Αργυρώ Λογαρά: "Νομίζω ότι κάθε άνθρωπος στη διάρκεια της ζωής του υφίσταται αλλαγές".

Με ιδιαίτερη ευαισθησία και βαθιά καλλιτεχνική προσέγγιση, η ηθοποιός Αργυρώ Λογαρά ερμηνεύει την Έλενα στην παράσταση «Αλλαγή: Μέθοδος», βασισμένη στο αυτοβιογραφικό έργο του Εντουάρ Λουί. Μέσα από τον ρόλο της, συνοδοιπορεί σε μια πορεία χειραφέτησης, ελευθερίας και προσωπικής μεταμόρφωσης, εστιάζοντας στη σχέση δύο φαινομενικά αντίθετων κόσμων που συγκλίνουν μέσα από την κατανόηση και την αλληλεγγύη. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μιλά με ειλικρίνεια για την καλλιτεχνική της διαδικασία, την ουσία της συνεργασίας με τον σκηνοθέτη Άγγελο Χατζά και την Εταιρία Θεάτρου «Νεάπολις», αλλά και για τη δική της προσωπική «μέθοδο αλλαγής», που περνά πάντα μέσα από τη δύναμη του θεάτρου.

Πώς προσέγγισες τον ρόλο σου στην παράσταση «Αλλαγή: Μέθοδος»; Τι σε δυσκόλεψε και τι σου άνοιξε δρόμους ως ηθοποιό;

Ο χαρακτήρας που υποδύομαι, η «Έλενα», παρουσιάζεται στο βιβλίο μόνο σε σχέση με τον «Εντουάρ». Λείπουν πολλά στοιχεία της, για τα οποία έχω πολλά ερωτηματικά και τα οποία προσπάθησα να φανταστώ. Αυτό, ενώ φαίνεται περιοριστικό, παρ’ όλα αυτά δίνει μια ελευθερία. Επίσης, η «Έλενα» όπως την παρουσιάζουμε στην παράσταση είναι και ένα alter ego του ίδιου του Εντουάρ. Ο βασικός άξονας πάνω στον οποίο δουλέψαμε με τον Άγγελο (Χατζά) είναι η σχέση της Έλενας με τον Εντουάρ. Πως και γιατί δημιουργήθηκε αυτή η τόσο μοναδική σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων που προέρχονται από τόσο διαφορετικά περιβάλλοντα και διαφορετικές κοινωνικές τάξεις; Τι είναι αυτό που τους ενώνει, που έχουν κοινό και τελικά πόσο μοιάζουν, αν και έχουν μεγαλώσει με τόσο διαφορετικό τρόπο;

Η παράσταση βασίζεται στην αυτοβιογραφία του Εντουάρ Λουί. Πόσο σε επηρέασε το προσωπικό του βίωμα στον τρόπο που υποδύεσαι τον χαρακτήρα σου;

Η πρώτη επαφή μου με το βιβλίο με θύμωσε πολύ. Θύμωνα με το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή, στον «προηγμένο» δυτικό κόσμο, μια πολύ μεγάλη μερίδα του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας, ανέχειας και βίας. Δεν έχει πρόσβαση στην παιδεία και τον πολιτισμό, δηλαδή σε πράγματα αυτονόητα για μένα. Θύμωνα με τη βία και το ρατσισμό που υπέστη ο Εντουάρ στα παιδικά του χρόνια. Η παιδική ζωή του Εντουάρ μου φαίνεται ακραία σε σχέση με τη δική μου παιδική ζωή. Μήπως όμως τελικά η δική μου ζωή είναι προνομιούχα; Όπως είναι και η ζωή της Έλενας και πόσο άδικο είναι αυτό; Η Έλενα στέκεται δίπλα στον Εντουάρ απέναντι σε όλη αυτή την αδικία. Είναι με το μέρος του. Κι εγώ είμαι με το μέρος του. 

Η σχέση του Εντουάρ με την Έλενα είναι καθοριστική στην πλοκή. Πώς ερμηνεύεις αυτή τη βαθιά, υπαρξιακή και ταυτόχρονα πολιτική σχέση;

Η σχέση του Εντουάρ με την Έλενα ξεκινάει στην εφηβεία, δηλαδή σε μία περίοδο της ζωής που είναι ούτως ή άλλως επαναστατική. Για τον Εντουάρ η γνωριμία αυτή είναι καθοριστική. Αυτή θα του ανοίξει νέους κόσμους και θα τον οδηγήσει στη δημιουργία μιας καινούργιας ζωής, στην αλλαγή και τελικά στην απελευθέρωση.

Το έργο μιλά για αλλαγή, χειραφέτηση, ελευθερία. Εσύ, προσωπικά, τι σημαίνει για σένα «αλλαγή»; Έχει υπάρξει κάποια στιγμή στη ζωή σου που ένιωσες ότι ακολούθησες τη δική σου μέθοδο αλλαγής;

Νομίζω ότι κάθε άνθρωπος στη διάρκεια της ζωής του υφίσταται αλλαγές. Γι αυτό και πιστεύω ότι η παράσταση μπορεί να αγγίξει τον καθένα, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Αλλαγή για μένα είναι να είμαι ανοιχτή στο διαφορετικό και να μπορώ να βγαίνω από τα στεγανά και τις προκαταλήψεις μου. Η δική μου «μέθοδος αλλαγής» είναι το Θέατρο. Το θέατρο είναι αυτό που με βοηθάει να είμαι ανοιχτή και που διαρκώς με μετακινεί. Κάθε φορά ένα βήμα πιο κοντά στην απελευθέρωση.   

