Φωτεινή Καϊοπούλου: "Η σίγουρη επιρροή είναι από τις γιαγιάδες μου και μακάρι να καταφέρω να μεταδώσω στους αναγνώστες εκείνο το συναίσθημα που το κρατώ πολύτιμο μέσα μου".

 

1.      Τι σας ενέπνευσε να γράψετε τη "Συνάντηση με την Κλερ"; Υπάρχει κάποιο προσωπικό βίωμα ή ιστορικό γεγονός που σας ενέπνευσε;

Ιστορικό γεγονός, όχι δεν υπήρξε κάποιο. Προσωπικό βίωμα ναι. Ένα ταξίδι στη Βουργουνδία, οι επισκέψεις στις κάβες και τα σατό σε εκτάσεις κατάφυτες με αμπέλια, τα μεσαιωνικά χωριά της και το πορτραίτο μιας Κλερ. Όλα αυτά σε μια περίοδο που προσέγγισα με κάποιο τρόπο τα  περί Πυθαγόρειας φιλοσοφίας και θεωρίες πολλαπλών ενσαρκώσεων της ψυχής, μαζί με την απόλυτη αρμονία του παλιού με το νέο, όπως τη βίωνα στο ταξίδι μου.

2.      Πώς προέκυψαν οι χαρακτήρες της Φωτεινής και της Κλερ; Βασίζονται σε πραγματικά πρόσωπα ή είναι καθαρά φανταστικοί;

Τα πρόσωπα είναι φανταστικά αλλά οι χαρακτήρες (τουλάχιστον τα βασικά τους στοιχεία) ανήκουν σε υπαρκτά πρόσωπα  και δεν είναι μόνο ένα ή δύο. Από πρόσωπα που γνωρίζω, πήρα στοιχεία που εξυπηρετούσαν το σκοπό μου, πρόσθεσα και κάποια επιπλέον που θεωρούσα ότι θα ενισχύσουν τον χαρακτήρα και έτσι έπλασα την Κλερ και τη Φωτεινή όπως τις φαντάστηκα.

3.      Ποια είναι τα κύρια θέματα που θέλατε να εξερευνήσετε μέσα από το βιβλίο και ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες;

Κυρίαρχο θέμα είναι η διαχρονικότητα στο ρόλο της μητέρας. Οι δυο ηρωίδες γεννήθηκαν και ανατράφηκαν με πολύ διαφορετικές κοινωνικοπολιτικές προσλαμβάνουσες, σε μακρινές εποχές και τόπους,  όμως  βίωσαν κοινές  συνέπειες στις ζωές τους από την απουσία της μητέρας και την διαχειρίστηκαν και οι δύο με παρόμοιο τρόπο (καταφεύγοντας στη γραφή).

Άλλο θέμα επίσης, είναι η ανάγκη του ενήλικα να φροντίσει ο ίδιος το εγκαταλειμμένο παιδί που κουβαλάει. Να ενσκήψει μέσα του,  να φωτίσει τις σκοτεινές γωνιές κι αν απαιτείται, να μετακινηθεί, ν΄ αλλάξει οπτική γωνία και να απελευθερωθεί απ΄ ό,τι τον κρατάει πίσω, για να καταφέρει να εξελιχθεί.  Η πίστη και η εμπιστοσύνη αποτελούν αρωγούς σ΄ αυτή την προσπάθεια.

Κάτι ακόμη, είναι ότι η εκλογίκευση των γεγονότων και ο ορθολογισμός δεν  μας δίνουν πάντα τις απαντήσεις που αναζητούμε. Χρειάζεται  κάποιες φορές ν΄ ακολουθήσουμε το συναίσθημα, να εμπιστευτούμε τη φαντασία, να επιτρέψουμε να συμβεί η πιθανότητα να αντιληφθούμε πράγματα έξω από την ύλη.

Ως προς το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, προσπαθώ να γράφω με τρόπο που κάνει τους αναγνώστες να νιώθουν ότι δεν είναι μόνοι στις προκλήσεις της ζωής. Θα ήθελα να τους παροτρύνω να σκεφτούν πάνω στα θέματα που θίγει το βιβλίο με την ελπίδα να καλλιεργήσουν την ενσυναίσθηση  απέναντι στις εμπειρίες των ανθρώπων, να προβληματιστούν  και ίσως να τολμήσουν να ενδοσκοπήσουν.

