Γιώργος Κοκοτός: "Το βιβλίο μου αποτελεί μια συγκριτική μελέτη πάνω στη γυναικεία συμπεριφορά και ψυχολογία".

 

1. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε "Το κορίτσι της οδού Σκουφά" και πώς προέκυψε η ιδέα για την πλοκή;

Εμπειρίες τόσο από την προσωπική μου ζωή, όσο –και κυρίως–  κι από εκείνη του ευρύτερου περιβάλλοντός μου, μου έδωσαν το έναυσμα για τη συγγραφή του βιβλίου. 

 

2. Η ιστορία επικεντρώνεται σε ανθρώπινες σχέσεις και τον έρωτα. Ποιες προσωπικές ή κοινωνικές παρατηρήσεις σάς επηρέασαν στη διαμόρφωση των χαρακτήρων;

Θέλησα να παίξω στα όρια των ανθρωπίνων σχέσεων των δύο φύλων. Στην πάλη, ή καλύτερα στην αντιπαράθεση του ιδανικού, του  τέλειου έρωτα με τον άλλον, τον άνευ ορίων και φραγμών έρωτα, που μπορεί να φτάνει ως την πρόκληση, ως τη γροθιά στο μαχαίρι.

 

3. Πώς προσεγγίσατε τη δημιουργία των χαρακτήρων της Αριάδνης και του Σέργιου; Έχετε κάποια προσωπική σύνδεση με αυτούς;

Με το παραπάνω σκεπτικό ενέπλεξα στο έργο τέσσερις γυναίκες και πέντε άνδρες, με τις ζωές του να εμπλέκονται σ’ ένα γαϊτανάκι σχέσεων, επιδιώξεων, αδυναμιών ή/και υστεροβουλιών.

Επειδή το έργο επιχειρεί να αναλύσει και να εξηγήσει τη γυναικεία ψυχολογία, οι γυναικείοι χαρακτήρες διαμορφώνονται ανάλογα, ούτως ώστε η αντίφαση και η σύγκριση να γίνονται καθ’ υπερβολή εμφανείς. Κάτι σαν τη γελοιογραφία όπου η υπερβολή αναδεικνύει εναργέστερα το θέμα.

Με αυτό το σκεπτικό δημιουργήθηκε ο χαρακτήρας της Ελίνας, της ιδανικής γυναίκας και συζύγου, που όμως με τον γρήγορο χαμό της δεν άφησε περιθώρια φθοράς. Με παρόμοιο τρόπο δημιουργήθηκε κι ο χαρακτήρας της Αρετούσας, το ίδιο ιδανικός, που όμως έσερνε πίσω της μια πληγωμένη σχέση. Κι έτσι ερχόμαστε στην Αριάδνη, που τη φορτώνω από τα πρώτα της κιόλας ερωτικά βήματα με μια δυσβάσταχτη «ιδιωτική λογική», κατά τον Άντλερ. Μια συνειδητοποιημένη τραυματική μνήμη που γίνεται ο μπούσουλας και οδηγός συμπεριφοράς στη ζωή της.

Από την άλλη υπάρχει και ο Σέργιος, με την τραυματική ανάμνηση του χαμού της Ελίνας –για τον οποίον αισθάνεται υπαίτιος–, ο οποίος διακατέχεται από την εμμονή της αναζήτησης όχι απλώς του έρωτα ως πράξη, αλλά της «καζαντζάκιας» αδηφάγας αγάπης που τόσο τραγικά είχε απωλέσει.   

 

4. Ο τίτλος του βιβλίου αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη οδό. Ποια είναι η συμβολική σημασία αυτής της τοποθεσίας για την εξέλιξη της ιστορίας;

Όσον αφορά στην επιλογή της οδού Σκουφά δεν υπάρχει κανένας ιδιαίτερος συμβολισμός, απλώς συμπίπτει ο δρόμος αυτός να πληροί –από εκείνη ακόμη την εποχή– όλα τα απαραίτητα στοιχεία για την πλοκή του έργου. Τράπεζες, γκαλερί τέχνης, επιχειρηματικό κέντρο. 

