"Κοίτα Ανθρωπάκο" Performance Χορού από την ομάδα A(r)CT | Χορογραφία: Ελένη Παπαϊωάννου | Από Μηχανής Θέατρο 1 - 16 Ιουνίου


ΚΑΤΩ ΣΚΗΝΗ

“ΚΟΙΤΑ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ”
Performance Χορού από την ομάδα A(r)CT
βασισμένη στο έργο του ψυχαναλυτή Βίλχελμ Ράιχ

Χορογραφία: Ελένη Παπαϊωάννου

Για 6 παραστάσεις
Σάββατο και Κυριακή
1, 2, 8, 9 Ιουνίου στις 21:00
15,16 Ιουνίου στις 18:00

                                                     



Η ομάδα A(r)CT παρουσιάζει την performance χορού “ΚΟΙΤΑ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ”, σε χορογραφία της Ελένης Παπαϊωάννου, στο Από Μηχανής Θέατρο, μόνο για 6 παραστάσεις, κάθε Σάββατο και Κυριακή από την 1η έως τις 16 Ιουνίου.

Με έναυσμα το έργο του αιρετικού ψυχαναλυτή Βίλχελμ Ράιχ «Άκου, ανθρωπάκο» η ομάδα A(r)CT ξεκινά μία διαδρομή στον ψυχικό κόσμο του ανθρώπου που συχνά νομίζει πως είναι κυρίαρχος του εαυτού του αλλά εν τω μεταξύ έχει υποταχθεί.

Πρόκειται για μία κραυγή αγωνίας απέναντι στην εικόνα του καθημερινού ανθρώπου που καταρρέει και  ισοπεδώνεται μπροστά σε ένα σύστημα φασιστικό και μία κοινωνία που μοιάζει με φυλακή. Αυτή η κραυγή μεταφέρεται πάνω στη σκηνή και μετατρέπεται σε μία κωμική τραγωδία. Μία παράκληση και μία απελπισμένη προσευχή προς τον ίδιο τον άνθρωπο που επέτρεψε στον εαυτό του να γίνει ένας απλός ανθρωπάκος που δεν έχει το κουράγιο να αντικρύσει ούτε τον ήλιο.

Έχοντας ως πηγή έμπνευσης καλλιτέχνες και κινήματα της εποχής του συγγραφέα, όπως ο φουτουρισμός, ο σουρεαλισμός και ο ντανταϊσμός η ομάδα μεταφέρει επί σκηνής αυτόν τον προβληματισμό και εξερευνά τον τρόπο με τον οποίον το σώμα μπορεί να επικοινωνήσει ένα τόσο έντονο και συμπαγές μήνυμα όπως αυτό του βιβλίου. Οι χορευτές απευθύνονται στο κοινό σε τόνο επιτακτικό, θέτοντας ερωτήματα τόσο ατομικά όσο και συλλογικά, προτρέποντας τους θεατές να αναλογιστούν όσα συμβαίνουν γύρω τους και να αντισταθούν σε αυτή τη συνεχόμενη ηθική κατάπτωση. Μια υπενθύμιση για το βασικό γεγονός πως έχουμε απομακρυνθεί από τις απλές, τις μεστές, αλήθειες της ζωής.

Το «Κοίτα, Ανθρωπάκο» είναι ένα έργο ανθρωποκεντρικό, με κύριους χαρακτήρες τρεις καθημερινούς, όμοιους ανθρώπους που ζουν περικυκλωμένοι από όσα έμαθαν πως πρέπει να πιστεύουν και με την ψευδαίσθηση πως είναι ελεύθεροι. 
Θα καταφέρουν άραγε να γίνουν από ανθρωπάκια, Άνθρωποι;
Συντελεστές
Χορογραφία: Ελένη Παπαϊωάννου
Μουσική Σύνθεση και Σχεδιασμός Ήχου: Πάνος Χουντουλίδης
Σκηνικά/Σκηνογραφία: Ελένη Παπαϊωάννου σε συνεργασία με την Καλλιτεχνική ομάδα ΝΙ 
Επιμέλεια Κοστουμιών: Μελισσάνθη Σπέη

Performers
Έμυ Αμερικάνου
Ερικέτη Ανδρεαδάκη
Μιχάλης Σαγάνης




*Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.  



image.png

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
1 – 16 Ιουνίου
Σάββατο και Κυριακή 
1,2,8,9 Ιουνίου στις 21:00
15, 16 Ιουνίου στις 18:00

Διάρκεια: 70 λεπτά

Εισιτήρια: 
Κανονικό 10 ευρώ
Φοιτητικό / Ανέργων / ΑμεΑ / Άνω των 65: 8 ευρώ
Ατέλεια: 5 ευρώ

Προπώληση:
Viva.gr, 11876, Seven Spots, Reload, Wind, Ευριπίδης, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Αθηνόραμα.gr, Viva Kiosk Σύνταγμα, Yiolenis

Από Μηχανής Θέατρο
www.amtheater.gr
Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο, τκ 10436
Τηλέφωνο: 210 5232097
Ώρες ταμείου και επικοινωνίας: Καθημερινά 9:00 -  22:00
info@amtheater.gr


