Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τελευταίες παραστάσεις για τον ΟΙΔΙΝΟΥ στο Θέατρο Σφενδόνη


ΟΙΔΙΝΟΥΣ
Τελευταίες 4 παραστάσεις στην Αθήνα ||
περιοδεία σε Θεσσαλονίκη και υπόλοιπη Ελλάδα


     (αγάπη είναι αυτό που δεν πρέπει να καταλάβεις )


Την Κυριακή, 27 Νοεμβρίου ο Οιδίνους του Θανάση Τριαρίδη που παρουσιάζεται στο Θέατρο Σφενδόνη, σε σκηνοθεσία Λάζαρου Γεωργακόπουλου, με πρωταγωνιστές τον ίδιο και την Άννα Μάσχα, ρίχνει αυλαία.
Αμέσως μετά ξεκινά το ταξίδι της παράστασης σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας: Θεσσαλονίκη (06-18 Δεκεμβρίου στο Θέατρο Black Box), Πάτρα (20-22 Ιανουαρίου2017, Θέατρο Λιθογραφείο), Καβάλα, Σέρρες, Κοζάνη, Μυτιλήνη, Σάμο, Καλαμάτα και, ενδεχομένως, Κύπρο. Στις παραστάσεις αυτές, τους πρωταγωνιστικούς ρόλους θα έχουν ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος και η Ευτυχία Γιακουμή.

Περίληψη του έργου
Αν ο μυθικός Οδίπους οφείλει το όνομά του στα πρησμένα πόδια του (οίδί-πους) καθώς ο ίδιος ο πατέρας του γονείς του τον σημαδεύει ως βρέφος για να τον οδηγήσει στον θάνατο, ο Οιδίνους του εν λόγω έργου είναι αυτό που έχει ένα ανεξέλεγκτα πρησμένο μυαλό (οιδί-νους).

Το δράμα (το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί σε πρώτο βαθμό ένα αστικό δράμα δωματίου) ξεκινάει ένα πρωί όπου ένα ζευγάρι φιλολόγων ετοιμάζεται να γιορτάσει τα 18α γενέθλια του γιου τους. Πολύ γρήγορα ωστόσο μια σειρά  αλλόκοτων λεπτομερειών αποκαλύπτουν μια φριχτή πραγματικότητα: πως ο γιος του ζευγαριού έχει πεθάνει ως βρέφος και πως ο «ενηλικιωμένος γιος» δεν είναι τίποτε άλλο από ένα role game του πατέρα - ένας ρόλος που κρατάει επί δεκαοχτώ χρόνια.  Πολύ σύντομα αποκαλύπτεται πως τα πράγματα έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο, πως ο νοερός «γιος» έχει «ενσαρκωθεί», και θα διεκδικήσει τα τραγικά όπλα της ανθρωπινότητάς του: τον φόνο του πατέρα, την (επαν)ένωση με την μητέρα, την ανθρώπινη τραγωδία.

Ένα εφιαλτικό ψυχολογικό θρίλερ όπου ο Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή συναντάει το Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ του Έντουαρντ Άλμπι. Ή (και) ένα έργο για την αφύσικη συνθήκη της οικογένειας, για τον ανυπόφορο εαυτό, για τις παραισθητικές ταυτότητες της Δύσης, για την άβυσσο της ακατανόητης αγάπης.

Έγραψαν για την παράσταση:

► Ο Θεσσαλονικιός συγγραφέας βρήκε έναν ιδιοφυή τρόπο να συνομιλήσει με ενα εμβληματικό πρόσωπο του αρχαίου δράματος, ακολουθώντας τη δομή ενός εξίσου εμβληματικού έργου του σύγχρονου θεάτρου, του "Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ" του Έντουαρντ Άλμπι, προκειμένου να αποκαλύψει τις γκρίζες ζώνες της ταυτότητας και της οικογενειακής ζωής. [...] Η λιτή και φορτισμένη συγκινησιακά παράσταση ενός έργου-σπουδή στο είναι και στο φαίνεσθαι μας βυθίζει αριστοτεχνικά στο υποσυνείδητο των ηρώων, με τον Λάζαρο Γεωργκόπουλο και την Άννα Μάσχα ωριμότερους ερμηνευτικά από ποτέ. (Μ.Κρύου, Αθηνόραμα)

► Ολική επαναφορά για τον Θανάση Τριαρίδη που μετά την αποκάλυψη του στον «Μένγκελε» μας δίνει ένα ακόμα δείγμα συμπυκνωμένης συγγραφικής ευφυίας, εφορμώντας από την σημαντικότερη, για πολλούς, αρχαία τραγωδία του Σοφοκλή τον «Οιδίποδα». Αναπαράγοντας βασικά μοτίβα που συνοδεύουν τα έργα του(..) παραδίδει το έργο στον ακούραστο ως φαίνεται κοινωνό του, Λάζαρο Γεωργακόπουλο. Μετά την ερμηνεία του στον «Μένγκελε» ο ηθοποιός αναλαμβάνει και σκηνοθετικά καθήκοντα ερμηνεύοντας με υψηλές αξιώσεις συνάμα τον διπλό ανδρικό ρόλο, έχοντας στο πλευρό του την Αννα Μάσχα σε μια από τις κορυφαίες της στιγμές, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια. (Σ. Χαραμή, monopoli)

►  Τυχερός ο Θανάσης Τριαρίδης. Σε καλά σκηνοθετικά χέρια έχουν πέσει όσα έργα του -έργα όλα για δυο πρόσωπα- έχουν ανεβεί. Και σε καλούς ηθοποιούς, να συμπληρώσω. Η καλή του τύχη συνεχίζεται. Είδα, στο «Θησείον» επίσης, το έργο του «Οιδίνους», έργο ενδιαφέρον, όπου ο συγγραφέας έξυπνα δένει σε κάτι καινούργιο τον μύθο του Οιδίποδα με το εύρημα του «παιδιού» -που υπάρχει/δεν υπάρχει- απ’ το «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;» του Άλμπι. Ε, ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος που υπογράφει τη σκηνοθεσία αναδεικνύει το έργο με μια ρωμαλέα παράσταση στην οποία ο ίδιος κι η καλή Άννα Μάσχα, που ερμηνεύουν τους δυο ρόλους, δίνουν την ψυχή τους. (Γ. Σαρηγιάννης, Το Τέταρτο Κουδούνι)

►  Η παράσταση, σκηνοθετημένη με απόλυτη ευκρίνεια, αναδεικνύει τις σκοτεινές μεταπτώσεις των δύο ηρώων, αποδεικνύοντας ότι υπάρχει ελληνική δραματουργία που έχει πλέον αφήσει πίσω της τη βαρετή ηθογραφία. Ερμηνευτικό επίτευγμα για τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο και την Άννα Μάσχα, που γεμίζουν με συναίσθημα κάθε στιγμή του ψυχολογικού αυτού θρίλερ. (Α. Λακασάς, Καθημερινή)

► Ο «Οιδίνους» είναι παράσταση που προβληματίζει κι απευθύνεται στα βαθύτερα ένστικτα που αφορούν στην οικογένεια, μια κοινωνική σύμβαση τόσο θεμελιώδη όσο και επικίνδυνη για τον ψυχισμό του καθενός. Η παράσταση θα σας ακολουθεί για καιρό. (Α. Παχή, lifebook.gr)

► Η παράσταση, σ' ένα σκληρό και ζοφερό σύμπαν, θα σας συγκλονίσει. (X. Κιούση, Newsbeast)

► Η περίπτωση του Τριαρίδη στο θέατρό μας είναι έτσι κι αλλιώς ιδιαίτερη: Το θέατρό του δεν διεκδικεί εξ αρχής τη σκηνική μεταφορά του (αν και παίζεται συχνά, με επιτυχία, και από ηθοποιούς ολκής). […] Πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη μοναχική- περίπτωση συγγραφέα του θεάτρου μας, που επιμένει να ακολουθεί τον δικό του δρόμο. Νομίζω ότι η σκηνή μας μπορεί να κερδίσει από αυτόν.(Γ. Ιωαννίδης, Εφημερίδα των Συντακτών)

► Μετά από έργα όπου αναζήτησε τα όρια μέσα στα οποία κινούνται οι καταπιεστικές σχέσεις ενός ζευγαριού, μετά από έργα όπου επανατοποθέτησε τη συλλογική ευθύνη του δυτικού κόσμου απέναντι στο Ολοκαύτωμα, τώρα πρόσφερε στους σταθερούς συνεργάτες του από το χώρο του θεάτρου την ευκαιρία να ερμηνεύσουν πιθανές νέες απόψεις για το πώς η βάση της κοινωνίας μας –η οικογένεια- έχει διαμορφωθεί από την εποχή του Σοφοκλή μέχρι σήμερα. «Οιδίνους», λοιπόν. Αν Οιδίπους σημαίνει αυτός που έχει πληγωμένα πόδια, Οιδίνους είναι αυτός που έχει πληγωμένο νου. (Μ. Κοντολέων, fractalart.gr)

► Δεν είναι μια τραγωδία για έναν πατέρα που δεν μπόρεσε να δεχτεί τον θάνατο του γιου του. Είναι μια τραγωδία για έναν άντρα που προσπαθεί να επανεφεύρει τον εαυτό του και στην πορεία αυτοκαταστρέφει και παλιό και νέο από την αδυναμία του να δεχτεί τη δική του απλότητα. Πώς είναι δυνατόν να μην προσκυνάς το μεγαλείο που είναι η διάνοια του Θανάση Τριαρίδη μετά από αυτό; (Μ. Βαμβούνης, gkoultoura)

► Μετά τον «Μένγκελε», ο Θανάσης Τριαρίδης μας παραδίδει ένα ακόμη συγκλονιστικό εφιαλτικό ψυχολογικό θρίλερ, που αυτή τη φορά περιστρέφεται γύρω από τη ζωτική νοσηρότητα της οικογένειας με άξονα αναφοράς την αρχαία τραγωδία του Σοφοκλή, «Οιδίπους Τύραννος». Σε ρόλο σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος, έχοντας στο πλευρό του την Άννα Μάσχα σε μία από τις καλύτερες στιγμές της στη σκηνή.  (Χ. Φαραζή, tospirto)


Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθεσία: Λάζαρος Γεωργακόπουλος
Μουσική: Χρήστος Διαμαντής
Βοηθός σκηνοθέτη & δραματολογική ανάλυση: Ροζαλί Σινοπούλου
Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος

Ερμηνεύουν:  Λ: Λάζαρος Γεωργακόπουλος
Ι: Άννα Μάσχα (Αθήνα) / Ευτυχία Γιακουμή (Θεσσαλονίκη, περιοδεία)


Στοιχεία Παράστασης
Τελευταίες Παραστάσεις Αθήνας: Πέμπτη, 24 || Παρασκευή, 25 || Σάββατο,26 και Κυριακή, 27 Νοεμβρίου
Ώρα έναρξης παράστασης: 21.00
Τιμές Εισιτηρίων: 14€ (γενική είσοδος),  10€  (Φοιτητικό, νεανικό (κάτω των 22), άνω των 65 και ανέργων
Διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Χώρος: Θέατρο Σφενδόνη, Μακρή 4, Μακρυγιάννη (πλησίον μετρό Ακρόπολη) || Τηλ.: 2155158968

Τρέιλερ: https://www.youtube.com/watch?v=5a7L5y9MKFE
Μουσική παράστασης: https://www.youtube.com/watch?v=TDOsqIhMkEw
Περισσότερες Λεπτομέρειες: https://www.facebook.com/oedinus/?fref=ts

Προπώληση εισιτηρίων:  Ticket services / Εκδοτήρια Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου) (μετρητοίς με εκτύπωση Voucher) // Με πιστωτική/χρεωστική κάρτα: 210.7234567 & www.ticketservices.gr  // Καταστήματα Forthnet

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

  Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

  Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

  Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου.  Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης.  Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης.  Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Είδαμε και προτείνουμε: Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

  Ποιος ανακάλυψε την Αμερική; Άλλο ένα μικρό διαμαντάκι στο φιλόξενοvο Project R είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και πολύ το χαρήκαμε. Ένα κοινωνικό επίκαιρο κείμενο της αδικοχαμένης Χρύσας Σπηλιώτη, με το εξαιρετικό δίδυμο ηθοποιών Μαριάνθης Κυρίου και Ζώης Μουκουλη σε μία μεταξύ τους θεατρική καλοδουλεμένη χημεία με ένταση-πάθος-ενέργεια με απίστευτο μεράκι σκέρτσο και τσαχπινιά, μπαινοβγαίνουν σε διαφόρους ρόλους και ηλικίες με απίστευτη ευκολία και άνεση, με την εναλλαγή σκηνών μεταξύ σοβαρού και αστείου, παραθέτοντας μία υπέροχη παράσταση από την αρχή μέχρι και το συγκινητικό φινάλε! Η ευρηματική σκηνοθεσία του Κώστα Ανταλόπουλου με το γρήγορο-σκηνικό ξέφρενο ρυθμό της προσφέρει μία ζωντανή ξεσηκωτική παράσταση, σε ένα μαγικό ταξίδι με λόγια και κινήσεις,γέλιο-δάκρυα-αγάπη- έρωτα- μουσικές και συγκινήσεις.. Οι δύο γυναίκες στήριγμα η μία στην άλλη μέχρι το τέλος παλεύουν να ανακαλύψουν την ταυτότητά τους και τη δική τους Αμερική!! Πόσους σταθμούς μπορεί να έχει η ζωή μα