Δώρα Τζέμα: "Όλων των ανθρώπων οι ζωές συνυφαίνονται με το τυχαίο και τις επιλογές τους".

 

Αρχικά θέλω να σας ευχαριστήσω για την φιλοξενία  και που μου δίνετε την ευκαιρία να επικοινωνήσω το βιβλίο μου. Θέλω επίσης να σας συγχαρώ για τις εξαιρετικές ερωτήσεις οι οποίες είναι μια καταπληκτική «πάσα» στο να μιλήσω για θέματα που απασχολούν συχνά μεγάλο μέρος του πληθυσμού, καθώς και για κοινωνικά προβλήματα που πλήττουν τις σύγχρονες κοινωνίες.  

 

Το βιβλίο σας "Μέσα από τη λάσπη" ταξιδεύει τον αναγνώστη σε διαφορετικά μέρη και χρονικές περιόδους. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε μια τόσο πολύπλοκη και εκτεταμένη ιστορία;

Η έμπνευση είναι μια μυστηριακή ενέργεια που δεν εξηγείται εύκολα. Τις προάλλες οδηγούσα στην λεωφόρο Συγγρού κι ενώ είχα στο μυαλό μου που θα βρω πάλι θέση για να παρκάρω, ήρθε στη σκέψη μου το δεύτερο κεφάλαιο ενός βιβλίου που ξεκίνησα πριν καιρό και το είχα αφήσει στην άκρη γιατί κόλλησα…

Αν θεωρήσουμε ότι η έμπνευση λειτουργεί στο ασυνείδητο μας, δεν μπορεί να στηριχτεί και να αποδώσει αν δεν συνεργαστεί απόλυτα με το συνειδητό μας. Έτσι η ποικιλομορφία των τόπων και του χρόνου, πέρα από το ενδιαφέρον που προκαλούν στον αναγνώστη, μπήκε συνειδητά επιδιώκοντας να καταδείξω πως τα κοινωνικά ζητήματα και οι αξιόποινες πράξεις και συμπεριφορές που πολλές φορές δημιουργούν κάστες οργανωμένου εγκλήματος, είναι διαπλανητικές. Δηλαδή δεν έχουν κουλτούρα και συγκεκριμένες συνήθειες κάποιου τόπου στον οποίο αναπτύσσονται, παρά έχουν ένα δικό τους κοινό κώδικα επικοινωνίας και λειτουργίας, με τον οποίο συνδέονται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Όσο για το εκτεταμένο της ιστορίας, δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, καθώς τα μείζονα ζητήματα που διατρέχουν την ιστορία μου, έχουν τις ρίζες τους σε παρελθοντικές τακτικές τις οποίες και ήθελα να αναδείξω.

 

Η μοίρα φαίνεται να παίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή των ηρώων σας. Ποια είναι η προσωπική σας άποψη για τη μοίρα; Πιστεύετε ότι ο άνθρωπος μπορεί να καθορίσει τη ζωή του ή είναι έρμαιο των συγκυριών;

Κανένας δεν μπορεί να καθορίσει την ζωή του απόλυτα κι ας πιστεύει το αντίθετο. Μπορεί όμως να επιλέξει πως θα δράσει σε αυτό που θα του συμβεί από το μοιραίο, αν ενστερνιστούμε ότι υπάρχει. Υπό αυτή την έννοια δεν είναι ούτε έρμαιο των συγκυριών, παρά βρίσκεται μεταξύ μοίρας και επιλογών.. Η αλήθεια είναι πως με απασχολεί το θέμα της μοίρας, του πεπρωμένου, του τυχαίου –όπως θέλετε πείτε το- αλλά δεν έχω καταλήξει κάπου. Μόλις αποφασίσω ότι δεν υπάρχει πεπρωμένο και απλά είμαστε μόνο οι επιλογές μας, συμβαίνει ένα γεγονός που ανατρέπει την βεβαιότητα μου.