Η Έλενα ανήκει σε άλλη τάξη, σε άλλη κουλτούρα, όμως γίνεται σύμμαχος. Πώς χτίσατε σκηνικά αυτή τη σύνθετη σχέση; Ποια ήταν η χημεία σου με τον Άγγελο Χατζά επί σκηνής;

Με τον Άγγελο δουλεύουμε μαζί χρόνια, έχουμε αναπτύξει κοινούς κώδικες και έχουμε κοινούς στόχους στην αναζήτησή μας σε σχέση με το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Επίσης, είμαστε πολύ καλοί φίλοι και νομίζω ότι η φιλία μας αυτή λειτούργησε καθοριστικά στο σκηνικό χτίσιμο της σχέσης του Εντουάρ και της Έλενας. Αυτό που βρίσκω θαυμάσιο είναι ότι πολλές φορές τα πράγματα λειτουργούν συνειρμικά, χωρίς προσπάθεια και συντονιζόμαστε απόλυτα!

Τι σε συγκίνησε περισσότερο στο κείμενο του Λουί και τι μήνυμα θα ήθελες να πάρει το κοινό φεύγοντας από την παράσταση;

Στο συγκεκριμένο κείμενο του Λουί, αυτό που με συγκινεί βαθιά είναι η σχέση του με το παρελθόν και η επιστροφή στην παιδική ηλικία. Θέλει να επιστρέψει στο παρελθόν, στις αισθήσεις του παρελθόντος, προκειμένου να μπορέσει να ζήσει στο παρόν. Νομίζω σε όλους μας συμβαίνει, μεγαλώνοντας, να επιστρέφουμε με τρυφερότητα στον κόσμο των παιδικών μας χρόνων, όσο τραυματικός κι αν ήταν, να ανακαλούμε τις μυρωδιές και τις εικόνες και να βρίσκουμε μέσα σ’ αυτές την ευαισθησία μας.

Πώς ήταν η εμπειρία της συνεργασίας με την Εταιρία Θεάτρου «Νεάπολις» και τον σκηνοθέτη Άγγελο Χατζά;

Με τον Άγγελο έχουμε ιδρύσει μαζί την Εταιρία Θεάτρου «Νεάπολις» το 2012 και από τότε, πλην μιας δικής μου μικρής αποχής για προσωπικούς λόγους, δουλεύουμε διαρκώς μαζί και μαζί με άλλους αγαπημένους συνεργάτες και συναδέλφους. Τον Άγγελο τον εμπιστεύομαι απόλυτα. Έχει μια εξαιρετική ικανότητα να διεισδύει στον πυρήνα του κειμένου, με ευαισθησία, χωρίς τίποτα περιττό. Εμπιστεύομαι την αίσθηση που έχει για τα πράγματα. Αυτό που συμβαίνει όταν δουλεύεις ως ομάδα, είναι ότι έχεις κοινούς στόχους, εξελίσσεσαι διαρκώς, έχεις ελευθερία να δοκιμάσεις νέα πράγματα και δημιουργείς νέους κώδικες. Δεν θα το άλλαζα με τίποτα.

Η παράσταση φέρει και έντονο πολιτικό φορτίο. Πιστεύεις ότι το θέατρο μπορεί –και πρέπει– να γίνεται πολιτικό εργαλείο αφύπνισης;

Ότι κάνουμε είναι πολιτικό. Τα πάντα στη ζωή είναι πολιτική, ακόμη κι ο τρόπος που σχετιζόμαστε με τους άλλους. Αυτό πιστεύω. Επομένως και ένα θεατρικό έργο είναι πολιτικό. Μπορεί να μην ανήκει στη στρατευμένη τέχνη ή να μη φέρει μία άμεση πολιτική θέση,  αλλά παρ’όλα αυτά είναι πολιτικό.

Αν μπορούσες να μιλήσεις απευθείας στον θεατή λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση, τι θα του έλεγες για να τον προετοιμάσεις για το ταξίδι που ακολουθεί;

Αυτό που ίσως θα έλεγα, είναι ότι αυτό που κάνουμε δεν είναι αναπαράσταση, δηλαδή δεν αναπαριστούμε ακριβώς τον Εντουάρ και την Έλενα, αλλά προσπαθούμε, μέσα από τη δική μας ευαισθησία και με τον δικό μας τρόπο, να αναδείξουμε τις εσωτερικές καταστάσεις, τα συναισθήματα και τις σχέσεις που ανακαλύψαμε στο βιβλίο του Εντουάρ Λουί «Αλλαγή:Μέθοδος».

Της Αλεξίας Βλάρα. 16/04/2025