Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ - ΝΕΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ 5 & 6 ΜΑΡΤΙΟΥ

 

ΘΕΑΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ 

(Τσιμισκή 136, τηλ. 2310 230 013)

 

 

«Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ»

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡΟΝΑ

 

Η ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΚΟΚΚΙΔΟΥ

ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΛΜΗΡΗ & ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

 

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ  ΛΕΝΑ ΚΙΤΣΟΠΟΥΛΟΥ

 

ΝΕΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 5  & ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

 

Η συγκλονιστική παράσταση που τάραξε τα νερά του θεατρικού κόσμου, προκάλεσε κύματα ενθουσιασμού από τους θεατές και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές, έρχεται στην Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ.

Η Ελένη Κοκκίδου σ΄ ένα ρεσιτάλ ερμηνείας «μετουσιώνεται» σε Πανωραία, ερμηνεύοντας μοναδικά τον σπαρακτικό μονόλογο της «Γυναίκας της Πάτρας» του Γιώργου Χρονά, προσφέροντας δυνατές συγκινήσεις και εσωτερικές δονήσεις. Οι συναισθηματικές μεταπτώσεις, από τη λύπη στη  χαρά, από τα δάκρυα στο γέλιο, από τον πόνο στην οργή, από την ένταση στη σιωπή, ισορροπούν αρμονικά δημιουργώντας μια εκρηκτική παράσταση.

Για τον ρόλο αυτό η Ελένη Κοκκίδου τιμήθηκε με το βραβείο ερμηνείας «Κάρολος Κουν» και με το βραβείο κοινού από το περιοδικό «Αθηνόραμα».

Πρόκειται για ιδιαίτερη θεατρική απόδοση των αφηγήσεων της ζωής της πόρνης Πανωραίας από τον ποιητή Γιώργο Χρονά, ο οποίος τις κατέγραψε με σειρά συνεντεύξεων τη δεκαετία του ΄80.Ο παραληρηματικός μονόλογος μιας παθιασμένης, πονεμένης γυναίκας, που εξομολογείται τη ζωή της και μιλά ανοιχτά χωρίς φόβο για τον πόνο, τη βία, την ηδονή, την αγάπη, τον έρωτα. Ένα πλάσμα πληθωρικό που τραγουδάει,χορεύει,κλαίει γελάει, θυμώνει, προκαλεί...

Ένας καταρράκτης λέξεων, ήχων, εκφράσεων και πόνου.Ο χειμαρρώδης λόγος της Πανωραίας γίνεται ποίηση. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι αυτή της λαϊκής ψυχής που απελευθερώνεται. Η ζωή της ακροβατεί ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο. Μια ζωή ακραία, σκληρή, επικίνδυνη, αλλά με πάθος και ορμή. Η ηρωίδα με τρόπο μοναδικά αυθεντικό, με αμεσότητα και πηγαία λαϊκότητα αφηγείται τη ζωή της με συνταρακτική τραγικότητα, αλλά και κωμικές εξάρσεις. Γεύεται τη ζωή ολόκληρη, την εξαντλεί με όλη της την ύπαρξη, χωρίς κανόνες και περιορισμούς, χωρίς μιζέρια.

 

Σημείωμα Γιώργου Χρονά:

Τι έχει αυτή η βιογραφία που περικλείει την Πάτρα, την Αθήνα, την Ελλάδα, του ’50, ’60, ’70, κι έκανε τον Μάνο Χατζιδάκι να πει, σ’ ένα βιβλιοπώλη στη στοά Χηρς, στη Θεσσαλονίκη - πώς είναι το καλύτερο βιβλίο που διάβασε στη ζωή του; Ο αναγνώστης θα καταλάβει. Δεν έχει ένα αλλά πολλά παράλληλα θαύματα. Αρετές υψηλού λόγου. Από μια αμόρφωτη γυναίκα. Την Γυναίκα της Πάτρας, που μιλάει χωρίς να ντρέπεται χωρίς να λυπάται. Ελεύθερος και σπάνιος λόγος. [...] «Η γυναίκα της Πάτρας», είναι η πιο αληθινή, δηλαδή, γυμνή, ιστορία, που έχετε διαβάσει, στην ελληνική γλώσσα, από την σταύρωση του Χριστού και τα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Ερμηνεία:Ελένη Κοκκίδου

