Ennio Marchetto:"Η Μέριλιν είναι η αγαπημένη μου γιατί μου άλλαξε τη ζωή"

You are an original quick change artist, revolutionising the art of origami into theatrical magic. How all these started?

Ε.Μ.: The idea for my first paper character came to me when I was 20 years old and working in Venice with my father, repairing espresso machines. I didn’t really like the job, I was more interested in working in theatre. That’s when I started to design and create costumes for the Carnival. They were made with different materials and fabrics, from metal to plastic and paper. I used paper because I once had a dream, where I saw Marilyn Monroe all dressed in white paper and with a paper wig. When I woke up, I took paper and scissors and I created my first paper character, which also remained the only paper costume for three years. A few years later I auditioned for the Italian TV channel RAI and the panel really liked my act, especially because of the originality of my Marilyn costume. I was already mimicking other characters, but their costumes weren’t made of paper, I specifically wanted Marilyn to be the only one and stand out. However, after that audition I realized that I should continue to create paper costumes, so started designing many different characters in order to have at least a one-hour show ready.

Είστε ένας αυθεντικός καλλιτέχνης γρήγορων αλλαγών που ενσωματώνει την τέχνη του οριγκάμι στην θεατρική μαγεία. Πως ξεκίνησαν όλα;

Ε.Μ.: Η ιδέα για τον πρώτο χάρτινο χαρακτήρα μού ήρθε όταν ήμουν 20 χρονών δουλεύοντας στη Βενετία με τον πατέρα μου, επισκευάζοντας μηχανές εσπρέσο. Δε μου πολυάρεζε η δουλειά, περισσότερο με ενδιέφερε να εργάζομαι στο θέατρο. Τότε ήταν που άρχισα να σχεδιάζω και να δημιουργώ κοστούμια για το Καρναβάλι τα οποία φτιάχνονταν με ποικίλα υλικά και υφάσματα, από μέταλλο ως πλαστικό και χαρτί. Χρησιμοποίησα χαρτί επειδή κάποτε είδα ένα όνειρο όπου η Marilyn Monroe ήταν ντυμένη εξολοκλήρου με λευκό χαρτί και είχε ένα χάρτινο φτερό. Όταν ξύπνησα, πήρα χαρτί και ψαλίδι και δημιούργησα τον πρώτο μου χάρτινο χαρακτήρα, ο οποίος παρέμεινε για τρία χρόνια. Μερικά χρόνια αργότερα πέρασα οντισιόν για το ιταλικό τηλεοπτικό κανάλι RAI και το νούμερό μου πραγματικά άρεσε στο πάνελ περισσότερο για τη μοναδικότητα του κοστομιού Μέριλιν. Ήδη έκανα μιμήσεις άλλων χαρακτήρων αλλά τα κοστούμια τους δεν ήταν χάρτινα· ήθελα η Μέριλιν να είναι μοναδική. Παρόλα αυτά, μετά από αυτήν την οντισιόν συνειδητοποίησα ότι πρέπει να συνεχίσω να δημιουργώ χάρτινα κοστούμια κι έτσι ξεκίνησα να σχεδιάζω διάφορους χαρακτήρες με σκοπό να καλύψω τουλάχιστον ένα ωριαίο σόου.

Where does your inspiration come from? What inspires you?

Ε.Μ.: I believe that inspiration can be found in anything. I sometimes get inspired by the lyrics of the songs I choose and that I think are amusing, then I find what makes the characters funny and I work on the costumes and edit the songs. When I started, I was designing and creating the costumes by myself, but after two years I met a Dutch designer, Sosthen Hennekam, who was full of ideas and very good with paper and pencil. We have been working together for 27 years.

Από που προέρχεται η έμπνευσή σας; Τι σας εμπνέει;

Ε.Μ.: Θεωρώ ότι η έμπνευση βρίσκεται παντού. Κάποιες φορές εμπνέομαι από τους στίχους των τραγουδιών που επιλέγω και αυτό νομίζω είναι το εκπληκτικό. Μετά βλέπω τί κάνει τους χαρακτήρες αστείους και δουλεύω κοστούμια και επεξεργασία τραγουδιών. Όταν πρωτοξεκίνησα σχεδίαζα και κατασκεύαζα τα κοστούμια μόνος μου όμως μετά από δύο χρόνια γνώρισα έναν Δανό σχεδιαστή, τον Sosthen Hennekam, που είχε πάμπολλες ιδέες και ήταν τόσο καλός με το χαρτί και το μολύβι! Μαζί δουλεύουμε 27 χρόνια.

