Είδαμε και προτείνουμε: «Ο Αιών μου» – Μια παράσταση-κραυγή για τον θόρυβο του 21ου αιώνα
Η παράσταση «Ο Αιών μου», σε κείμενο και σκηνοθεσία Παύλου Παυλίδη, ανεβαίνει στο θέατρο Άνεσις ως μια αποκαλυπτική εμπειρία που αγγίζει τον παλμό της σύγχρονης εποχής. Με αφορμή ένα φαινομενικά συνηθισμένο οικογενειακό δείπνο, το έργο μετατρέπεται σε ένα σουρεαλιστικό θέαμα όπου ο κάθε χαρακτήρας φέρει τις αγωνίες, τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του 21ου αιώνα: την υπερπληροφόρηση, την ψηφιακή κόπωση, τη βία, την απώλεια νοήματος.
Η σκηνοθετική προσέγγιση παίζει ευφυώς με τη διάρρηξη της θεατρικής σύμβασης: ρεαλισμός και μεταδραματικότητα, λόγος και σιωπή, χιούμορ και υπαρξιακός τρόμος εναλλάσσονται ακατάπαυστα, αναπαριστώντας τον αποσπασματικό, θορυβώδη χαρακτήρα της εποχής. Ο ρυθμός της παράστασης είναι σφιχτός, με συνεχείς μεταπτώσεις, ενώ η ανατροπή προς το τέλος, χωρίς να αποκαλυφθεί, δίνει ένα καίριο χτύπημα στον θεατή, φέρνοντας μια εντυπωσιακή ανασύσταση νοήματος που απογειώνει τη δραματουργία.
Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές: η Γιώτα Φέστα δίνει μια μητέρα γεμάτη αντιφάσεις, ευάλωτη αλλά και επικίνδυνη, ενώ ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης και η Βίκυ Παπαδοπούλου διαχειρίζονται με βάθος τις συγκρούσεις τους, φανερώνοντας τους ρόλους των «ψηφιακά εξαρτημένων» ενηλίκων. Η σκηνική επιμέλεια με το λεωφορείο στο σαλόνι και το απρόσμενο "χιόνι" αναδεικνύουν με εικαστική τόλμη την εσωτερική απορρύθμιση. Η μουσική επένδυση της Βαλέριας Δημητριάδου δίνει ρυθμό και συναισθηματικό βάθος, ενισχύοντας την ψυχολογική ένταση.
Σε κάποια σημεία η υπερφόρτωση συμβόλων και οι απότομες σκηνικές μεταπτώσεις ενδέχεται να αποσυντονίσουν τον θεατή. Ο θεματικός πλούτος λειτουργεί κάποιες στιγμές εις βάρος της αφηγηματικής συνοχής, αφήνοντας ερωτήματα ανοιχτά χωρίς πάντα την απαραίτητη εστίαση.
«Ο Αιών μου» είναι μια παράσταση που αξίζει να τη δει κανείς, όχι μόνο για την αισθητική της δύναμη, αλλά κυρίως για τη βαθιά της ανάγκη να καταγράψει την ανθρώπινη εμπειρία μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει πιο γρήγορα από ποτέ. Μια τολμηρή, απαιτητική και ουσιαστική πρόταση, που συζητιέται πολύ… και δικαίως.
Της Αλεξίας Βλάρα, 25/04/2025
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου