Είδαμε και προτείνουμε: ΕΝΑΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

 Η παράσταση Ένας Καθρέφτης της Σαμ Χόλκροφτ είναι μια αιχμηρή, ευφυής και άκρως επίκαιρη μαύρη κωμωδία που βάζει στο στόχαστρο τη λογοκρισία, την προπαγάνδα και την ίδια την τέχνη του θεάτρου.


Μέσα από την ιστορία μιας ομάδας καλλιτεχνών που επιχειρεί να ανεβάσει ένα απαγορευμένο έργο κάτω από τη μύτη ενός απολυταρχικού καθεστώτος, η Χόλκροφτ αναδεικνύει τον παραλογισμό της εξουσίας που θέλει να ελέγχει το αφήγημα, αλλά και την εμμονή του θεάτρου να παρουσιάζει μια τακτοποιημένη εκδοχή της ζωής, αποφεύγοντας το χάος της πραγματικότητας. Το έργο ισορροπεί έξυπνα ανάμεσα στη σάτιρα και στη σκληρή αλήθεια, θέτοντας ερωτήματα για το τι σημαίνει θεατρική αλήθεια, ποια είναι η αξία της τέχνης σε καιρούς καταπίεσης και ποιες αυταπάτες χρειάζονται για να επιβιώσει κανείς. Με καυστικό χιούμορ και ευρηματική γραφή, η Χόλκροφτ προσφέρει έναν «καθρέφτη» που αντανακλά τόσο την αλήθεια όσο και το ψέμα της εποχής μας, κάνοντας το έργο της πιο επίκαιρο από ποτέ. #openmindtheater #eidame

Της Κορίνας Πασπαρά, 19/3/2025


Θεατρικός Οργανισμός Πρώτες ύλες

 

ΕΝΑΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

ΣΑΜ ΧΟΛΚΡΟΦΤ

Σκηνοθεσία: Χρίστος Λύγκας

Σε ένα απολυταρχικό καθεστώς, που δεν κατονομάζεται, μια ομάδα καλλιτεχνών
του θεάτρου  ανεβάζει στη σκηνή  ένα απαγορευμένο έργο, κάτω από το ραντάρ ελέγχου της κυβέρνησης.

Το έργο Ένας Καθρέφτης της Σαμ Χόλκροφτ καυτηριάζει με οξύ τρόπο τις καταχρηστικές δομές της εξουσίας στο χώρο του θεάτρου και ευρύτερα της βιομηχανίας του θεάματος.

Είναι μια μαύρη κωμωδία για την ηθική κενότητα του φαινομένου της λογοκρισίας, την προπαγάνδα και τον παραλογισμό των τυράννων που κολακεύονται να πιστεύουν  πως είναι προστάτες των Τεχνών.

Είναι μια αιχμηρή κριτική της τέχνης του θεάτρου γενικότερα και κυρίως της εμμονής του να παρουσιάζει καλοφτιαγμένες, τακτοποιημένες εκδοχές της αληθινής ζωής αντί να μιλά για το χάος που την διέπει.

Το έργο μιλά για το όριο μεταξύ τέχνης και ζωής, για το τι είναι η θεατρική αλήθεια, ποιο το νόημα στο ανέβασμα μιας παράστασης, καθώς και για τις αυταπάτες που χρειάζεται κανείς να διαθέτει για να επιβιώνει σε ένα όλο και πιο βίαιο παρόν.

Το έργο Ένας Καθρέφτης της Σαμ Χόλκροφτ, είναι το απόλυτο ψέμα, ίσως όμως και ό, τι πιο κοντινό στην αλήθεια έχει γραφτεί στις μέρες μας.

 

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Χρίστος Λύγκας

Μετάφραση: Νίκος Τριβουλίδης

Μουσική: Καλιόπη Μητροπούλου

Εικαστικά:  Λάσκαρης Βαλαβάνης

Δημόσιες Σχέσεις /Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη

Φωτογραφίες: Νάσια Στουραίτη

Γραφιστικά:  Γιώργος Κτενίδης

Παίζουν:

Γιάννης Τζίτζης

Αγγελικη Δημητρακοπούλου

Στέφανος Μαντζανάς

Χρίστος Λύγκας

Νίκος Σιναρέλλης

 

Οι παραστάσεις θα ξεκινήσουν  20 Δεκεμβρίου 2024 έως και τα τέλη Απριλίου 2025

και θα πραγματοποιηθούν στη Σκηνή Μπέκετ , το Vryssaki Βρυσάκι Χώρος Τέχνης

 και  το SPACE BABY | Visual & Performing Arts Center 

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 693 7755764

Η παράσταση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Και με την υποστήριξη  του  Hellenic Initiative Australia