 

Δεν έγραψα το μυθιστόρημα έχοντας διδακτικό σκοπό. Δε νιώθω να διαθέτω τέτοια δύναμη. Καθένας που θα διαβάσει το βιβλίο, ας εστιάσει σε ό,τι ο ίδιος επιλέξει κι ας αποκομίσει ό,τι μιλήσει στην καρδιά του και είναι χρήσιμο για τη δική του πορεία - μακάρι να συμβεί κάτι τέτοιο σε κάθε αναγνώστη.

4.      Πόσο καιρό σας πήρε να γράψετε το μυθιστόρημα και ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε κατά τη διαδικασία της συγγραφής;

Από τη στιγμή που αποτέλεσε ιδέα (παρέμεινε αρκετό διάστημα σ΄ αυτό το στάδιο) μέχρι που ολοκληρώθηκε και το έστειλα για έκδοση, περίπου δυόμισι χρόνια.

Μία πρόκληση ήταν να καταφέρω να κρατήσω τους χαρακτήρες ίδιους και τις φωνές τους ξεκάθαρες καθ΄ όλη τη διάρκεια μέχρι το τέλος. Άλλη πρόκληση υπήρξε ο περιορισμός της φλυαρίας μου -δυσκολεύομαι στις περικοπές- και τρίτη, να μην ξεφύγω πολύ στο κομμάτι που άπτεται του μεταφυσικού, γιατί δεν ήταν αυτό  το ζητούμενο.

5.      Πώς καταφέρατε να συνδέσετε τις δύο διαφορετικές εποχές της Φωτεινής και της Κλερ με έναν τόσο ενδιαφέροντα τρόπο;

Ευχαριστώ που τον χαρακτηρίζετε έτσι. Δεν έχω να σας δώσω συγκεκριμένη απάντηση, είναι ακριβώς αυτό που ονομάζουμε «έμπνευση» και ήταν καθαρή από την αρχή. Απλά κάθισα κι έγραψα όσα σκέφτηκα κι όσα φαντάστηκα.

6.      Πόση έρευνα κάνατε για την κοινωνία των ευγενών της Γαλλίας του 18ου αιώνα και ποιες πηγές σας βοήθησαν περισσότερο;

Αρκετή, θα έλεγα. Χρειαζόταν να μετακινηθώ χρονικά στην εποχή, να μετακομίσω σ΄ έναν  πύργο, ν΄ αφουγκραστώ ήχους, να γευτώ φαγητά, να πάρω πληροφορίες για τις ενδυματολογικές συνήθειες, να βουτήξω στον κόσμο της Κλερ. Άντλησα πληροφορίες από το διαδίκτυο,  από λογοτεχνικά έργα που αναφέρονται στην εποχή και από σχετικές κινηματογραφικές ταινίες. Νομίζω ότι το διαδίκτυο, για τις αρχικές τουλάχιστον πληροφορίες, ήταν πολύ βοηθητικό αλλά και η λογοτεχνία έβαλε το χεράκι της.

7.      Η Φωτεινή χρησιμοποιεί τη γραφή ως καταφύγιο. Πόσο σημαντική είναι η γραφή για εσάς προσωπικά και πώς επηρεάζει την καθημερινότητά σας;

