ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ - ΟΥ ΤΟΠΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, ΠΡΟΣΩΠΟΝ

 

ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

 

ΟΥ ΤΟΠΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, ΠΡΟΣΩΠΟΝ

 

 


 

 

Και το ποτάμι πράσινο, μακρύ, είχε τα μάτια φιδιού.

Και οι θεοί-τοξότες έριχναν τα βέλη στις ραφές τ’ ουρανού.

Και σιγά-σιγά τα άστρα χρυσά καρφιά αποκοιμώνται.

Και τρυφερές καμινάδες στέλνουν νέφη μπαχαρικών ακαταπαύστως.

Και φτερωτοί καλόγεροι θυμιάζουν τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.

Και ξαναψέλνω Μεγάλη Τρίτη το άγνωστό μου απολυτίκιον.

Και ακούω τον αντίλαλο να με φωνάζει Αδάμ! Αδάμ!

Και στα πολύ παλιά χρόνια βλέπω την πρώτη-πρώτη αυγή.

Και αναγνωρίζω το αρχαίο ποδοβολητό.

Και έρχεσαι σε αυτό που θα πουν Παράδεισο οι φίλοι

–αιώνες μετά– με μια χρυσή μπίρα στο χέρι.

Και σε συναγωνίζομαι σε κείνο το πρωτόπλαστο αδέξιο φιλί.

Και ο Θεός μαγειρεύει το πρώτο μου λάθος.

Και από τότε σου δίνει την αρχηγία.

Και αστραπιαία, το ρόδινό σου δάχτυλο χαϊδεύει τη σκανδάλη.

Και προσεύχομαι, με συντριβή βαθιά, να σε έχω για πάντα.

Και ο Θεός με ακούει, γιατί πραγματοποιεί πάντα τις επιθυμίες όσων πιστεύουν βαθιά.

Ειδικά όταν θέλει να τους τιμωρήσει.

 

 

ΠΟ102

ISBN 978-960-14-3684-5

 

 

 

Αθήνα 2022

Σειρά: ΠΟΙΚΙΛΑ ΘΕΜΑΤΑ

Σελίδες: 64

Τιμή:  € 12,00 (με ΦΠΑ)

 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ακούσαμε και προτείνουμε: «Εκ Βαθέων»: Ένα άλμπουμ-κατάδυση στην ουσία του ελληνικού τραγουδιού

Η σιωπή της ψυχής και το αποτύπωμα του τραύματος: Συναντώντας την ομάδα του έργου Έρημος

Χρήστος Μιχάλαρος: "Καύσιμο για τη ζωή και τη γραφή, στη δική μου περίπτωση, είναι οι άνθρωποι".

Ρενάτα Ντελία: "Πιστεύω πως όλοι μας θέλουμε να είμαστε ξεχωριστοί, μοναδικοί, ίσως γιατί αυτό θα μας έκανε αναντικατάστατους μέσα στην περατότητα μας".

Διαβάσαμε και προτείνουμε: Στην Πόλη της Έφης Μαχιμάρη