 

Οι ήρωές σας ανήκουν σε διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και πολιτισμούς. Πώς προσεγγίσατε τη δημιουργία χαρακτήρων από τόσο διαφορετικά υπόβαθρα; Χρειάστηκε να κάνετε έρευνα;

Η δημιουργία των χαρακτήρων ήρθε αβίαστα, λες και υπήρξαν άνθρωποι που πέρασαν από την ζωή μου και τους γνώριζα προσωπικά. Βέβαια βοήθησε σε αυτό και ο ρόλος που έπαιζε ο καθένας στη ιστορία, καθώς και το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσαν. Έρευνα όμως έκανα και μάλιστα εκτεταμένη, για τα ιστορικά γεγονότα που υπάρχουν στο βιβλίο, αλλά και για άλλα επιμέρους ζητήματα που έπρεπε να ακριβολογώ, όπως επί παραδείγματι το δηλητήριο LD50 που αναφέρω σε κάποιο σημείο ή τις κατά τόπους αστυνομικές αρχές. Είναι πολύ φυσικό να πει κάποιος το Τμήμα Ανθρωποκτονιών όταν μιλάει για ένα φόνο, αλλά δεν έχουμε τέτοιο Τμήμα. Τουλάχιστον μέχρι την εποχή που εκτυλίσσονταν η υπόθεση δεν υπήρχε –να και ένα στοιχείο ακόμη που επίσης πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν, το θέμα της εποχής. Οπότε έπρεπε να είμαι προσεκτική και να μην γράφω ότι με βολεύει…

 

Οι χαρακτήρες σας είναι μπλεγμένοι σε μια ιστορία γεμάτη ίντριγκες, εκδίκηση και μυστήριο. Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες μέσω της πλοκής αυτής;

Όλη η πλοκή και τα γεγονότα της ιστορίας, είναι γεμάτη μηνύματα και με αυτό τον σκοπό γράφτηκαν, αρκεί να μπορεί ο αναγνώστης να διαβάσει πίσω από τις γραμμές. Άλλωστε όλα όσα αναφέρατε είναι συστατικά που συνθέτουν την ανθρωπότητα και μέσα από αυτά μαθαίνουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Γενικά αποφεύγω να εκφράζω μηνύματα, μη τυχόν και νομίσουν οι αναγνώστες ότι κάνω κατήχηση. Αλλά θα κάνω μια εξαίρεση αφού μου το ζητάτε, λέγοντας ότι το βασικότερο ζητούμενο στον άνθρωπο είναι να μην απελπίζεται ότι και να του συμβεί και να μην τα παρατάει ποτέ. Αν εγκλωβιστείς, πρέπει εξάπαντος να προσπαθήσεις να ελευθερωθείς. Αν σε κυριεύσει ένα πάθος, χρειάζεται οπωσδήποτε να απαλλαγείς από αυτό, πριν να είναι αργά. Θεωρώ πως είμαστε υποχρεωμένοι να προσπαθούμε για την βελτίωση της ζωής μας αλλά και της ύπαρξης μας γενικότερα, σε όποιο στάδιο του βίου μας και αν βρισκόμαστε. Και να θυμόμαστε πάντα πως ο τελευταίος στη σειρά, έρχεται πρώτος με μια απότομη μεταβολή.  

 

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στη συγγραφή αυτού του βιβλίου; Η πλοκή, οι χαρακτήρες ή η συνοχή ανάμεσα στις διαφορετικές τοποθεσίες και χρονικές περιόδους;

Θα ξεκινήσω την απάντηση με ένα μονολεκτικό, «όλα» που ίσως σας φανεί κάπως αλαζονικό, αλλά δεν είναι. Ένα έργο και ειδικά μεγάλο, αποτελεί από μόνο του μια πρόκληση. Πέρα από το γενικό σύνολο του βιβλίου που απαιτεί ανάλογο ύφος γραφής στην αφήγηση και στους διαλόγους για τα οποία πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να διαφέρουν ώστε να δίνει ο καθένας το στίγμα του, η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να τα ξεχωρίσω, αφού οι χαρακτήρες είναι η ψυχή των ηρώων, ενώ η πλοκή είναι το θεμέλιο που στηρίζεται ολόκληρο το οικοδόμημα του βιβλίου. Όσο για την συνοχή, είναι απόλυτα απαραίτητη για την εναλλαγή των σκηνών, γιατί δίχως αυτή θα υπάρξουν κενά και ασάφειες στην εξέλιξη της ιστορίας.