5. Ποια είναι τα κεντρικά θέματα που θέλατε να αναδείξετε με αυτή την ιστορία;

Είναι πολλά εκείνα που θέλω να αναδείξω στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα. Το βιβλίο, αν θέλετε,  αποτελεί μια συγκριτική μελέτη πάνω στη γυναικεία συμπεριφορά και ψυχολογία. Από το ιδανικό, το άπιαστο αλλά και σύντομο της Ελίνας, το κατασταλαγμένο, ώριμο αλλά ανέφικτο της Αρετούσας, στο θυελλώδες, ατέρμονο αλλά μακρόχρονο της Αριάδνης. Μέσα από αυτές τις τρεις γυναίκες επιχειρώ ένα ξεδίπλωμα της γυναικείας ψυχοσύνθεσης, όπως επίσης και της απόλυτης εξάρτησης του άνδρα από τη γυναίκα. 

6. Πώς συνδυάζετε την επιχειρηματική σας εμπειρία με τη συγγραφή; Βρίσκετε ότι οι δύο αυτοί τομείς συνδέονται με κάποιον τρόπο;

Όχι, καθόλου. Είναι αυτή η εναλλαγή ρόλων, σκοπών, επιδιώξεων και ασχολιών που όχι απλώς μου γεμίζει τη ζωή, αλλά κατά κάποιον τρόπο την επιμηκύνει.

7. Στο βιβλίο φαίνεται ότι ο έρωτας και οι ανθρώπινες αδυναμίες έχουν καθοριστική σημασία. Πώς αντιλαμβάνεστε τη σχέση έρωτα και λογικής στη ζωή;

Κάπως το υπαινίχθηκα πιο πάνω. Ο άνθρωπος να γίνεται άθυρμα των αδυναμιών, εμμονών ή και του άκρατου ρομαντισμού  του.

8. Το στοιχείο της "διαγραφής" που αναφέρετε στο τέλος έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Τι συμβολίζει για εσάς αυτό το πλήκτρο διαγραφής στην ιστορία;

Είναι ο θρίαμβος της δικαίωσης. Της επιβεβαίωσης ότι επιτέλους ο ήρωάς μου δικαιώνεται. Ότι ξαναβρήκε την τέλεια χαμένη του αγάπη και, απελευθερωμένος πια, μπορεί να πάρει το παιχνίδι στα χέρια του, αφού από το δίλημμα του «Δεν ήξερε πια αν αγαπά με αγάπη ή με οίκτο», του Ντοστογιέφσκι, έφτασε στο «Όταν στον έρωτα, ως πράξη, τα σώματα χορτάσουν, ξεχνιούνται· η αγάπη όμως, που από μόνη της είναι αδηφάγα, δεν χορταίνεται ποτέ», του Καζαντζάκη. Κι έτσι τώρα, απελευθερωμένος και δικαιωμένος, να μπορεί να πατήσει το κουμπί διαγραφής, αφού η κλεψύδρα της ζωής του μετρούσε πλέον τους τελευταίους κόκκους άμμου μέσα της.

9. Έχετε ασχοληθεί με διαφορετικές μορφές τέχνης και αθλητισμού. Πιστεύετε ότι αυτές οι εμπειρίες σας έχουν επηρεάσει ως συγγραφέα;

Βεβαίως. Απόλυτα. Όλες οι  εμπειρίες της μακρόχρονης, αρκετά πολυτάραχης ζωής μου συμπυκνώθηκαν προκειμένου να μου δώσουν τη δυνατότητα της συγγραφής.

10. Ποιο μήνυμα θα θέλατε να αφήσει το βιβλίο σας στους αναγνώστες και τι ελπίζετε να αποκομίσουν από την ιστορία της Αριάδνης και του Σέργιου;

Ότι οι ανθρώπινες σχέσεις, και ιδιαίτερα οι ερωτικές, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με μεγάλο περίσσευμα ψυχής, ιδιαίτερα όταν ξεφεύγουν από τον γενικότερο κανόνα της επικρατούσας κοινωνικής αποδοχής.

Της Αλεξίας Βλάρα, 16/10/2024