Χορός | «Τη μέρα που ανέβηκα το βουνό μέχρι πάνω» της Αγνής Παπαδέλη Ρωσσέτου | από 14 Φεβρουαρίου στο Μ54

 «Τη μέρα που ανέβηκα το βουνό μέχρι πάνω» της Αγνής Παπαδέλη Ρωσσέτου

14, 15, 16 & 21, 22, 23, 24 Φεβρουαρίου 2025 στο Μ54


Το έργο «Τη μέρα που ανέβηκα το βουνό μέχρι πάνω» αναπτύσσεται γύρω από τη λειτουργία της αναπνοής.

Η χορογραφία δομείται από τις χορεύτριες πάνω σε μια παρτιτούρα αναπνοών η οποία πέρα από τη χροιά και το ρυθμό της αναπνοής, καθορίζει τον τρόπο κίνησης του κάθε σώματος, καθώς και τον τρόπο σύνδεσης των χορευτριών. Το σώμα γίνεται ένα ασκί, του οποίου η μορφή και η κίνηση είναι απόρροια του πώς ο αέρας μπαίνει και βγαίνει από αυτό, φτάνοντάς το συχνά σε όρια.

Το έργο αποπειράται να αποδώσει συγχρόνως δύο διαστάσεις αυτής της ακούσιας και απαραίτητης για τη ζωή λειτουργίας: αφενός την τεχνική, «μηχανιστική» της διάσταση, όπου ο αέρας είναι το καύσιμο για το σώμα-μηχανή και το σώμα είναι υποταγμένο σε μια αδιάκοπη συνέχεια εισπνοών και εκπνοών·αφετέρου μια πιο ποιητική, αυτή κατά την οποία η ανάσα γίνεται η πνοή της ζωής και επιτρέπει να αναδυθούν εικόνες, στιγμές και σχέσεις ανάμεσα στα δύο σώματα. 

Το έργο, «Τη μέρα που ανέβηκα το βουνό μέχρι πάνω», με την παιδικότητα με την οποία αρθρώνεται ως τίτλος, υπαινίσσεται τις συνέπειες που το επίτευγμα του να ανέβει κανείς το βουνό μέχρι πάνω, επιφέρει στο σώμα, τις καταστάσεις από τις οποίες το σώμα περνάει για να τα καταφέρει μέχρι πάνω. Συγχρόνως σε ένα επίπεδο φαντασιακό, το ανάγλυφο του βουνού, προσομοιάζει σ’ αυτό του σώματος, πόσο μάλλον όταν αυτό λαξεύεται από την αναπνοή και επομένως το χρόνο.

Συντελεστές

 

Χορογραφία: Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου

Χορεύουν: Βιτόρια Κωτσάλου & Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου

Δραματουργία: Ελένη Μολέσκη

Μουσική: Ράγκναρ Ανδρέας Κασάπης

Σχεδιασμός κοστουμιών: Ελευθερία Αράπογλου/ Digitaria

Σχεδιασμός φωτισμών: Μαρία Αθανασοπούλου

Συνεργασία στην έρευνα: Βασούλα Δελλή & Ελευθερία Λαγουδάκη

Επικοινωνία: Ευαγγελία Σκρομπόλα

Φωτογραφίες: Αλίνα Λέφα

 

Ευχαριστούμε θερμά τους/τις: Ανάργυρο Δενιόζο, Κώστα Μιχόπουλο, Μαρίνα Τσαπέκου.

 

Η παράσταση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του ΥΠΠΟ για την περίοδο 2024-25.

 

Πληροφορίες

 

Ημερομηνίες παραστάσεων: 14-16 & 21-24 Φεβρουαρίου 2025

Ώρα: 21.00

Τοποθεσία: Μ54, Μενάνδρου 54, Ομόνοια

Διάρκεια: 55’

Γενική είσοδος: 12 ευρώ

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.ticketservices.gr/event/ti-mera-pou-anevika-to-vouno-mexri-pano/

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: The Blunsdon Act στο Theatre of the NO

Εικόνα
  Attending The Blunsdon Act at Theatre of the NO was a journey through music that defied expectations. The British duo, Sue and Ian Blunsdon, brought their signature blend of original compositions and reinvigorated 80s and 90s classics to the stage, creating a deeply immersive experience. Sue’s vocals were nothing short of mesmerizing. Shifting seamlessly between operatic tones and powerful rock expressions, she captured the essence of each song and brought a fresh, emotional perspective to familiar classics. Ian’s skill on the keyboards elevated every piece, weaving intricate melodies and modern synth textures that felt both nostalgic and completely original. Together, their synergy made the performance feel both intimate and grand.
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

Εικόνα
  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr...
Read more »

Κλεονίκη Καραχάλιου: "Πιστεύω πως οι άνθρωποι είμαστε υπεύθυνοι για όλες τις μεταμορφώσεις μας, αρκεί να έχουμε πάντα ηρεμία και να είμαστε συνδεδεμένοι με τον πραγματικό μας στόχο".

