Διαβάσαμε και προτείνουμε: «Είμαι ό,τι θυμάμαι»

 

Το βιβλίο «Είμαι ό,τι θυμάμαι» της Ιωάννας Καράνταλη καταπιάνεται με τα μεγάλα ζητήματα της μνήμης, της απώλειας και της δύναμης που απαιτείται για να προχωρήσουμε μπροστά, ακόμα και όταν το παρελθόν μάς κρατά αιχμάλωτους.

Κεντρικό θέμα του είναι η σχέση της ηρωίδας Τζόυς Σμυρναίου με τις τραυματικές εμπειρίες της και η δυσκολία της να τις ξεπεράσει, αναδεικνύοντας το πώς οι αναμνήσεις μπορούν να γίνουν εμπόδιο ή όπλο. Το βιβλίο διερευνά το πώς το παρελθόν συχνά αποτελεί έναν φαύλο κύκλο που επηρεάζει την ψυχοσύνθεση και τις σχέσεις μας, ενώ την ίδια στιγμή, η πρόοδος απαιτεί θάρρος και αυτογνωσία.

Η Τζόυς, παγιδευμένη στις μνήμες του πατέρα της για τον πόλεμο, τις δικές της απώλειες και τον πρώτο της έρωτα, αναδεικνύεται ως μια γυναίκα που δυσκολεύεται να αφήσει πίσω ό,τι την πλήγωσε. Το ταξίδι της προς την Ικαρία είναι συμβολικό, καθώς το νησί λειτουργεί ως καταφύγιο και χώρος αυτοανακάλυψης, όπου τελικά βρίσκει τον Άλεξ.

Το βιβλίο εστιάζει στη διαδικασία του επαναπροσδιορισμού, δείχνοντας ότι, όσο κι αν το παρελθόν πονά, υπάρχει πάντα η δυνατότητα να δημιουργήσουμε μια νέα πραγματικότητα. Ωστόσο, το παρελθόν δεν μπορεί ποτέ να διαγραφεί· μας καθορίζει, αλλά η δύναμή μας να ζήσουμε το παρόν και το μέλλον εξαρτάται από το αν επιλέγουμε να το μετατρέψουμε σε πηγή ενδυνάμωσης.

Στα δυνατά σημεία του βιβλίου συγκαταλέγονται η συγκινητική και ειλικρινής αποτύπωση των συναισθημάτων της ηρωίδας, καθώς και η έντονη αίσθηση του χώρου και του τοπίου. Η γραφή της Καράνταλη είναι γεμάτη από ένταση και ψυχολογικό βάθος, καταφέρνοντας να αγγίξει υπαρξιακά θέματα με ευαισθησία.

Από την άλλη πλευρά, ένα πιο αδύναμο σημείο ίσως είναι η προβλεψιμότητα ορισμένων πτυχών της πλοκής, ιδιαίτερα η επανεμφάνιση του πρώτου έρωτα, που ενίοτε δίνει την αίσθηση της αναμενόμενης λύσης.

Ωστόσο, η συναισθηματική αλήθεια του βιβλίου το καθιστά ένα συγκινητικό ανάγνωσμα για όσους παλεύουν με τα δικά τους φαντάσματα του παρελθόντος.

Της Αλεξίας Βλάρα, 8/10/2024