Στη σελίδα τριάντα πέντε του βιβλίου, κάπου στη μέση,  η Φωτεινή λέει «Χρόνια κυλιέμαι ανάμεσα στις λέξεις. Πιστή στην πεποίθηση ότι είναι το μοναδικό κλειδί που ανοίγει τις πύλες του παραδείσου». Αυτή η φράση με εκφράζει. Τόσο η ανάγνωση όσο και η γραφή -κυρίως αυτή- αποτελεί όντως παραδεισένιο καταφύγιο για μένα άρα ταυτίζομαι σ΄ αυτό το σημείο με την ηρωίδα.. Καλύπτει σε μεγάλο βαθμό την ανάγκη για δημιουργία που είναι για τον άνθρωπο συνυφασμένη με την ανάγκη της επιβίωσης. Ένα σημειωματάριο υπάρχει πάντα στην τσάντα μου για να δεχτεί παρατηρήσεις, ιδέες, σκέψεις (ακόμη χρησιμοποιώ την κλασσική μέθοδο, δεν γράφω στο κινητό και δεν ηχογραφώ).  Γράφοντας σκαλίζω πράγματα, γνωρίζω τον εαυτό μου και όσο τον μαθαίνω, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχω είτε να απαλλαγώ από κείνα που με δυσκολεύουν, είτε να τα αποδεχτώ ως έχουν. Αυτό έχει αντίκτυπο και στις σχέσεις μου με τους άλλους. Αν γνωρίζω τη δική μου θέση είναι πιο εύκολο το μαζί.  Με τη γραφή, προσδιορίζω τις συντεταγμένες μου στον κόσμο και τον κατανοώ πιο βαθιά. Η ανακάλυψη της εσωτερικής αλήθειας και η ισορροπία, είναι ένας παράδεισος για μένα. Με τη συγγραφή, δίνω το κάλεσμα της συνάντησης με τους άλλους.  

8.      Έχετε κάποιο επόμενο έργο στα σκαριά; Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια ως συγγραφέας;

Κατ΄ αρχάς, θέλω λίγο χρόνο ακόμη να χαρώ τη «Συνάντηση με την Κλερ» στους αμπελώνες της Βουργουνδίας. Γιατί να βιαστώ για το μετά, όταν απολαμβάνω το τώρα; Δεν είμαι ακόμη έτοιμη ν΄ αφήσω εντελώς τις δύο ηρωίδες μου  παρότι καινούργια πρόσωπα σε άλλες ιστορίες χτυπούσαν την πόρτα μου πριν καν τελειώσει ή συνάντησή τους. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, είχαν προηγηθεί  οπότε έρχεται σιγά-σιγά και η δική τους ώρα να βγουν στο φως (ελπίζω). Μακροπρόθεσμα σχέδια δεν κάνω ούτε ως συγγραφέας, ούτε ως άνθρωπος. Έχω κατά νου το εφήμερο της ύπαρξής μας και βαδίζω βήμα-βήμα, με πολλή προσπάθεια  να ζω συνειδητά και να απολαμβάνω όλες τις στιγμές.

9.      Ξεκινήσατε την καριέρα σας γράφοντας παραμύθια και νουβέλες για παιδιά. Πώς έγινε η μετάβαση στη συγγραφή ενός μυθιστορήματος για ενήλικες;

Άλλαξαν κάποια πράγματα. Μεγάλωσα, εξελίχθηκα και πειραματίζομαι. Ίσως και να εξέλειψε η ανάγκη να ξαναζώ μέσα από τα παραμύθια τη μαγεία της παιδικής ηλικίας, την ξενοιασιά, την αθωότητα, την αμεσότητα, που υποχωρεί με τα χρόνια. Συναντήθηκα με τη μαγεία της ενηλικίωσης και καταπιάστηκα με τους μεγάλους. Αντέχω να δώσω στους ανθρώπους την ανθρώπινη διάστασή τους και ως ενήλικας ν΄ αντιμετωπίζω ενήλικες. Τα παραμύθια παραμένουν πολυαγαπημένο είδος, δεν θα σταματήσω ούτε να τα διαβάζω ούτε να τα γράφω  παρ΄ ότι η ενηλικίωσή μου είναι γεγονός αμετάκλητο  - για όσο τουλάχιστον οι άνθρωποι δίνουμε τη διάσταση που εμείς ορίσαμε στον χρόνο.  Πού και πού, ακόμη και όσο διαρκεί η συγγραφή ενός μυθιστορήματος, ξεπετάγεται ένα παραμύθι. Ίσως, αν μεγαλώσω αρκετά, να καταλήξω ότι η ματιά του παιδιού είναι τελικά η πιο καθαρή για να παρατηρώ τα πράγματα και να επιστρέψω σ΄ αυτό το είδος που ούτως ή άλλως απευθύνεται και στο παιδί μέσα σε κάθε ενήλικα. Θα φανεί.