Παρόλα τα παραπάνω όμως που μου «βγήκαν» πραγματικά αβίαστα, υπήρξε μια μεγάλη πρόκληση που προέκυψε στην πορεία… Να τοποθετήσω την κατάλληλη χρονική στιγμή και στο σωστό σημείο, το κάθε συμβάν. Ομολογώ ότι αφού ολοκλήρωσα την συγγραφή του, άλλαξα αρκετές φορές την σειρά των κεφαλαίων μου ώσπου να δώσω τελική μορφή στο βιβλίο και πιστεύω ότι το αποτέλεσμα δικαίωσε την προσπάθεια μου. 

 

Το αστυνομικό θρίλερ είναι ένα είδος που απαιτεί σφιχτή πλοκή και ένταση. Τι σας έκανε να επιλέξετε αυτό το είδος και ποια θεωρείτε τα πιο σημαντικά του στοιχεία;

Όπως έχω ξαναπεί, η ίδια η ιστορία, η πλοκή και τα επιμέρους στοιχεία που την απαρτίζουν, κατηγοριοποιούν από μόνα τους ένα βιβλίο. Όσο για το ποια θεωρώ σημαντικότερα, θα σας πω πάλι ένα απόλυτο, «όλα». Κι αυτό γιατί πιστεύω πως μια πλοκή δίχως ένταση και ανατροπές δεν στέκεται μόνη της, καθώς γίνεται επίπεδη και πληκτική. Ούτε οι ανατροπές στέκονται μόνες τους αν δεν υπάρχει πλοκή. Το ίδιο συμβαίνει και όταν υπάρχει καλός χειρισμός της γλώσσας, αλλά λείπουν όλα τα παραπάνω. Θα είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο που όμως δεν θα έχει τίποτα ουσιαστικό να προσφέρει στον αναγνώστη.

 

Οι ήρωές σας, όπως ο Γιάννης Πανάς και ο Βασίλης Μπάρμπας, είναι τυχοδιώκτες και αντιήρωες. Ποια ήταν η έμπνευσή σας για αυτούς τους χαρακτήρες και ποιοι είναι οι κύριοι συμβολισμοί τους στην ιστορία;

Εδώ θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω καλοπροαίρετα μαζί σας, παρότι αντιλαμβάνομαι ότι κατατάσσετε τον Γιάννη Πανά σε αντιήρωα, επειδή πήρε τον νόμο στα χέρια του…. Ναι αυτοί οι δυο υπήρξαν τυχοδιώκτες, με την έννοια κάποιου που κυνηγάει επίμονα την τύχη του. Όμως οι βλέψεις τους ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες. Ο Γιάννης υπήρξε στην πραγματικότητα ένας αφανής ήρωας που προσπάθησε να αντιστρέψει το τραγικό χτύπημα του ριζικού του ή του Βασίλη Μπάρμπα -αν αποποιηθούμε το μοιραίο και το φορτώσουμε εξ ολοκλήρου σε ανθρώπινο δάκτυλο- ώστε να βοηθήσει άλλα πλάσματα.

Μεταξύ αυτών των δύο υπάρχει ο παραλληλισμός, πως ανάλογα με αυτό που κυνηγάς, αυτό θα σου τύχει, αυτό θα επιλέξεις και θα καλλιεργήσεις και με αυτό θα αναπτυχθείς/διαμορφωθείς και θα διαμορφώσεις πρόσωπα και καταστάσεις γύρω από σένα..

 

Στο βιβλίο σας υπάρχουν θέματα που αγγίζουν σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα και προβληματισμούς. Τι ρόλο παίζουν αυτά τα κοινωνικά στοιχεία στην πλοκή και πώς συμβάλλουν στην ανάπτυξη των χαρακτήρων;

Αυτά τα κοινωνικά προβλήματα-θέματα είναι η ψυχή του βιβλίου και τα θεμελιώδη στοιχεία της πλοκής που μέσω των καταστάσεων που δημιουργούν στην ιστορία, διαμορφώνονται και οι ανάλογοι χαρακτήρες-ήρωες.

