Γυναίκες της μικρής πατρίδας - Θοδωρής Παπαθεοδώρου

Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου πρωτοσυστήθηκε, στο αναγνωστικό κοινό, μέσα από το πρώτο του βιβλίο με τίτλο, «Το Αστρολούλουδο του Βοσπόρου» το οποίο και κυκλοφόρησε το Μάιο του 2004, από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Μέχρι τότε είχε συμμετάσχει σε τρία συλλογικά έργα, τα οποία και εκδόθηκαν από τρεις διαφορετικούς εκδοτικούς οίκους. Όλα του τα βιβλία έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός και έχουν γίνει best seller, ωστόσο η τετραλογία του, με τον Εμφύλιο Πόλεμο, θεωρείται ότι καλύτερο από τον συγγραφέα, στο είδος αυτό. Μια παρακαταθήκη, όπως λέω, για την ελληνική λογοτεχνία, στο ιστορικό μυθιστόρημα. 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α) Συγγραφέας: Θοδωρής Παπαθεοδώρου

β) Τίτλος: Γυναίκες της μικρής πατρίδας

γ) Έτος Έκδοσης: 2018

δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ 

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζω βιβλίο του συντοπίτη μου, και συγγραφέα Θοδωρή Παπαθεοδώρου. Αν και προσωπικά τα βιβλία ιστορικού μυθιστορήματος δεν είναι του γούστου μου, έχοντας διαβάσει κάποια από αυτά, θεωρώ ότι ο Παπαθεοδώρου μαζί με τον Καλπούζο, είναι οι καλύτεροι στο είδος τους, στην Ελλάδα και στην ελληνική λογοτεχνία. Θεωρώ μάλιστα την τετραλογία του Παπαθεοδώρου, παρακαταθήκη για την ελληνική λογοτεχνία. 

Η ιστορία του βιβλίου «Γυναίκες της μικρής πατρίδας» αφορά τις γυναικείες μορφές, τις ανώνυμες αυτές Ελληνίδες, που πρόσφεραν και συνάμα θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Όπως γίνεται γνωστό από το μοναδικό και εκπληκτικό εξώφυλλο του βιβλίου καθώς και από την περίληψη στο οπισθόφυλλο, ο Έλληνας συγγραφέας, αυτή τη φορά καταπιάνεται με μια άλλη σημαντική ιστορική περίοδο της χώρας...με το έπος του Μακεδονικού Αγώνα κάνοντας λόγο για τις αφανείς ηρωίδες, τις γυναίκες Ελληνίδες.

Τα γεγονότα της ιστορίας του βιβλίου εξελίσσονται στην αρχή του 20ου αιώνα, όταν το μεγαλύτερο μέρος της Βόρειας Ελλάδος βρισκόταν υπό τούρκικη σκλαβιά και οι κομιτατζήδες Βούλγαροι προσπάθησαν να πάρουν την Μακεδονία. Η ιστορία είναι χωρισμένη σε κεφάλαια, κάτι που κάνει πιο ενδιαφέρουσα την ανάγνωση. Ο συγγραφέας μας γνωρίζει την Αρετή και τη Φωτεινή, δυο γυναίκες που αν και ζούσαν σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας, καταφθάνουν στην Μακεδονία, όπου σηκώνουν ανάστημα και τολμούν να παλέψουν για την πατρίδα αλλά και την ελευθεριά της Μακεδονίας.  Η Αρετή είναι δασκάλα, έχει σαν πρότυπο τον Ίωνα Δραγούμη (βασικός οργανωτής των ελληνικών κοινοτήτων κατά τον Μακεδονικό αγώνα), πάει κόντρα στους γονείς της και αποφασίζει να πάει στην Μακεδονία, για να δουλέψει σε σχολείο όπου και αγωνίζεται για την πατρίδα. Η Φωτεινή διώκεται ενώ έχει χάσει και τον αδελφό της, από τους κομιτατζήδες. Μαζί με τον γιατρό πατέρα της θα βρεθεί στη Μακεδονία, όπου και θα προσφέρει τις υπηρεσίες της στους στρατιωτικούς αλλά και στον αγώνα για την λευτεριά. Οι δύο τους μαζί Ζυμώθηκαν με τον κίνδυνο, πάλεψαν για το γένος, την πίστη, τη λευτεριά. Θέριεψαν οι ψυχές τους κι έκλαψαν συνάμα. Για τους φίλους που έπεσαν, τα μαρτύρια που άντεξαν, τα μυστικά που βάσταξαν...τις κυνήγησαν, και τις βασάνισαν. Κι εκεί κοντά όλοι οι ήρωες του Μακεδονικού Αγώνα, γνωστοί και άγνωστοι, αφανείς ήρωες, μα πάνω από όλα ΓΥΝΑΙΚΕΣ.

Ο συγγραφέας, για άλλη μια φορά, με τον μοναδικό και αριστοτεχνικό του τρόπο συνδυάζει άριστα την πλειάδα των ιστορικών πηγών, στις οποίες και στηρίζεται, με την μυθοπλασία. Πλάθει χαρακτήρες που παίζουν σημαντικό ρόλο για την πορεία της ιστορίας, όπως η Αρετή, η Φωτεινή, ο Μανώλης κι ο Κοσμάς. Η ιστορία συνδέεται και με την Επανάσταση στην Κρήτη καθώς πολλά άτομα στάλθηκαν στην Μακεδονία για να συνδράμουν στον αγώνα και στην λευτεριά της Μακεδονίας. Άλλωστε την ίδια περίοδο, οι μεγάλες δυνάμεις απειλούσαν την Ελλάδα σχετικά με την επιλογή της για την ενσωμάτωση της Κρήτης ή της Μακεδονίας, σε αυτήν. Τέλος μέσα από τις περιγραφές του συγγραφέα, ο αναγνώστης κάνει ένα οδοιπορικό ταξίδι στην Αθήνα, τα Χανιά, τη Φιλιππούπολη, τη Θεσσαλονίκη μα και όλη τη Μακεδονία. 

Παρόλα αυτά ως γνώστης και λάτρης της ελληνικής ιστορίας και για κάποιον που γνωρίζει καλά την ιστορία, θεωρώ ότι είναι λάθος του να μην αναφέρεται στις στάσεις που έπαιξαν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και άλλες χώρες όπως Γαλλία, Αγγλία, παρά μόνο τον αρνητικό ρόλο της Ρωσίας και της Βουλγαρίας. Ίσως να αναφερθεί φυσικά στο ρόλο των άλλων χωρών και όχι μόνο σε επόμενο του βιβλίο καθώς στο τέλος του βιβλίου προμηνύεται η συνέχεια της ιστορίας. Δε θα πω τίποτα περισσότερο για το βιβλίο και για το συγγραφέα, που έχει αποδείξει εδώ και καιρό, την αξία του στο ιστορικό είδος και κάθε βιβλίο του είναι όλο και καλύτερο. 

Εν κατακλείδι, οι «Γυναίκες της μικρής πατρίδας» πρόκειται για ένα βιβλίο που αφορά το Μακεδονικό Αγώνα. Συστήνεται και πρέπει να διαβαστεί από όλους όσους λατρεύουν την ελληνική ιστορία καθώς ακόμα και από όσους πραγματικά αγνοούν το τι πραγματικά συνέβη εκείνη την περίοδο. Πολλά σημεία θα σοκάρουν άλλα θα συγκινήσουν ενώ άλλα θα προβληματίσουν τον αναγνώστη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το πρώτο βιβλίο για τον Μακεδονικό Αγώνα δεν κουράζει και διαβάζεται εύκολα παρά τον όγκο του, λόγω των πληροφοριών που θα λάβει ο αναγνώστης μέσα από αυτό. Ένα ταξίδι, λοιπόν, στην Ιστορία!!!

Πλοκή: Αν κάτι έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια που αξιώθηκα να ζήσω, είναι πως η ελευθερία και η αγάπη είναι αξεχώριστες. Γέννες της ίδιας σποράς, καρποί των αδείλιαστων ψυχών. Δεν αρκεί να επιθυμείς, δεν αρκεί να περιμένεις. Πρέπει να τολμήσεις, ν’ αγωνιστείς για όσα αξίζουν στη ζωή. Για να έχει νόημα. Για να μην ξοδευτεί άδικα. Εγώ ανήκω σε μια τέτοια γενιά. Στη γενιά που δε φοβήθηκε τη θυσία… Γυναίκες της μικρής πατρίδας… Μακεδόνισσες. Ελληνίδες. Στη χαραυγή του εικοστού αιώνα, άγριος κι αδυσώπητος ξεσπάει ο αγώνας στη σκλάβα Μακεδονία. Η γη ματώνει, ο ελληνισμός ψυχορραγεί. Τούρκοι, Βούλγαροι, κομιτάτα, τσέτες, πυρπολήσεις, εκτελέσεις, αμέτρητες θυσίες. Γυναίκες της μικρής πατρίδας… Σαν την Αρετή. Σαν τη Φωτεινή. Ζυμώθηκαν με τον κίνδυνο, πάλεψαν για το γένος, την πίστη, τη λευτεριά. Θέριεψαν οι ψυχές τους κι έκλαψαν συνάμα. Για τους φίλους που έπεσαν, τα μαρτύρια που άντεξαν, τα μυστικά που βάσταξαν. Για το λατρεμένο παιδί που έχασε τόσο άδικα η μία. Για τον άντρα που αγάπησε παράφορα και σκότωσε με τα ίδια της τα χέρια η άλλη. Μπορεί να τις κυνήγησαν, μπορεί να τις βασάνισαν. Δεν τις δάμασαν όμως ποτέ. Αυτές. Τις γυναίκες της μικρής πατρίδας μας...

4/5

Πηγή: http://www.oidikesmoustigmes.gr/2018/04/book-review_28.html