Η έκθεση
Επίκεντρο της έκθεσης είναι το ομότιτλο με αυτήν έργο που εκτείνεται σε μήκος οκτώ μέτρων, αναπαριστάνοντας ένα παλίμψηστο από στιγμές, συνήθειες και έθιμα, στο πλαίσιο αυτής της άχρονης και μοναδικά μεσογειακής ανθρωποκεντρικής αναφοράς, που συνδέεται συμπιληματικά με την προσωπική ζωή του Halaby. Με φορά από τα αριστερά προς τα δεξιά, το φως μεταβάλλεται και κλιμακώνεται, εκτεινόμενο από τις θερμές αποχρώσεις της αυγής και τη θριαμβική δυναμική του μεσημεριανού ήλιου του Νότου, ως τα απαλά ρόδινα του λυκόφωτος.
«Ο θεατής βλέπει τους ανθρώπους της Μεσογείου να συλλέγουν τους καρπούς των δέντρων τους –εδώ βρίσκονται η θεία μου, η μητέρα μου και ο θείος μου, όταν ήταν μικροί στον Βορρά του Λιβάνου. Οι φίλοι μου –ένας πατέρας και ο γιος του στη Νότια Γαλλία, και κάποιοι ακόμη, που γευματίζουν κάτω από ένα δέντρο ελιάς στην Τουρκία» εξηγεί ο Halaby.
Και συνεχίζει: «Στο δεξί άκρο του καμβά, βρίσκεται η Ύδρα, το σπίτι που διαλέξαμε. Κατά κάποιον τρόπο, σηματοδοτεί αυτό που εμείς αποκαλούμε τη δική μας «Οδύσσεια προς το Μπλε». Πρόκειται για την ετήσια μας αργή οδική διαδρομή από την Αθήνα, την πορεία μέσα από μαγευτικούς αρχαίους ελαιώνες και μικρά χωριά της Πελοποννήσου προς το μπλε του Αιγαίου και, επιτέλους, στο νησί ετούτο που αποκαλούμε «σπίτι». Μα είναι ακόμη η Οδύσσεια του καθενός στη Μεσόγειο, από και προς την πατρίδα του, προς το μπλε».
Το μνημειακό έργο «The First Harvest», συνομιλεί με μια σειρά από τοπία που εμπνέονται από τη διαδοχή των εποχών στην Ύδρα. Τα δώδεκα αυτά έργα, ένα για κάθε μήνα του χρόνου, αιχμαλωτίζουν στο έπακρο τη θριαμβικότητα του φωτός, του τοπίου και της παλέτας των χρωμάτων, καθώς το νησί μεταβάλλεται απαλά στον κύκλο του χρόνου, από τον παγωμένο Ιανουάριο ως την καρδιά της άνοιξης και το χρυσό θέρος και τέλος, στην εποχήτης συγκομιδής.
Η ενότητα αυτή αποτελεί ιδανικό τόπο έκφρασης για τη δεξιοτεχνική αίσθηση και χρήση του φωτός από τον Halaby, καθώς ζωηρά αφαιρετικά πεδία απορροφούν το παγωμένο γαλάζιο του ουρανού του Ιανουαρίου, ή το αιμάσσον κόκκινο των λιβαδιών με τις παπαρούνες που θροΐζουν ανάμεσα στους ελαιώνες τον Μάιο.
Στον κεντρικό τοίχο της έκθεσης στο Μουσείο, παρουσιάζεται μια ενότητα από ζωγραφισμένα σχηματοποιημένα «σπίτια» που αποτελούν μέρος μιας ιδιωτικής συλλογής στη Ρώμη. Πρόκειται για αφαιρετικές αναπαραστάσεις των μονόχωρων λιτών σπιτιών που συχνά ο καλλιτέχνης συναντά διασχίζοντας την Πελοπόννησο, σχηματοποιημένων σπιτιών που αναπαριστούν την οργανική γαλήνη που ο ίδιος αναζητεί στη φύση, μακριά από την κακοφωνία της σύγχρονης ζωής.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου