Η Νεφέλη Μαϊστράλη & Μάνος Καζαμίας μιλούν στο Open Mind

 

1.Το έργο «Κανόνια και Τρομπέτες» ασχολείται με τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και την εξαπάτηση. Πώς συνδέεστε εσείς με το κεντρικό θέμα του έργου και τι είναι αυτό που σας εντυπωσιάζει στην ιστορία;

Ν.Μ. Ούσα ενεργός πολίτης αυτής της χώρας αρκετά χρόνια τώρα, συνεχώς ανακαλύπτω συνδέσεις και αναλογίες με την ιστορία που διαπραγματευόμαστε. Ειδικά τώρα που βιώνουμε εκ νέου μια οικονομική κρίση με τις τράπεζες να έχουν συνεχώς το πάνω χέρι και την ψαλίδα ανάμεσα στους έχοντες και τους μη έχοντες, να γίνεται όλο και μεγαλύτερη, η σύνδεση με την ιστορία είναι μοιραία. Αν κάτι με εντυπωσιάζει σ’ αυτό το καπιταλιστικό σύστημα που θίγεται στο έργο είναι η βιαιότητα με την οποία προσαρμόζεται και παγιώνεται σε κάθε συνθήκη. Κι αυτό με θλίβει και με θυμώνει.

M.K: Η εξαπάτηση δυστυχώς, βρίσκεται στην καθημερινότητά μας. Ηθελημένα ή μη γινόμαστε συνεχώς θύματα μιας οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας, η οποία μας χρησιμοποιεί. Ως πολίτες και ως εργαζόμενοι, είμαστε διαρκώς υπόλογοι σε απρόσωπες εταιρείες, στις οποίες είμαστε χρεωμένοι και έχουν στα χέρια τους όλους τους «νόμιμους» τρόπους, για να μας εκμεταλλεύονται.   

 

2. Οι χαρακτήρες σας κινούνται σε έναν κόσμο οικονομικής αβεβαιότητας και διαφθοράς. Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο σας και τι ήταν το πιο απαιτητικό κομμάτι της ερμηνείας;

Ν.Μ. Η Κλαίρη Πανθέου είναι ένας απ’ τους μεγάλους παίκτες του τραπεζιού που λέγεται τραπεζικό σύστημα. Δεν  ταλανίζεται απ’ την οικονομική αβεβαιότητα, με την καθιερωμένη έννοια. Ίσα-ίσα έχει εθιστεί στον μεγαλοαστικό τρόπο ζωής και δεν θα επιτρέψει σε τίποτα και σε κανέναν να της τον στερήσει. Τα ομόλογα της Πέρκινς Όιλ που καταρρέουν τις δίνουν την ιδέα να γίνει ακόμη πιο αδίστακτη. Προσέγγισα τον ρόλο, από έξω προς τα μέσα όπως λέμε στη δουλειά μας. Πρόκειται για μια γυναίκα της υψηλής κοινωνίας με τελείως διαφορετικέ συνήθειες απ’ τις δικές μου. Όσο την γνώριζα, τόσο κινητοποιούσα και δικές μου περιοχές που αν είχα γαλουγηθεί με τις δικές της αξίες, ίσως θα ήμουν κάπως έτσι.

Μ.Κ. Εγώ υποδύομαι έναν Ρομά, τον Χρόνη Παπαδόπουλο, ο οποίος διακινεί ναρκωτικά, είναι μπλεγμένος σε βρωμοδουλειές, μπαινοβγαίνει στη φυλακή  και γενικά, μεταχειρίζεται όποιους τρόπους μπορεί, νόμιμους ή παράνομους, για να επιβιώσει. Εκπροσωπώ μια κοινότητα ανθρώπων, η οποία είναι κοινωνικά αποκλεισμένη και γίνεται αποδέκτης ρατσιστικών συμπεριφορών. Από αυτή τη γραμμή έχω προσεγγίσει τον Χρόνη. Από τον άνθρωπο που έχει προσπαθήσει να υπάρξει επί ίσοις όροις σ’ ένα σύμπαν που τον θέλει συνεχώς να είναι «υπό». Γι’ αυτό και ψάχνει το μεγάλο κόλπο, για να νομιμοποιήσει τα χρήματά του και να γίνει, όπως οι πελάτες του. Ένας ευυπόληπτος πολίτης με χρήματα κι ένα όμορφο, καθαρό διαμέρισμα στο Κολωνάκι.