 

Σκηνοθετική επιμέλεια: Λένα Κιτσοπούλου

 

Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη

 

 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων –

Σάββατο 5 Μαρτίου :  9.00 μμ

Κυριακή 6 Μαρτίου :  6.30 μμ

 

Τιμή Εισιτηρίων : 15 € γενική είσοδος

Προπώληση : Viva.gr & Ταμείο θεάτρου (τηλ. 2310 230 013 )

 

 

 

Αποσπάσματα κριτικών

« Η έκρηξη ακούστηκε. Βουίζει το θέατρο! [...]Είδα μια ηθοποιό να υπερβαίνει κείμενο και σκηνοθεσία- χωρίς να παύει να τα σέβεται. Είδα- δεν το ΄χω δει και πολλές φορές...μια ηθοποιό να ΠυρπολείταιΚαιομένη Βάτος. Την αποθέωση που γνωρίζει - το «ευχαριστώ» που Της λέμε, το γόνυ που Της κλίνουμε για την υπέρτατη συγκίνηση που μας χαρίζει- τα κερδίζει με το σπαθί της.» Σαρηγιάννης Γεώργιος Τα Νεα, 24/3/2010

« ...αποκάλυψη αυτής της παράστασης, η πρωταγωνίστρια Ελένη Κοκκίδου,που το θεωρώ αδύνατον να μη συνταράξει με την ερμηνεία της ακόμα και τον πιο αναίσθητο θεατή. Μέσω της ερμηνείας της φωτίστηκαν οι πιο λεπτές και κρυφές πλευρές του κειμένου. Ο τρόπος που ισορρόπησε ανάμεσα στη σιωπή και την υστερία, το σκοτάδι και το χιούμορ, τα μεγάλα και τα μικρά λόγια της Γυναίκας μου έκοψε τα γόνατα. Παρακολουθώντας τη να παίζει βλέπει μπροστά του ο θεατής μια ηθοποιό που επέλεξε κάθε βράδυ να ξεπερνά τα όρια και να δίνει στο κοοινό ένα πολύτιμο δώρο. Θα μπορούσα να πω – και ευχαρίστως θα το πω- πως η ερμηνεία της Κοκκίδου  αλλάζει τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα,το θέατρο, την τέχνη.[...] Σταθείτε στην ουρά και δείτε αυτό το έργο γιατι θα κάνουμε χρόνια να δούμε κάτι παρόμοιο»  Μιχάλης Μιχαήλ Lifo, 10/2/2010

  «…Η Ελένη Κοκκίδου ερμηνεύει την Πανωραία με τρόπο που καθηλώνει και που κόβει την ανάσα για μία ολόκληρη ώρα. Δεν «καμώνεται» την πόρνη του Χρονά. «Γίνεται» αυτή με αμεσότητα και ακρίβεια μοναδική. Φωνάζει, δακρύζει, κλαίει, ουρλιάζει, πονάει, δονείται, σπαρταράει, χορεύει, τραγουδάει, κραυγάζει και σιωπά με τόση αλήθεια που σου προσφέρει μια θεατρική μέθεξη που σπάνια έχεις ζήσει… Ενα ρεσιτάλ υποκριτικής που πρέπει οπωσδήποτε να δείτε!» Βασίλης Μπουζιώτης, Το Έθνος, 18/4/2010

