Άνθρωπος Κιμωλία - C. J. Tudor

Η συγγραφέας C. J. Tudor συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό, διεθνώς με το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «The Chalk Man». Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2018 ενώ ήδη είχαν αγοραστεί τα εκδοτικά του δικαιώματα σε 39 χώρες, συμπεριλαμβανομένου και της Ελλάδας. Τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, το βιβλίο εκδίδεται και στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, με τίτλο «Άνθρωπος Κιμωλία».

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α) Συγγραφέας: C. J. Tudor

β) Τίτλος: Άνθρωπος Κιμωλία

γ) Έτος Έκδοσης: 2018

δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Δεν το κρύβω ότι αυτό το βιβλίο ήθελα πολύ να το διαβάσω. Άλλωστε μετά την διαφήμιση που έπεσε καθώς και τα θετικά σχόλια που διάβαζα κατά καιρούς σε sites, με έκανε να αδημονώ για την κυκλοφορία του βιβλίου. Και δεν ήταν μόνο αυτό... από την περίληψη στο οπισθόφυλλο, γίνεται γνωστό στον αναγνώστη ότι πρόκειται για ένα ασθματικό θρίλερ στα χνάρια του Stephen King. Ένα θρίλερ που διαβάζεται με τα φώτα ανοιχτά. Προσωπικά θα συμφωνήσω εν μέρει με κάποια από τα σχόλια που είχα διαβάσει πριν την ανάγνωση του βιβλίου. Αλλά όχι με όλα!!!

Ένα καλοκαίρι του 1986, μια παρέα 12χρονων παιδιών, ο Έντ, ο χοντρο-Γκαβ, ο Χόπο, ο Μίκι και η Νίκι, που κατοικεί στο Αντέρμπερι της Αγγλίας, αποφασίζει να πάει στο πανηγύρι. Εκεί θα συναντήσουν τον κύριο Χάλοραν, το νεοδιορισμένο δάσκαλο του χωριού, έναν περίεργο χλωμό άνθρωπο, τον οποίο και αποκαλούσαν τα παιδιά ως Άνθρωπο Κιμωλία. Τα 12χρονα παιδιά παίζουν στο λούνα παρκ μέχρι να συμβεί το χειρότερο και να γίνουν μάρτυρες μιας τραγωδίας, που είναι η αρχή του κακού και θα τους στιγματίσει σχεδόν για πάντα. Ένας τρομακτικός θόρυβος ακούγεται από το καρουζέλ και οι δυο χορεύτριες που ήταν εκεί πάνω τραυματίζονται, η μία η Ιλάιζα σοβαρά. Το μισό πρόσωπο της δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο ενώ το πόδι της αιμορραγεί κι αυτό. Αίματα παντού, φωνές και κραυγές. Η γιορτή μετατρέπεται σε εφιάλτης. Κι εκεί ο Έντι μαζί με τον Κ.Χάλοραν βοηθούν στη διάσωση της χορεύτριας. Τίποτε δεν είναι το ίδιο για τον Έντι. Πλέον με τον κ.Χάλοραν έχουν αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση. Ο κ.Χάλοραν δίνει κιμωλίες στον Έντ(ι) λέγοντας του να τις χρησιμοποιήσει με τους φίλους του, σαν μυστικός κώδικας, που θα καταλαβαίνουν μόνο εκείνοι. Σιγά σιγά ο καθένας από την παρέα διαλέγει το δικό του χρώμα κιμωλίας και ανθρωπάκια κιμωλίας εμφανίζονται. Τριάντα χρόνια μετά τίποτα δεν είναι ίδιο. Η παρέα αποδεκατίζεται και αυτοί που μένουν πίσω, νομίζουν ότι όλα είναι παρελθόν. Μέχρι να κάνει την εμφάνιση του και πάλι ένα κομμάτι άσπρης κιμωλίας και μια ανθρώπινη φιγούρα σχεδιασμένη πάνω σε ένα χαρτί. Τίποτα δεν έχει τελειώσει!!!

Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη και από την αρχή μέχρι το τέλος, υπάρχει ενδιαφέρον και μυστήριο. Η εξέλιξη της ιστορίας είναι καλή αλλά ούτε αργή ούτε και γρήγορη. Η παρέα των 12χρονων παιδιών που ανακαλύπτει κάτι θυμίζει την παρέα των 12χρονων από το βιβλίο του Stephen King, το Αυτό. Ωραίες οι εναλλαγές από το παρελθόν, 1986, στο παρόν, 2016, με πρωταγωνιστές και πάλι τα παιδιά που πλέον μεγάλωσαν. Με αυτό το τρόπο η συγγραφέας κρατάει το ενδιαφέρον και το μυστήριο, αφού σε κάθε χρονιά μας αφήνει με απορίες και ερωτηματικά, για το τι συνέβη πραγματικά. 

Το βιβλίο ωστόσο έχει και τα αρνητικά του. Θα περιμένει κανείς την ιστορία πιο τρομακτική, ίσως με περισσότερη αγωνία. Δεν έχει τίποτα από αυτά. Απουσιάζει ο τρόμος, η αγωνία, η ένταση, το σασπένς και φυσικά οι ανατροπές. Για το ποιος είναι ο δολοφόνος θα έλεγα το φινάλε ήταν αναμενόμενο. Δόθηκαν γρήγορες απαντήσεις στα ερωτήματα που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Κάποιες από αυτές τις εξηγήσεις τις θεώρησα ανούσιες ή και υπερβολικές ή απλά δε με ικανοποίησαν. Στο τέλος σε κάποια σημεία, προσπέρασα τις λεπτομερείς περιγραφές, που ίσως ήταν περιττές. 

Εν κατακλείδι, ο «Άνθρωπος Κιμωλία», η πρώτη συγγραφική προσπάθεια της συγγραφέας, αν και είναι μια καλοστημένη και καλογραμμένη ιστορία, έχει τα θετικά του αλλά και τα αρνητικά του. Ενδιαφέρον και μυστήριο από τις πρώτες σελίδες, με ελάχιστα στοιχεία τρόμου και απουσία αγωνίας/έντασης/σασπένς και ανατροπών. Προσωπικά με τόσα που άκουσα το περίμενα πολύ καλύτερο. Σε ένα βαθμό η ιστορία θα ικανοποιήσει τον αναγνώστη ενώ παράλληλα θα τον απογοητεύσει. 

Πλοκή: Κανείς μας δεν κατάλαβε πότε άρχισαν όλα… Όταν αρχίσαμε να ζωγραφίζουμε τα ανθρωπάκια από κιμωλία ή όταν αυτά άρχισαν να εμφανίζονται από μόνα τους; Το καλοκαίρι του 1986 μια παρέα δωδεκάχρονων παιδιών πηγαίνει στο πανηγύρι του Αντέρμπερι, μιας κωμόπολης στη νότια Αγγλία. Είναι ο Έντι, ο Γκαβ, ο Μίκι, ο Χόπο και η Νίκι, η κόρη του ιερέα. Ένα μεγαλύτερο κορίτσι τραυματίζεται βαριά στο λούνα παρκ και ο Έντι βοηθά στη διάσωσή της μαζί με τον νέο δάσκαλο του σχολείου, τον κύριο Χάλοραν, τον άνθρωπο κιμωλία… Όταν ο Μίκι επιστρέφει στο Αντέρμπερι μετά από τριάντα χρόνια, ανακοινώνει στον Έντι ότι θα γράψει βιβλίο για τα γεγονότα του 1986 και ζητά τη βοήθειά του. Την επόμενη μέρα, ο Μίκι βρίσκεται πνιγμένος στο ίδιο ποτάμι όπου είχε πνιγεί και ο αδερφός του… Ένα ασθματικό θρίλερ στα χνάρια του Stephen King. Αφήστε τα φώτα ανοιχτά!

3/5

Πηγή: http://www.oidikesmoustigmes.gr/2018/05/book-review-c-j-tudor.html