10.  Τα έργα σας έχουν διακριθεί και συμπεριληφθεί σε συλλογικές εκδόσεις. Πώς σας επηρέασε αυτή η αναγνώριση και ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας σας μέχρι τώρα;

Χωρίς αυτή, νομίζω ότι δεν θα τολμούσα να αναζητήσω την έκδοση. Η γραφή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξής μου-ήταν πάντα- αλλά η συγγραφική δεν θα είχε προχωρήσει χωρίς τις πρώτες διακρίσεις που μου έδωσαν την ώθηση αλλά και τις επόμενες που επιβεβαίωναν την απόφασή μου να κάνω κι άλλα βήματα καθησυχάζοντας τις αμφιβολίες μου.

Η  πιο σημαντική στιγμή στην συγγραφική μου καριέρα δεν είναι μία, είναι τρεις που κάπως την περιλαμβάνουν και όσο κι αν προσπαθήσω να διαλέξω, δεν μπορώ, επειδή αυτή η μία είναι λειψή χωρίς τις άλλες. Η πρώτη, όταν είδα εικονογραφημένο από την κυρία Άρτεμη Πρόβου το παραμύθι μου «Ησυχία…Θα ξυπνήσουν τα νεραϊδικά!»  των εκδόσεων Λαμπρόπουλου. Ήταν όπως το ονειρεύτηκα, όπως ήταν και η συνεργασία μου με τον εκδότη -αν αυτή η πρώτη εμπειρία στο χώρο των εκδόσεων, δεν ήταν τόσο θετική, ίσως δεν θα προχωρούσα.  Η δεύτερη, ήταν στο διάλειμμα και στο τέλος της παράστασης «Dance love Greece» που ανέβηκε στο  Palais de Βeaux Αrts των Βρυξελλών. Στην επετειακή παράσταση-εκδήλωση για την ελληνική παράδοση και τους χορούς, συμμετείχα με το παραμύθι «Πλάτανου ψιθυρίσματα» που ακουγόταν ανάμεσα στα τραγούδια και τους χορούς για να τα συνδέσει και προβαλλόταν μεταφρασμένο στα Γαλλικά και Φλαμανδικά σε video wall. Πολλοί από τους θεατές -οι περισσότεροι όχι ελληνικής καταγωγής- με σταμάτησαν για να με συγχαρούν γι΄ αυτό που έγραψα κι ας αφορούσε την παράδοση και  την κουλτούρα του χορού μιας ξένης σ΄ αυτούς χώρας. Και η τρίτη, τελευταία και πιο πρόσφατη, όταν ο κύριος Καραναστάσης των εκδόσεων Ανεμολόγιο μου πρότεινε να εκδώσει το μυθιστόρημά μου επειδή του άρεσε πολύ. Ήταν η δεύτερη πρόταση  για συνεργασία και χαίρομαι που επέλεξα αυτήν παρότι ακολούθησε κι άλλη.

 

11.  Τι συμβουλές θα δίνατε σε νέους συγγραφείς που θέλουν να ξεκινήσουν την καριέρα τους στη συγγραφή;

Δεν ξέρω αν μπορώ να δίνω συμβουλές. Αυτό το κάνουν οι ειδήμονες  - εγώ δεν είμαι. Ο καθένας που γράφει ή συγγράφει έχει διαφορετικά πράγματα στο μυαλό του, άλλους σκοπούς, άλλες φιλοδοξίες, άλλες προσδοκίες. Μπορώ να μιλήσω μόνο για μένα. Γενικά ακολουθώ τους κανόνες αλλά πιστεύω ότι η επιτυχία έρχεται όταν καταφέρνουμε να τους σπάσουμε.  Ένιωσα πραγματικά συγγραφέας από τη στιγμή που εμπιστεύτηκα τα κείμενά μου στην κρίση των αναγνωστών και απαλλάχτηκα από κάθε προσδοκία. Τη συγγραφική μου ιδιότητα τη νιώθω, δεν την αποφασίζει κανείς απ΄ έξω. Δεν περιμένω να γίνω πλούσια, μου αρκεί να μοιράζομαι όσα γράφω κι αν μέσα σ΄ αυτά κάποιοι βρουν κάτι που θα τους ωφελήσει με  οποιονδήποτε τρόπο, τότε θεωρώ ότι επιτεύχθηκε ο σκοπός μου. Ας μην εμπιστευόμαστε κανέναν που προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν μπορούμε να πετάξουμε.

12.  Ποιες προσωπικές σας εμπειρίες έχουν επηρεάσει τη γραφή σας και ποιοι συγγραφείς ή καλλιτέχνες έχουν ασκήσει την μεγαλύτερη επιρροή πάνω σας;

Είχα την τύχη στα παιδικά μου χρόνια να ακούω υπέροχα παραμύθια από τη μία γιαγιά μου, η οποία σε κάθε αφήγηση προσέθετε και κάτι δικό της που έκανε το παραμύθι πιο συναρπαστικό κι από την άλλη γιαγιά, ενδιαφέρουσες, αληθινές ιστορίες «βγαλμένες από τη ζωή» που τις διηγούνταν παραστατικά και μας καθήλωνε όλα τα εγγόνια να κρεμόμαστε από τα χείλη της -ίσως αυτός ήταν ο στόχος, να μας κρατήσει φρόνιμους. Νομίζω ότι αυτές οι δύο γυναίκες, χωρίς να το επιδιώκουν καθόρισαν τη γραφή μου. Να θέλω να κρατώ τον αναγνώστη με ορθάνοιχτα μάτια και αγωνία να περιμένει τη συνέχεια, να αιφνιδιάζεται, να μελετά τη ζωή μέσα από τα κείμενα, να νιώθει την αμεσότητα και ότι αυτό που συμβαίνει στο βιβλίο, απευθύνεται μονάχα σ΄ αυτόν. Καθώς μεγάλωνα και συναντήθηκα με τη λογοτεχνία και την τέχνη γενικά, Έλληνες και ξένοι δημιουργοί με συνεπήραν -διαφορετικοί κατά περιόδους- τους λάτρεψα και σίγουρα μ΄ επηρέασαν, αλλά δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιος περισσότερο και σε τι.  Η σίγουρη επιρροή είναι από τις γιαγιάδες μου και μακάρι να καταφέρω να μεταδώσω στους αναγνώστες εκείνο το συναίσθημα που το κρατώ πολύτιμο μέσα μου. Αυτή την αίσθηση  ψάχνω ακόμη στα αναγνώσματά μου.

13.  Ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις των αναγνωστών στο βιβλίο σας και πώς τις βιώσατε;

Οι πρώτοι που διάβασαν το μυθιστόρημα πριν το στείλω για έκδοση, ήταν η κόρη μου και δυο τρεις φίλοι στους οποίους εμπιστεύομαι το κριτήριο αλλά και την ειλικρίνειά τους. Τα σχόλια υπήρξαν θετικά, με χαροποίησαν και με ενθάρρυναν να συνεχίσω.  Άγνωστοι αναγνώστες, μετά την έκδοση, που μου έστειλαν μηνύματα και σχόλια, ήταν τόσο συγκινητικά, δεν το περίμενα  αν και το λαχταρούσα. Άνθρωποι που με γνωρίζουν αλλά δεν έχω μαζί τους κάποια σχέση καθημερινότητας ή φιλική δηλώνουν εντυπωσιασμένοι και περιμένουν το επόμενο. Είναι πολύ συγκινητικό. Όταν τους ακούω να μου λένε τι άρεσε στον καθένα και πώς το βίωσε -κάποιος μου είπε «έκλεισα ταξίδι για τη Βουργουνδία, με ξεσήκωσες»- είναι σαν να κατεβαίνω με τα παιχνίδια μου στο πάρκο και τ΄ άλλα παιδιά με καλούν να παίξουμε μαζί.   

