Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ιωλκός το «Ποιητικό ημερολόγιο 2025»

 


Επί τριάντα αδιάλειπτα έτη, το Ποιητικό Ημερολόγιο, με επιμέλεια-ανθολόγηση του Γιάννη Κορίδη, συνεχίζει την παράδοσή του, παρουσιάζοντας κάθε μέρα του χρόνου, ανά σελίδα του, έναν Έλληνα ποιητή από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας.

Περιλαμβάνει ποιήματα για καθημερινή ανάγνωση και επετειακά, με τις απαραίτητες ημερολογιακές πληροφορίες.

Αποτελεί μία καινούργια ανθολογία ποίησης που κυκλοφορεί κάθε χρόνο. Δεν επαναλαμβάνονται τα ίδια ποιήματα και δεν προβάλλονται μόνον οι κλασικοί δημιουργοί, αλλά και σύγχρονοι, που επιβεβαιώνουν την εξελικτική πορεία της ελληνικής Ποίησης.

Από τη Σαπφώ και τον Ανδρέα Κάλβο έως τον Κ. Π. Καβάφη και την Κική Δημουλά.

Το Ποιητικό ημερολόγιο 2025 κοσμείται με έργα του εικαστικού Χαράλαμπου Π. Λειψού.

 

 

• Σχήμα: 12×16,5 εκ. • Σελίδες: 384 • Έτος έκδοσης: 2024 • Τιμή: 16,70 ευρώ

• Θεματολογία: Ημερολόγιο, Ελληνική Ποίηση, Ανθολογία

• ΙSBN: 978-960-640-257-9

 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ακούσαμε και προτείνουμε: «Εκ Βαθέων»: Ένα άλμπουμ-κατάδυση στην ουσία του ελληνικού τραγουδιού

Εικόνα
Η Σαββέρια Μαργιολά και ο Παντελής Κυραμαργιός επί σκηνής, μέσα σε μια ατμόσφαιρα φορτισμένη από ήχους και λέξεις που «ανασαίνουν» με κάθε στίχο. Σε μια εποχή κατά την οποία η μουσική κατανάλωση κατακερματίζεται σε playlists, βιαστικά scrolls και μεμονωμένα singles, ο νέος δίσκος του Παντελή Κυραμαργιού με τίτλο «Εκ Βαθέων» , σε ερμηνεία της Σαββέριας Μαργιολά , έρχεται να υπενθυμίσει την αξία του ολοκληρωμένου μουσικού έργου. Η παρουσίασή του πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 8 Απριλίου στον Σταυρό του Νότου Plus και λειτούργησε όχι απλώς ως συναυλία, αλλά ως σκηνική εμπειρία υψηλής αισθητικής, με αφηγηματική συνοχή, ερμηνευτική ένταση και ιδιαίτερο συναισθηματικό βάθος.
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: «Άνθρωπος του Θεού» – Όταν η πίστη συγκρούεται με την απελπισία

Εικόνα
Η παράσταση Άνθρωπος του Θεού , το νέο έργο του Ανδρέα Κεντζού, είναι ένα θεατρικό τρίγωνο γεμάτο υπαρξιακή ένταση, σαρδόνιο χιούμορ και κοινωνικό προβληματισμό. Σε μια φαινομενικά απλή βραδιά σε ένα σπίτι στην Αθήνα, κάτω από τον ήχο συγκρούσεων στους δρόμους, ξεδιπλώνεται μια ιστορία που μιλά για πίστη, απώλεια και την ανάγκη του ανθρώπου να δώσει νόημα στο χάος. Η ατμόσφαιρα στήνεται αμέσως: ένα μπαρ, δύο γυναίκες που γνωρίζονται τυχαία, μια πρόσκληση για «ένα τελευταίο ποτό». Όμως τίποτα δεν είναι τόσο αθώο όσο φαίνεται. Η είσοδος του Γιάννη, ανθυπαστυνόμου της ΥΑΤ και συζύγου της Ράνιας, λειτουργεί σαν καταλύτης, όχι μόνο για την ένταση μεταξύ των χαρακτήρων, αλλά κυρίως για την αποκάλυψη μιας συγκλονιστικής υπαρξιακής παγίδας: τι κάνεις όταν η πίστη σου ακυρώνεται; Ποιον τιμωρείς, τον εαυτό σου, τους άλλους ή τον ίδιο τον Θεό; Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Γεωργαλά διατηρεί μια εξαιρετική ισορροπία ανάμεσα στο ρεαλιστικό και στο συμβολικό. Ο ρυθμός είναι σφιχτός, χωρίς περιττές φιοριτ...
Read more »

Η σιωπή της ψυχής και το αποτύπωμα του τραύματος: Συναντώντας την ομάδα του έργου Έρημος