Επικοινωνία - Προβολή στα ΜΜΕ: Έλενα Γρίβα |t. 6977443343|elena_griva@yahoo.com

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Εικόνα
Η ποίηση είναι ένας ζωντανός διάλογος με τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Η Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη , με την πρώτη της ποιητική συλλογή Παρανυχίδα , μας προσκαλεί σε μια τέτοια συνομιλία, όπου η καθημερινότητα αποκτά μια βαθύτερη, σχεδόν υπαρξιακή διάσταση. Μέσα από έναν λόγο απλό, αλλά μεστό συναισθημάτων, η ποιήτρια εξερευνά τον χρόνο, τη μοναξιά, την απώλεια και τη γυναικεία ταυτότητα, ενώ παράλληλα ενσωματώνει την κοινωνική και προσωπική της ματιά σε στίχους που αιχμαλωτίζουν τη στιγμή και τη μεταμορφώνουν σε κάτι διαχρονικό. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη μιλά για την έμπνευση πίσω από τη Παρανυχίδα , τον ρόλο της γλώσσας στην ποιητική της έκφραση, τη συνεργασία της με την εικαστικό Αναστασία Καρούση και τις θεματικές που διατρέχουν το έργο της. Μας αποκαλύπτει, επίσης, τα λογοτεχνικά της σχέδια και την ανάγκη της να πειραματιστεί με νέες μορφές γραφής. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε την ποιητική συλλογή Παρανυχίδα και πώς επιλέξατε τον τίτλο της; Αρχ...
Read more »

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Εικόνα
Η παράσταση Το σώμα που άφησα πίσω μου επιστρέφει για δεύτερη χρονιά, επιβεβαιώνοντας τη δυναμική της και την ανάγκη του κοινού να συνομιλήσει με τα ερωτήματα που θέτει. Μέσα από μια ιδιαίτερη σκηνική γλώσσα που συνδυάζει την εξομολόγηση, τη σωματικότητα και τον στοχασμό, η παράσταση εξερευνά τη σχέση μας με το σώμα, τα «πρέπει» που το καθορίζουν και τις εμμονές της εικόνας που μας επιβάλλονται. Μιλήσαμε με τον ηθοποιό Ηλία Καρακωνσταντάκη, ο οποίος συμμετέχει στην παράσταση, για την εμπειρία του πάνω στη σκηνή, τη διαδικασία προετοιμασίας, αλλά και τις βαθύτερες σκέψεις που του γεννά το έργο. Μέσα από τα λόγια του, αποκαλύπτεται όχι μόνο η ουσία της παράστασης, αλλά και μια προσωπική αναζήτηση που, λίγο-πολύ, μας αφορά όλους. «Το σώμα που άφησα πίσω μου» επιστρέφει για δεύτερη χρονιά. Τι πιστεύετε ότι έκανε την παράσταση τόσο ξεχωριστή και αξιόλογη ώστε να συνεχιστεί; Πιστεύω ότι ζούμε σε μια εποχή όπου ο καθένας μας βρίσκεται σε μια συνεχή αναζήτηση για το ποιος είναι, τι είναι το ...
Read more »

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Εικόνα
Ο Δημήτρης Μανιάτης , μέσα από το βιβλίο του Η Καγκέλω , μας παρασύρει σε δώδεκα στιγμές ωμής, αστικής ποίησης, όπου το παρελθόν και το παρόν συγκρούονται σε δρόμους, δωμάτια και μνήμες. Με μια γραφή που ισορροπεί ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το μυστηριώδες, ανασύρει εικόνες από την Πατησίων μέχρι τη Μύκονο, από ένα λαϊκό τραγουδιστή που πετάει μέχρι τη σκιά του Καζαντζίδη. Σε αυτή τη συνέντευξη, μιλάμε για τις ιστορίες, τις εμμονές και τα πρόσωπα που στοιχειώνουν τις σελίδες του. 1. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε τη συλλογή διηγημάτων Η Καγκέλω; Υπάρχει κάποια πραγματική ιστορία ή εμπειρία πίσω από το βιβλίο; Άθροισμα παρατηρήσεων, σκέψεων και ερεθισμάτων. Το ομώνυμο που έδωσε και τον τίτλο του βιβλίου μου ήταν αυτό που επιτάχυνε και τις άλλες ιστορίες που είχα μέσα μου, που επωάζονταν μέσα μου και που τελικά οδηγήθηκαν στην μικρή φόρμα του διηγήματος- μικροδιηγήματος. Μια αλληλουχία επίσης βιωμάτων, από ματαιώσεις, πείσματα μέχρι αλλόκοτα πράγματα που μου έχουν κατά καιρούς συμβεί αποτέ...
Read more »

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".

Εικόνα
Το Προτού μπει το φως στο δωμάτιο της Ελένης Καλαντζή είναι μια ποιητική διαδρομή ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, το φως και το σκοτάδι, την απώλεια και τη μνήμη. Μέσα από στίχους που μοιάζουν με κινηματογραφικά καρέ ενός εσωτερικού ταξιδιού, η ποιήτρια αναζητά τη στιγμή εκείνη όπου το τέλος συναντά την αρχή. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η Ελένη Καλαντζή μιλά για τη δύναμη της ποίησης να καταγράφει, να γιατρεύει και να επαναφέρει στη ζωή όσα νομίζαμε πως είχαν χαθεί. Πώς προέκυψε η ιδέα για την ποιητική συλλογή; Υπήρξε κάποια συγκεκριμένη εμπειρία που σε ενέπνευσε; Η ιδέα προέκυψε πριν περίπου μία δεκαετία όταν σκέφτηκα το επαναλαμβανόμενο μοτίβο της τριβής, της έκρηξης και της λήθης σε κάθε πτυχή της ζωής και πως μπορώ να το χρησιμοποιήσω σαν κεφάλαια/στάδια με κείμενα που εντάσσονται στο καθένα. Έγραφα από μικρή ηλικία για καθετί που ήθελα να κρατήσω στην μνήμη μου αλλά από τότε που είχα αυτή την έμπνευση, ξεκίνησα να γράφω για διάφορα συμβάντα και αναμνήσεις που με κάπως φυσ...
Read more »