Τίτσα Πιπίνου: "Όσο το βιβλίο γράφεται ο χαρακτήρας κτίζεται και ολοκληρώνεται".

 

Κυρία Πιπίνου, θα θέλατε να μας δώσετε μια σύντομη περίληψη του βιβλίου "Παλιοί Γάτοι Τρυφερά Ποντίκια";

Μία ζωγράφος μετά από πολλά χρόνια επιστρέφει στο πατρικό  της για να διευθετήσει τις τελευταίες λεπτομέρειες της πώλησης του. Ένα σπίτι που κάποτε υπήρξε γεμάτο που χαρούμενους ανθρώπους, κι ένα από τα πιο εμβληματικά της μικρής τους πόλης τώρα είναι ερειπωμένο και ακατοίκητο. Εκεί σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας και μνήμης θα δώσει τις απαντήσεις που είναι απαραίτητες για να συνεχίσει τη ζωή της. Είναι μια ιστορία έρωτα, παρεξηγήσεων και προδοσίας.

Τι σας ενέπνευσε να γράψετε αυτή την ιστορία και ποια ήταν η αρχική σας ιδέα για το βιβλίο;

Ήθελα να γράψω για τα στεγανά που υπήρχαν στις κοινωνικές τάξεις στην πατρίδα μας, κυρίως στην επαρχία εκείνα τα χρόνια, όταν η κάθε παρασπονδία τιμωρούνταν με τον εξοστρακισμό του «αποστάτη». Για μια γυναίκα που ο έρωτας της για τον ανεψιό του συζύγου της και μια σειρά γεγονότων που ερμήνευσε λανθασμένα οδήγησαν στην καταστροφή της. Καθώς και για έναν άνδρα σοβαρό και άκαμπτο που η δυσκολία του να εκδηλώνει τα συναισθήματα του οδήγησαν σε πλήθος παρεξηγήσεων και όσα ακολούθησαν.

 

 Η ζωγράφος πρωταγωνίστρια επιστρέφει στο πατρικό της σπίτι και ανακαλύπτει το παρελθόν της οικογένειάς της. Πώς διαμορφώσατε τον χαρακτήρα της και τι αντιπροσωπεύει για εσάς;

Όταν αρχίζω να γράφω για την ηρωίδα μου στην αρχή ο χαρακτήρας της δεν είναι ολοκληρωμένος στο μυαλό μου. Όσο το βιβλίο γράφεται ο χαρακτήρας κτίζεται και ολοκληρώνεται. Συμβαίνει συχνά οι χαρακτήρες των έργων μου να αυτονομούνται και να είναι διαφορετικοί απ’ ότι αρχικά τους είχα σχεδιάσει. Αυτό είναι ένα από τα μαγικά της γραφής που και εμένα με εκπλήσσει.

 Ποιος είναι ο ρόλος της οικογένειας και της προσωπικής ιστορίας στην εξέλιξη της πλοκής;

Ο ρόλος της οικογένειας είναι μεγάλος. Κάποτε, όχι πολλά χρόνια πριν, οι οικογένεια καταδυνάστευε τα μέλη της με τον ένα ή τον  άλλο τρόπο, πάντα για το “καλό’ τους, και πιο συχνά για το γενικό καλό της οικογένειας. Ήταν βέβαια και οι συνθήκες της εποχής δύσκολες εκείνα τα χρόνια.

Ποια είναι η σημασία του επτάχρονου κοριτσιού που τραγούδησε το τραγουδάκι το καλοκαίρι του 1941;

Μεγάλη. Η εικόνα του επτάχρονου κοριτσιού να τραγουδάει σε μια γιορτή γάμου κατατρύχει τον άνδρα και υπόσχεται στον εαυτό του να τη συναντήσει όταν εκείνη θα είναι πια σε ηλικία γάμου. Αυτό θα αλλάξει τη ζωή και των δύο.