 

Η αστυνομική πλοκή μπλέκει το νόμιμο με το παράνομο και το αθώο με το ένοχο. Πώς προσεγγίζετε το ηθικό δίλημμα στο έργο σας; Πιστεύετε ότι το καλό και το κακό είναι πάντα ξεκάθαρα ή υπάρχουν γκρίζες ζώνες;

Γκρίζες ζώνες υπάρχουν σχεδόν σε κάθε περίπτωση που διακυβεύει μεγάλα συμφέροντα, Όπου εμπλέκονται και συγκρούονται οι νόμοι, το κέρδος, το ύποπτο, το παράνομο, το καλό και το κακό, σχεδόν ποτέ δεν είναι ξεκάθαροι οι άνθρωποι, αφού επιδιώκουν να κρύψουν στοιχεία που τους «καίνε».. Θεωρώ ότι οι παραπάνω έννοιες είναι μεγάλης σημασίας και ισχύος και για αυτό αναφέρθηκα σε αυτές  με ανάλογη ευαισθησία και δίχως να θίξω ανεπίτρεπτα πρόσωπα και καταστάσεις. Από την άλλη όμως, ήταν αναγκαίο να αναφερθώ στους υπευθύνους που βρίσκονται υπεράνω υποψίας, γιατί δεν γίνεται να κρύβουμε διαρκώς κάτω από το χαλί τα κακώς κείμενα...

 

Η μοίρα των ηρώων σας είναι συνυφασμένη με συμπτώσεις που αγγίζουν τα όρια του μεταφυσικού. Πώς αποφασίσατε να εντάξετε αυτό το στοιχείο στην ιστορία και τι προσφέρει στην εξέλιξη της πλοκής;

Όλων των ανθρώπων οι ζωές συνυφαίνονται με το τυχαίο και τις επιλογές τους. Υπάρχουν συμπτώσεις που άλλες είναι απλές και προβλέψιμες ή απόρροια δικών μας ενεργειών και άλλες τόσο εξωφρενικές που σκέφτεσαι ότι αποκλείεται αυτά να συμβαίνουν έτσι απλά και δίχως αιτία. Τις συγκεκριμένες  συγκυρίες λοιπόν, τις κατατάσσω ως μεταφυσικές, καθώς είναι έξω από τα όρια της λογικής. Το αξιοπερίεργο είναι –κάτι που όμως δεν φαντάζει ως τέτοιο σε όσους γράφουν- πως ποτέ ένας συγγραφέας δεν αποφασίζει συνειδητά να εντάξει κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο στην ιστορία που γράφει, παρά ακολουθεί την ροή της και τις ενέργειες των ηρώων του. Όσο αφορά όμως το τι προσφέρει στην εξέλιξη της πλοκής, πιστεύω ότι προσδίδει το στοιχείο του μυστηρίου και του απρόβλεπτου αλλά και της αγωνίας για το τι θα συμβεί παρακάτω.

Πώς ήταν η μετάβαση από τη μόδα και το σχέδιο, στον χώρο της λογοτεχνίας; Θεωρείτε ότι η εμπειρία σας στη μόδα έχει επηρεάσει το ύφος και την αισθητική της γραφής σας;

Η αλήθεια είναι ότι καμία μετάβαση δεν υπήρξε πραγματικά, αφού πάντοτε έγραφα παρότι μη συστηματικά. Θα έλεγα ότι απλά απομακρύνθηκα από τον χώρο της μόδας, για να αφοσιωθώ στο γράψιμο. Το δε μυθιστόρημα «Μέσα απ’ τη λάσπη» δεν έχει καμία υπόνοια ύφους από τον συγκεκριμένο χώρο, κάτι που δεν ισχύει για τον πρώτο μου βιβλίο, στο οποίο αναφέρομαι ξεκάθαρα στον τομέα της ένδυσης. Όσο για την αισθητική, νομίζω ότι είναι μια ιδιότητα που υπάρχει έμφυτη μέσα μας και την μεταδίδουμε εμείς στο αντικείμενο που ασχολούμαστε και όχι το αντίθετο.

 

Έχετε επίσης γράψει ποίηση, την οποία κρατάτε μέχρι στιγμής στα συρτάρια σας. Ποια είναι η σχέση σας με την ποίηση και πώς αυτή η μορφή γραφής συμβάλλει στο συγγραφικό σας ύφος;

Η ποίηση είναι για μένα ένας μυστικός κώδικας που υπάρχει σε εκείνο το αθέατο μέρος της ψυχής που γνωρίζει μόνο ο εαυτός μας και σε αυτόν μόνο το φανερώνουμε. Ποίηση γράφω μόνο όταν αισθάνομαι «φευγάτη» και θέλω έντονα να δραπετεύσω από την πεζότητα ή όταν οι σκέψεις μου γίνονται επίμονες και δεν εκφράζονται με την καθομιλουμένη ή σε πεζό κείμενο. Δεν ξέρω αν οι αναγνώστες βρίσκουν ποιητική χροιά σε κάποια σημεία της γραφής μου, αλλά αν ισχύει, υποθέτω ότι ίσως αυτή η ποιητική φλέβα που ενυπάρχει μέσα μου, να αφήνει κάποιο αποτύπωμα στην πένα του πεζού.

 

Τι σας ώθησε να αφήσετε πίσω σας τη μόδα και να αφιερωθείτε αποκλειστικά στη συγγραφή; Υπάρχει κάτι που σας λείπει από την προηγούμενη καριέρα σας;

Η ρηχότητα που διέπει τον κόσμο της μόδας ήταν ένα χαρακτηριστικό που δεν με άφηνε να ταυτιστώ απόλυτα μαζί της, παρότι την υπηρέτησα πιστά και την αγάπησα μπορώ να πω. Κάπου άρχισε να με ‘αδειάζει’… Ενώ της πρόσφερα πάρα πολλά, ένιωθα να με διώχνει με το μάταιο που αντιπροσώπευε. Ίσως και να κουράστηκε η όραση μου από τα πολλά αστραφτερά φώτα και την άνευ ουσίας πολυφωνία… Το μόνο που μου λείπει κάποιες φορές είναι η αγάπη του κόσμου. Οι ‘νύφες μου’ με λάτρευαν όπως κι εγώ εκείνες.

 

Το βιβλίο σας περιλαμβάνει και μια έντονη κοινωνική διάσταση. Ποια κοινωνικά θέματα σας απασχολούν περισσότερο ως συγγραφέα και γιατί επιλέξατε να τα αναδείξετε μέσα από ένα αστυνομικό θρίλερ;

Δεν επέλεξα να γράψω αστυνομικό θρίλερ. Απλά υπάρχουν θέματα που ενώ αφορούν συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, όταν διαιωνίζονται αποκτούν τρομακτικές διαστάσεις και  εξελίσσονται συνήθως σε θρίλερ και μάλιστα κοινωνικά, καθώς μαστίζουν ανελέητα μεγάλες κοινωνικές ομάδες.. Άλλωστε οι κοινωνικές πτυχές που φέρουν το εμπόριο του λευκού θανάτου και της σαρκός, είναι από μόνες τους πολύ σκοτεινές… Με απασχολούν πολύ, με καίνε θα έλεγα, όσα κοινωνικά θέματα έχουν καταστροφικό αντίκτυπο σε νέους ανθρώπους. Αντίκτυπο τέτοιο που μπορεί να τους καταστρέψει ολόκληρη τη ζωή, πριν προλάβουν να την ζήσουν. Όμως δεν με απασχολούν μόνο ως συγγραφέα, αλλά και ως άνθρωπο που ενδιαφέρεται για το κοινό καλό και την ευημερία της ανθρωπότητας και κυρίως των παιδιών, τα οποία δεν φταίνε για ότι κακό τους συμβαίνει.

 

Η ιστορία σας αναφέρεται σε διαφορετικούς ανθρώπους που δρουν κάτω από συνθήκες έντασης και φόβου. Πώς επηρεάζουν αυτές οι συνθήκες τη διαμόρφωση των χαρακτήρων σας και πώς καταφέρνετε να δημιουργήσετε ρεαλιστικούς αντιήρωες;

Κάθε κατάσταση που βιώνουμε προκαλεί ανάλογα συναισθήματα τα οποία με την σειρά τους έχουν αντίκτυπο στον χαρακτήρα μας. Έτσι επιδρούν στον τρόπο που σκεφτόμαστε και δρούμε. Και βέβαια κάθε άνθρωπος εκλαμβάνει διαφορετικά παρόμοιες καταστάσεις. Για να καταφέρει ένας συγγραφέας να αποδώσει ρεαλιστικά τους ήρωες του πρέπει να αφεθεί, να παρασυρθεί και να μπει στο πετσί των ηρώων του, ώστε να ζήσει μαζί τους τις καταστάσεις που βιώνουν κι εκείνοι. Αν δεν  συναισθανθείς τους ήρωες σου, δεν μπορείς να τους ζωντανέψεις…   

 

Ποια ήταν η έμπνευσή σας για τους χαρακτήρες των Αριστέα, Δημοσθένη και Ισαβέλλα, που γεννήθηκαν την ίδια μέρα; Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο συμβολικό μήνυμα σε αυτήν τη "σύμπτωση";

Ναι. Μέσα από αυτή την συγκυρία, θέλω να αναδείξω πως όλοι οι άνθρωποι- πλην εξαιρέσεων- γινόμαστε το περιβάλλον μας. Και οι τρεις αυτοί ήρωες, δέχτηκαν από γεννησιμιού τους εντελώς διαφορετικά και καθοριστικά ερεθίσματα, τα οποία ενισχύθηκαν την εποχή της εφηβεία τους. Η Αριστέα εκπαιδεύτηκε στο ορφανοτροφείο κτίζοντας έναν αδαμάντινο χαρακτήρα, η Ισαβέλλα από τον μαφιόζο πατέρα της δημιουργώντας και την ανάλογη ψυχοσύνθεση, όπως και ο Δημοσθένης που διδάχτηκε από τον δικό του πατέρα όλη την σκοτεινή του συμπεριφορά. Κάτι που δεν θα είχε συμβεί αν γεννιούνταν και μεγάλωναν σε διαφορετικές συνθήκες και περιβάλλον.  

 

Τι ελπίζετε να αποκομίσουν οι αναγνώστες από την ανάγνωση του "Μέσα από τη λάσπη"; Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο συναίσθημα ή προβληματισμός που θα θέλατε να αφήσετε πίσω σας;

Επειδή ο κάθε αναγνώστης δίνει την δική του οπτική από ένα συγκεκριμένο ίδιο ανάγνωσμα, θα τους αφήσω να προβληματιστούν και να βγάλουν συμπεράσματα μόνοι τους χωρίς να τους επηρεάσω. Ωστόσο, ελπίζω και εύχομαι να κατάφερα να αποδώσω την ιστορία έτσι ώστε, να μπορέσουν να δουν και με την δική μου οπτική, τα μηνύματα που ήθελα να τους περάσω.

Πέρα από τα ομολογουμένως σκληρά κοινωνικά θέματα που πραγματεύεται το βιβλίο όμως, ελπίζω να απολαύσουν την γραφή μου, την πλοκή και τις έντονα συγκινησιακές σκηνές που περιέχονται στις σελίδες του.