14.  Το βιβλίο σας φαίνεται να έχει πολλά επίπεδα ανάγνωσης. Πώς βλέπετε τη σχέση ανάμεσα στην τέχνη και τη λογοτεχνία και πώς προσπαθείτε να τα συνδυάσετε στο έργο σας;

Οι ακαδημαϊκές σπουδές μου στη Γεωπονία, δεν μου επιτρέπουν επιστημονική προσέγγιση του θέματος οπότε η απάντησή μου βασίζεται στην αίσθηση που έχω -παρακαλώ φανείτε επιεικείς σε πιθανές ανακρίβειες.

  Αν ερμηνεύσουμε  την τέχνη με την ευρύτερη έννοιά της, ότι είναι δηλαδή η έκφραση της ανθρώπινης δημιουργικότητας και φαντασίας γενικά και όχι μόνο  σε μία οπτική ή ακουστική μορφή (ζωγραφική, γλυπτική, μουσική), τότε η τέχνη εμπεριέχει και τη λογοτεχνία κι ας έχει τυπικά οριστεί ως «γραπτά έργα με καλλιτεχνική αξία». Οι δυο τους μοιράζονται την ίδια ουσία. Η τέχνη αποθανατίζει τη στιγμή στο χρόνο, η λογοτεχνία αναφέρεται σε χρονικό διάστημα. Η λογοτεχνία, με τις λέξεις και τις περιγραφές της, προσφέρει έναν τρόπο να δημιουργηθεί μια εικόνα στο μυαλό του αναγνώστη, ενώ η τέχνη μεταφράζει τις λέξεις σε εικόνα, προκαλώντας συναισθήματα και σκέψεις.

Μ΄ αυτό το σκεπτικό προσπαθώ μέσα από τα κείμενά μου να συγκινήσω, να δώσω ερεθίσματα φαντασίας, να δημιουργήσω εικόνες με λέξεις  ή μάλλον να επιτρέψω στον αναγνώστη να δημιουργήσει τις δικές του, άρα να αισθανθεί και ο ίδιος την ικανοποίηση του καλλιτέχνη. Ακόμη, παρατηρώντας την εικαστική τέχνη προσπαθώ να ενσωματώσω στις αφηγήσεις μου οπτικά στοιχεία,  αρμονία, ρυθμό, αντιθέσεις. Το αποτέλεσμα, ως έργο τέχνης,  πρέπει να   συγκινεί τόσο την ψυχή όσο και το πνεύμα.

 

15.  Πώς θα περιγράφατε το συγγραφικό σας στυλ και ποιες τεχνικές χρησιμοποιείτε για να κρατήσετε το ενδιαφέρον του αναγνώστη;

Ο τρόπος που γράφω προσπαθώ να είναι άμεσος, με σαφήνεια και λιτότητα -  αυτό δεν το καταφέρνω πάντα στην πρώτη γραφή- και κατανοητός από τον μέσο αναγνώστη. Δεν επιθυμώ να εστιάσω σε κάποια ελίτ αναγνωστών.  Συνδυάζω λεπτομερείς περιγραφές -λένε ότι είναι ένα από τα δυνατά μου σημεία- και έντονη συναισθηματική φόρτιση. Χρησιμοποιώ συχνά πρωτοπρόσωπη αφήγηση και γλώσσα πλούσια σε μεταφορές και παραλληλισμούς. Προσπαθώ να παρουσιάζω τους ήρωές μου μέσα από τα δρώμενα και τις πράξεις τους και  να είναι καθαρά.

Πώς κρατώ το ενδιαφέρον του αναγνώστη; Με θέματα που αφορούν τους περισσότερους. Με ήρωες σε ανθρώπινη διάσταση, οικείους και γνώριμους, με τους οποίους μπορεί εύκολα να ταυτιστεί κάποιος. Με ζωντανές περιγραφές ώστε ο αναγνώστης να νιώθει ότι περιπλανιέται μέσα στην ιστορία. Με δομή που μπορεί να μην είναι γραμμική, να έχει χρονικά σκαμπανεβάσματα και πλοκή που θα κρατήσει το ενδιαφέρον ως το τέλος. Με συγκρούσεις, ανατροπές κι εκπλήξεις. Με μικρά «κεράσματα» ενδιάμεσα που θα δυσκολέψουν τον αναγνώστη να αφήσει το βιβλίο πριν το τελειώσει.