3. Πώς νομίζετε ότι το έργο αντικατοπτρίζει τη σημερινή ελληνική κοινωνία; Βλέπετε παραλληλισμούς με τα σημερινά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα;

Ν.Μ. Είναι γραμμένο μέσα στην ελληνική κοινωνία και μιλάει εντελώς φανερά, γι’ αυτήν και για το πώς γίνεται μέρα με τη μέρα. Στο επίκεντρο του έργου είναι ένα παντοδύναμο τραπεζικό σύστημα που εκπροσωπείται από μια ελίτ κι ένας ολόκληρος κόσμος κάτω από αυτό, που αγωνίζεται παντοιοτρόπως να επιβιώσει. Είμαι κι εγώ πελάτης των ελληνικών τραπεζών, φορολογούμαι και ασφαλίζομαι σ’ αυτή τη χώρα και πρέπει να πηγαίνω και στο σούπερ μάρκετ-δυστυχώς!, άρα οι παραλληλισμοί είναι πάντα εκεί.

Μ. Κ. Η συνεχώς αυξανόμενη ακρίβεια, η οποία μαστίζει τη κοινωνία τα τελευταία χρόνια σε συνδυασμό με την γενικότερη πολιτική κατάσταση που ευνοεί την αδικία, την ατιμωρησία και το κέρδος, μας οδηγεί σ’ έναν κόσμο που δεν είναι φτιαγμένος για τον άνθρωπο, ούτε λειτουργεί προς το συμφέρον του, με ουσιαστικό τρόπο. Ζούμε μια πραγματικότητα που δεν ευνοεί τον ανθρωπισμό και αυτό γίνεται σαφές στο έργο.

4. Το έργο συνδυάζει το μαύρο χιούμορ με την κοινωνική κριτική. Πόσο δύσκολο είναι να διατηρηθεί αυτή η ισορροπία επί σκηνής και τι ρόλο παίζει το χιούμορ στις ερμηνείες σας;

Ν.Μ. Το χιούμορ λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη για την εξέλιξη της πλοκής, σε μεγάλο κομμάτι της παράστασης καθώς υπάρχουν σημεία που είναι γραμμένα με φαρσικό τρόπο και βοηθούν σε μια πιο ανάλαφρη πρόσληψη των σκοτεινών που συμβαίνουν. Δεν είναι δύσκολη η ισορροπία, ίσα-ίσα, είναι σωτήρια. Το γέλιο μας προστατεύει απ’ το να γίνουμε διδακτικοί και μονοδιάστατοι. Επίσης, τα πιο σοβαρά πράγματα συχνά τα λέμε με χιούμορ.

Μ.Κ. Μόνο μέσα απ’ το χιούμορ μπορείς να κάνεις κοινωνική κριτική, χωρίς να κουνάς το δάχτυλο, διότι οι περισσότεροι από εμάς βράζουμε στο ίδιο καζάνι, έτσι κι αλλιώς. Το έργο είναι μια κωμωδία καταστάσεων που το επείγον του κάθε χαρακτήρα φτιάχνει μια διασκεδαστική φάρσα. Προσπαθούμε, ωστόσο να μη χάνουμε τον στόχο του έργου που είναι βαθιά πικρός και σκληρός, όσον αφορά στο οικονομικό σύστημα που έχουμε.

5. Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Γιώργο Παπαγεωργίου και τον υπόλοιπο θίασο; Υπήρξαν στιγμές αυτοσχεδιασμού ή αλλαγής κατά τη διάρκεια των προβών που έδωσαν κάτι διαφορετικό στην παράσταση;

Ν.Μ. Δούλεψα πρώτη φορά με τον Γιώργο και με όλα τα παιδιά του θιάσου. Όταν μου προτάθηκε η δουλειά και έμαθα για τους συμπαίκτες μου, πέραν του Γιώργου, ήταν ένας ακόμη λόγος για να πω οπωσδήποτε «ναι» σ’ αυτή τη συνεργασία. Όταν δουλεύεις σεζόν με τόσο μικρό θίασο, είμαστε έξι όλοι κι όλοι, δεν υπάρχει σημαντικότερο απ’ τους ανθρώπους που περνάς τόσο χρόνο μαζί κι εδώ αυτό έχει πετύχει διακόσια τοις εκατό. Χαίρομαι που τους βλέπω και που περνάμε τόσο χρόνο μαζί, εντός και εκτός σκηνής. Έχουμε γίνει φίλοι, κανονικοί φίλοι και ξέρω ότι φυλάνε τα νώτα μου στη σκηνή, όπως κι εγώ τα δικά τους. Περάσαμε και περνάμε καλά. 

Όσον αφορά στη συνεργασία με τον Γιώργο, πέραν του χιούμορ, της ελαφράδας και του κεφιού που έχουν οι πρόβες μαζί του-είναι ότι ψάχνει να βγάλει το καλύτερο απ’ τον καθένα, κι αυτό δημιουργεί μια ωραία σχέση εμπιστοσύνης.

Μ.Κ. Από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε με τα παιδιά ήταν σα να γνωριζόμαστε χρόνια. Υπήρχε άπλετη εμπιστοσύνη, διάθεση για έκθεση-παιχνίδι και  πολλή αγάπη. Σίγουρα, ο Γιώργος είχε στο νου του ότι θα ταιριάξουμε ως θίασος κι αυτό όντως, ήταν εμφανές απ’ τις πρώτες κιόλας πρόβες. Είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι μέρος αυτής της δουλειάς. Όσον αφορά τώρα στη σχέση  μου με τον Γιώργο, η συνεργασία ήταν πολύ δημιουργική ,  με ελευθερία και πολύ χιούμορ.

6. Οι σχέσεις των χαρακτήρων είναι περίπλοκες και δυναμικές. Πώς καταφέρατε να φέρετε την απαραίτητη χημεία επί σκηνής και ποια ήταν η πιο απολαυστική στιγμή των προβών για εσάς;

Ν.Μ. Ξεκινήσαμε να γνωρίζουμε τους ρόλους και τις  σχέσεις με αυτοσχεδιασμούς και αυτό μας έκανε να προσεγγίσουμε τις συνθήκες, με φαντασία, ειλικρίνεια και κέφι, χωρίς περιορισμούς. Σ’ αυτό το πρώτο στάδιο των προβών, οι αυτοσχεδιασμοί που φέρναμε ήταν συχνά ξεκαρδιστικοί. Μέσα από αυτούς, γίναμε παρέα.

Μ. Κ. Η χημεία ήρθε απ’ την πρώτη στιγμή, ήταν σα να δουλεύουμε καιρό, απ’ τη σχολή. Γίναμε ομάδα, οπότε όλα ήταν ανοιχτά να συμβούν. Μερικές απ’ τις ωραιότερες στιγμές ήταν στις αρχές  των προβών όταν δουλεύουμε πάνω στην ιστορία, στην πλοκή δηλαδή με αυτοσχεδιασμούς. Εκεί γίνανε φανταστικά πράματα κι ύστερα, ήρθε ο έρωτας.

7. Πιστεύετε ότι το ελληνικό κοινό είναι ανοιχτό στο μαύρο χιούμορ και τις κοινωνικές κριτικές που θίγονται σε αυτό το είδος θεάτρου; Ποια είναι η αντίδραση του κοινού ως τώρα;

Ν.Μ. Το ελληνικό κοινό έχει δει και βλέπει πολύ θέατρο, δεν είναι τυχαίο που παίζονται τόσες πολλές παραστάσεις στην Αθήνα. Μεγάλη κουβέντα αν αυτό είναι βιώσιμο για τον κλάδο μας αλλά σίγουρα, εξοικειώνει τον κόσμο με πολλά και διαφορετικά είδη. Επίσης, στη δική μας παράσταση θίγονται ζητήματα προσιτά σε όλους, οπότε οι θεατές μας συνδέονται και ενώ γελάνε, ταυτόχρονα αντιλαμβάνονται και θλίβονται από την αδιέξοδη κατάσταση που πιθανότατα, βρίσκονται κι αυτοί, όσον αφορά στην δύναμη που τους ασκούν οι τράπεζες.