 

 Το βιβλίο πραγματεύεται την αυτογνωσία και την ελευθερία. Πώς εξερευνούνται αυτά τα θέματα μέσω της πρωταγωνίστριας και των άλλων χαρακτήρων;

Η ζωγράφος κόρη της οικογένειας έφθασε στην απελευθέρωση απ’ όσα τη βάραιναν ανακαλώντας τα τραγικά γεγονότα όταν η σκόνη του χρόνου έχει πια κατακαθίσει. Ωστόσο η κύρια πρωταγωνίστρια του βιβλίου είναι η μητέρα της, όταν πολύ νέα και άπειρη παρασυρμένη από τον ρομαντισμό της και το σινεμά παντρεύεται τον ευκατάστατο φαρμακοποιό και μετακομίζει στην έπαυλη που είχε ετοιμάσει για αυτήν απ’ όταν την πρωτοείδε σε ένα γάμο όταν αυτή ήταν κοριτσάκι. Σε αυτήν όμως αυτό που θεώρησε ελευθερία της αποδείχτηκε εν τέλει η φυλακή και η διαπόμπευση της από την ’καλή’ κοινωνία του νησιού όταν αποφασίζει να ακολουθήσει τον άνδρα που ερωτεύτηκε.

 Ποιοι είναι οι συμβολισμοί πίσω από τους τίτλους "Παλιοί Γάτοι" και "Τρυφερά Ποντίκια";

«Παλιοί γάτοι τρυφερά ποντίκια» είναι μια παροιμία που σημαίνει  την έλξη των ώριμων ανδρών για τα νεαρά κορίτσια, αλλά όχι με την έννοια της παιδεραστίας που δίνουμε σήμερα. Εκείνα τα  χρόνια ήταν αρκετά συνηθισμένο άνδρες μέσης ή περασμένης ηλικίας να παντρεύονται νεαρές γυναίκες.

 Η ιστορία εκτυλίσσεται ανάμεσα σε Ρόδο, Ρώμη και Αθήνα. Πώς επιλέξατε αυτές τις τοποθεσίες και τι ρόλο παίζουν στην πλοκή;

Η Ρόδος υπάρχει πάντα σχεδόν σε όλα τα  βιβλία μου γιατί τη γνωρίζω καλά, καθώς και την ιστορία της και μου αρέσει να γράφω για όσα γνωρίζω καλά. Είναι ένας τόπος που έχει υποστεί επανωτές κατοχές και έχει πλούσια πολιτισμική ιστορία. Κάποιες φορές στα βιβλία μου υπάρχει και η Αθήνα, όσο για τη  Ρώμη μου αρέσει σαν πόλη.

Πώς επηρεάζει το ιστορικό πλαίσιο του 1941 την ιστορία και τους χαρακτήρες;

Φυσικά επηρεάζει, αν ήταν κάποια χρόνια αργότερα η εξέλιξη των γεγονότων θα ήταν εντελώς διαφορετική. Η γεωγραφία και η εποχή είναι εντέλει η μοίρα μας.

Προσωπικά μου αρέσει η εποχή, δηλαδή ο μεσοπόλεμος, ο πόλεμος και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Εννοώ να γράφω για την εποχή, όχι να τη ζω. Ήταν δύσκολα χρόνια για την πατρίδα μας και ειδικά για τη Ρόδο που ήταν Ιταλική Κτήση μέχρι τότε και οι κάτοικοι ζούσαν κάτω από τον ιταλικό ζυγό. Σκεφθείτε ότι ο τελευταίος κυβερνήτης, ο Ντε Βέκκι, είχε κλείσει τα ελληνικά σχολεία και απαγόρευσε την έκδοση των ελληνικών εφημερίδων ώστε να εξιταλίσει τον λαό.

 Υπάρχουν προσωπικές σας εμπειρίες ή συναισθήματα που αντικατοπτρίζονται στην ιστορία της ζωγράφου;

Όχι μόνο της  ζωγράφου, αλλά σε όλους τους ήρωες υπάρχουν κομμάτια δικά μου, μπορεί ο σκελετός του μυθιστορήματος να είναι φανταστικός, αλλά το  συναίσθημα είναι αυτοβιογραφικό, ίσως και κάποια περιστατικά των παιδικών χρόνων της ζωγράφου, φυσικά πάντα παραλλαγμένα. Δεν μπορείς να αποφύγεις τον εαυτό σου ακόμη και αν γράφεις τον «Πόλεμο των Άστρων».

