Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΜΑΤΑ/ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ

Η νέα παράσταση της Εταιρείας Θεάτρου Πρόταση Τέλματα/Νεκροταφείο, ζωντανεύει στη σκηνή δύο πολιτικές αλληγορικές φάρσες του André Gide, βασισμένες στις ημιτελείς μεταφράσεις του Γιώργου Σεφέρη. Τέλματα και Προμηθέας Λυόμενος συναντιούνται σε ένα σκηνικό όπου η λογοτεχνία και η σκληρή πραγματικότητα συγκρούονται, με φόντο τον μύθο της Κοκκινοσκουφίτσας.  

Σε ένα αστικό σαλόνι του Παρισιού, τέσσερις λογοτέχνες επαναλαμβάνουν ατέρμονες συζητήσεις, ενώ μια αγέλη ζώων εργάζεται αδιάκοπα για να τους υπηρετεί. Όταν, όμως, τα ζώα αποφασίσουν να διεκδικήσουν τη φωνή τους, το σαλόνι μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Ο ερχομός του Προμηθέα διαταράσσει τις ισορροπίες και θέτει το καίριο ερώτημα: ποιος θα επιζήσει από την απελευθέρωση;

Το έργο παίζει με τα όρια ανάμεσα στο θέατρο και τη μετάφραση, χρησιμοποιώντας το ίδιο το ημιτελές έργο του Σεφέρη ως σκηνική πράξη. Οι ηθοποιοί κινούνται σαν κομμάτια μιας χορογραφημένης αβεβαιότητας, αποτυπώνοντας τη στασιμότητα της σκέψης και την παγίδευση σε μια ζωή που μοιάζει να μη βρίσκει διέξοδο.  

Τι ξεχωρίζει

- Η παράσταση είναι έντονα συμβολική και πολιτικά αιχμηρή, με βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα.  

- Η ατμόσφαιρα θυμίζει ένα νεκροταφείο ιδεών, όπου όλοι είναι εγκλωβισμένοι σε ημιτελείς απόπειρες ζωής και αλλαγής.  

- Η έντονη φυσική παρουσία των ηθοποιών ενισχύει τη σωματικότητα της αφήγησης.  

Το Τέλματα/Νεκροταφείο είναι ένα απαιτητικό, βαθυστόχαστο έργο που δεν προσφέρει εύκολες απαντήσεις, αλλά μια δυνατή θεατρική εμπειρία που σε ακολουθεί και μετά την αυλαία. Για όσους αγαπούν το θέατρο που προβληματίζει και ανατρέπει.

Ομάδα Open Mind, 22/03/2025

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".