« Η ενέργεια που εκπέμπει(η Ελένη Κοκκίδου) απειλεί να μας καταπιεί όλους: Η ορμή της, η ζωντάνια της, το πάθος της είναι αδηφάγα, πλημμυρίζουν τη σκηνή σε απανωτά κύματα, μια θάλασσα αναμνήσεων, αποκαλύψεων, χωρίς ντροπή, αλλά με περηφάνια.[...] Η ηθοποιός τα δίνει όλα: ανεβάζει στη διαπασών το ερμηνευτικό της μένος, πετάει στην άκρη κάθε υποψία μελοδραματισμού και δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Νομίζεις ότι δεν θα σταματήσει ποτέ να μιλάει, ότι όσο πιο πολύ μιλάει τόσο περισσότερο φορτίζονται οι μπαταρίες της. Η αστείρευτη ενέργειά της μοιράζεται απλόχερα σε όλους, σπαταλιέται χωρίς προφυλάξεις, χωρίς επιφυλάξεις, χωρίς περιορισμούς: νακαεί παρά να ξεθωριάσει, όπως αναφέρει και ο Νιλ Γιανγκ»Λουίζα Αρκουμανέα, Το Βήμα, 10/1/2010  

« (Η Ελένη Κοκκίδου) μπουκάρει στη σκηνή για να δώσει μια αλησμόνητη ερμηνεία εκτός των συνόρων του αστικού θεάτρου[...] Η Κοκκίδου δεν παίζει, είναι το φωτεινό και σκοτεινό πρόσωπο μιας βασανισμένης και μακάριας ύπαρξης, που βρίσκεται πέραν του καλού και του κακού κι έχει για δύναμή της την επιθυμία της να ζήσει. Είναι δύσκολο να γίνουν όλα αυτά κατανοητά χωρίς να έχει κανείς μπροστά του την ίδια την Πανωραία, να γελά στα πιο τρομερά σημεία του μονολόγου, να τσαντίζεται στα ίσια με την ψευτιά και την μπαμπεσιά, να τραγουδά α καπέλα ρουμελιώτικα για όσο γουστάρει. Κατάθεση που δεν πρέπει να χαθεί.»Γρηγόρης Ιωαννίδης, Ελευθεροτυπία, 16/1/2010

 «…Το πολύ ενδιαφέρον, απόλυτα βασισμένο σε πραγματικό πρόσωπο, πεζογράφημα του Γιώργου Χρονά «Η γυναίκα της Πάτρας»[...] ευτυχεί – κυριολεκτικά – με την εκπληκτική ερμηνεία της Ελένης Κοκκίδου. Μια ερμηνεία εκρηκτικής πληθωρικότητας, αμεσότητας και ψυχογραφικής αλήθειας, πηγαίας λαϊκότητας, συνταρακτικής δραματικότητας, που μισοκρύβεται με κωμικές εξάρσεις. Μια αξέχαστη, για την υπογράφουσα, ερμηνεία της ταλαντούχου ηθοποιού. Ερμηνεία, αφειδώλευτης ψυχοσωματικής κατάθεσης, στο λόγο, στην κίνηση, στην έκφραση και το τραγούδι, που προκαλεί ευφρόσυνο γέλιο και παράλληλα θλίψη και δάκρυα στα μάτια...»Θυμέλη, Ριζοσπάστης, 3/3/2010

«…Η Κοκκίδου φόρεσε τα «κουρέλια» της Πανωραίας και τα γέμισε χαρμάνια, ζωή και χυμούς. Μετέτρεψε το δράμα της σε κωμωδία, όπως περίπου θα όριζε ο Τσέχοφ την κωμωδία: ένα επικίνδυνο μπαλαντζάρισμα ανάμεσα στο τραγικό και το γελοίο, το λαμπερό και το σκοτεινό. Το παίξιμό της, […], διατήρησε την αμεσότητα της προφορικότητας του λόγου της ηρωίδας και την αλήθεια των βιωμάτων της. Επένδυσε τη συσσωρευμένη θεατρική της εμπειρία στο αναλώσιμο σώμα αυτής της γυναίκας και του έδωσε μια εξέχουσα σκηνική θερμοκρασία. Τίποτα δεν ψεύτισε επάνω της…» Σάββας Πατσαλίδης, Αγγελιοφόρος, 3/10/2010