 Έχετε ζήσει στη Ρόδο και την Αγγλία. Πώς έχουν επηρεάσει αυτές οι εμπειρίες τη συγγραφική σας πορεία;

Πολύ. Κυρίως η Ρόδος που έζησα τα παιδικά μου χρόνια. Η παιδική μας ηλικία είναι μια δεξαμενή που βουτάμε και βγάζουμε θησαυρούς. Αλλά και η Αγγλία γιατί ήταν η πρώτη φορά που έζησα στο εξωτερικό και κυρίως μόνη και ελεύθερη να περιφέρομαι στην πόλη, τα μουσεία τις πινακοθήκες. Νόμιζα ότι κυκλοφορούσαν στις γειτονιές που περιγράφει ο Ντίκενς στα βιβλία του.

Ποιες είναι οι λογοτεχνικές σας επιρροές και πώς έχουν επηρεάσει το γράψιμο σας;

Λογοτεχνικές μου επιρροές θεωρώ τα αγαπημένα μου βιβλία και τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Αυτή άλλωστε είναι η σπουδή του συγγραφέα. Οι επιρροές αυτές βέβαια δεν νομίζω ότι έχουν να κάνουν με το στυλ ή τη θεματολογία ενός συγγραφέα. Σε εμένα περισσότερο σαν έμπνευση λειτουργούν.

 

 Ποιο ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίσατε κατά τη συγγραφή αυτού του βιβλίου και πώς το ξεπεράσατε;

Όχι μόνο με αυτό το βιβλίο, σχεδόν με όλα όσα έχω γράψει έρχεται μια στιγμή, κυρίως στη μέση της συγγραφής τους, που σταματώ και εκείνη τη στιγμή πιστεύω ότι δεν ξέρω πως να συνεχίσω. Αρχίζω τότε να σκέπτομαι έντονα πως οι ήρωες μου θα ξεπεράσουν εκείνο το σημείο καμπής. Η συνέχεια έρχεται κατόπιν.

Έχετε ήδη σκεφτεί για το επόμενο σας συγγραφικό έργο; Αν ναι, θα θέλατε να μας δώσετε μια μικρή γεύση;

Ήδη το γράφω. Είναι μια παρέα άγνωστων αρχικά  ανθρώπων που συναντιούνται σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο για άτομα κάποιας ηλικίας. Εκεί ξετυλίγεται η μεταξύ τους σχέση καθώς και το παρελθόν τους. Είναι εντυπωσιακό πως αλλάζει η ψυχολογία των ανθρώπων όταν έχουν διανύσει περισσότερο από το μισό της ζωής τους.

Τι θα συμβουλεύατε τους νέους συγγραφείς που προσπαθούν να βρουν τον δικό τους δρόμο στη λογοτεχνία;

Να διαβάζουν πολύ, να γράφουν και να μη διστάζουν να πετούν ότι θεωρούν ότι είναι περιττό και κυρίως αν είναι σίγουροι για την  αξία του έργου τους να μην απογοητεύονται από τυχόν απορρίψεις εκδοτών. Να μη ξεχνούν ότι πολύ σπουδαία βιβλία αρχικά απορρίφθηκαν από πολλούς εκδότες μέχρι να βρουν τον δρόμο τους.

 

Ποιο είναι το κύριο μήνυμα που θέλετε να αφήσετε στους αναγνώστες με το βιβλίο "Παλιοί Γάτοι Τρυφερά Ποντίκια.

Δεν θέλω να περάσω κάποιο μήνυμα, αλλά οι αναγνώστες μου να περάσουν όμορφα διαβάζοντας το βιβλίο, να συγκινηθούν με την ιστορία και να σκέπτονται τους ήρωες μου κι αφού κλείσουν το βιβλίο.

Της Αλεξιας Βλάρα 19/7/2024