Της Αλεξίας Βλάρα, 15/7/2024

Φωτεινή Καϊοπούλου
Συνάντηση με την Κλερ
Σελίδες: 272, Τιμή: 15 ευρώ
ISBN: 978-618-5742-05-8
Εκδόσεις Ανεμολόγιο

 

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ανεμολόγιο το μυθιστόρημα της Φωτεινής Καϊοπούλου «Συνάντηση με την Κλερ».

Το «όνειρο» αποτελεί  έναυσμα για το σμίξιμο δύο γυναικών. Η συνάντησή τους φαντάζει αδιανόητη∙ μεσολαβεί μεταξύ τους πολύς καιρός.

Η Φωτεινή, γυναίκα σύγχρονης εποχής, μετρά τα βήματα της μοναξιάς στο τώρα και η γραφή αποτελεί το μοναδικό της καταφύγιο. Ταξιδεύει στη Βουργουνδία και έρχεται αντιμέτωπη με τις αγωνίες της, ένα παλιό τετράδιο γεμάτο μυστικά και την αξίωση μιας αρχοντοπούλας να τα φανερώσει.

Η Κλερ, από την κοινωνία των ευγενών της Γαλλίας του 18ου αιώνα, πραγματοποιεί το κάλεσμα. Πνεύμα ανήσυχο, απαιτεί επίμονα να βγει στο φως η ιστορία της οικογένειας, για να εκπληρωθεί η υπόσχεση που είχε δώσει στον πατέρα και τη γενιά της.

Τι συνδέει άραγε τη Φωτεινή με την Κλερ; Θα καταφέρουν ν’ ανταμώσουν και να αντιληφθούν τι μπορεί να προσφέρει η μία στην άλλη; Υπάρχει μήπως κάποιος που μπορεί να τις βοηθήσει να κατακτήσουν τη Γνώση;

 

Βιογραφικό
Η Φωτεινή Καϊοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη και σπούδασε Γεωπονία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Τα πρώτα της έργα ήταν παραμύθια και νουβέλες για παιδιά. Από τις εκδόσεις Λαμπρόπουλος κυκλοφόρησε το «Ησυχία... Θα ξυπνήσουν τα νεραϊδικά» (εικονογράφηση Άρτεμις Πρόβου). Με το παραμύθι «Πλάτανου ψιθυρίσματα» συμμετείχε στην επετειακή παράσταση «Dance love Greece» που ανέβηκε στο Palais de Βeaux Αrts των Βρυξελλών και αφορούσε στην ελληνική παράδοση και τους χορούς της. Παραμύθια και διηγήματά της διακρίθηκαν σε διαγωνισμούς και συμπεριλήφθηκαν σε συλλογικές εκδόσεις: «Ο χορός του μολυβιού» στην έκδοση «Γραφής  έργα» (εκδόσεις Ωρίωνας), «Φτου! Ξελευθερία» στη συλλογή διηγημάτων «Μείνε Κοντά μου από Μακριά – 2020, ερωτικές ιστορίες εμπνευσμένες από την καραντίνα του κορωνοϊού» (εκδόσεις Πηγή), «Ήρωες και Έρωτες» στο Επετειακό Ανθολόγιο «Οι λογοτέχνες τιμούν την επανάσταση του 1821» (εκδόσεις Αποστακτήριο), «Είχαμε εμείς στη Σμύρνη…» στο Επετειακό Ανθολόγιο «Μικρά Ασία σε θυμάμαι 1922-2022» (εκδόσεις Αποστακτήριο).
Άλλα έργα της που διακρίθηκαν: το παραμύθι «Ένα δάκρυ με επιθυμίες», το διήγημα «Από-πυρα», το παραμύθι «Καλοκαιρινές βουτιές» και η νουβέλα για παιδιά «Φύλακες ή φυλακές».
Η «Συνάντηση με την Κλερ» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.

 

 

Κεντρική διάθεση: Εκδόσεις Πνοή, Ζωοδόχου Πηγής 2-4, 10678, Αθήνα, 2102230206
ekdoseis.anemologio@gmail.com, ekdoseispnoi.gr