Αλέξανδρος Τζοβάνι: "Η σιωπή μας εάν έχει λόγο ύπαρξης, μπορεί να είναι το κλειδί για να πούμε τα πιο ουσιώδη πράγματα.".
Πώς προέκυψε η ιδέα για το νέο σας μουσικό project και ποιο ήταν το βασικό σας κίνητρο για τη
δημιουργία του;
Θέλαμε με τον συνεργάτη μου και σκηνοθέτη Στέλιο Βραχνή να αναδείξουμε όλες εκείνες τις πλευρές που συνθέτουν την καλλιτεχνική μου προσωπικότητα. Την ερμηνεία, το αίσθημα, τη θεατρικότητα… το δυναμισμό. Έτσι δημιουργήσαμε με την καταπληκτική μπάντα μου ένα μουσικό οδοιπορικό που περνάει από πολλά μουσικά είδη με όλη την ειλικρίνεια που μπορώ παρουσιάσω στον κόσμο.
Το project αυτό περιλαμβάνει στοιχεία θεατρικότητας και εξομολογητικής διάθεσης. Πώς
αυτά συνδυάζονται με τη μουσική σας;
Η θεατρικότητα είναι κάτι που ενυπάρχει μέσα μου. Μου είναι έμφυτη η επικοινωνία με τον κόσμο και ο αυτοσαρκασμός επί σκηνής! Η εξομολόγηση από την άλλη είναι κάτι αναπόφευκτο, αφού τα τραγούδια μου τα γράφω ο ίδιος, οπότε σίγουρα κουβαλάνε την αλήθεια μου, τους φόβους μου και τις εξομολογήσεις μου.
Ποια είναι η κεντρική θεματική του νέου σας album και τι θέλετε να επικοινωνήσετε μέσα από αυτό;
Το άλμπουμ που έρχεται με εισάγει πια επίσημα σε έναν νέο μουσικό κόσμο για μένα. Έναν κόσμο που έχει βαθιές ρίζες αλλά και έναν πολύ σύγχρονο τρόπο αντιμετώπισης της μουσικής. Τα θέματα μου είναι πάντα η κοινωνία, το μέλλον, ο άνθρωπος, αλλά φυσικά και ο έρωτας.
Το τραγούδι σας «Σιωπή» έχει ήδη αγαπηθεί. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλατε
να περάσετε μέσα από αυτό το single;
Είναι μια δήλωση που δεν τολμάμε εύκολα να κάνουμε. Η σιωπή μας εάν έχει λόγο ύπαρξης, μπορεί να είναι το κλειδί για να πούμε τα πιο ουσιώδη πράγματα. Έχει εμπνευστεί από θέματα γύρω από την ενδοοικογενειακή ψυχική και σωματική βία. Το ίδιο πραγματεύεται και το κινηματογραφικό βίντεο κλιπ μας που μπορείτε να βρείτε στο YouTube.
Τι να περιμένει το κοινό από τη μουσική παράσταση στο Major Seven;
Μια μοναδική ποικιλομορφία στο ρεπερτόριο. Να περιμένει αλήθειες, αισθηματικά "μουσικά δωμάτια", δυναμισμό και μια ατμόσφαιρα βγαλμένη από τα παλιά, δοσμένη στο σήμερα.
Μιλήστε μας για τη συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη Στέλιο Βραχνή. Ποιο ήταν
το όραμά του για το project;
Είναι από τους πιο ταλαντούχους σκηνοθέτες της γενιάς του και έχει μια φλόγα που πολλοί θα ζήλευαν! Μεταξύ μας έχουμε μια σχέση αγάπης και αμφισβήτησης μαζί, που όμως στο τέλος μετουσιώνεται σε μια πηγαία καλλιτεχνική δημιουργία.
Οι μουσικοί που σας συνοδεύουν φαίνεται να παίζουν σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Πώς είναι να συνεργάζεστε μαζί τους;
Κάθε ταξίδι χρειάζεται παρέα. Συνταξιδιώτες. Αυτή τη στιγμή στο καράβι έχουν ανέβει άνθρωποι που για ξεχωριστούς λόγους αγαπώ τον καθένα και την καθεμία ξεχωριστά και τους είμαι βαθιά ευγνώμων που ανέχονται τις παραξενιές μου και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να προχωρήσει όλο αυτό που έχω να πω στον κόσμο ένα βήμα παρακάτω.
Ξεκινήσατε από τον Μύλο της Θεσσαλονίκης και συνεχίζετε με εμφανίσεις σε
όλη την Ελλάδα. Πώς βιώνετε αυτή την περιοδεία και τη σύνδεση με το κοινό σας;
Για μένα είναι η πεμπτουσία της ενασχόλησης με την τέχνη αυτή η επαφή με τον κόσμο. Τα μπράβο τους είναι καλά, όμως όταν ακούω τα ευχαριστώ τους, εκεί νιώθω πως υπάρχει ακόμα λόγος να παλεύω στον μαραθώνιο που λέγεται μουσική πορεία.
Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες ή οι εμπειρίες που σας έχουν διαμορφώσει ως
ερμηνευτή και τραγουδοποιό;
Έχω τόσα πολλά ακούσματα που απορώ και εγώ καμία φορά με τον εαυτό μου… Ακούω φανατικά Βίκυ Μοσχολιού και Μητροπάνο, αγαπώ τον Θάνο Μικρούτσικο. Θαυμάζω την Τάνια Τσανακλίδου. Ηρεμώ με την Melody Gardot. Διασκεδάζω με την Άννα Βίσση. Λατρεύω την όπερα και με έχει στιγματίσει ο Μάνος Χατζιδάκις. Βγάλτε συμπέρασμα!
Τι άλλο να περιμένουμε από εσάς μετά το νέο album; Έχετε σχέδια για επιπλέον συνεργασίες ή projects;
Έχω πολλές ιδέες που θα ήθελα να υλοποιήσω, αλλά προς το παρόν το άλμπουμ σε συνδυασμό με τις εμφανίσεις μας μου έχουν κλέψει όλη την προσήλωση. Θα ήθελα πολύ για παράδειγμα να ετοιμάσω ένα ξεχωριστό αφιέρωμα στον Διονύση Σαββόπουλο.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζετε ως καλλιτέχνης στον 21ο
αιώνα και πώς την αντιμετωπίζετε;
Είναι σίγουρα η ταχύτητα με την οποία κινείται όλη η κοινωνία και αλλάζει, άρα και η μουσική. Θέλουμε το εύκολο, το εύπεπτο, το στιγμιαίο. Γιατί ξέρουμε ότι πολύ σύντομα έρχεται κάτι καινούριο από πίσω να πάρει τη θέση του. Μου λείπει ο χρόνος στην κοινωνία μας. Θα έπρεπε να αφιερώνουμε χρόνο στο λουλούδι μας, όπως λέει και ο Μικρός Πρίγκηπας. Σε ανθρώπους, σε τραγούδια, ακόμα ακόμα και στον εαυτό μας. Εγώ δεν το αντιμετωπίζω κάπως. Απλά συνεχίζω να εργάζομαι και να δημιουργώ όπως μου υποβάλει η συνείδηση μου και η ψυχή μου. Είμαι πεπεισμένος πια ότι οι αξίες δεν χάνονται.
Αν μπορούσατε να δώσετε ένα μήνυμα στους νέους που ονειρεύονται να
ασχοληθούν με τη μουσική, ποιο θα ήταν αυτό;
Ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι μέσα του ένας ισορροπημένος άνθρωπος χωρίς ταμπού. Πρέπει να βρει τους τρόπους να ακούσει την εσωτερική του φωνή και να πηγαίνει εκεί που τον πάει η έμπνευση του.
Με ποιο τραγούδι από το ρεπερτόριό σας νιώθετε τη μεγαλύτερη σύνδεση και
γιατί;
Αυτή την περίοδο νιώθω πολύ συνδεδεμένος με το «Παραλίγο Επαναστάτης» από τον πρώτο μου δίσκο, γιατί ίσως έχω όλες εκείνες τις ανασφάλειες για το ποιος είμαι μέσα σ’ αυτή την κοινωνία και συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ μόνος μου να αλλάξω τον κόσμο…
Πώς διατηρείτε την ισορροπία ανάμεσα στη δημιουργικότητα, την αυτογνωσία και την ανταπόκριση στις απαιτήσεις του κοινού;
Είναι μια εξίσωση για δυνατούς λύτες! Η αφηρημένη έννοια του καλλιτέχνη που μας κάνει λίγο να ταξιδεύουμε στον κόσμο μας είναι αυτή που μας δίνει την έμπνευση και τη δημιουργία. Το τι θέλει το κοινό και η μουσική βιομηχανία είναι μια άλλη κατάσταση που θέλει πραγματιστική σκέψη. Επιβάλλεται ένας καλλιτέχνης να τα έχει και τα δύο και φυσικά οι άνθρωποι που έχουμε δίπλα μας, συνεργάτες και μη, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην πορεία μας.
Ποια είναι η πιο συγκινητική στιγμή που έχετε ζήσει ως καλλιτέχνης μέχρι σήμερα;
Κάποτε τραγουδούσα σε μια μουσική σκηνή στην Καλαμαριά. Είχε έρθει μια κυρία που ήταν καρκινοπαθής μετά το live και με ευχαρίστησε με έναν τρόπο εξαιρετικά θερμό και μου είπε ότι ήταν σαν έζησε ξανά εκείνη την βραδιά. Έμαθα ότι λίγες εβδομάδες μετά έφυγε και εύχομαι το ταξίδι της να της το γλύκανε εκείνη η βραδιά στην Καλαμαριά.
Υπάρχει κάποιο μέρος στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό όπου ονειρεύεστε να
εμφανιστείτε;
Έχω απομυθοποιήσει τους χώρους. Σημασία έχουν οι άνθρωποι. Βάλτε με σε ένα υπόγειο να τραγουδάω με εκατοντάδες κόσμου που συνδέονται με τη μουσική μου. Αυτό είναι το όνειρο.
Της Αλεξίας Βλάρα, 26/11/2024
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου