BUY ME: μια περφόρμανς για τον homo consumens - Δεύτερη Παράταση Παραστάσεων

BUY ME

μια περφόρμανς για τον homo consumens

Tο BUY ME θα συνεχίζει να σας προ(σ)καλεί
σε μια διαφορετική θεατρική εμπειρία
κάθε Πέμπτη πλέον, στις 21.00, από τις 2 έως τις 30 Μαρτίου, ,
στο μικρό εμπορικό κατάστημα
με την νοσταλγική επιγραφή "Γραφομηχαναί"
μέσα στον χώρο του θεάτρου Underground.


Μια devised σπονδυλωτή περφόρμανς που, ακροβατώντας κάπου ανάμεσα στο σουρεαλιστικό και το γκροτέσκο, επιχειρεί να επαναδιαπραγματευτεί με χιούμορ και αυτοσαρκασμό τη σχέση μας με την κατανάλωση, μέσα από μια προσωπική και ταυτόχρονα συλλογική εμπειρία.

Υλικά της: 30 «ημερολόγια κατανάλωσης» από μαρτυρίες που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της έρευνας, 3 σπάνιες συλλογές αποδείξεων λιανικής πώλησης, 8 ερωτήσεις κρίσεως, 9 απαντήσεις επικρίσεως, 2 κείμενα αναστοχασμού και αναδίπλωσης, 4 προσπάθειες εξομολογητικού λόγου, 16' μουσικής επένδυσης και μια γλάστρα.
Ταυτότητα παράστασης
Σύλληψη-σκηνοθεσία, ερμηνεία:  Νατάσσα Νταϊλιάνη
Δραματουργική ανάπτυξη, συν-σκηνοθεσία: Άντζελα Δεληχάτσιου
Ήχος: Κωστής Γαρδίκης
Σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Κοστούμια: Λουκία Χατζέλου
Φωτογραφίες, Artwork: Γιώργος Ευθυμίου
Επικοινωνία: Στέλλα Πεκιαρίδη

Ηχογραφημένη φωνή: Αντώνης Γκρίτσης
Στην παράσταση ακούγεται το τραγούδι Buy Me των Starwound.

Ημέρες & Ώρες παραστάσεων: κάθε Πέμπτη  στις 21.00, έως τις 30/3.
Χώρος: Θέατρο Underground, Κοραή 4, υπόγειος χώρος Στοάς Κοραή
(είσοδος από κινηματογράφο ΑΣΤΥ).
Τιμές εισιτηρίων: 10 € (γενική είσοδος), 7 € (μειωμένο), 5 € (ατέλεια)
Κρατήσεις: 213 037 0342, 6944 251704 και μέσω της σελίδας του BUY ME.
Περιορισμένος αριθμός θέσεων ανά παράσταση - Κρατήσεις απαραίτητες

Δείτε το trailer του BUY ME 
Διαβάστε ένα σημείωμα της σκηνοθέτριας
Mια ενδιαφέρουσα παράσταση για το καταναλωτισμό σε όλες του τις εκφάνσεις. Μικρές, αναγκαίες, υπερβολικές, καταναγκαστικές, υποκινούμενες, χωρίς σοβαροφάνεια, με μεγάλη δόση χιούμορ.
Εύα Κέκου, το Περιοδικό
Η παράσταση “Buy me” δεν είναι για όλους, δεν είναι αυτός ο σκοπός της. Αν αγκιστρώνεστε στα γνωστά, αν θέλετε να παρακολουθείτε συγκεκριμένα πράγματα πάνω στη σκηνή, μην πάτε. Αν όμως ενδιαφέρεστε για κάτι διαφορετικό, για κάτι που θα σας βάλει σε σκέψεις χωρίς να σας βαρύνει, αν επιθυμείτε μια διαφορετική ανάγνωση των πραγμάτων, τότε σίγουρα θα περάσετε καλά και θα φύγετε πιο γεμάτοι. Και χαμογελαστοί.
Άννα Παχή, iart.gr

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Εικόνα
Η ποίηση είναι ένας ζωντανός διάλογος με τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Η Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη , με την πρώτη της ποιητική συλλογή Παρανυχίδα , μας προσκαλεί σε μια τέτοια συνομιλία, όπου η καθημερινότητα αποκτά μια βαθύτερη, σχεδόν υπαρξιακή διάσταση. Μέσα από έναν λόγο απλό, αλλά μεστό συναισθημάτων, η ποιήτρια εξερευνά τον χρόνο, τη μοναξιά, την απώλεια και τη γυναικεία ταυτότητα, ενώ παράλληλα ενσωματώνει την κοινωνική και προσωπική της ματιά σε στίχους που αιχμαλωτίζουν τη στιγμή και τη μεταμορφώνουν σε κάτι διαχρονικό. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη μιλά για την έμπνευση πίσω από τη Παρανυχίδα , τον ρόλο της γλώσσας στην ποιητική της έκφραση, τη συνεργασία της με την εικαστικό Αναστασία Καρούση και τις θεματικές που διατρέχουν το έργο της. Μας αποκαλύπτει, επίσης, τα λογοτεχνικά της σχέδια και την ανάγκη της να πειραματιστεί με νέες μορφές γραφής. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε την ποιητική συλλογή Παρανυχίδα και πώς επιλέξατε τον τίτλο της; Αρχ...
Read more »

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Εικόνα
Η παράσταση Το σώμα που άφησα πίσω μου επιστρέφει για δεύτερη χρονιά, επιβεβαιώνοντας τη δυναμική της και την ανάγκη του κοινού να συνομιλήσει με τα ερωτήματα που θέτει. Μέσα από μια ιδιαίτερη σκηνική γλώσσα που συνδυάζει την εξομολόγηση, τη σωματικότητα και τον στοχασμό, η παράσταση εξερευνά τη σχέση μας με το σώμα, τα «πρέπει» που το καθορίζουν και τις εμμονές της εικόνας που μας επιβάλλονται. Μιλήσαμε με τον ηθοποιό Ηλία Καρακωνσταντάκη, ο οποίος συμμετέχει στην παράσταση, για την εμπειρία του πάνω στη σκηνή, τη διαδικασία προετοιμασίας, αλλά και τις βαθύτερες σκέψεις που του γεννά το έργο. Μέσα από τα λόγια του, αποκαλύπτεται όχι μόνο η ουσία της παράστασης, αλλά και μια προσωπική αναζήτηση που, λίγο-πολύ, μας αφορά όλους. «Το σώμα που άφησα πίσω μου» επιστρέφει για δεύτερη χρονιά. Τι πιστεύετε ότι έκανε την παράσταση τόσο ξεχωριστή και αξιόλογη ώστε να συνεχιστεί; Πιστεύω ότι ζούμε σε μια εποχή όπου ο καθένας μας βρίσκεται σε μια συνεχή αναζήτηση για το ποιος είναι, τι είναι το ...
Read more »

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Εικόνα
Ο Δημήτρης Μανιάτης , μέσα από το βιβλίο του Η Καγκέλω , μας παρασύρει σε δώδεκα στιγμές ωμής, αστικής ποίησης, όπου το παρελθόν και το παρόν συγκρούονται σε δρόμους, δωμάτια και μνήμες. Με μια γραφή που ισορροπεί ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το μυστηριώδες, ανασύρει εικόνες από την Πατησίων μέχρι τη Μύκονο, από ένα λαϊκό τραγουδιστή που πετάει μέχρι τη σκιά του Καζαντζίδη. Σε αυτή τη συνέντευξη, μιλάμε για τις ιστορίες, τις εμμονές και τα πρόσωπα που στοιχειώνουν τις σελίδες του. 1. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε τη συλλογή διηγημάτων Η Καγκέλω; Υπάρχει κάποια πραγματική ιστορία ή εμπειρία πίσω από το βιβλίο; Άθροισμα παρατηρήσεων, σκέψεων και ερεθισμάτων. Το ομώνυμο που έδωσε και τον τίτλο του βιβλίου μου ήταν αυτό που επιτάχυνε και τις άλλες ιστορίες που είχα μέσα μου, που επωάζονταν μέσα μου και που τελικά οδηγήθηκαν στην μικρή φόρμα του διηγήματος- μικροδιηγήματος. Μια αλληλουχία επίσης βιωμάτων, από ματαιώσεις, πείσματα μέχρι αλλόκοτα πράγματα που μου έχουν κατά καιρούς συμβεί αποτέ...
Read more »

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".

Εικόνα
Το Προτού μπει το φως στο δωμάτιο της Ελένης Καλαντζή είναι μια ποιητική διαδρομή ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, το φως και το σκοτάδι, την απώλεια και τη μνήμη. Μέσα από στίχους που μοιάζουν με κινηματογραφικά καρέ ενός εσωτερικού ταξιδιού, η ποιήτρια αναζητά τη στιγμή εκείνη όπου το τέλος συναντά την αρχή. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η Ελένη Καλαντζή μιλά για τη δύναμη της ποίησης να καταγράφει, να γιατρεύει και να επαναφέρει στη ζωή όσα νομίζαμε πως είχαν χαθεί. Πώς προέκυψε η ιδέα για την ποιητική συλλογή; Υπήρξε κάποια συγκεκριμένη εμπειρία που σε ενέπνευσε; Η ιδέα προέκυψε πριν περίπου μία δεκαετία όταν σκέφτηκα το επαναλαμβανόμενο μοτίβο της τριβής, της έκρηξης και της λήθης σε κάθε πτυχή της ζωής και πως μπορώ να το χρησιμοποιήσω σαν κεφάλαια/στάδια με κείμενα που εντάσσονται στο καθένα. Έγραφα από μικρή ηλικία για καθετί που ήθελα να κρατήσω στην μνήμη μου αλλά από τότε που είχα αυτή την έμπνευση, ξεκίνησα να γράφω για διάφορα συμβάντα και αναμνήσεις που με κάπως φυσ...
Read more »