“Παράξενο Ζευγάρι» Του Νηλ Σάιμον στο Θέατρο ΖΙΝΑ


“Παράξενο Ζευγάρι»
Του Νηλ Σάιμον
στο Θέατρο ΖΙΝΑ
με πρωταγωνιστές τους Γιάννη Ζουγανέλη και Βλαδίμηρο Κυριακίδη


Το αστείο, τρυφερό και συγκινητικό έργο του Σάιμον «Παράξενο Ζευγάρι» ανεβαίνει τον φετινό Χειμώνα στο Θέατρο Ζίνα σε σκηνοθεσία Βλαδίμηρου Κυριακίδη.
Στο υπέροχο αυτό έργο, το τόσο κωμικό και ανατρεπτικό, πρωταγωνιστούν ο Γιάννης Ζουγανέλης και ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης. Μαζί τους, μια δυνατή ομάδα από καλούς ηθοποιούς, οι: Βάσω Γουλιελμάκη, Πάνος Σταθακόπουλος, Γιώργος Χαζής, Ντίνος Σπυρόπουλος, Ιωάννα Ασημακοπούλου, Ερμόλαος Ματθαίου.
Ο Όσκαρ είναι ένας αθλητικός συντάκτης σε εφημερίδα της Νέας Υόρκης, καλοπληρωμένος αλλά λίγο … χαλαρός στα έξοδα. Η πρώην σύζυγός του μάταια περιμένει την διατροφή και η εφορία αδίκως την δήλωσή του.
Γοητευτικός και άστατος, κοινωνικός και σκορποχέρης,  ξενύχτης και τρομερά τσαπατσούλης, ο Όσκαρ είναι ο αντίποδας του φίλου του του Φέλιξ που είναι και οικονόμος και μονογαμικός και σπιτόγατος και άσσος στο νοικοκυριό. Οι δυο τους, εκτός από μια βαθιά φιλία, μοιράζονται και την εμπειρία ενός διαλυμένου γάμου. Διότι όταν η σύζυγος του Φέλιξ τον πετάει έξω από το σπίτι, ο φίλος του ο Όσκαρ του προσφέρει το δικό του ως καταφύγιο. Η συμβίωση των δύο αυτών ανθρώπων, έχει ανατρεπτικά, εκρηκτικά, ξεκαρδιστικά αποτελέσματα…
Τα υπόλοιπα… επί σκηνής του Ζίνα
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη
Κοστούμια: Νικόλ Παναγιώτου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".