Εικόνα
Πώς αποδίδεται επί σκηνής η εγκατάλειψη; Πώς γίνεται η πληγή μιας γενιάς να φωτίσει τις σκιές της επόμενης; Το θεατρικό έργο Έρημος δεν φοβάται να κοιτάξει κατάματα την καρδιά του διαγενεακού τραύματος, της απώλειας, της εσωτερικής ερήμωσης. Μέσα από μια πολυφωνική αφήγηση, η ιστορία μιας νεαρής μητέρας που εγκαταλείπει το παιδί και τη ζωή της, ξετυλίγεται ως ένας σπαρακτικός εσωτερικός μονόλογος. Η εγκατάλειψη εδώ δεν είναι καταδίκη· είναι κραυγή. Μιλήσαμε με τους συντελεστές του έργου — τον Γιάννη, την Έλενα, τη Ζωή, τη Σοφία και τη Φωτεινή — για τη σκηνική προσέγγιση τόσο ευαίσθητων και υπαρξιακών θεμάτων, για την εσωτερική διαδρομή της ηρωίδας, για τη δύναμη της μητρότητας και για τον συμβολισμό της ερήμου ως τοπίο ψυχής και μεταμόρφωσης. Το έργο "Έρημος" πραγματεύεται το διαγενεακό τραύμα και την εγκατάλειψη. Πώς προσεγγίσατε ένα τόσο ευαίσθητο και υπαρξιακό θέμα επί σκηνής;
Read more »

Χρήστος Μιχάλαρος: "Καύσιμο για τη ζωή και τη γραφή, στη δική μου περίπτωση, είναι οι άνθρωποι".

Εικόνα
Υπάρχουν λόγια που γράφονται με την πρόθεση να φτάσουν κάπου, σε κάποιον. Κι όμως, για λόγους αδιευκρίνιστους ή απολύτως σαφείς, παραμένουν μετέωρα, ανεπίδοτα—σαν γράμματα που δεν ταίριαξαν ποτέ με τον κατάλληλο παραλήπτη ή τη σωστή στιγμή. Αυτή την εύθραυστη ζώνη του ανείπωτου, του μισοειπωμένου και του βαθιά βιωμένου έρχεται να φωτίσει ο Χρήστος Μιχάλαρος με τη νέα του ποιητική συλλογή Ανεπίδοτα . Μέσα από λόγο λιτό, αλλά πυκνό σε νόημα και συγκίνηση, ο ποιητής χαρτογραφεί τη διαδρομή μεταξύ προσωπικού και συλλογικού βιώματος, αποκαλύπτοντας πτυχές της ανθρώπινης σχέσης, της μνήμης και της σιωπής. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο Χρήστος Μιχάλαρος μιλά με ειλικρίνεια και στοχασμό για τα ποιήματα που κάποτε γράφτηκαν για κάποιον, μα τώρα ανήκουν σε όλους· για τις λέξεις που ίσως δεν ειπώθηκαν ποτέ, αλλά βρήκαν τη θέση τους σε ένα βιβλίο που λειτουργεί σαν μια ανοιχτή επιστολή προς την εμπειρία, τον πόνο και –τελικά– την ίδια την αλήθεια. Ο τίτλος Ανεπίδοτα υποδηλώνει λόγια που δεν ...
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: «ΜΕΤΑΝΑΑΑΑΣΤΕΣ» ή «Είμαστε πάρα πολλοί πάνω σ’ αυτήν τη βάρκα» του Ματέι Βιζνιέκ

Εικόνα
  Το έργο «ΜΕΤΑΝΑΑΑΑΣΤΕΣ» ή «Είμαστε πάρα πολλοί πάνω σ’ αυτήν τη βάρκα» του Ματέι Βιζνιέκ, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο Θέατρο Σημείο, είναι μια γροθιά στο στομάχι και ταυτόχρονα ένα κάλεσμα αφύπνισης. Βασισμένο στην τραγωδία του Αιγαίου και γραμμένο το 2016, μέσα στην καρδιά της προσφυγικής κρίσης, το κείμενο παραμένει δραματικά επίκαιρο, φωτίζοντας με θάρρος τη σκληρή αλήθεια της προσφυγικής εμπειρίας.
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: The Blunsdon Act στο Theatre of the NO

Εικόνα
  Attending The Blunsdon Act at Theatre of the NO was a journey through music that defied expectations. The British duo, Sue and Ian Blunsdon, brought their signature blend of original compositions and reinvigorated 80s and 90s classics to the stage, creating a deeply immersive experience. Sue’s vocals were nothing short of mesmerizing. Shifting seamlessly between operatic tones and powerful rock expressions, she captured the essence of each song and brought a fresh, emotional perspective to familiar classics. Ian’s skill on the keyboards elevated every piece, weaving intricate melodies and modern synth textures that felt both nostalgic and completely original. Together, their synergy made the performance feel both intimate and grand.
Read more »