Εικόνα
  - Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από την παράσταση «Κάτι σαν κήπος» και πώς εξελίχθηκε η δημιουργική διαδικασία της ομάδας Artika; H ιδέα και η σκηνοθεσία είναι της Μαριλένας Τριανταφυλλίδου και προέκυψε από την επιθυμία να αντλήσουμε το υλικό της παράστασης από τη φύση, που είναι η πρώτη εμπειρία που έχει κάθε παιδί και η γλώσσα που καταλαβαίνει. Παράλληλα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε στοιχεία του κλασικού Ινδικού χορού Βharata Natyam. Αυτό δεν ήταν τυχαίο γιατί στην Ινδική τέχνη και τον χορό η φύση θριαμβεύει και ο άνθρωπος βρίσκει την οργανική του σχέση σε αυτή. Στις πρώτες πρόβες μας δουλέψαμε αρκετούς αυτοσχεδιασμούς και κάποια στιγμή είχαμε την ανάγκη να πάμε όλοι μαζί μια μικρή εκδρομή, και έτσι και έγινε: η πρόβα μεταφέρθηκε έξω στην φύση. Αυτό μας έδωσε περισσότερη έμπνευση για να συνεχίσουμε τη δημιουργική μας διαδικασία.
Read more »

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη: "Οι μακρινοί απόγονοι μας, εφόσον εξακολουθήσει να υπάρχει Ελλάδα, θα κρίνουν ποιος υπερίσχυσε: η παράδοση ή ισοπέδωση των πάντων".

Εικόνα
  Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο και ποιο μήνυμα επιδιώκετε να περάσετε στον αναγνώστη μέσα από τις σελίδες του; Κυριολεκτικά, ένα τυχαίο γεγονός. Συγκεκριμένα,   με το kovid 19 αποκλείστηκα στην Αθήνα, και   τότε για πρώτη φορά απέκτησα σχέση με το   ΦΒ. Και εκεί, πληροφορήθηκα όντως, απίστευτα συμβάντα. Συγκεκριμένα, η κυβερνητική επιτροπή εορτασμού των 200 ετών από το 1821,η Ελλάδα 21,   είχε επιλέξει ως επίσημους προσκεκλημένους της, επιστήμονες που δήλωναν ευθαρσώς και ποικιλοτρόπως ότι δεν πίστευαν στην Επανάσταση του 21. Όπως ήταν αναμενόμενο, άρχισα να αντιδρώ με άρθρα μου, κυρίως στην εφημερίδα   Εστία, και στο ΦΒ, παρότι δεν είμαι ιστορικός, όπως είναι γνωστό, αλλά αυτά που ανενδοίαστα έβλεπαν το φως εντός της Επιτροπής Ελλάδα 21, είναι σίγουρο ότι   θα τα απέρριπταν ακόμη και μαθητές του δημοτικού.
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: Η Πρώτη Νύχτα του Γάμου

Εικόνα
  Η παράσταση Η Πρώτη Νύχτα του Γάμου του Λουίτζι Πιραντέλλο, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Ζαφείρη, είναι μια συγκλονιστική και δυνατή εμπειρία που καταφέρνει να συγκινήσει και να προβληματίσει. Παρουσιάζεται στο Θέατρο 2510, και φέρνει στο φως μια ιστορία γεμάτη πάθος, μυστικά, και σκοτεινές αλήθειες, τοποθετημένη στην ταραχώδη Ιταλία της δεκαετίας του 1920. Η πλοκή ξεκινά με μια νύφη από τις γρεκάνικες κοινότητες της Κάτω Ιταλίας, που βρίσκεται σε ένα νεκροταφείο. Αυτός ο αναγκαστικός γάμος δεν είναι παρά η αρχή μιας τραγωδίας. Μέσα από την ιστορία της, ξεδιπλώνονται φρικτά μυστικά που συνδέονται με εγκλήματα, πάθη, και προδοσίες.
Read more »

Γιώργος Ι. Σπανουδάκης: "Τέχνη αυθύπαρκτη δεν υπάρχει, κάποιος δημιουργεί και κάποιος προσλαμβάνει".

Εικόνα
  1.      Ο τίτλος του έργου σας, «Άχθος Αρούρης» , είναι αρκετά συμβολικός. Τι σημαίνει για εσάς και πώς συνδέεται με το θέμα του έργου; Είναι φράση που ακούγεται σε μια στιγμή έντονης συναισθηματικής φόρτισης μέσα στο έργο, όπου βέβαια εκφέρεται στην νεοελληνική, «βάρος της γης», με μειωτική διάθεση. Ίσως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε τη σημασία της φράσης που απαντάται στον Όμηρο· κάποιοι νομίζουν ότι το «Αρούρης» είναι αρσενικού γένους, ονομαστική. Οπότε, αν δεν έχουμε στη διάθεσή μας κάποιο λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής, υπάρχει πεδίο για λίγο ψάξιμο στο google .
Read more »