 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Εικόνα
Η ποίηση είναι ένας ζωντανός διάλογος με τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Η Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη , με την πρώτη της ποιητική συλλογή Παρανυχίδα , μας προσκαλεί σε μια τέτοια συνομιλία, όπου η καθημερινότητα αποκτά μια βαθύτερη, σχεδόν υπαρξιακή διάσταση. Μέσα από έναν λόγο απλό, αλλά μεστό συναισθημάτων, η ποιήτρια εξερευνά τον χρόνο, τη μοναξιά, την απώλεια και τη γυναικεία ταυτότητα, ενώ παράλληλα ενσωματώνει την κοινωνική και προσωπική της ματιά σε στίχους που αιχμαλωτίζουν τη στιγμή και τη μεταμορφώνουν σε κάτι διαχρονικό. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη μιλά για την έμπνευση πίσω από τη Παρανυχίδα , τον ρόλο της γλώσσας στην ποιητική της έκφραση, τη συνεργασία της με την εικαστικό Αναστασία Καρούση και τις θεματικές που διατρέχουν το έργο της. Μας αποκαλύπτει, επίσης, τα λογοτεχνικά της σχέδια και την ανάγκη της να πειραματιστεί με νέες μορφές γραφής. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε την ποιητική συλλογή Παρανυχίδα και πώς επιλέξατε τον τίτλο της; Αρχ...
Read more »

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Εικόνα
Η παράσταση Το σώμα που άφησα πίσω μου επιστρέφει για δεύτερη χρονιά, επιβεβαιώνοντας τη δυναμική της και την ανάγκη του κοινού να συνομιλήσει με τα ερωτήματα που θέτει. Μέσα από μια ιδιαίτερη σκηνική γλώσσα που συνδυάζει την εξομολόγηση, τη σωματικότητα και τον στοχασμό, η παράσταση εξερευνά τη σχέση μας με το σώμα, τα «πρέπει» που το καθορίζουν και τις εμμονές της εικόνας που μας επιβάλλονται. Μιλήσαμε με τον ηθοποιό Ηλία Καρακωνσταντάκη, ο οποίος συμμετέχει στην παράσταση, για την εμπειρία του πάνω στη σκηνή, τη διαδικασία προετοιμασίας, αλλά και τις βαθύτερες σκέψεις που του γεννά το έργο. Μέσα από τα λόγια του, αποκαλύπτεται όχι μόνο η ουσία της παράστασης, αλλά και μια προσωπική αναζήτηση που, λίγο-πολύ, μας αφορά όλους. «Το σώμα που άφησα πίσω μου» επιστρέφει για δεύτερη χρονιά. Τι πιστεύετε ότι έκανε την παράσταση τόσο ξεχωριστή και αξιόλογη ώστε να συνεχιστεί; Πιστεύω ότι ζούμε σε μια εποχή όπου ο καθένας μας βρίσκεται σε μια συνεχή αναζήτηση για το ποιος είναι, τι είναι το ...
Read more »

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Εικόνα
Ο Δημήτρης Μανιάτης , μέσα από το βιβλίο του Η Καγκέλω , μας παρασύρει σε δώδεκα στιγμές ωμής, αστικής ποίησης, όπου το παρελθόν και το παρόν συγκρούονται σε δρόμους, δωμάτια και μνήμες. Με μια γραφή που ισορροπεί ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το μυστηριώδες, ανασύρει εικόνες από την Πατησίων μέχρι τη Μύκονο, από ένα λαϊκό τραγουδιστή που πετάει μέχρι τη σκιά του Καζαντζίδη. Σε αυτή τη συνέντευξη, μιλάμε για τις ιστορίες, τις εμμονές και τα πρόσωπα που στοιχειώνουν τις σελίδες του. 1. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε τη συλλογή διηγημάτων Η Καγκέλω; Υπάρχει κάποια πραγματική ιστορία ή εμπειρία πίσω από το βιβλίο; Άθροισμα παρατηρήσεων, σκέψεων και ερεθισμάτων. Το ομώνυμο που έδωσε και τον τίτλο του βιβλίου μου ήταν αυτό που επιτάχυνε και τις άλλες ιστορίες που είχα μέσα μου, που επωάζονταν μέσα μου και που τελικά οδηγήθηκαν στην μικρή φόρμα του διηγήματος- μικροδιηγήματος. Μια αλληλουχία επίσης βιωμάτων, από ματαιώσεις, πείσματα μέχρι αλλόκοτα πράγματα που μου έχουν κατά καιρούς συμβεί αποτέ...
Read more »

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".

Εικόνα
Το Προτού μπει το φως στο δωμάτιο της Ελένης Καλαντζή είναι μια ποιητική διαδρομή ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, το φως και το σκοτάδι, την απώλεια και τη μνήμη. Μέσα από στίχους που μοιάζουν με κινηματογραφικά καρέ ενός εσωτερικού ταξιδιού, η ποιήτρια αναζητά τη στιγμή εκείνη όπου το τέλος συναντά την αρχή. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η Ελένη Καλαντζή μιλά για τη δύναμη της ποίησης να καταγράφει, να γιατρεύει και να επαναφέρει στη ζωή όσα νομίζαμε πως είχαν χαθεί. Πώς προέκυψε η ιδέα για την ποιητική συλλογή; Υπήρξε κάποια συγκεκριμένη εμπειρία που σε ενέπνευσε; Η ιδέα προέκυψε πριν περίπου μία δεκαετία όταν σκέφτηκα το επαναλαμβανόμενο μοτίβο της τριβής, της έκρηξης και της λήθης σε κάθε πτυχή της ζωής και πως μπορώ να το χρησιμοποιήσω σαν κεφάλαια/στάδια με κείμενα που εντάσσονται στο καθένα. Έγραφα από μικρή ηλικία για καθετί που ήθελα να κρατήσω στην μνήμη μου αλλά από τότε που είχα αυτή την έμπνευση, ξεκίνησα να γράφω για διάφορα συμβάντα και αναμνήσεις που με κάπως φυσ...
Read more »