ζωή και το πεπρωμένο τους. Τους θέλω δυνατούς και θαρραλέους να κάνουν τον προσωπικό τους αγώνα ορθοί.

Πώς ελπίζετε να νιώσει ο αναγνώστης όταν ολοκληρώσει την ανάγνωση του βιβλίου σας;
Θα ήθελα ο αναγνώστης να συγκινηθεί και να προβληματισθεί  στην πορεία της δικής του πραγματικότητας,  μιας ζωής με ενδιαφέροντα,χωρίς να χάσει την ανθρωπιά κι ευαισθησία του για τον συνάνθρωπο.

Αν η ζωή είναι ένα δώρο, όπως αναφέρετε, ποιο είναι το πιο σημαντικό μάθημα που σας έχει δώσει και που θέλετε να περάσετε μέσα από το έργο σας;
Όταν αναφέρω πως η ζωή είναι δώρο, εννοώ πως έτσι πρέπει να την αντιλαμβανόμαστε και να την εκτιμούμε  με όλες τις πιθανές αντιξοότητες που συνεπάγεται η εποχή μας, όπως η οικονομική δυσπραγία, η ασθένεια, οι κακές κοινωνικές σχέσεις.  Πρέπει να εκπαιδευτούμε να βλέπουμε φως στο σκοτάδι.  Εγώ απλά φωτίζω καταστάσεις που λίγο πολύ όλοι βιώνουμε καθημερινά.  Ο αναγνώστης επιλέγει τι τον συγκινεί κι ανάλογα αντιδρά  στη ζωή του.

Της Αλεξίας Βλάρα, 18/03/2025