Μ.Κ. Το κοινό συνομιλεί πολύ όμορφα με την παράσταση και είναι ανοιχτό στο να δει κάτι διασκεδαστικό που όμως κρύβει βαθύτερα νοήματα και τον αφήνει με έναν σοβαρό προβληματισμό, σχετικά με την οικονομική κατάσταση σήμερα. Που σίγουρα είναι κι αυτή για γέλια

 

8. Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίσατε κατά την πορεία σας ως ηθοποιοί, και πώς θεωρείτε ότι αυτές οι προκλήσεις σας διαμόρφωσαν καλλιτεχνικά;

Ν.Μ. Μια απ’ τις πιο σοβαρές προκλήσεις της δουλειάς, πέραν της ιδιαιτερότητας της ίδιας της φύσης του επαγγέλματος, είναι η ανάγκη να εμπλέκομαι σε πολλές διαφορετικές δουλειές, για να εξασφαλίζω το βιοπορισμό. Σπανίως, οι ηθοποιοί κάνουμε μόνο μία δουλειά κι αυτό, σε βάθος χρόνου, μπορεί να προκαλέσει μεγάλη καταπόνηση και στο σώμα και στη ψυχή. Επιθυμώ να συνεχίζω να συμμετέχω στις δουλειές που αγαπώ όσο αντέχει το σύστημά μου, αλλά να μπορώ να έχω και προσωπικό χρόνο για να χαίρομαι τους ανθρώπους μου, την καθημερινότητα, να κάνω ένα ταξίδι-ας πούμε…

Κ.Ζ. Μεγάλη ιστορία τώρα όλο αυτό. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι είναι πολύ δύσκολο να καταφέρει κάποιος να βιοποριστεί απ’ την δουλειά του, πόσο μάλλον από καλλιτεχνικές δουλειές, όπως η δική μας που είναι απαξιωμένες απ’ την πολιτεία. Αυτή η πορεία, αυτός ο διαρκής αγώνας και η αναζήτηση  μ’ έχουν επηρεάσει και διαμορφώσει τόσο ως καλλιτέχνη όσο και ως άνθρωπο.

9. Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σας στο θέατρο, και πώς βλέπετε την καλλιτεχνική σας εξέλιξη μέσα από έργα σαν το «Κανόνια και Τρομπέτες»;

Ν.Μ. Δεν έχω ιδέα.  Έχουμε πολύ καιρό μπροστά μας ακόμη και ο άμεσος στόχος μου είναι να προσπαθούμε κάθε μέρα να κάνουμε μια ωραία παράσταση με τους συμπαίκτες και να χαιρόμαστε που βλεπόμαστε. Κατά τη διάρκεια αυτού, θέλω να είμαστε καλά και να συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε. Αυτό.

Κ.Ζ. Στόχος μου είναι να πάει καλά η παράσταση και να κάνουμε κάθε μέρα ένα ωραίο ταξίδι με τους συμπαίκτες μου. Από εκεί και πέρα, το μέλλον είναι αβέβαιο. Εύχομαι να έχω την υγεία μου και να μπορώ να συνεχίζω, κόντρα στις δυσκολίες, να κάνω αυτό που αγαπώ, δηλαδή θέατρο.

 credit Χρήστος Συμεωνίδης

Περισσότερες πληροφορίες και εισιτήρια της παράστασης θα βρείτε εδώ:

ΚΑΝΟΝΙΑ και ΤΡΟΜΠΕΤΕΣ - Αθηναϊκά Θέατρα

Της Αλεξίας Βλάρα, 11/11/2024