We have seen you at all these wonderful solo performances. Have you ever thought to perform with company?

E.M.: No, I prefer to work on my own. I’ve done it for 30 years now and I am used to it.
Anyway, I think my show works better as a one-man performance rather than with a full company.

Σας έχουμε απολαύσει σε όλες αυτές τις εκπληκτικές σόλο παραστάσεις σας. Έχετε σκεφθεί ποτέ να αποκτήσετε παρέα;

E.M.: Όχι, προτιμώ να δουλεύω μόνος. Το κάνω εδώ και 30 χρόνια και το έχω συνηθίσει.
Τέλος πάντων, θεωρώ ότι στο σόου μου ταιριάζει καλύτερα η σόλο παράσταση παρά με μεγάλη παρέα.

Have you ever count your transformations? How many characters indeed?

E.M.: I believe I have around 350 characters. Many of them are very old, dating back to when I started back in the 1980s, and have already been forgotten. Of course I have some evergreen characters that everybody knows, but I also have to constantly update my repertoire in order to attract old and young audiences at the same time. Each generation identifies itself in a specific musical era and this way everybody can identify themselves and enjoy the show even more.

Έχετε μετρήσει τις μεταμορφώσεις σας; Πόσοι χαρακτήρες αλήθεια;

E.M.: Πιστεύω ότι έχω περίπου 350 χαρακτήρες. Κάποιοι είναι πολύ παλιοί, χρονολογούνται από τα 80's που ξεκίνησα και ήδη έχουν ξεχαστεί. Φυσικά έχω κάποιους αειθαλείς που γνωρίζουν άπαντες αλλά πρέπει να ανανεώνω συνεχώς το ρεπερτόριό μου για να έλκω μεγαλύτερο και νεανικό κοινό ταυτόχρονα. Η κάθε γενιά ανταποκρίνεται σε διαφορετική μουσική εποχή κι έτσι όλοι αντιπροσωπεύονται και διασκεδάζουν με το σόου ακόμη περισσότερο.

Is there someone that you would like to mimic but never had the chance?

E.M.: Not that I can think of. Generally if I don’t find a funny aspect of a character, I usually leave it alone for a while until I find it. There are plenty of characters that at first I couldn’t create, but sooner or later I managed to crack them. There is a character that I mimic, but I am still not sure I can properly recreate: Michael Jackson. His body movements were unique and my shoes and the dance mat aren’t very helpful in recreating the ‘moon walk’. Anyway, the number is still very funny!

Υπάρχει κάποιος που θα θέλατε να μιμηθείτε αλλά δεν είχατε μέχρι σήμερα την ευκαιρία;

E.M.: Όχι από όσο μπορώ να θυμηθώ. Γενικότερα, όταν δε βρω την αστεία πλευρά ενός χαρακτήρα, συνήθως τον παρατάω για λίγο μέχρι να το επιτύχω. Υπάρχει κι ένα πρόσωπο που μιμούμαι αλλά ακόμη δεν είμαι σίγουρος ότι τον αναπαριστώ επαρκώς: τον Μάικλ Τζάκσον. Οι κινήσεις του σώματός του ήταν μοναδικές και τα παπούτσια μου όπως και το δάπεδο δε με βοηθούν αρκετά στην αναπαράσταση του moon walk.[1] Παρόλα αυτά το νούμερό μου είναι πολύ αστείο!

Who is your favourite, most adorable, character?

E.M.: Marilyn is my favourite, because she changed my life, but I am also usually very fond of my latest creation because it gives me the chance to challenge myself and do something new. This is extremely important after such a long career and exciting at the same time. It’s entertaining for my audiences, but first of all it’s entertaining for me, otherwise I get bored!

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας, πιο λατρεμένος, χαρακτήρας;

E.M.: Η Μέριλιν είναι η αγαπημένη μου γιατί μου άλλαξε τη ζωή κι επιπλέον γιατί λατρεύω την πιο πρόσφατη δημιουργία μου που μου παρέχει τη δυνατότητα να προκαλέσω τον εαυτό μου με κάτι νέο. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό μετά από μια τόσο μεγάλη καριέρα και ενθουσιώδες παράλληλα. Διασκεδάζει το ακροατήριό μου αλλά, πρωταρχικά, διασκεδάζει εμένα, αλλιώς βαριέμαι!

Πηγή: Τζένη Κουκίδου για το koukidaki με λινκ: https://koukidaki.blogspot.gr/2016/10/ennio-marchetto.html