 

Ποιοι συγγραφείς ή βιβλία έχουν επηρεάσει το έργο σας και ποιοι θεωρείτε ότι είναι οι πιο σημαντικοί λογοτεχνικοί σας "δάσκαλοι";

Ένας κανόνας που ακολουθώ απαράβατα είναι πως όταν σκοπεύω να γράψω, διαγράφω από την μνήμη μου –περίεργο πως, αλλά το καταφέρνω- ότι έχω διαβάσει και επίσης δεν διαβάζω τίποτα για αρκετά μεγάλο διάστημα, για να μην επηρεάζομαι.  Αλλά σε ετούτο το έργο δεν συνέβη αυτό, αφού δεν σκόπευα να γράψω την εποχή που γράφτηκε, καθώς η ανάγνωση μου περιλάμβανε μόνο σχολικά αναγνώσματα και δεν υπήρχε καθόλου χρόνος…

Μπορώ να πω με κάθε ειλικρίνεια λοιπόν, ότι το συγκεκριμένο έργο δεν έχει εξωγενείς επηρεασμούς, και ότι αυτή η ιστορία ξεπήδησε από τα βάθη του μυαλού σε ανύποπτο χρόνο, κι έγινε επιτακτική ανάγκη να γραφτεί, φέρνοντας έτσι στην επιφάνεια θέματα που με απασχολούσαν έντονα κατά καιρούς και μετά τα ξεχνούσα εξαιτίας των προβλημάτων που προέκυπταν στην καθημερινότητα μου.. Με μόνη εξαίρεση την Νέα Υόρκη, που κατά μεγάλο ποσοστό πιστεύω ότι επηρεάστηκα από την ιστορία του παππού μου από την πλευρά του πατέρα μου, ο οποίος είχε μεταναστεύσει στην Αμερική εκείνη την εποχή.

Όσο για τους λογοτεχνικούς μου ‘δασκάλους’, διδάχθηκα από τους κλασσικούς, οι οποίοι με αφόπλιζαν πάντα με τον απίστευτο συνδυασμό λογοτεχνικότητας και απλότητας.

 

Στο βιβλίο σας αναμειγνύονται ρεαλιστικά στοιχεία με στοιχεία που αγγίζουν το μεταφυσικό. Πώς αποφασίσατε να συνδυάσετε αυτά τα δύο είδη και ποιο είναι το προσωπικό σας ενδιαφέρον για το μεταφυσικό;

Παρόλο που δεν είμαι άνθρωπος που μοιρολατρώ με την ευρεία έννοια του όρου, ωστόσο θεωρώ πως το μεταφυσικό, αυτό το άπιαστο «κάτι» που δύσκολα εξηγείται, είναι η αόρατη ενέργεια που διέπει τον κόσμο μας και αυτή είναι που διαμορφώνει τις ρεαλιστικές καταστάσεις. Εννοώ πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμβεί κάτι που δεν το έχουμε προβλέψει, ούτε το έχουμε προκαλέσει εμείς και άρα είναι κάτι τυχαίο και έξω από εμάς, μα που ωστόσο δημιουργεί μια πραγματικότητα. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να σκέφτεται κάποιος έντονα κάτι συγκεκριμένο, π.χ. να φοβάται για ένα μελλοντικό γεγονός εντελώς αβάσιμα, και όταν αυτό συμβαίνει, να δημιουργεί επίσης μια πραγματικότητα.  

 

Μετά από το "Μέσα από τη λάσπη", ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ετοιμάζετε κάποιο νέο έργο ή σκέφτεστε να πειραματιστείτε με κάποιο άλλο είδος;

 Αυτό που έχει προτεραιότητα και αφορά το τώρα αλλά και το συνεχές μέλλον, το οποίο δεν θα ονόμαζα σχέδιο, αλλά στόχο, είναι να καταφέρω να ολοκληρώσω τις σπουδές μου στην κοινωνιολογία- εγκληματολογία και τις οποίες ξεκίνησα τον φετινό Οκτώβρη.

Ωστόσο υπάρχει ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα που συνέγραψα τον χειμώνα ετούτης της χρονιάς και μια επίσης ολοκληρωμένη συλλογή που αποτελείται από μια νουβέλα και 11 διηγήματα ποικίλων θεμάτων, τα οποία γράφτηκαν πριν ενάμιση χρόνο περίπου και αδημονούν να πάρουν στον δρόμο της έκδοσης.

Της Αλεξίας Βλάρα, 25/11/2024