"... και Ιουλιέτα 1,2,3" ΜΟΝΟ Δευτέρα 21 Μαΐου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Η καλλιτεχνική ομάδα ΟΝΕΙΡΟΚΥΚΛΟΙ στο πλαίσιο του προγράμματος "Η δυναμική του Ελληνικού Λόγου στο Θέατρο" που πραγματοποιείται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παρουσιάζει: «...Και Ιουλιέτα 1,2,3», του Άκη Δήμου, σε σκηνοθεσία Ηλία Φλωράκη.

21 Μαΐου στις 17.15 στην Κεντρική Σκηνή

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Ηλίας Φλωράκης

Πρωτότυπη Μουσική: Τάσος Σωτηράκης

Συμμετέχουν οι ηθοποιοί:

Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Αγγελική-Ειρήνη Μήτση, Λία Τσάνα, Χρίστος Κοκαράκης

Διάρκεια: 45’

Ένα διήμερο με ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΑΝΑΛΟΓΙΑ στις 21 και 22 Μαΐου με έργα Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων τα οποία σκηνοθετούν νέοι σκηνοθέτες.

Με ελεύθερη είσοδο.

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά : Λεωφ. Ηρ. Πολυτεχνείου 32, Πειραιάς

«Ο συγγραφέας γράφει ένα έργο, οι ηθοποιοί παίζουν ένα άλλο και το κοινό καταλαβαίνει ένα τρίτο.»

Charles Baret, 1863-1934 - Γάλλος θεατράνθρωπος

Ο συγγραφέας Άκης Δήμου, γράφει το «… και Ιουλιέτα». Μια γυναίκα. Εσωτερικό παλιάς μονοκατοικίας. Νύχτα καλοκαιριού. Ο Ρωμαίος πέθανε. Εκείνη βυθισμένη στη θλίψη της μονολογεί. Περιμένει στωικά να περάσει ο χρόνος, να γλυκάνει ο πόνος και μέσα από τα βάθη της απελπισίας να σφιχταγκαλιάσει ξανά, δίχως σώμα, μονάχα με την ψυχή, εκείνη την ύπαρξη που κάποτε παράφορα ερωτεύθηκε.

Ο σκηνοθέτης, Ηλίας Φλωράκης, «διάβασε» το κείμενο διαφορετικά. Δεν είδε μία Ιουλιέτα. «Άκουσε» τρεις φωνές και «είδε» τρεις μορφές.

Είδε την πρώτη. Μια Ιουλιέτα μόνη. Εκ παραδρομής. Εκείνος πέθανε. Εκείνη όχι. Τυχαία. Μάλλον. Η αγάπη όμως, παντοτινή, την έκανε να κλειστεί στον εαυτό της. Μια ντίβα, που ο τελευταίος μεγάλος της ρόλος, ήταν της Ιουλιέτας. Και μετά, έμεινε … τίποτα. Και όλοι την αποξένωσαν. Γιατί; Ποιος θέλει μια γεροντοκόρη; Θύμα των καταστάσεων και της κοινωνίας. «Με θεωρείτε αγενή; Στριφνή; Ιδιόρρυθμη; Ω, δε με νοιάζει, σας βεβαιώ, καθόλου δε με νοιάζει.» «Αυτά ταιριάζουν σε γυναίκες μαθημένες να ζουν μέσα στον κόσμο. Με σύζυγο, παιδιά και συγγενείς…»

Και μετά, είδε και την δεύτερη Ιουλιέτα. Μια οικονόμο. Αγάπησε Φυσικά, αλλά δεν εκπληρώθηκε ποτέ ο έρωτάς της. Ταγμένη πάντα στο καθήκον. Στο κόμμα, στον αφέντη, στη δουλειά. Φυσικά και ερωτεύτηκε. Ίσως τον λάθος άνθρωπο. Ίσως το αφεντικό, ίσως τον γιο του. Όμως, αφοσιώθηκε στα πιστεύω που της δώσανε, έβαλε σε δεύτερη μοίρα την αγάπη. Γεροντοκόρη κι αυτή. Κυνική. Αλλά πάνω απ’ όλα το καθήκον. Θύμα των καταστάσεων κι αυτή. «Πάντοτε έρημη η αυλή μου εδώ και χρόνια. Απάτητη. Μόνο ένα αυλάκι τόσο δα κυλάει κουρασμένο, κόκκινο και λεπτό σαν την κλωστή του αίματος στον κρόταφο ενός άντρα δολοφονημένου απ’ το ίδιο το ευγενικό του χέρι.»

Και κάπου εκεί, κρυμμένη, ήταν και η τρίτη Ιουλιέτα. Θύμα κι αυτή. Ο έρωτας … το δόλωμα. Κακοποιημένη. Βιασμένη. «Μ’ έβρισκε η παραμάνα αναίσθητη στο πάτωμα. Ξέπνοη. Όταν συνερχόμουν, ήμουνα μόνη μου ξανά κι ήμουνα δύο αγκαλιασμένοι σφιχτά μέσα στο αίμα μου». «Ήρθε από τότε, τέσσερις φορές. Με παραφύλαγε και μ’ έβρισκε πάντα μόνη». Μοναδική της διαφυγή, ένα ήρεμο τοπίο στο μυαλό της. Μια διαφυγή παρανοϊκή, αλλά ασφαλής. «Κρατάω κρυμμένο ένα τοπίο μες στο νου μου. Άκακη φύση, που τα χρόνια δεν την κάψανε.»

…και Ιουλιέτα 1,2,3

«Διάβασα προσεκτικά το δραματουργικά επεξεργασμένο από εσάς κείμενο που είχατε την ευγένεια να μου στείλετε. Την προσέγγισή σας - οφείλω αυτό να το πω εξαρχής - την βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα. Ο ενδοκειμενικός διάλογος των τριών γυναικών που επιχειρείτε μου άρεσε, με κάποιον τρόπο μου ανανέωσε τη σχέση μου με το συγκεκριμένο έργο. Κάπως σα να συνομιλούν οι τρεις εκδοχές της ίδιας γυναίκας (για την ιστορία: στην παράσταση της Πορτογαλίας μάλιστα παιζόταν από 6 ή από 7, εσείς, ωστόσο, προχωράτε ένα βήμα παρακάτω.)» - Άκης Δήμου

Όλες μαζί, μία Ιουλιέτα, που προσπαθεί να ξορκίσει το κακό. Η Ιουλιέτα του Άκη Δήμου, μέσα από τα μάτια του Ηλία Φλωράκη.

Αναμένουμε την γνώμη του κοινού…

Ηλίας Φλωράκης

Συγγραφέας, Σεναριογράφος

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου. Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης. Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης. Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play. From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century. At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Αλεξία Πετροπούλου: "Ο κόσμος πάντα θα έχει ανάγκη τη χαρά γιατί αυτή είναι η φύση του ανθρώπου... να χαίρεται!"

«Το κλύσμα» στο θέατρο Αλκμήνη. Μιλήστε μου για αυτή την παράσταση. Αφηγούμαι, σαρκάζω και αυτοσαρκάζομαι, χορεύω, ερωτοτροπώ, πέφτω και σηκώνομαι,θυμάμαι και ξεχνώ... τη ζωή μιας γυναίκας που μέσα από τον πόνο, τον έρωτα, το χιούμορ, την προδοσία και τις όμορφες λέξεις, προσπαθεί μονίμως να υπερβεί τα ματαιωμένα όνειρά της και τις αντοχές της με συγχώρεση και αγάπη όσο και να συγκρούεται ο εσωτερικός της κόσμος με την πραγματικότητα και όλα αυτά τα όμορφα και δύσκολα ζωντανεύουν στην σκηνή υπό την σύγχρονη σκηνοθετική ματιά της Άννας Σωτρίνη.

Open Mind

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου